ਵੀਣਾ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
ਲਾਈਨ 8:
ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤੀ ਵੀਨਾ ਡਿਜ਼ਾਈਨ, ਕਾਰਨਾਟਿਕ ਕਲਾਸੀਕਲ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਇੱਕ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੈ. ਇਹ ਲੰਬੀ ਗਰਦਨ ਵਾਲੀ, ਨਾਸ਼ਪਾਤੀ ਦੇ ਆਕਾਰ ਵਾਲਾ ਲੂਟ ਹੈ, ਪਰ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤੀ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਲੋਗ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇਸ ਵਿਚ ਨਾਸ਼ਪਾਤੀ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦਾ ਲੱਕੜ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਹੈ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸਦੇ ਵੀ, 24 ਫ੍ਰੈਟਸ, ਚਾਰ ਸੁਗੰਧੀਆਂ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ, ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਡਰੋਨ ਤਾਰਾਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੇਡੀ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ. ਕਲਾਸੀਕਲ ਕਾਰਨਾਟਿਕ ਸੰਗੀਤ ਵਿਚ ਇਹ ਇਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਤਰ ਦਾ ਸਾਧਨ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ. []] []]
 
ਇੱਕ ਖਿੰਡੇ ਹੋਏ, ਖਿੰਡੇ ਹੋਏ ਲੂਟੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਵੀਨਾ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਤਿੰਨ-ਅੱਕਟਵ ਰੇਂਜ ਵਿੱਚ ਪਿੱਚਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ. [2] []] ਇਨ੍ਹਾਂ ਭਾਰਤੀ ਯੰਤਰਾਂ ਦੀ ਲੰਬੇ, ਖੋਖਲੇ ਗਰਦਨ ਦੇ ਡਿਜ਼ਾਈਨ, ਭਾਰਤੀ ਰਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਪੋਰਟਾਮੈਂਟੋ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਤੇ ਲੈਗੈਟੋ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦੇ ਹਨ. []] ਇਹ ਭਾਰਤੀ ਕਲਾਸੀਕਲ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਾਧਨ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਲਾ ਅਤੇ ਸਿਖਲਾਈ ਦੀ ਹਿੰਦੂ ਦੇਵੀ ਸਰਸਵਤੀ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਕੇ ਇਸ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸਤਿਕਾਰ ਪਾਇਆ। ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ ਕਲਾਸੀਕਲ ਸੰਗੀਤ. [2] [3]ਮੱਧਯੁਮ ਦਾ ਭਾਰਤੀ ਸਾਹਿਤ ਬਹੁ-ਵਚਨ ਦੇ ਸੰਗੀਤ ਯੰਤਰਾਂ ਲਈ ਇਕ ਆਮ ਸ਼ਬਦ ਹੈ. ਇਸ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਰਿਗਵੇਦ, ਸਮਾਵੇਦ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੈਦਿਕ ਸਾਹਿਤ ਜਿਵੇਂ ਸ਼ਤਪਾਠ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਅਤੇ ਤਤੀਰੀਆ ਸੰਹਿਤਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। []] []] ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਹਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚ, ਨਾਰਦਾ ਨੂੰ ਟੈਂਪੂਰਾ ਦੀ ਕਾ with ਕੱ withਣ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਸੱਤ ਤਾਰਾਂ ਵਾਲਾ ਉਪਕਰਣ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. []] []] ਸੁਨੀਰਾ ਕਸਾਲੀਵਾਲ, ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ, ਪੁਰਾਣੇ ਲਿਖਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਰਿਗਵੇਦ ਅਤੇ ਅਥਰਵੇਦ (ਦੋਵੇਂ 1000 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਈਸਾ ਪੂਰਵ) ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਉਪਨਿਸ਼ਦ (ਸੀ. 800–300 ਸਾ.ਯੁ.ਪੂ.) ਵਿਚ ਇਕ ਤਾਰ ਸਾਧਨ ਨੂੰ ਵਾਨਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਵੀਨਾ ਬਣਨ ਦਾ ਸ਼ਬਦ. ਮੁ Sanskritਲੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਹਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਤਾਰ ਵਾਲੇ ਯੰਤਰ ਨੂੰ ਵਾਨਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ; ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਝੁਕਿਆ ਹੋਇਆ, ਕੱucਿਆ ਹੋਇਆ, ਇਕ ਤਾਰਾ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਤਰਾਂ, ਤੰਦੂਰ, ਨਾਨ-ਫਰੇਟਡ, ਜ਼ੀਰੇਟ, ਲੂਟ ਜਾਂ ਬੀਜ ਦੀਆਂ ਸ਼ੈਲੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ੈਲੀ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ. [10] [11] [12]
 
Hidusatānī kalāsīkala sagīta vica varati'ā jāndā utara bhāratī ḍizā'ina ika ciṭhī hai. []] Sagītakāra dē māpa anusāra 3.5. To tōṁ feet phuṭa (1 tōṁ 1.2 Mīṭara) labā, isadā ika khōkhalā sarīra atē harēka sirē dē hēṭhāṁ dō vaḍē gūjadī'āṁ gāraṭī'āṁ hana. []] Isa dī'āṁ cāra mukha tārāṁ hana jō surīka hana, atē tina sahā'ika ḍarōna tārāṁ hana. []] Khēḍaṇa la'ī, sagītakāra pahilī atē dūjī uṅgalāṁ'tē pahini'ā gi'ā ika tatara nāla dhuna dī'āṁ tārāṁ nū hēṭhāṁ vala khicadā hai, jadōṁ ki ḍarōna dī'āṁ tārāṁ vajā'uṇa vālē hatha dī chōṭī uṅgala nāla ḍiga jāndī'āṁ hana. Sagītakāra
ਕਲਾਤਮਕ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਲਾਵਾਂ 'ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਬਚੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਹਿੰਦੂ ਪਾਠ ਭਰਤ ਮੁਨੀ ਦਾ ਨਾਟਯ ਸ਼ਾਸਤਰ, ਵੀਨਾ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰਦਾ ਹੈ. [13] ਇਹ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਪਾਠ, ਸ਼ਾਇਦ 200 ਸਾ.ਯੁ.ਪੂ. ਅਤੇ 200 ਸਾ.ਯੁ. ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਪੂਰਨ ਹੈ, [१]] ਇਹ ਦੱਸਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੀ ਵਿਚਾਰ-ਵਟਾਂਦਰੇ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ "ਮਨੁੱਖੀ ਗਲਾ ਇਕ ਵਿਅੰਗਾ ਵੀਨਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਸਰੀਰ ਦਾ ਸੰਗੀਤਕ ਤਾਰ" ਜਦੋਂ ਇਹ ਸੰਪੂਰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਗੰਧੜਵ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਸਰੋਤ ਹੈ ਅਜਿਹਾ ਗਲਾ, ਇੱਕ ਤਾਰ ਦਾ ਸਾਧਨ ਅਤੇ ਬੰਸਰੀ ਹੈ. [13] ਮਨੁੱਖੀ ਅਵਾਜ ਅੰਗ ਦਾ ਵੀਨਾ ਦਾ ਇਕ ਰੂਪ ਹੋਣ ਦਾ ਉਹੀ ਰੂਪਕ, ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੇ ਹੋਰ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਹਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚ ਵੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ itਤੇਰੀਆ ਅਰਨਯਕ ਦੀ ਆਇਤ 2.2., ਵਿਚ, ਸ਼ੰਕਯਾਨਾ ਅਰਣਯਕ ਦੀ ਆਇਤ 9.9 ਅਤੇ ਹੋਰ। []] [१२] [15] ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਮਹਾਂਭਾਰਤ ਨੇ ਰਿਸ਼ੀ ਨਾਰਦ ਦਾ ਵਰਣਨ ਵੈਦਿਕ ਰਿਸ਼ੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਜੋ ਇੱਕ "ਵਿਨਾ ਖਿਡਾਰੀ" ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। [16]
 
 
ਹਿੰਦੂ ਦੇਵੀ ਸਰਸਵਤੀ ਵੀਨਾ ਯੰਤਰ ਨਾਲ। ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਸਰਸਵਤੀ ਵਰਗੀ ਰਾਹਤ ਬਨਾਵਤੀ 200 ਬੀ ਸੀ ਈ ਤੱਕ ਦੀ ਬੋਧੀ ਪੁਰਾਤੱਤਵ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹੈ, ਜਿਥੇ ਉਸ ਕੋਲ ਇਕ ਬਿਜਾਈ ਵਾਲੀ ਸ਼ੈਲੀ ਦੀ ਵੀਨਾ ਹੈ। [17]
ਨਾਟਯ ਸ਼ਾਸਤਰ ਸੱਤ-ਸਤਰਾਂ ਵਾਲੇ ਉਪਕਰਣਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਤਾਰਾਂ ਵਾਲੇ ਸਾਜ਼ਾਂ ਦਾ 35 ਆਇਤਾਂ ਵਿਚ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, [18] ਅਤੇ ਫਿਰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਪਕਰਣ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਚਲਾਇਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ. []] [19] ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦੀ ਤਕਨੀਕ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਭਰਤ ਮੁਨੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਵੀਨਾ ਨਾਟਯ ਸ਼ਾਸਤਰ ਦੇ ਮੁਕੰਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਜ਼ੀਰੇ ਜਾਂ ਲੂਟ ਨਾਲੋਂ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਖਰੀ ਸੀ. ਐਲਿਨ ਮਾਈਨਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਵੀਨਾ ਇੱਕ ਰਬਾਬ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸੀ. ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਲੂਟ ਅਤੇ ਜ਼ੀਟਰ ਸਟਾਈਲ ਦੀ ਵੀਨਾ ਵਜਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਆਮ ਯੁੱਗ ਦੀਆਂ ਮੁ centuriesਲੀਆਂ ਸਦੀਆਂ ਵਿਚ ਹਿੰਦੂ ਅਤੇ ਬੋਧੀ ਗੁਫਾ ਮੰਦਰ ਦੀਆਂ ਰਾਹਤ ਵਿਚ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹਨ. ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਸਦੀਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੱਧ ਤੱਕ ਦੀਆਂ ਭਾਰਤੀ ਸ਼ਿਲਪਾਂ ਵਿਚ ਤਾਰਾਂ ਦੇ ਵਜਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ. []] ਲਗਭਗ ਛੇਵੀਂ ਸਦੀ ਸਾ.ਯੁ. ਤਕ, ਦੇਵੀ ਸਰਸਵਤੀ ਮੂਰਤੀਆ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਵੀਨਾ ਨਾਲ ਹਨ