ਐੱਸ. ਕੇ. ਰਾਮਚੰਦਰ ਰਾਓ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ

{{ਜਾਣਕਾਰੀਡੱਬਾ ਲਿਖਾਰੀ|name=ਐਸ.ਕੇ.ਰਾਮਚੰਦਰ ਰਾਓ|image=S K Ramachandra Rao.jpg|caption=ਐਸ.ਕੇ.ਰਾਮਚੰਦਰ ਰਾਓ|birth_name=ਸਲੀਗ੍ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਰਾਮਚੰਦਰ ਰਾਓ|birth_date={{ਜਨਮ ਮਿਤੀ|1925|9|4|df=y}}|birth_place=[[ਹਸਨ, ਕਰਨਾਟਕ | ਹਸਨ]], ਭਾਰਤ|death_date={{ਮੌਤ ਦੀ ਮਿਤੀ ਅਤੇ ਉਮਰ|2006|2|2|1925|9|4|df=y}}|death_place=[[ਬੰਗਲੌਰ]], ਭਾਰਤ|nationality=ਭਾਰਤੀ|citizenship=ਭਾਰਤੀ|occupation=[[ਲੇਖਕ]], [[ਮਨੋਵਿਗਿਆਨੀ]], ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿਦਵਾਨ|alma_mater=[[University of Mysore]]}} '''ਸਲੀਗ੍ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਰਾਮਚੰਦਰ ਰਾਓ''' (4 ਸਤੰਬਰ 1925 - 2 ਫਰਵਰੀ 2006) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਲੇਖਕ, ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿਦਵਾਨ ਅਤੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਸੀ।

ਉਸ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਕੰਨੜ ਅਤੇ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਭਾਰਤੀ ਸਭਿਆਚਾਰ, ਦਰਸ਼ਨ, ਕਲਾ, ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹਨ ।ਹਨ। ਉਹ ਖੋਜ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹਨ ਜੋ ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤੀ ਹਵਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਦੁਰਲੱਭ ਹੱਥ-ਲਿਖਤਾਂ' ਤੇ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਵਿਚਵਿੱਚ ਰਿਗਵੇਦ 'ਤੇ ਬਤੀਸਾਲੀ ਖੰਡ ਪ੍ਰਾਜੈਕਟ' ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।

2 ਫਰਵਰੀ 2006 ਨੂੰ ਬੈਂਗਲੁਰੂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿੱਛੇ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਦੋ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਿਆ ਹੈ।

ਸਲੀਗ੍ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਰਾਮਚੰਦਰ ਰਾਓ ਦਾ ਜਨਮ ਇੱਕ ਕੰਨੜ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ 4 ਸਤੰਬਰ, 1925 ਨੂੰ ਦੱਖਣ ਭਾਰਤ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕਸਬੇ ਹਸਨ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਮੁੱਡਲਾ ਬਚਪਨ ਆਪਣੇ ਨਾਨਾ-ਨਾਨੀ ਨਾਲ ਬੰਗਲੌਰ ਵਿਚਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ, ਜਿਥੇ ਉਸਨੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਵਿਦਵਾਨ ਅਗਨੀਹੋਤਰੀ ਯਜਨਾਵਿਤਲਾਚਰ ਤੋਂ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਸਿੱਖਣਾ ਵੀ ਅਰੰਭ ਕੀਤਾ। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦੀ ਇਹ ਸਿਖਲਾਈ ਉਸ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਵਿਚਵਿੱਚ ਬਾਅਦ ਵਿਚਵਿੱਚ ਕਈ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖਣ ਵਿਚਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰੇਗਾ।  

ਜਦੋਂ ਉਸਦੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਤਾਂ ਉਹ ਇਕਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕਸਬੇ ਨੰਜਨਾਗੁਡੂ ਚਲੇ ਗਏ, ਜਿਥੇ ਉਸ ਦੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਉਸ ਸਮੇਂ ਠਹਿਰੇ ਹੋਏ ਸਨ।ਉਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਸਕੂਲ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਮੈਸੂਰ ਚਲਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਵਿਚਵਿੱਚ ਮਾਸਟਰ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।

ਉਸਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸੰਸਥਾ (ਹੁਣ ਨਿਮਹੰਸ ) ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ ਰਿਸਰਚ ਅਸਿਸਟੈਂਟ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।1965 ਤਕ, ਉਹ ਕਲੀਨਿਕਲ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਵਿਭਾਗ ਦਾ ਮੁਖੀ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ।

ਨਿਮਹੰਸ ਵਿਖੇ ਹੁੰਦਿਆਂ, ਉਸਨੇ ਇਕਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ''ਦਿ ਦਿ ਡਿਵੈਲਪਮੈਂਟ ਆਫ ਸਾਈਕੋਲੋਜੀਕਲ ਥੌਟ ਇਨ ਇੰਡੀਆ ਵਿਚ'' ਲਿਖੀ ''।'' ਉਸਨੇ ਥੀਮੈਟਿਕ ਅਪਰੈਸਪੇਸਨ ਟੈਸਟ (ਟੈਟ) ਕਾਰਡਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸੰਸਕਰਣ ਵੀ ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕੀਤੇ। ਨਿਮਹੰਸ ਵਿਖੇ ਸਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਸਿਲੇਬਸ ਵਿਚਵਿੱਚ ਸੋਧ ਕਰਨ ਵਿਚਵਿੱਚ ਵੀ ਉਹ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਅ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿਚਵਿੱਚ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਭਾਰਤੀ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਹਿਲੂਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।

ਉਸਨੇ 1965 ਵਿਚਵਿੱਚ ਨਿਮਹੰਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਬੰਗਲੌਰ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅਦਾਰਿਆਂ ਵਿਚਵਿੱਚ ਵਿਜ਼ਿਟਿੰਗ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ, [[ਹਿੰਦ ਅਧਿਐਨ|ਇੰਡੋਲੋਜੀ]], ਦਰਸ਼ਨ, ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਜ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਕੋਰਸ ਲੈਕਚਰ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਨ ਦਿੱਤੇ।

ਬਾਅਦ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ, ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਘਰ ਵਿਚਵਿੱਚ ਜਨਤਕ ਭਾਸ਼ਣ, ਲਿਖਣ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਣ ਵਿਚਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ।

ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਭਾਰਤੀ ਸਭਿਆਚਾਰ, ਦਰਸ਼ਨ, ਕਲਾ, ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹਨ. ਉਹ ਖੋਜ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹਨ ਜੋ ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤੀ ਹਵਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਦੁਰਲੱਭ ਹੱਥ-ਲਿਖਤਾਂ' ਤੇ ਕੀਤੀ ਸੀ।

ਉਸਨੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿਚਵਿੱਚ ਇਕਇੱਕ ਨਾਟਕ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਪਾਲੀ ਵਿਚਵਿੱਚ ''ਵਿਸ਼ੁਧਿਮਗਗਾ ਦੀ'' ਇਕਇੱਕ ਟਿੱਪਣੀ ਹੈ, ਜੋ ਬੁੱਧਗੋਸ਼ਾ ਦੀ ਇਕਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਪਾਲੀ ਵਿਚਵਿੱਚ ''ਸੁਮੰਗਲਾ-ਗਾਥਾ'' ਨਾਂ ਦਾ ਇਕਇੱਕ ਸੰਥਾ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਜੋ ' ''ਦਿ ਲਾਈਟ of'' ''ਫ ਧੰਮਾ''' ਰਸਾਲੇ ਵਿਚਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਇਆ ਸੀ।

ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਉਹ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਵਿਚਵਿੱਚ ਰਿਗਵੇਦ 'ਤੇ ਬਤੀਸਾਲੀ ਵਾਲੀਅਮ ਪ੍ਰਾਜੈਕਟ' ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਵਾਲੀਅਮ ਸੋਲਾਂ 2007 ਵਿਚਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਦੋ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਈ ਸੀ।

ਉਹ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਅਤੇ ਇਕਇੱਕ ਮੂਰਤੀਕਾਰ ਵੀ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਇਕਇੱਕ ਰਚਨਾ ਬੰਗਲੌਰ ਦੇ ਰਵਿੰਦਰ ਕਲਾਸ਼ੇਤਰ ਵਿਖੇ ਸਥਾਈ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ 'ਤੇ ਹੈ।

* [http://www.profskr.com ਐਸ ਕੇ ਆਰ ਟਰੱਸਟ ਦੀ ਵੈੱਬਸਾਈਟ ਪ੍ਰੋ]