ਡਰਾਮਾ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ
ਸਮੱਗਰੀ ਮਿਟਾਈ ਸਮੱਗਰੀ ਜੋੜੀ
Charan Gill (ਗੱਲ-ਬਾਤ | ਯੋਗਦਾਨ) No edit summary |
Charan Gill (ਗੱਲ-ਬਾਤ | ਯੋਗਦਾਨ) No edit summary |
||
ਲਾਈਨ 2:
{{ਅੰਦਾਜ਼}}
[[File:Drama-icon.svg|200px|right]]
ਜੋ ਰਚਨਾ ਸੁਣਨ ਦੁਆਰਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਰਸ ਅਨੁਭੂਤੀ ਕਰਾਂਦੀ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਡਰਾਮਾ ਜਾਂ ਦ੍ਰਿਸ਼ – ਕਾਵਿ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਗਲਪ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕਿਸਮ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੰਚ ਤੇ ਅਦਾਇਗੀ ਰਾਹੀਂ ਸੰਚਾਰ ਸੰਭਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।<ref name="elam98">Elam (1980, 98).</ref> ਡਰਾਮੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਵਣੀ ਕਵਿਤਾ ਨਾਲੋਂ ਜਿਆਦਾ ਰਮਣੀਅਤਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸ਼ਰਵਣੀ ਕਵਿਤਾ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਹ ਲੋਕ ਚੇਤਨਾ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਜਿਆਦਾ ਘਨਿਸ਼ਠ ਤੌਰ ਤੇ ਜੁੜਿਆ ਹੈ। ਨਾਟ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਚੇਤਨਾ ਨੂੰ ਡਰਾਮੇ ਦੇ ਲਿਖਾਈ ਅਤੇ ਮੰਚਨ ਦੀ ਮੂਲ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।
==ਡਰਾਮਾ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਤੱਤ==
ਲਾਈਨ 16:
*2. ਵਾਚਕ ਅਦਾਕਾਰੀ (ਸੰਵਾਦ ਦੀ ਅਦਾਕਾਰੀ - ਰੇਡੀਓ ਡਰਾਮਾ),
*3. ਆਹਾਰਿਆ ਅਦਾਕਾਰੀ (ਵੇਸ਼ਭੂਸ਼ਾ , ਮੇਕਅਪ , ਸਟੇਜ ਵਿਨਿਆਸ , ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਵਿਵਸਥਾ ਆਦਿ) ,
*4. ਸਾਤਵਿਕ ਅਭਿਨਏ ( ਜੀਵਾਤਮਾ ਵਲੋਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਭਿਨਏ [ ਰਸ ਆਦਿ ]
==ਡਰਾਮੇ ਦਾ ਇਤਹਾਸ==
ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਅਦਾਕਾਰੀ - ਕਲਾ ਅਤੇ ਰੰਗ ਮੰਚ ਦਾ ਵੈਦਿਕ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਿਰਮਾਣ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ । ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਰੰਗ ਮੰਚ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਉੱਨਤੀ ਦੀ ਪਰਾਕਾਸ਼ਠਾ ਉੱਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਸੀ - ਭਰਤ ਮੁਨੀ ਦਾ ਨਾਟ ਸ਼ਾਸਤਰ ਇਸਦਾ ਪ੍ਰਮਾਣ ਹੈ । ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਡਰਾਮਾ ਧਾਰਮਿਕ ਮੌਕਿਆਂ , ਸਾਂਸਕ੍ਰਿਤਕ ਪੁਰਬਾਂ , ਸਾਮਾਜਕ ਸਮਾਰੋਹਾਂ ਅਤੇ ਰਾਜਕੀਏ ਬੋਲ-ਚਾਲ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਤਾਂ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਨਾਟਕਾਂ ਦੀ ਮੰਚੀਕਰਨ ਖ਼ਤਮ - ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ।
ਲਾਈਨ 66:
• ਥੇਰੁਬੁੱਟੂ - ਤਮਿਲਨਾਡੁ
• ਨੱਚਿਆ - ਛੱਤੀਸਗੜ
{{ਅੰਤਕਾ}}
| |||