ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ

ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਪਾਰਟੀ (ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ)

ਅਮਰੀਕਨ ਸਿਆਸੀ ਦਲ

ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਪਾਰਟੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ (" ਗ੍ਰੈਂਡ ਓਲਡ ਪਾਰਟੀ ") ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀਆਂ ਦੋ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਮਕਾਲੀ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਦੂਜੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪਾਰਟੀ ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਹੈ। ਇਹ 1850 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅੱਧ ਵਿੱਚ ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਮੁੱਖ ਸਿਆਸੀ ਵਿਰੋਧੀ ਵਜੋਂ ਉਭਰੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਦੋਵਾਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਦਬਦਬਾ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ 1854 ਵਿੱਚ ਗੁਲਾਮੀ ਵਿਰੋਧੀ ਕਾਰਕੁੰਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੰਸਾਸ-ਨੇਬਰਾਸਕਾ ਐਕਟ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਪੱਛਮੀ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਚੈਟਲ ਗੁਲਾਮੀ ਦੇ ਸੰਭਾਵੀ ਵਿਸਤਾਰ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। [4] ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਵਿਭਿੰਨ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾਵਾਂ ਅਤੇ ਧੜੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੇਂਦਰਵਾਦੀ ਅਤੇ ਸੱਜੇ-ਆਜ਼ਾਦੀਵਾਦੀ ਧੜੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ,[5] [6] [7] [8] ਪਰ ਕੰਜ਼ਰਵੇਟਿਵੀਸਮ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਹੈ।[9] ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ 46 ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋ 19 ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਰਿਪਬਲੀਕਨ ਪਾਰਟੀ ਤੋ ਹੋਏ ਹਨ।[10] ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਅਬਰਾਹਮ ਲਿੰਕਨ, ਰਿਚਰਡ ਨਿਕਸਨ, ਰੋਨਲਡ ਰੀਗਨ, ਜਾਰਜ ਐਚ. ਡਬਲਿਉ. ਬੁਸ਼, ਜਾਰਜ ਵਾਕਰ ਬੁਸ਼, ਡੌਨਲਡ ਟਰੰਪ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਨ, ਅਬਰਾਹਮ ਲਿੰਕਨ ਇਸ ਪਾਰਟੀ ਤੋ ਪਹਿਲੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਸਨ।

ਰਿਪਬਲੀਕਨ ਪਾਰਟੀ
ਛੋਟਾ ਨਾਮਗ੍ਰੈਂਡ ਓਲਡ ਪਾਰਟੀ
ਚੇਅਰਪਰਸਨਰੋਨਾ ਮੈਕਡਨੀਅਲ
Governing bodyਰਿਪਬਲੀਕਨ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕਮੇਟੀ
ਸੰਸਥਾਪਕ
  • ਐਲਵਨ ਈ. ਬੋਵੇ[1]
  • ਹੋਰੇਸ ਗ੍ਰੀਲੇ
  • ਐਡਵਿਨ ਡੀ. ਮੋਰਗਨ
  • ਹੈਨਰੀ ਜਾਰਵਿਸ ਰੇਮੰਡ
  • ਅਮੋਸ ਟਕ
  • ਅਬਰਾਹਮ ਲਿੰਕਨ
  • ਫਰਾਂਸਿਸ ਪ੍ਰੈਸਟਨ ਬਲੇਅਰ
ਸਥਾਪਨਾਮਾਰਚ 20, 1854; 170 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ (1854-03-20)
ਰਿਪਨ , ਵਿਸਕਾਂਸਨ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ
ਮੁੱਖ ਦਫ਼ਤਰ310 ਫਸਟ ਸਟ੍ਰੀਟ ਐਸਈ,
ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਡੀ.ਸੀ., ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ
ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਿੰਗਕਾਲਜ ਰਿਪਬਲੀਕਨਜ਼
ਨੌਜਵਾਨ ਵਿੰਗ
  • ਜਵਾਨ ਰਿਪਬਲੀਕਨਜ਼
  • ਟੀਨ ਐਜ ਰਿਪਬਲੀਕਨਜ਼
ਔਰਤ ਵਿੰਗਨੈਸ਼ਨਲ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਆਫ ਰਿਪਬਲੀਕਨ ਵੂਮੈਨ
ਮੈਂਬਰਸ਼ਿਪ (2022)Increase 36,019,694[2]
ਯੂਰਪੀ ਮਾਨਤਾਯੂਰਪੀਅਨ ਕੰਜ਼ਰਵੇਟਿਵ ਐਂਡ ਰਿਫੋਰਮਿਸਟ ਪਾਰਟੀ (ਗਲੋਬਲ ਪਾਰਟਨਰ)
International affiliationਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਡੈਮੋਕਰੇਟ ਯੂਨੀਅਨ[3]
ਰੰਗ  ਲਾਲ
ਵੈੱਬਸਾਈਟ
gop.com Edit this at Wikidata

ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਵਿਚਾਰਧਾਰਕ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਪੂਰਵਗਾਮੀ ਨੂੰ ਕੰਜ਼ਰਵੇਟਿਵ ਵਿਗ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਮੈਂਬਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਪ੍ਰਧਾਨ ਅਬ੍ਰਾਹਮ ਲਿੰਕਨ, ਰਦਰਫੋਰਡ ਬੀ. ਹੇਜ਼, ਚੈਸਟਰ ਏ. ਆਰਥਰ, ਅਤੇ ਬੈਂਜਾਮਿਨ ਹੈਰੀਸਨ ਸਾਰੇ ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਗ ਸਨ, ਜਿੱਥੋਂ ਉਹ ਚੁਣੇ ਗਏ ਸਨ। [11] ਵਿਗਜ਼ ਦੇ ਪਤਨ, ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਦੋ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪਾਰਟੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ, ਨੇ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਚੋਣ ਸਫਲਤਾ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕੀਤਾ। ਇਸਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਸਨੇ ਗੁਲਾਮੀ ਦੇ ਵਿਸਥਾਰ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਲਾਸੀਕਲ ਉਦਾਰਵਾਦ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਸੁਧਾਰ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ। [12] [13] ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਉੱਤਰੀ ਪ੍ਰੋਟੈਸਟੈਂਟ, ਫੈਕਟਰੀ ਵਰਕਰ, ਪੇਸ਼ੇਵਰ, ਵਪਾਰੀ, ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਕਿਸਾਨ ਅਤੇ 1866 ਤੋਂ, ਸਾਬਕਾ ਬਲੈਕ ਸਲੇਵਜ਼ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਇਸਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵੇਲੇ ਦੱਖਣੀ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਇਸਦੀ ਲਗਭਗ ਕੋਈ ਮੌਜੂਦਗੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਉੱਤਰੀ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਫਲ ਸੀ ਜਿੱਥੇ, 1858 ਤੱਕ, ਇਸਨੇ ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ਹਰ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਬਹੁਮਤ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸਾਬਕਾ ਵਿਗਸ ਅਤੇ ਸਾਬਕਾ ਫ੍ਰੀ ਸੋਇਲ ਡੈਮੋਕਰੇਟਸ ਨੂੰ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੋਵਾਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਨੇ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਵਪਾਰ ਪੱਖੀ ਨੀਤੀਆਂ ਅਪਣਾਈਆਂ ਸਨ, ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਬੈਂਕਿੰਗ ਪ੍ਰਣਾਲੀ, ਸੋਨੇ ਦੇ ਮਿਆਰ, ਰੇਲਮਾਰਗ, ਅਤੇ ਉੱਚ ਟੈਰਿਫਾਂ ਲਈ ਇਸਦੇ ਸਮਰਥਨ ਦੁਆਰਾ ਵੱਖਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸਨੇ ਗ੍ਰਹਿ ਯੁੱਧ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੱਖਣੀ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਦਾ ਖੁੱਲ੍ਹੇਆਮ ਵਿਰੋਧ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ - ਇਹ ਦੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਇਹ ਸਿਰਫ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਉੱਤਰੀ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਦੇ ਫੈਲਣ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦਾ ਸੀ - ਪਰ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖਾਤਮੇ ਦੇ ਕਾਰਨ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਹਮਦਰਦ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਅਬਰਾਹਮ ਲਿੰਕਨ, ਪਹਿਲੇ ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੀ ਚੋਣ ਨਾਲ ਗੁਲਾਮੀ ਦੇ ਅਭਿਆਸ ਲਈ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਖ਼ਤਰੇ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ, ਦੱਖਣ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਾਜਾਂ ਨੇ ਵੱਖ ਹੋਣ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਸੰਘ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ। ਲਿੰਕਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ, ਇਸਨੇ ਅਮਰੀਕੀ ਘਰੇਲੂ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਸੰਘ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ, ਯੂਨੀਅਨ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਗੁਲਾਮੀ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਲੜਾਈ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਾਰਟੀ ਨੇ 1932 ਤੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ 'ਤੇ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਦਬਦਬਾ ਬਣਾਇਆ। ਜਦੋਂ ਡੈਮੋਕਰੇਟਸ ਦੇ ਨਿਊ ਡੀਲ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਾਬਤ ਹੋਏ ਤਾਂ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਗ੍ਰੇਟ ਡਿਪ੍ਰੈਸ਼ਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੀ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਬਹੁਮਤ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀ। ਡਵਾਈਟ ਡੀ. ਆਈਜ਼ਨਹਾਵਰ ਨੇ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਰਥਿਕ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਦੇ ਦੌਰ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਕੀਤੀ। 1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਸਿਵਲ ਰਾਈਟਸ ਅੰਦੋਲਨ ਦੀਆਂ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਮੂਲ ਅਧਾਰ ਬਦਲ ਗਿਆ, ਦੱਖਣੀ ਰਾਜ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਅਤੇ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਰਾਜ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਬਣ ਗਏ । [14] [15] ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਦੇ 1973 ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੋ ਵੀ.ਵੇਡ, ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਾਰਟੀ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਵਿੱਚ ਗਰਭਪਾਤ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ। [16] ਰਿਚਰਡ ਨਿਕਸਨ ਨੇ 1972 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਸਾਈਲੈਂਟ ਬਹੁਮਤ ਨਾਲ 49 ਰਾਜ ਕੀਤੇ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਵਾਟਰਗੇਟ ਸਕੈਂਡਲ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦਾ ਅਸਤੀਫਾ ਹੋਇਆ। ਗੇਰਾਲਡ ਫੋਰਡ ਦੁਆਰਾ ਨਿਕਸਨ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਇੱਕ ਪੂਰੇ ਕਾਰਜਕਾਲ ਲਈ ਚੋਣ ਹਾਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਦੁਬਾਰਾ ਸੱਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ ਅਤੇ 1980 ਤੱਕ ਰੋਨਾਲਡ ਰੀਗਨ ਦੀ ਚੋਣ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਲੈਂਡਸਕੇਪ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸਥਾਪਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ, ਜਿਸਨੇ ਫ੍ਰੀ-ਮਾਰਕੀਟ ਅਰਥ ਸ਼ਾਸਤਰ, ਸਮਾਜਿਕ ਰੂੜ੍ਹੀਵਾਦੀ, ਅਤੇ ਦੇ ਵਕੀਲਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਬਾਜ਼. [17] ਜਾਰਜ ਡਬਲਯੂ. ਬੁਸ਼ ਨੇ 11 ਸਤੰਬਰ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਅਤੇ ਇਰਾਕ ਯੁੱਧ ਦੇ ਜਵਾਬ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕੀਤੀ। [18]

2020 ਤੱਕ, ਪਾਰਟੀ ਪੋਸਟ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਡਿਗਰੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਵੋਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੀ ਹੈ; [19] ਅਤੇ ਜਿਹੜੇ ਪੇਂਡੂ, ਸਾਬਕਾ ਸ਼ਹਿਰੀ, ਜਾਂ ਛੋਟੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ; [20] ਸ਼ਾਦੀਸ਼ੁਦਾ, ਮਰਦ ਜਾਂ ਗੋਰੇ ਹਨ; ਜਾਂ ਜੋ ਈਵੈਂਜਲੀਕਲ ਈਸਾਈ ਜਾਂ ਲੈਟਰ ਡੇ ਸੇਂਟਸ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨਸਲੀ ਅਤੇ ਜਿਨਸੀ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਦੀਆਂ ਵੋਟਾਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀਆਂ, ਪਰ ਇਹ ਕਿਊਬਾ ਅਤੇ ਵੀਅਤਨਾਮੀ ਵੋਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। [21] [22] [23] [24] [25] 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ, ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਗੋਰੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਵਰਗ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਸਨੇ ਅਮੀਰ ਅਤੇ ਕਾਲਜ-ਪੜ੍ਹੇ ਗੋਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਮਰਥਨ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। [26] [27] [28] [29] [30] [31] 2012 ਤੋਂ, ਇਸ ਨੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰ-ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੇ ਏਸ਼ੀਅਨ [32] [33] [34] ਅਤੇ ਹਿਸਪੈਨਿਕ/ਲਾਤੀਨੋ ਅਮਰੀਕਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। [27] [35] [36] ਪਾਰਟੀ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਡੀ-ਰੇਗੂਲੇਸ਼ਨ, ਘੱਟ ਟੈਕਸ, , ਗਰਭਪਾਤ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀਆਂ, ਮਜ਼ਦੂਰ ਯੂਨੀਅਨਾਂ ' ਤੇ ਪਾਬੰਦੀਆਂ, ਅਤੇ ਵਧੇ ਹੋਏ ਫੌਜੀ ਖਰਚਿਆਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਸਨੇ ਆਪਣੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਗਰਭਪਾਤ, ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ, ਵਪਾਰ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਨੀਤੀ ' ਤੇ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਥਿਤੀਆਂ ਲਈਆਂ ਹਨ। [9] [37] [38] ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਪਾਰਟੀ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਡੈਮੋਕਰੇਟ ਯੂਨੀਅਨ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਕੇਂਦਰ-ਸੱਜੇ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਗਠਜੋੜ ਹੈ । [39] [40] ਇਸ ਦੇ ਕਈ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਿਆਸੀ ਵਿੰਗ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਿੰਗ, ਕਾਲਜ ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ; ਇੱਕ ਮਹਿਲਾ ਵਿੰਗ, ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਵੂਮੈਨ ਦੀ ਨੈਸ਼ਨਲ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ; ਅਤੇ ਇੱਕ LGBT ਵਿੰਗ, ਲੌਗ ਕੈਬਿਨ ਰਿਪਬਲਿਕਨ।

2024 ਤੱਕ, ਪਾਰਟੀ ਕੋਲ ਅਮਰੀਕੀ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧੀ ਸਭਾ, 26 ਰਾਜ ਗਵਰਨਰਸ਼ਿਪ, 28 ਰਾਜ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾਵਾਂ, ਅਤੇ 22 ਰਾਜ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਟ੍ਰਾਈਫੈਕਟਾਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਮਤ ਹੈ। ਅਮਰੀਕੀ ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਦੇ ਨੌਂ ਮੌਜੂਦਾ ਜੱਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਛੇ ਨੂੰ ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਉਮੀਦਵਾਰ ਡੌਨਲਡ ਟਰੰਪ ਸਨ, ਜੋ 2017 ਤੋਂ 2021 ਤੱਕ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ 45ਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਸਨ । ਇਹ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ। ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਪਾਰਟੀ ਨੇ 24 ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਚੋਣਾਂ ਜਿੱਤੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਉਸਦੀ ਮੁੱਖ ਸਿਆਸੀ ਵਿਰੋਧੀ ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਨਾਲੋਂ ਇੱਕ ਵੱਧ ਹੈ।

ਨੋਟ ਸੋਧੋ

ਹਵਾਲੇ ਸੋਧੋ

  1. ↑ The Origin of the Republican Party by A. F. Gilman, Ripon College, WI, 1914.
  2. ↑ Winger, Richard (December 27, 2022). "December 2022 Ballot Access News Print Edition". Ballot Access News. Retrieved December 31, 2022.
  3. ↑ "Members". IDU. Archived from the original on July 16, 2015.
  4. ↑ Brownstein, Ronald (November 22, 2017). "Where the Republican Party Began". The American Prospect. Archived from the original on December 29, 2021.
  5. ↑ Beavers, Olivia; Carney, Jordain; Ferris, Sarah (November 21, 2022). "GOP centrists prepare to 'flex our muscles'". Politico (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved April 12, 2023.
  6. ↑ Halloran, Liz (February 5, 2010). "What's Behind The New Populism?". NPR. Archived from the original on July 29, 2018. Retrieved June 9, 2019.
  7. ↑ Ekins, Emily (September 26, 2011). "Is Half the Tea Party Libertarian?". Reason. Archived from the original on May 11, 2012. Retrieved July 16, 2012.
  8. ↑ Adams, Ian (2001). Political Ideology Today (reprinted, revised ed.). Manchester: Manchester University Press. pp. 32–33. ISBN 9780719060205. Ideologically, all US parties are liberal and always have been. Essentially they espouse classical liberalism, that is a form of democratised Whig constitutionalism plus the free market. The point of difference comes with the influence of social liberalism" and the proper role of government... ...the American right has nothing to do with maintaining the traditional social order, as in Europe. What it believes in is... individualism... The American right has tended towards... classical liberalism...
  9. ↑ 9.0 9.1 Smith, Robert C. (2021). "Ronald Reagan, Donald Trump, and the Future of the Republican Party and Conservatism in America". American Political Thought. 10 (2): 283–289. doi:10.1086/713662. Retrieved September 21, 2022.
  10. ↑ "Why the Republican Presidents Would Win a Tug-of-War". ThoughtCo (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2023-09-05.
  11. ↑ "Major American Political Parties of the 19th Century". Norwich University Online (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Archived from the original on ਜੁਲਾਈ 5, 2022. Retrieved July 4, 2022. ...The Democratic-Republican and Whig parties are considered the predecessors of today's Democratic and Republican parties, respectively.
  12. ↑ Joseph R. Fornieri; Sara Vaughn Gabbard (2008). Lincoln's America: 1809–1865. SIU Press. p. 19. ISBN 978-0809387137. Archived from the original on July 24, 2019. Retrieved February 4, 2018.
  13. ↑ James G. Randall; Lincoln the Liberal Statesman (1947).
  14. ↑ Coleman, J. Miles (April 20, 2023). "Leaning Into State Trends: The Northeast and Greater South". University of Virginia Center for Politics. Retrieved May 23, 2023.
  15. ↑ Zingher, Joshua N. (2018). "Polarization, Demographic Change, and White Flight from the Democratic Party". The Journal of Politics. 80 (3): 860–72. doi:10.1086/696994. ISSN 0022-3816.
  16. ↑ Layman, Geoffrey (2001). The Great Divide: Religious and Cultural Conflict in American Party Politics. Columbia University Press. pp. 115, 119–120. ISBN 978-0231120586. Archived from the original on June 25, 2015. Retrieved July 15, 2018.
  17. ↑ Devine, Donald (April 4, 2014). "Reagan's Philosophical Fusionism". The American Conservative (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved January 18, 2023.
  18. ↑ "Republican Party | political party, United States [1854–present"]. Encyclopædia Britannica. https://www.britannica.com/topic/Republican-Party. Retrieved May 9, 2017. 
  19. ↑ Levitz, Eric (October 19, 2022). "How the Diploma Divide Is Remaking American Politics". New York (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved October 21, 2022. Blue America is an increasingly wealthy and well-educated place. Throughout the second half of the 20th century, Americans without college degrees were more likely than university graduates to vote Democratic. But that gap began narrowing in the late 1960s before finally flipping in 2004... A more educated Democratic coalition is, naturally, a more affluent one... In every presidential election from 1948 to 2012, White voters in the top 5 percent of America's income distribution were more Republican than those in the bottom 95 percent. Now, the opposite is true: Among America's White majority, the rich voted to the left of the middle class and the poor in 2016 and 2020, while the poor voted to the right of the middle class and the rich.
  20. ↑ Vance, Chris (February 1, 2023). "Breaking the partisan duopoly, part II". Niskanen Center (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved February 10, 2023.
  21. ↑ "Vietnamese Americans and Donald Trump – DW – 11/23/2020". dw.com (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved January 18, 2023.
  22. ↑ "Chart: How U.S. Latinos Voted in the 2020 Presidential Election". AS/COA (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). November 5, 2020. Retrieved January 18, 2023.
  23. ↑ Desk, ALEC SCHEMMEL | The National (November 9, 2022). "GOP favored by married people, Dems strongly supported by unmarried women, exit polls show". KATV (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved January 18, 2023.
  24. ↑ "Put a Ring on It: Obama Wins Women, but Not the Married Kind". ABC News (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved January 18, 2023.
  25. ↑ "Married Americans Keep Voting Red". American Enterprise Institute - AEI (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved January 18, 2023.
  26. ↑ Porter, Eduardo (January 27, 2020). "How the G.O.P. Became the Party of the Left Behind". The New York Times (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). ISSN 0362-4331. Retrieved January 31, 2023.
  27. ↑ 27.0 27.1 Teixeira, Ruy (November 6, 2022). "Democrats' Long Goodbye to the Working Class". The Atlantic (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved November 8, 2022. As we move into the endgame of the 2022 election, the Democrats face a familiar problem. America's historical party of the working class keeps losing working-class support. And not just among White voters. Not only has the emerging Democratic majority I once predicted failed to materialize, but many of the non-White voters who were supposed to deliver it are instead voting for Republicans... From 2012 to 2020, the Democrats not only saw their support among White working-class voters — those without college degrees — crater, they also saw their advantage among non-White working-class voters fall by 18 points. And between 2016 and 2020 alone, the Democratic advantage among Hispanic voters declined by 16 points, overwhelmingly driven by the defection of working-class voters. In contrast, Democrats' advantage among White college-educated voters improved by 16 points from 2012 to 2020, an edge that delivered Joe Biden the White House.
  28. ↑ Cohn, Nate (July 27, 2018). "Precinct Data Shows Rich, White Neighborhoods Flipping Democratic in 2016. Will It Last?". The New York Times (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). ISSN 0362-4331. Retrieved January 21, 2023.
  29. ↑ Ackley, Kate (November 2, 2022). "Midterms' final stretch marked by fights in unexpected places". Roll Call (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved November 4, 2022. Democrats have gained support among more college-educated and affluent voters, as Republicans have made inroads with working-class voters, including minority voters. And House Republicans may expand their number of members who are Black, Hispanic, and Asian American, as the party has more minority House candidates... than in any previous cycle.
  30. ↑ Kraushaar, Josh (July 14, 2022). "The Great American Realignment". Axios (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved August 2, 2022. Shifts in the demographics of the two parties' supporters — taking place before our eyes — are arguably the biggest political story of our time. Republicans are becoming more working class and a little more multiracial. Democrats are becoming more elite and a little more White...
  31. ↑ Kraushaar, Josh (July 13, 2022). "The Democratic electorate's seismic shift". Axios (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved August 2, 2022. Democrats are becoming the party of upscale voters concerned more about issues like gun control and abortion rights. Republicans are quietly building a multiracial coalition of working-class voters, with inflation as an accelerant... In the Times/Siena poll, Ds hold a 20-point advantage over Rs among White college-educated voters — but are statistically tied among Hispanics.
  32. ↑ Leonhardt, David (March 6, 2023). "Asian Americans, Shifting Right". The New York Times (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). ISSN 0362-4331. Retrieved March 8, 2023.
  33. ↑ Kao, Jason (March 6, 2023). "Where New York's Asian Neighborhoods Shifted to the Right". The New York Times (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). ISSN 0362-4331. Retrieved March 8, 2023.
  34. ↑ Poonia, Gitanjali (March 7, 2023). "Democrats are losing the Asian American vote. Will Republicans be able to capitalize?". Deseret News (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved March 8, 2023.
  35. ↑ Shimron, Yonat (February 19, 2021). "In voting, Orthodox Jews are looking more like evangelicals". Religion News Service (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved August 2, 2022.
  36. ↑ Zitner, Aaron; Mena, Bryan (October 2, 2022). "Working-Class Latino Voters, Once Solidly Democratic, Are Shifting Toward Republicans". Wall Street Journal. Retrieved October 3, 2022. Latinos across America are splitting among economic lines, with a pronounced shift among working-class voters toward the Republican party.
  37. ↑ Williams, Daniel K. (May 9, 2022). "This Really Is a Different Pro-Life Movement". The Atlantic (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved February 2, 2023. This was not merely a geographic shift, trading one region for another, but a more fundamental transformation of the anti-abortion movement's political ideology. In 1973 many of the most vocal opponents of abortion were northern Democrats who believed in an expanded social-welfare state and who wanted to reduce abortion rates through prenatal insurance and federally funded day care. In 2022, most anti-abortion politicians are conservative Republicans who are skeptical of such measures. What happened was a seismic religious and political shift in opposition to abortion that has not occurred in any other Western country.
  38. ↑ Hajnal, Zoltan (January 4, 2021). "Immigration & the Origins of White Backlash". Daedalus. 150 (2): 23–39. doi:10.1162/daed_a_01844. ISSN 0011-5266.
  39. ↑ "Conservative Figures See 'Bright' Future". The New York Times. New York City. September 23, 1989. ISSN 1553-8095. Archived from the original on July 16, 2021. Retrieved October 13, 2022.
  40. ↑ "Bush in Terrorist Warning". The New York Times. New York City. June 11, 2002. ISSN 1553-8095. Archived from the original on July 19, 2021. Retrieved October 13, 2022. President Bush warned an international group of conservative and moderate politicians at the White House tonight that terrorists could attain 'catastrophic power' with weapons of mass destruction and would readily use that power to attack the United States or other nations. The president made his remarks to about 100 members of the International Democrat Union, a group of international center and center-right political parties that met today and Sunday for a conference in Washington.

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ ਸੋਧੋ

"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਰਿਪਬਲਿਕਨ_ਪਾਰਟੀ_(ਸੰਯੁਕਤ_ਰਾਜ)&oldid=714194" ਤੋਂ ਲਿਆ