ਸ਼ਸ਼ਠੀ

ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਜਾਂ ਸ਼ਸ਼ਟੀ (Sanskrit: षष्ठी, Ṣaṣṭhī, ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ "ਛੇਵਾਂ") ਇੱਕ ਹਿੰਦੂ ਲੋਕ ਦੇਵੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਹਿਤਕਾਰੀ ਅਤੇ ਰਖਵਾਲੇ (ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ' ਤੇ, ਮਰਦ ਬੱਚੇ ਦੇ ਦਾਤੇ ਵਜੋਂ) ਵਜੋਂ ਪੁਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਬਨਸਪਤੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਜਨਨ ਦੀ ਵੀ ਦੇਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਣ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਜਨਮ ਸਮੇਂ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਮਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਇੱਕ ਬਿੱਲੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਜਾਂ ਇੱਕ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਰੂਪ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਘੜਾ, ਇੱਕ ਬਨਿਅਨ ਦਾ ਰੁੱਖ ਜਾਂ ਇਸਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਜਾਂ ਅਜਿਹੇ ਰੁੱਖ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਲਾਲ ਪੱਥਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ; ਉਸਦੀ ਪੂਜਾ ਲਈ ਸ਼ਸ਼ਠੀਤਲਾ ਨਾਮੀ ਬਾਹਰੀ ਥਾਂਵਾਂ ਵੀ ਪਵਿੱਤਰ ਹਨ। ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਦੀ ਪੂਜਾ ਹਿੰਦੂ ਕੈਲੰਡਰ ਦੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਹਰੇਕ ਚੰਦਰ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਛੇਵੇਂ ਦਿਨ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਛੇਵੇਂ ਦਿਨ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬਾਂਝ ਔਰਤਾਂ ਗਰਭਵਤੀ ਹੋਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਮਾਂਵਾਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਦੇ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪੂਰਬੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਉਹ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੂਜਿਤ ਹੈ। ਛੱਠ ਉਸ ਲਈ ਅਤੇ ਸੂਰਿਆ (ਸੂਰਜ ਦੇਵਤਾ) ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ ਬਿਹਾਰ ਵਿਖੇ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਇੱਕ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਦੋ ਵਾਰ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

Shashthi
Goddess of children, reproduction
ਦੇਵਨਾਗਰੀ	षष्ठी
ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਲਿਪੀਅੰਤਰਨ	Ṣaṣṭhī
ਮਾਨਤਾ	Devi
ਨਿਵਾਸ	Skandaloka
ਵਾਹਨ	Cat
Consort	Skanda when identified with Devasena

ਬਹੁਤੇ ਵਿਦਵਾਨ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਹਿੰਦੂ ਲੋਕ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਦੇਵੀ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਹਿੰਦੂ ਸ਼ਾਸਤਰਾਂ ਵਿੱਚ 8ਵੀਂ ਅਤੇ 9ਵੀਂ ਸਦੀ ਬੀ.ਸੀ.ਈ. ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਹਿੰਦੂ ਯੁੱਧ-ਦੇਵਤਾ ਸਕੰਦ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਮੁੱਢਲੇ ਹਵਾਲੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਕੰਦ ਦੀ ਧਰਮ-ਮਾਤਾ ਮੰਨਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਬਾਅਦ ਦੇ ਹਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਪਛਾਣ ਸਕੰਦ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦੇਵਸੇਨਾ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਮੁੱਢਲੇ ਪਾਠਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿਥੇ ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਸਕੰਦ ਦੀ ਸੇਵਾਦਾਰ ਵਜੋਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮਾਂ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਵਿੱਚ ਰੋਗਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੱਚੇ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਛੇਵੇਂ ਦਿਨ ਉਸ ਨੂੰ ਮਨਾਉਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਘਾਤਕ ਦੇਵੀ ਬੱਚਿਆਂ 'ਤੇ ਮਿਹਰਬਾਨ ਅਤੇ ਬਖਸ਼ਣਹਾਰ ਵਜੋਂ ਦੇਖੀ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪਈ।

ਪੂਜਾ

ਹਿੰਦੂਆਂ ਵਿਚ, ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਹਿੱਤਕਾਰੀ ਅਤੇ ਰਖਵਾਲਾ ਅਤੇ ਹਰ ਘਰ ਦੇ ਰੱਖਿਅਕ ਦੇਵੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਬੇਲਾਦ ਔਰਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਦਾਤ ਵਜੋਂ ਵੀ ਪੂਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਸਾਂ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਦੇਵੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਉੱਤਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ, ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਦੀ ਜਨਮ ਬੱਚੇਦਾਨੀ ਅਤੇ ਜਵਾਨੀ ਵੇਲੇ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਵਿਆਹ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਦੌਰਾਨ, ਜਦੋਂ ਗਰਭਵਤੀ ਔਰਤ ਬੱਚੇ ਦੇ ਜਨਮ ਸਮੇਂ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਦੇਵੀ ਦੀ ਇੱਕ ਗੋਬਰ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਰੱਖੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਜੀਵਤ ਬੱਚੇ ਦਾ ਜਨਮ ਸ਼ਾਥੀ ਦੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਇੱਕ ਜੰਮੇ ਬੱਚੇ ਦਾ ਜਨਮ ਜਾਂ ਬੱਚੇ ਦੀ ਛੇਤੀ ਮੌਤ ਉਸ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ. ਬੱਚੇ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਮੀਦ ਵਾਲੀ ਮਾਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਛੇਵੇਂ ਦਿਨ ਜਣੇਪੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦ ਤਕ ਬੱਚਾ ਜਵਾਨੀ ਤਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਦਾ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਜਦੋਂ ਬੱਚਾ ਬਿਮਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਬਨਿਅਨ ਦੇ ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਮਾਤਾ ਦੀ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਦਾ ਪ੍ਮੰਰਤੀਕ ਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਪੂਜਾ ਵਿੱਚ ਦਰੱਖਤ ਅਕਸਰ ਇਸ ਦੇਵੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਉੱਤਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਚਿਤ੍ਰ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਛੇਵੇਂ ਚੰਦਰ ਦੇ ਦਿਨ ਅਸ਼ੋਕ ਸ਼ਸ਼ਠੀ 'ਤੇ ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ, ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਲਈ ਅਸ਼ੋਕ ਦਰੱਖਤ ਦੀਆਂ ਛੇ ਫੁੱਲ-ਮੁਕੁਲ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪੀਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਲੰਬੀ ਉਮਰ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਪੂਸ਼ਾ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਖ਼ਾਸ ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।

ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ, ਬੱਚੇ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਛੇਵੇਂ ਦਿਨ ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਦੇ ਸਤਿਕਾਰ ਵਿੱਚ ਕਈ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲੇਟਣ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਰੱਖੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਰੁਮਾਲ ਨਾਲ ਢੱਕਿਆ ਪਾਣੀ, ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਘੜਾ, ਭੁੰਨੇ ਹੋਏ ਚੌਲ, ਪੱਕੇ ਹੋਏ ਚਾਵਲ, ਕੇਲੇ ਅਤੇ ਮਠਿਆਈਆਂ, ਚੂੜੀਆਂ ਅਤੇ ਸੋਨੇ ਅਤੇ ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਟੁਕੜੇ। ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਇਕ ਕਲਮ ਅਤੇ ਕਾਗਜ਼ ਵੀ ਰੱਖੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਸ਼ਠੀ (ਜਾਂ ਕੁਝ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਚਿੱਤਰਗੁਪਤ ਜਾਂ ਬ੍ਰਹਮਾ) ਹਰ ਕੋਈ ਸੌਂਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਘਰ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਾਗਜ਼ ਉੱਤੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਅਦਿੱਖ ਸਿਆਹੀ ਨਾਲ ਲਿਖਦਾ ਹੈ। ਬਿਹਾਰ ਵਿੱਚ, ਛੇਵੇਂ ਦਿਨ ਦੇ ਸਮਾਰੋਹ ਨੂੰ ਛੱਤੀ ਜਾਂ ਛਤੀ ("ਛੇਵਾਂ") ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਨੂੰ ਛਤੀ ਮਾਤਾ ("ਮਾਂ ਛਤੀ") ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਦੰਤਕਥਾ

ਬ੍ਰਹਮਾ ਵੈਵਰਤ ਪੁਰਾਣ ਅਤੇ ਦੇਵੀ ਭਾਗਵਤ ਪੁਰਾਣ ਦੇ ਹਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਸ਼ਸ਼ਠੀਦੇਵੀਉਪਖਿਆਨਮ ਨਾਮ ਦਾ ਅਧਿਆਇ ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਬਿਆਨਦਾ ਹੈ। ਰਾਜਾ ਪ੍ਰਿਯਵ੍ਰਤਾ - ਸਵਯੰਭੂ ਮਨੂ (ਮਨੁੱਖਜਾਤੀ ਦਾ ਪੂਰਵਜ) - ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਮਾਲਿਨੀ ਨੇ ਗਰਭ ਧਾਰਨ ਕਰਨ ਦੇ ਯਤਨ ਵਿੱਚ ਪੁਤਰਕਮੇਸਟੀ ਯਜ (ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਅਗਨੀ-ਰਸਮ) ਕੀਤੀ, ਪਰ ਬਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਗਰਭ ਅਵਸਥਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਜੇ ਵੀ ਇੱਕ ਜੰਮੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਮਾਲਿਨੀ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਪ੍ਰਿਯਵ੍ਰਤਾ ਆਪਣੇ ਬੇਟੇ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਨਾਲ ਸਸਕਾਰ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋਈ। ਆਪਣੇ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਸਵਰਗੀ ਔਰਤ ਨੂੰ ਚਿੱਟੇ ਰੇਸ਼ਮੀ ਅਤੇ ਗਹਿਣਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਜੀ ਹੋਈ, ਸਵਰਗੀ ਰੱਥ ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਹੁੰਦੇ ਵੇਖਿਆ। ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਿਯਵ੍ਰਤ ਨੂੰ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਬ੍ਰਹਮਾ ਦੀ ਧੀ ਅਤੇ ਸਕੰਦ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦੇਵਸੇਨਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਸੀ, ਸਕੰਦ ਦੀ ਮੈਟ੍ਰਿਕਸ ("ਮਾਵਾਂ") ਵਿਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸੀ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਨੂੰ ਤਾਕਤ ਦੇਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਰੱਖਦੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ ਲਿਆ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਜ਼ਿੰਦਾ ਕੀਤਾ, ਫਿਰ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸਵਰਗੀ ਘਰ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋਣ ਲੱਗੀ। ਪ੍ਰਿਯਵ੍ਰਤਾ ਨੇ ਦੇਵੀ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ, ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਉਸ ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਦੇਵੀ ਇਸ ਸ਼ਰਤ 'ਤੇ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਈ ਕਿ ਪ੍ਰਿਯਵ੍ਰਤਾ ਤਿੰਨੋਂ ਸੰਸਾਰਾਂ: ਸਵਰਗ, ਧਰਤੀ ਅਤੇ ਪਾਤਾਲ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਪੂਜਾ ਅਰੰਭ ਕਰੇਗੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰੇਗੀ। ਉਸਨੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਰਾਜਾ ਦੇ ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ, ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਸੁਵ੍ਰਤਾ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਮਹਾਨ, ਨੇਕ ਅਤੇ ਵਿਦਵਾਨ ਸ਼ਾਸਕ ਵਜੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਿਯਵ੍ਰਤ ਨੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ ਕਿ ਸ਼ਸ਼ਠੀ ਦੀ ਪੂਜਾ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਛੇਵੇਂ ਦਿਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਬੱਚੇ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਛੇਵੇਂ ਅਤੇ 21 ਵੇਂ ਦਿਨ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਮੌਕਿਆਂ 'ਤੇ ਇਕ ਬੱਚੇ ਲਈ ਸ਼ੁਭ ਹੈ।

ਸਰੋਤ

• McDaniel, June (2003). Making virtuous daughters and wives: an introduction to women's Brata rituals in Bengali folk religion. SUNY Press. ISBN 0-7914-5565-3.
• Bhattacharji, Sukumari (1998). Legends of Devi. Orient Longman. ISBN 81-250-1438-1.
• Wilkins, W. J. (1900). Modern Hinduism: an account of the religion and life of Hindus in Northern India (2 ed.). Thacjer, Spink & Co. ISBN 0-524-09142-0.