ਦਬੜੀਖਾਨਾ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ

| name = ਦਬੜੀਖਾਨਾ

| native_name =

| native_name_lang =

| other_name =

| nickname =

| settlement_type = ਪਿੰਡ

| image_skyline =

| image_alt =

| image_caption =

| pushpin_map = India Punjab

| pushpin_map_alt =

| pushpin_map_caption = ਪੰਜਾਬ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਥਿੱਤੀਸਥਿਤੀ

| latd =30.481113

| latm =

| lats =

| latNS = N

| longd =74.854858

| longm =

| longs =

| longEW = E

| coordinates_display =

| subdivision_type =ਦੇਸ਼

| subdivision_name = {{flag|ਭਾਰਤ}}

| subdivision_type1 =ਰਾਜ

| subdivision_name1 = [[ਪੰਜਾਬ, ਭਾਰਤ|ਪੰਜਾਬ]]

| subdivision_type2 = [[ਭਾਰਤ ਦੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਸੂਚੀ|ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ]]

| subdivision_name2 = [[ਫ਼ਰੀਦਕੋਟ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ|ਫ਼ਰੀਦਕੋਟ]]

| established_title = <!-- Established -->

| established_date =

| founder =

| named_for =

| parts_type = [[ਬਲਾਕ]]

| parts = ਜੈਤੂ

| government_type =

| governing_body =

| unit_pref = Metric

| area_footnotes =

| area_rank =

| area_total_km2 =

| elevation_footnotes =

| elevation_m = 185

| population_total =

| population_as_of = 2001

| population_rank =

| population_demonym =

| demographics_type1 = ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ

| demographics1_info1 =[[ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ|ਪੰਜਾਬੀ]]

| timezone1 = [[ਭਾਰਤੀ ਮਿਆਰੀ ਸਮਾਂ]]

| utc_offset1 = +5:30

| postal_code_type =[[ਪੋਸਟਲ ਇੰਡੈਕਸ ਨੰਬਰ|ਪਿੰਨ]]

| postal_code =

| registration_plate =

| blank1_name_sec1 = ਨੇੜੇ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ

| blank1_info_sec1 = [[ਫ਼ਰੀਦਕੋਟ]]

| website =

| footnotes =

1857 ਦੇ ਗਦਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਵਸਦੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਮ ਛੋਟੀ ਜੈਤੋ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਗਦਰ ਮੌਕੇ ਪਿੰਡ ’ਚ ਆਏ ਇਕਇੱਕ ਅਜ਼ਨਬੀ ਸਾਧ ਬਾਬਾ ਸ਼ਾਮ ਦਾਸ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਭੜਕਾ ਕੇ ਜਮੀਨ ਦਾ ਮੁਆਮਲਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਵਾ ਦਿਤਾ। ਇਸ ਉੱਤੇ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਨੇ ਇਸ ਪਿੰਡ ਉੱਤੇ ਤੋਪ ਬੀੜ ਕੇ ਗੋਲਾ ਛੱਡ ਦਿਤਾ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਦੌੜ ਗਏ ।ਗਏ। ਸੰਤ ਸ਼ਾਮ ਦਾਸ ਨੂੰ ਇਕਇੱਕ ਦਰੱਖਤ ਨਾਲ ਫਾਹੇ ਲਾ ਦਿਤਾ ਗਿਆ। ਲੋਕ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ: ‘ਤਾਪ ਨਾ ਤਪਾਲੀ,ਬਾਬੇ ਸ਼ਾਮ ਨੇ ਮਾਰੀ’। ਪਿੰਡ ਦੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਅਬੋਹਰ ਤਹਿਸੀਲ ਦੇ ਰਾਜਿਸਥਾਨ ਨਾਲ ਲਗਦੇ ਪਿੰਡ ਵਜੀਦਪੁਰ ਜਾ ਕੇ ਵੱਸ ਗਏ। ਜਦ ਇਹ ਪਿੰਡ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮਾਂ ਵਿਹਲਾ ਪਿਆ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦੌੜ ਜਾਣ ਕਾਰਨ, ਆਸ ਪਾਸ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਸ ਦਾ ਨਾਮ ਦੌੜੀਖਾਨਾ ਰੱਖ ਦਿਤਾ ਜੋ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਦਬੜ੍ਹੀਖਾਨਾ ਬਣ ਗਿਆ। ਉਸਤੋਂਉਸ ਤੋਂ ਬਾਦ ਮਹਾਰਾਜਾ ਨਾਭਾ ਦੀ ਰਾਣੀ ਚੰਦ ਕੌਰ ਨੇ ਫੂਲ ਦੇ ਆਪਣੇ ਢਿੱਲੋਂ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਅੱਧਾ ਪਿੰਡ ਅਲਾਟ ਕਰਵਾ ਦਿਤਾ। ਮਹਾਰਾਜਾ ਨਾਭਾ ਨੇ ਕੱਟੂ ([[ਸੰਗਰੂਰ]]) ਦੇ ਆਪਣੇ ਨੇੜਲਿਆਂ ਗਿੱਲ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਧਾ ਪਿੰਡ ਅਲਾਟ ਕਰ ਦਿਤਾ। ਢਿੱਲੋਂ ਗੋਤ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬਜੁਰਗ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਦੇ ਨਾਂ ’ਤੇ ਇਸ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਮ ਗੋਬਿੰਦਗੜ ਰੱਖਿਆ ਜਦੋਂ ਕਿ ਗਿੱਲਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬਜੁਰਗ ਫਤਿਹ ਸਿੰਘ ਨਾਂ ’ਤੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਮ ਫਤਿਹਗੜ ਰੱਖਿਆ। ਪਰ ਮੂੰਹ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਇਹ ਪਿੰਡ ( ਗੋਬਿੰਦਗੜ- ਫਤਿਹਗੜ) ਦਬੜ੍ਹੀਖਾਨਾ ਦੇ ਨਾਂ ’ਤੇ ਹੀ ਪ੍ਰਸਿਧ ਰਿਹਾ ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਹੈ।ਗਿੱਲ ਸਰਦਾਰਾਂ( ਜਗੀਰਦਾਰਾਂ ) ਕੋਲ ਜ਼ਮੀਨ ਵੱਧ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਆਪਣੇ ਮੁਜ਼ਾਰੇ ਵੀ ਨਾਲ ਹੀ ਲੈ ਕੇ ਆਏ। ਅਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਪਿੱਛੋਂ ਲਾਲ ਪਾਰਟੀ ਵਲੋਂ ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ ਸੁਤੰਤਰ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ’ਚ ਲਾਏ ਜ਼ਮੀਨੀ ਘੋਲ ਦਾ ਇਹ ਮੁਜ਼ਾਰੇ ਵੀ ਹਿੱਸਾ ਬਣੇ। ਮੁਜ਼ਾਰਾ ਲਹਿਰ ਤੋਂ ਘਬਰਾ ਕੇ ਅਤੇ ਸਰਪਲੱਸ ਜਮੀਨ ਦਾ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ,ਬਹੁਤੇ ਗਿੱਲ ਸਰਦਾਰਾਂ ਨੇ ਇਹ ਜ਼ਮੀਨ ਵੇਚ ਦਿਤੀ। ਇਸ ’ਤੇ ਆਂਢ ਗੁਵਾਂਢ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਖਰੀਦਦਾਰ ਇਥੇ ਆਕੇ ਵੱਸ ਗਏ। ਇਹਨਾਂ ਵਿਚਵਿੱਚ ਪਿੰਡ ਬੰਬੀਹਾ ਭਾਈ,ਅੌਲਖਔਲਖ,ਬਲਾਹੜ,ਮਹਿਮਾ,ਚੂਹੜਚੱਕ , ਪੱਖੀ,ਗੋਲੇਵਾਲਾ ਅਤੇ ਝੱਖੜਵਾਲਾ ਆਦਿ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ। 1955 ਦੇ ਹੜ੍ਹਾਂ ’ਚ ਇਹ ਪਿੰਡ ਫਿਰ ਢਹਿ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦੋਵਾਂ ਹਿੱਸਿਆਂ ਗੋਬਿੰਦਗੜ ਅਤੇ ਫਤਿਹਗੜ ਨੂੰ ਚੰਡੀਗੜ ਦੀ ਤਰਜ਼ ’ਤੇ ਮਾਡਲ ਟਾਊਨ ਦੇ ਤੌਰ ’ਤੇ ਵਸਾਇਆ ਗਿਆ। ਫਤਿਹਗੜ ਬਹੁਤੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਮਿਲਗੋਭਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਲੋਕ ਕੋਠਿਆਂ ’ਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗੇ ਪਰ ਗੋਬਿੰਦਗੜ ਸਹੀ ਅਰਥਾਂ ’ਚ ਮਾਡਲ ਟਾਊਨ ਬਣਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਗਿੱਲ ਸਰਦਾਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਸ: ਜੈ ਸਿੰਘ ਗਿੱਲ ਆਈ.ਏ. ਐਸ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਚੀਫ ਸੈਕਟਰੀ ਬਣੇ। ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਬਾਦੀ 10 ਹਜਾਰਹਜ਼ਾਰ ਅਤੇ ਵੋਟ 4500 ਦੇ ਕਰੀਬ ਹੈ। ਜਮੀਨੀ ਰਕਬਾ 5200 ਏਕੜ ਹੈ। ਇਸ ਪਿੰਡ ’ਚ ਹਰ ਮਜ਼ਹਬ, ਜਾਤ ,ਗੋਤ ਦੇ ਲੋਕ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। 20 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਫਤਿਹਗੜ ਦੀਆਂ ਦੋ ਹੋਰ ਨਵੀਆਂ ਪੰਚਾਇਤਾਂ ਕੋਠੇ ਬੰਬੀਹਾ ਭਾਈ ਅਤੇ ਕੋਠੇ ਮਹਿਲੜ ਬਣ ਗਈਆਂ ਪਰ ਗੋਬਿੰਦਗੜ ਦੀ ਇਕੋੋ ਹੀ ਪੰਚਾਇਤ ਹੈ। ਗੋਬਿੰਦਗੜ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਸਰਪੰਚ ਗੁਰਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ, ਫਤਿਹਗੜ ਦੇ ਸਰਪੰਚ ਪਰਮਜੀਤ ਕੌਰ ਗੋਲੇਵਾਲੀਆ , ਕੋਠੇ ਬੰਬੀਹਾ ਦੇ ਸਰਪੰਚ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਅਤੇ ਕੋਠੇ ਮਹਿਲੜ ਦੇ ਸਰਪੰਚ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਸਿਵੀਆ ਹਨ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਸਰਦਾਰੀਆਂ ਕਲੱਬ ਬਣਾ ਕੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ’ਚ ਦਸਤਾਰ ਬੰਨ੍ਹਣ ਦੀ ਲਹਿਰ ਛੇੜੀ ਹੋਈ ਹੈ।

ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਾਫੀ ਲੋਕ ਬਾਹਰਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਕੈਨੇਡਾ,ਅਮਰੀਕਾ,ਆਸਟਰੇਲੀਆ,ਫਰਾਂਸ ਅਤੇ ਅਰਬ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿਚਵਿੱਚ ਗਏ ਹੋਏ ਹਨ। ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਪਿੰਡ ਵਿਚਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਸਮਾਜ ਸੇਵੀ ਕਲੱਬ ਹਨ ਪਰ ਪਿਛਲੇ ਇਕਇੱਕ ਸਾਲ ਤੋਂ ਸ਼ਹੀਦ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਕਲੱਬ ਗੋਬਿੰਦਗੜ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਪਿੰਡ ਗੋਬਿੰਦਗੜ ’ਚ ਸ਼ਹੀਦ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕਰਕੇ ਪਿੰਡ ’ਚ ਨਵੀਂ ਜਾਗ੍ਰਤੀ ਲਹਿਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਸੰਚਾਲਕ ਡਾ: ਅਮਰਜੀਤ ਅਤੇ ਹਰਦੀਪਕ ਢਿੱਲੋਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਕਸਦ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹਣ ਦੀ ਰੁਚੀ ਲਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਵਾਤਾਵਰਣ ਬਾਰੇ ਸੁਚੇਤ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਕੁਰੀਤੀਆਂ ਖਿਲਾਫ ਜਾਗ੍ਰਿਤ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਬੰਧੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਕਮੇਟੀ ਹੁਣ ਤਕ ਦੋ ਹਜਾਰਹਜ਼ਾਰ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਪੌਦੇ ਲਿਆ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ’ਚ ਵੰਡ ਚੁਕੀ ਹੈ।

ਇਸ [[ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ]] ਵਿੱਚ ਹੀ ਮੈਦਾਨ ਅਤੇ ਇਕਇੱਕ ਵੱਡੀ ਸਟੇਜ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਇਥੇ ਲੋਕ ਵਿਆਹ ਸ਼ਾਦੀਆਂ ਦੇ ਸਾਦੇ ਸਮਾਗਮ ਕਰ ਸਕਣ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਾਲ ’ਚ ਦੋ ਵਾਰੀ ਇਥੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਪ੍ਰੋਗ੍ਰਾਮ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਵੀ ਪ੍ਰੋਗ੍ਰ੍ਰਾਮ ਉਲੀਕਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਨੌਜਵਾਨ ਇਥੇ ਆਕੇ ਕਬੱਡੀ ਤੇ ਵਾਲੀਵਾਲ ਖੇਡਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਦੇ ਵਰਾਂਡੇ ਵਿਚਵਿੱਚ ਹੀ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਲੜਕੀਆਂ ਲਈ ਮੁਫ਼ਤ ਸਿਲਾਈ ਸੈਂਟਰ ਵੀ ਚਲਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।