ਭੀਸ਼ਮ ਸਾਹਨੀ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ

ਸਮੱਗਰੀ ਮਿਟਾਈ ਸਮੱਗਰੀ ਜੋੜੀ
ਛੋ clean up using AWB
No edit summary
ਲਾਈਨ 30:
 
ਭੀਸ਼ਮ ਸਾਹਨੀ ਨੂੰ [[ਹਿੰਦੀ ਭਾਸ਼ਾ|ਹਿੰਦੀ]] [[ਸਾਹਿਤ]] ਵਿੱਚ [[ਪ੍ਰੇਮਚੰਦ]] ਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਦਾ ਆਗੂ [[ਲੇਖਕ]] ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।<ref>{{cite web |url= http://in.jagran.yahoo.com/news/national/general/5_1_5611338/ |title=प्रेमचंद की परंपरा के लेखक थे भीष्म साहनी |format=|publisher=जागरण|language=}}</ref> ਉਹ ਮਾਨਵੀ ਮੁੱਲਾਂ ਦੇ ਹਿਮਾਇਤੀ ਰਹੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਕਦੇ ਹਾਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾ। ਖੱਬੇਪੱਖੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ - ਨਾਲ ਉਹ ਮਾਨਵੀ ਮੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਅੱਖੋਂ ਓਝਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਆਪਾਧਾਪੀ ਅਤੇ ਉਠਾਪਟਕ ਦੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਭੀਸ਼ਮ ਸਾਹਨੀ ਦੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਬਿਲਕੁੱਲ ਵੱਖ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਲੇਖਣੀ ਲਈ ਅਤੇ ਸੁਹਿਰਦਤਾ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ [[1975]] ਵਿੱਚ ਤਮਸ ਲਈ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਇਨਾਮ, [[1975]] ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਰੋਮਣੀ ਲੇਖਕ ਅਵਾਰਡ (ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ), [[1980]] ਵਿੱਚ ਐਫਰੋ - ਏਸ਼ੀਅਨ ਰਾਈਟਰਜ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਦਾ [[ਲੋਟਸ ਅਵਾਰਡ]], [[1983]] ਵਿੱਚ [[ਸੋਵੀਅਤ ਲੈਂਡ ਨਹਿਰੂ ਅਵਾਰਡ]] ਅਤੇ [[1998]] ਵਿੱਚ [[ਭਾਰਤ]] ਸਰਕਾਰ ਦੇ [[ਪਦਮਭੂਸ਼ਣ]] ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।
 
==ਸਾਹਿਤਕ ਕੰਮ ==
ਭੀਸ਼ਮ ਸਾਹਨੀ ਦੀ ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਰਚਨਾ '' ਤਮਸ '' (ਹਨੇਰਾ, ਅਗਿਆਨਤਾ 1974) 1947 [[ਭਾਰਤ ਦੀ ਵੰਡ]] ਦੇ ਦੰਗਿਆਂ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਇੱਕ ਨਾਵਲ ਹੈ, ਜੋ ਉਸਨੇ [[ਰਾਵਲਪਿੰਡੀ]] ਵਿਖੇ ਦੇਖੇ ਸੀ।<ref>[https://www.vedamsbooks.com/no21939.htm Tamas] {{webarchive |url=https://web.archive.org/web/20061022150021/https://www.vedamsbooks.com/no21939.htm |date=22 October 2006 }}</ref> '' ਤਮਸ '' ਹਿੰਸਾ ਅਤੇ ਨਫ਼ਰਤ ਦੀ ਸੰਵੇਦਹੀਣ ਫਿਰਕੂ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੀ ਭਿਆਨਕਤਾ; ਅਤੇ ਦੁਖਦਾਈ ਨਤੀਜੇ - ਮੌਤ, ਤਬਾਹੀ, ਮਜਬੂਰਨ ਪਰਵਾਸ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਵੰਡ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ, ਫ੍ਰੈਂਚ, ਜਰਮਨ, ਜਾਪਾਨੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਭਾਰਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤਾਮਿਲ, ਗੁਜਰਾਤੀ, ਮਲਿਆਲਮ, ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਅਤੇ ਮਨੀਪੁਰੀ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। '' ਤਾਮਸ '' ਨੇ ਸਾਹਿਤ ਲਈ 1975 [[ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ]] ਜਿੱਤਿਆ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ [[ਗੋਵਿੰਦ ਨਿਹਲਾਨੀ]] ਦੁਆਰਾ 1987 ਵਿੱਚ ਇੱਕ [[ਤਮਸ (ਫਿਲਮ) | ਟੈਲੀਵੀਜ਼ਨ ਫਿਲਮ]] ਬਣਾਈ ਗਈ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਦੋ ਮਾਸਟਰਪੀਸ ਕਹਾਣੀਆਂ, ‘ਪਾਲੀ’ ਅਤੇ ‘ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਆ ਗਿਆ ਹੈ’ ਵੀ ਵੰਡ ‘ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹਨ।
 
ਸਾਹਨੀ ਦੇ ਇਕ ਲੇਖਕ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੈਰੀਅਰ ਵਿੱਚ ਛੇ ਹੋਰ ਹਿੰਦੀ ਨਾਵਲ: ਝਰੋਖੇ (1967), ਕਾਦਿਆਂ (1971), ਬਸੰਤੀ (1979), ਮਾਇਆਦਾਸ ਕੀ ਮਾੜੀ (1987), ਕੁੰਤੋ (1993) ਅਤੇ ਨੀਲੂ, ਨੀਲੀਮਾ, ਨੀਲੋਫਰ (2000) ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਨਿੱਕੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਦਸ ਸੰਗ੍ਰਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੌ ਤੋਂ ਵੱਧ ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ, (ਜਿਸ ਵਿਚ ''[[ਭਾਗਯ ਰੇਖਾ]]'' (1953), ''ਪਹਿਲਾ ਪਾਠ '' (1956), ਭਟਕਤੀ ਰਾਖ (1966), ਪਤਰੀਆਂ (1973), ਵਾਂਗ ਚੂ (1978), ਸ਼ੋਭਾ ਯਾਤਰਾ (1981), ਨਿਸ਼ਾਚਰ (1983), [[ਪਾਲੀ]] (1989), ਅਤੇ ਦਯਾਨ (1996); ‘ਹਨੂਸ਼’, ‘ਕਬੀਰਾ ਖੜਾ ਬਜ਼ਾਰ ਮੇਂ’, 'ਮਾਧਵੀ ’ ,‘ ਮੁਵੇਜ਼ ’ ਸਮੇਤ ਪੰਜ ਨਾਟਕ ',' ਆਲਮਗੀਰ ', ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ "ਗੁਲਾਲ ਕਾ ਕੀਲ"। ਪਰੰਤੂ ਉਸਦਾ ਨਾਵਲ ' ਮਾਇਆਦਾਸ ਕੀ ਮਾੜੀ ' ਉਸਦੀ ਉੱਤਮ ਸਾਹਿਤਕ ਰਚਨਾ ਸੀ। ਇਸ ਬਿਰਤਾਂਤ ਦਾ ਪਿਛੋਕੜ ਇਤਿਹਾਸਕ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਖ਼ਾਲਸਾ ਰਾਜ ਦੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਹਾਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰਾਜ ਸੰਭਾਲ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਹ ਨਾਵਲ ਸਮਾਜਿਕ ਵਿਵਸਥਾ ਦੇ ਬਦਲਣ ਅਤੇ ਨਿਘਰਦੀ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਦੀ ਗਾਥਾ ਹੈ। .<ref>{{cite web |url=http://mystudyroom.org/hobbies |title=Archived copy |accessdate=9 August 2014 |url-status=dead |archiveurl=https://web.archive.org/web/20140802214217/http://mystudyroom.org/hobbies |archivedate=2 August 2014 }}</ref>
ਉਸਨੇ ਕੁਮਾਰ ਸ਼ਾਹਨੀ ਦੀ ਫਿਲਮ ''ਕਸਬਾ '' (1991) ਲਈ ਸਕ੍ਰੀਨਪਲੇਅ ਲਿਖੀ ਸੀ, ਜੋ ਐਂਤਨ ਚੇਖੋਵ ਦੀ ਕਹਾਣੀ '' ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ '' ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ।
 
ਭੀਸ਼ਮ ਸਾਹਨੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ''ਆਜ ਕੇ ਅਤੀਤ'' (''[https://www.amazon.com/Todays-Pasts-Memoir-Bhisham-Sahni-ebook/dp/B018M71YZM Today's Pasts]'', Penguin 2016) ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਬਲਰਾਜ ਸਾਹਨੀ ਦੀ ਜੀਵਨੀ, ਬਲਰਾਜ ਮਾਈ ਬ੍ਰਦਰ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ) ਲਿਖੀ ਹੈ।<ref>[https://www.loc.gov/acq/ovop/delhi/salrp/bhishamsahni.html Bhishma Sahni at U.S. Library of Congress]. Loc.gov (8 August 1915). Retrieved on 2018-11-06.</ref>
 
==ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਰਚਨਾਵਾਂ==