ਉਰਦੂ ਸ਼ਾਇਰੀ ਵਿਚ ਬਾਬਾ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ

ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਬੋਲੀ ਜਾਣੇ ਵਾਲੀ ਜ਼ਬਾਨਾਂ ਵਿਚ '[[ਉਰਦੂ]] ‘ਭੀ ਇਕ ਐਸੀ ਬੋਲੀ ਏ ਜਿਸ ਨੇ ਤਮਾਮ ਮਜ਼ਾਹਬ ਤੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੇ ਦਰਮਿਆਨ ਰਵਾਦਾਰੀ,ਯਕਜਹਤ‏ਈ, ਕੁਸ਼ਾਦਾ ਦਿੱਲੀ,ਦਰਦਮੰਦੀ ਤੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦ‏‏ਈ ਫ਼ਜ਼ਾ ਕਾਇਮ ਕਰਨੇ ਵਿਚ ਪੁਲ ਦਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਏ ਤੇ ਐਸਾ ਕਿਉਂ ਕਰ ਨਾ ਹੋਏ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਲਫ਼ਜ਼ ਉਰਦੂ ਦੇ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਹੀ ਲਿਸਾਨੀ ਇਤਿਹਾਦ ਦ‏‏ਈ ਨਸ਼ਾ ੰਦ ਹੀ ਕਰਦੇ ਨੇਂ ਕਿਉਂਜੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿਚ 'ਅਰ' ਦੇ ਮਾਅਨੀ 'ਦਿਲ' ਨੀਂ ਤੇ ਫ਼ਾਰਸੀ ਵਿਚ 'ਦੋ'ਕੇ ਦੋ ਹੁੰਦੇ ਨੇਂ ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਫ਼ਜ਼ ਉਰਦੂ ਦੋ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਜੋੜਨੇ ਦਾ ਨਾਂ ਅ‏‏ਏ। ਸ਼ਾਇਦ ਏਸ‏ਏ ਲਈ ਸੋਫ਼ੀਆ-ਏ-ਕਿਰਾਮ ਨੇ ਵੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦ‏‏ਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਦਫ਼ ਹੀ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਦਰਮਿਆਨ ਇਨਸਾਨੀ ਯਕਜਹਤ‏ਈ ਨਵ‏‏ੰ ਫ਼ਰੋਗ਼ ਦੇਣਾ ਤੇ ਤਮਾਮ ਮਜ਼ਾਹਬ ਦੇ ਇਹਤਰਾਮ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਨਾਲ਼ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਮੁਈਨ ਕਰਦਾ ਅਸੂਲਾਂ ਅਤੇ ਅਮਲ ਪੈਰਾ ਕਰਨੇ ਦਾ ਫ਼ਰੀਜ਼੍ਹਾ ਅੰਜਾਮ ਦੇਣਾ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵੀ [[ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ]] ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਇਰਸ਼ਾਦਾਤ ਵ ਪੈਗ਼ਾਮਾਤ ਨੋੰਨੂੰ ਪਹੁੰਚਾ ਨੇ ਦੇ ਲਈ ਏਸ‏ਏ ਬੋਲੀ ਨਵ‏‏ੰ ਜ਼ਰੀਅ-ਏ-ਇਜ਼ਹਾਰ ਬਣਾਇਆ।

[[ਖ਼ੁਆਜਾ ਮੁਈਨ ਉੱਦ ਦੀਨ ਚਿਸ਼ਤੀ]],[[ਖ਼ੁਆਜਾ ਬਖ਼ਤਿਆਰ ਕਾਕੀ]],[[ਨਿਜ਼ਾਮ ਉੱਦ ਦੀਨ ਔਲੀਆ]], [[ਮੇਰ ਵਾਰਿਸ ਅਲੀ ਸ਼ਾਹ]],[[ਗੈਸੂ ਦਰਾਜ਼]],[[ਬੁਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਹ]],[[ਬਾਬਾ ਫ਼ਰੀਦ]] ਤੇ [[ਬਾਬਾ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ|ਬਾਬਾ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ]] ਵਗ਼ੈਰਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੈਗ਼ਾਮਾਤ ਤੇ ਫ਼ਰਮੋਦਾਤ ਨੋੰਨੂੰ ਬਣੀ ਨੂਹ ਇਨਸਾਨ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਣੇ ਦੇ ਲਈ ਹੋਰ ਜ਼ਬਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਨਾਲ਼ ਇਸ ਬੋਲੀ ਨੋੰਨੂੰ ਇਖ਼ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜੋ ਆਪਸੀ ਮੇਲ ਜੋਲ ਦ‏‏ਈ ਵਜ੍ਹਾ ਤੋੰ ਸਿਰ ਜ਼ਮੀਨ ਹਿੰਦ ਅਤੇ 'ਉਰਦੂ ' ਦ‏‏ਈ ਸ਼ਕਲ ਇਖ਼ਤਿਆਰ ਕਰ ਰਹਿ‏ਈ ਸੀ।ਚੂੰਕਿ ਇਹ ਬੋਲੀ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿਚ ਬਸਨੇ ਵਾਲੀ ਤਮਾਮ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਦਰਮਿਆਨ ਰਾਬਤਾ ਦ‏‏ਈ ਬੋਲੀ ਸੀ ਲਿਹਾਜ਼ਾ ਇਸ ਬੋਲੀ ਨੇ ਤਮਾਮ ਮਜ਼ਾਹਬ ਦੇ ਇਹਤਰਾਮ ਦਾ ਸਭ ਤੋੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਬਕ ਵੀ ਸਿਖਾਇਆ।ਉਰਦੂ ਬੋਲੀ ਦ‏‏ਈ ਤਰੀਖ਼ ਗਵਾਹ ਏ ਕਿ ਉਰਦੂ ਬੋਲੀ ਦੇ ਸ਼ਾਇਰ ਤੇ ਮੁਸੱਨਫ਼ੀਨ ਨੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਮਜ਼ਾਹਬ ਦੇ ਮੁਤਅੱਲਕ ਨਜ਼ਮ ਵ ਨਸਰ ਵਿਚ ਜਿਸ ਅੰਦਾਜ਼ ਤੋੰ ਨਕੋਸ਼ ਸਬਤ ਕੀਤੇ ਨੇਂ ਇਸ ਦ‏ਈ ਮਿਸਾਲ ਸ਼ਾ ਜ਼ੋ ਨਾਦਰ ਹੀ ਨਜ਼ਰ ਆਂਦੀ ਅ‏‏ਏ। ਜੇ ਉਸ ਬੋਲੀ ਵਿਚ ਹਜ਼ਰਤ ਮੁਹੰਮਦ ਮੁਸਤਫ਼ਾ ਤੇ ਹਜ਼ਰਤ ਅਲੀ(ਰਜ਼ੀ.) ਵਗ਼ੈਰਾ ਦੇ ਮੁਤਅੱਲਕ ਨਾਤਾਂ ਵ ਮਨਕਬਤਾਂ ਮਿਲਦੀ ਨੇਂ ਤਾਂ ਰਾਮ ਤੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਲਈ ਨਜ਼ਮਾਂ ਵੀ ਨਜ਼ਰ ਆਂਦਿਆਂ ਨੇਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਅਕੀਦਤ ਦੇ ਬੀਸ਼ ਬਹਾ ਫੁੱਲ ਨਿਸਾਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਨੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਜ਼ਮਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਇਰ ਮਸ਼ਰਿਕ ਅੱਲਾਮਾ ਇਕਬਾਲ ਦ‏‏ਈ ਨਜ਼ਮ 'ਨਾਨਕ 'ਕੇ ਉਨਵਾਨ ਤੋੰ ਮਿਲਦੀ ਏ ਜਿਸ ਵਿਚ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿਚ ਬਸਨੇ ਤੇ ਰਹਿਣੇ ਵਾਲੀਆਂ ਨੋੰਨੂੰ ਖ਼ਾਬ ਗ਼ਫ਼ਲਤ ਤੋੰ ਬੇਦਾਰ ਕਰਨੇ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਜ਼ਾਤ ਵਾਹਦ ਦ‏‏ਈ ਤਾਰੀਫ਼ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੋੰਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਖ਼ੁਦਾ ਦ‏‏ਈ ਇਬਾਦਤ ਦ‏‏ਈ ਤਰਫ਼ ਦਾਅਵਤ ਦੇਣੇ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਏ ।ਸ਼ਾਇਰ ਮਸ਼ਰਿਕ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵਜੀ ਦੇ ਇਸ ਅਮਲੀ ਇਕਦਾਮ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੁਛ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਦੇ ਨੇਂ

[[ਅੱਲਾਮਾ ਇਕਬਾਲ]] ਦ‏‏ਈ ਇਸ ਨਜ਼ਮ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਨੋੰਨੂੰ 'ਮਰਦ ਕਾਮਲ 'ਕਹਿ ਕ‏ਏ ਖ਼ਿਤਾਬ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਏ ਜੋ ਕਾਬਲ ਗ਼ੌਰਵ ਫ਼ਿਕਰ ਏ ਕਿਉਂਜੇ ਇਸ ਸ਼ਾਇਰ ਦ‏‏ਈ ਬੋਲੀ ਤੋੰ ਜੁਮਲਾ ਅਦਾ ਹੋਇਆ ਏ ਜਿਸਨੋ‏ੰ ਲੋਕ ਹਕੀਮ ਉਮੱਤ ਦੇ ਨਾਂ ਤੋੰ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਨੇਂ।

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਅਤੇ ਉਰਦੂ ਵਿਚ ਇਕ ਇਹ‏ਮਨਜ਼ਮ ਵਲੀ ਮੁਹੰਮਦ ਨਜ਼ੀਰ ਅਕਬਰਾਬਾਦੀ ਦ‏‏ਈ ਵੀ ਏ ਜੋ ਆਪਣੇ ਸੈਕੂਲਰ ਤਰਜ਼ ਫ਼ੱਕ‏ਰ ਕ‏ਏ ਸਬੱਬ ਮੁਨਫ਼ਰਦ ਹੈਸੀਅਤ ਦੇ ਹਾਮਲ ਨੇਂ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦ‏‏ਈ ਨਜ਼ਮ ਕਾਅਨਵਾਨ 'ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦ‏‏ਈ ਮਦ੍ਹਾ' ਅ‏‏ਏ। ਇਸ ਨਜ਼ਮ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਨੋੰਨੂੰ ਮਰਦ ਕਾਮਲ ਦੇ ਬਜਾਏ 'ਕਾਮਲ ਰਹਿਬਰ' ਦੇ ਨਾਂ ਤੋੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਏ ਜੋ ਮਫ਼ਹੂਮ ਵ ਮਾਨੀ ਦੇ ਇਤਬਾਰ ਨੇੜੇ ਉਲਮਾਨੀ ਅ‏‏ਏ।

ਵਲੀ ਮੁਹੰਮਦ ਨਜ਼ੀਰ ਅਕਬਰਾਬਾਦੀ ਦ‏‏ਈ ਨਜ਼ਮ 'ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦ‏‏ਈ ਮਦ੍ਹਾ' ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀ, ਅਰਬੀ, ਫ਼ਾਰਸੀ ਔਰ ਉਰਦੂ ਬੋਲੀ ਦਾ ਹੁਨਰ ਮਨਦਾਨਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਏ ।ਨਜ਼ਮ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦ‏‏ਈ ਖ਼ਸੂਸੀਆਤ ਵ ਅਮਤਿਆਜ਼ਾਤ ਨੋੰਨੂੰ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਪੀਰਾਏ ਵਿਚ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅ‏‏ਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਸਚਾਈ ਅਤੇ ਮੁਬਨੀ ਏ ।

ਨਜ਼ੀਰ ਅਕਬਰਾਬਾਦੀ ਨੇ ਇਸ ਨਜ਼ਮ ਵਿਚ ਇਹ ਵੀ ਯਕੀਨ ਦਲਾਨੇ ਦ‏‏ਈ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਏ ਕਿ ਜਿਸ ਨੇ ਵੀ ਸੱਚੇ ਦਿਲ ਤੋੰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਨੋੰਨੂੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਕ‏ਏ ਉਸ ਦਾ ਬੇੜਾ ਪਾਰ ਲਗਾਇਆ ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਦ‏ਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵ ਸ਼ਾਦਮਾਨੀ ਤੋੰ ਅਤੇ ਹੋਏ ਗਈ।ਨਜ਼ੀਰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦ‏‏ਈ ਮਦ੍ਹਾ ਸਰਾਈ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕੁਛ ਐਵੇਂ ਗੋਇਆ ਨੇਂ

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਤਾਲੀਮਾਤ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਹਿੰਦੂ ਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਦਰਮਿਆਨ ਅਖ਼ਵਤ ਵਭਾਈ ਚਾਰੇ ਦ‏‏ਈ ਫ਼ਜ਼ਾ ਕਾਇਮ ਕਰਨੇ ਵਿਚ ਜੋ ਸਈਦ ‏‏ਈ ਇਸ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਾਮਯਾਬੀ ਵ ਕਾਮਰਾਨੀ ਵੀ ਨਸੀਬ ਹੋਈ ਜਿਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਿਚ ਦੋਨੇ ਮਜ਼ਹਬ ਦੇ ਇਨਸਾਨ ਅੱਜ ਵੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਨੋੰਨੂੰ ਅਕੀਦਤ ਵਾਹਤਰਾਮ ਦ‏‏ਈ ਨਜ਼ਰ ਤੋੰ ਦੇਖਦੇ ਨੇਂ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦ‏‏ਈ ਸ਼ਾਨ ਵਿਚ ਮੁਖ਼ਤਲਿਫ਼ ਅੰਦਾਜ਼ ਤੋੰ ਨਜ਼ ਰਾਨ-ਏ-ਅਕੀਦਤ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆਂਦੇ ਨੇਂ।ਜਿੱਦਾਂ ਕਿ ਮੁਨੱਵਰ ਲਖਨਵੀ ਲਿਖਦੇ ਨੇਂ

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਇਸ ਅਹਿਦ ਦ‏‏ਈ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਦੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਅਕੀਦ-ਏ-ਤੌਹੀਦ ਨੋੰਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜੋ ਇਸਲਾਮੀ ਅਕਾਇਦ ਦ‏‏ਈ ਅਸਲਾ ‏‏ਏ। ਇਸਲਾਮ ਵਿਚ ਅਕੀਦ-ਏ-ਤੌਹੀਦ ਨੋੰਨੂੰ ਇੰਤਹਾਈ ਅਹਿਮੀਅਤ ਹਾਸਲ ਅ‏‏ਏ। ਅਕੀਦ-ਏ-ਤੌਹੀਦ ਯਾਨੀ ਤਮਾਮ ਮਖ਼ਲੂਕ ਦਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਆਲਮ ਏ ਤੇ ਉਹ ਸ਼ਕਲ ਵ ਸ਼ਮਾਇਲ ਤੋੰ ਬਾਲਾ ਤਰਾ ‏‏ਏ। ਇਸਲਾਮ ਨੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੇ ਦਰਮਿਆਨ ਅਖ਼ਵਤ ਵ ਭਾਈਚਾਰੇ ਰਵਾਦਾਰੀ ਤੇ ਸਮਾਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੋੰਨੂੰ ਬੇ ਇੰਤਹਾ ਅਹਿਮੀਅਤ ਦਿੱਤੀ ਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੋੰਨੂੰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਨੇ ਵੀ ਇਨਸਾਨੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਅਹਿਮੀਅਤ ਉੱਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਪੀਤਾ ਰੋ ਮੁਹੱਬਤ,ਅਮਨ ਵ ਆਸ਼ਤੀ,ਭਾਈਚਾਰੇ ਤੇ ਇਨਸਾਨ ਦੋਸਤੀ ਦਾ ਦਰਸ ਦਿੱਤਾ ਔਹਾਮ ਪ੍ਰਸਤੀ, ਅੰਧੀ ਤਕਲੀਦ, ਬੇ ਰੂਹ ਮਜ਼ਹਬ ਪ੍ਰਸਤੀ, ਊਂਚ ਨੀਚ ਤੇ ਜ਼ਾਤ ਪਾਤ ਦੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਆਵਾਜ਼ ਉਠਾਂਦੇ ਹੋਈਆਂ ਮੁਹੱਬਤ ਵ ਰਵਾਦਾਰੀ ਦਾ ਐਸਾ ਪੈਗ਼ਾਮ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਹਰ ਦੌਰ ਦ‏‏ਈ ਜ਼ਰੂਰਤ ਏ ।

ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਏ ਕਿ ਤਮਾਮ ਮਜ਼ਾਹਬ ਦੇ ਰਹਿਨੁਮਾਈ ਨੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦ‏‏ਈ ਭਲਾਈ ਹੀ ਦੇ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਕਵਾਲ ਵ ਆਮਾਲ ਇਨਸਾਨਾਂ ਨੋੰਨੂੰ ਨੇਕ ਸੱਚੇ ਤੇ ਸਿੱਧੇ ਰਾਸਤੇ ਦ‏‏ਈ ਹੀ ਰਹਿਨੁਮਾਈ ਕਰਦੇ ਨੇਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਅਕਵਾਲ ਵ ਆਮਾਲ ਤੇ ਅਫ਼ਆਲ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਇਨਸਾਨਾਂ ਨੋੰਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਤੇ ਸੱਚੇ ਰਾਸਤੇ ਅਤੇ ਚੱਲਣੇ ਦ‏‏ਈ ਤਲਕੀਨ ਦ‏‏ਈ ਬਿਸਮਿਲ ਸਈਦੀ ਦਹਲਵੀ ਦਾ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਸਦਾਕਤ ਅਤੇ ਮੁਬਨੀ ਏ

ਬਿਸਮਿਲ ਸਈਦੀ ਨੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਨੋੰਨੂੰ ਇਸ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਬੇ ਮਿਸਲ ਕਰਾਰ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦ‏‏ਈ ਅਜ਼ਮਤ ਵ ਜਲਾਲਤ ਦਾ ਐਤਰਾਫ਼ ਕੀਤਾ ਏ ।ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦ‏‏ਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਮੁਤਾਲਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਏ ਤਾਂ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਏ ਕਿ ਸਿਰਫ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਖ਼ਮ ਨਈਂ ਹੋਏ ਬਲਕਿ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਸੂਰਮਾਵਾਂ ਤੇ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾ ਹਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਵੀ ਆਪ ਦੇ ਹਜ਼ੂਰ ਵਿਚ ਝੁਕ ਗਏ ਚੁਨਾਂਚਿ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਵਾਰਸੀ ਦਹਲਵੀ ਐਵੇਂ ਗੋਇਆ ਨੇਂ

ਇਨਸਾਨਾਂ ਤੇ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾ ਹੋ ੰ ਨੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਹਜ਼ੂਰ ਸਿਰ ਨਿਆਜ਼ ਖ਼ਮ ਇਸ ਲਈ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਨੋੰਨੂੰ ਜਹਾਲਤ ਵ ਤਾਰੀਕੀ ਤੋੰ ਕਢ ਕ‏ਏ ਖ਼ਾਬ ਗ਼ਫ਼ਲਤ ਤੋੰ ਬੇਦਾਰ ਕੀਤਾ ਤੇ ਇਹ ਬਾਵਰ ਕਰਾਇਆ ਕਿ ਖ਼ੁਦਾ ਹੀ ਇਬਾਦਤ ਦੇ ਲਾਇਕ ਏ ਤੇ ਸਭੀ ਦਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਜ਼ਾਤ ਵਾਹਦ ਹੀ ਏ ਜਿੱਦਾਂ ਕਿ ਰਾਮ ਕਿਸ਼ਨ ਮੁਜ਼ਤਰ ਨੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦ‏‏ਈ ਖ਼ਿਦਮਾਤ ਦਾ ਐਤਰਾਫ਼ ਕੀਤਾ ਏ

ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੇ ਦਰਮਿਆਨਾ ਮੇਰੂ ਗ਼ਰੀਬ,ਅਦਨਾ ਵਾਅਲਾ ਦਾ ਤਸੱਵਰ ਹਰਗਿਜ਼ ਜ਼ਾਇਜ਼ ਨਈਂ ਅਲਬੱਤਾ ਇਨਸਾਨ ਆਪਣੇ ਕਿਰਦਾਰ ਤੇ ਇਲਮ ਦੇ ਸਬੱਬ ਤਾਂ ਲਾਇਕ ਤਾਜ਼ੀਮ ਵ ਤਕਰੀਮ ਹੋਏ ਸਕਦਾ ਏ ਲੇਕਿਨ ਬਾ ਹੈਸੀਅਤ ਇਨਸਾਨ ਤਮਾਮ ਇਨਸਾਨ ਬਰਾਬਰ ਨੇਂ ਤੇ ਇਹੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਨੇ ਵੀ ਇਨਸਾਨਾਂ ਨੋੰਨੂੰ ਦਰਸ ਦਿੱਤਾ।ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਏ ਕਿ ਆਪ ਦ‏‏ਈ ਜ਼ਾਤ ਵਾਲਾ ਸਿਫ਼ਾਤ ਜਿਹਲ ਦ‏‏ਈ ਤਾਰੀਕੀ ਨਵ‏‏ੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨੇ ਦਾ ਸਬੱਬ ਸੀ ਜਿੱਦਾਂ ਕਿ ਮਿੱਤਰ ਨਕੋਦਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਏ

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦ‏‏ਈ ਜ਼ਾਤ ਵਾਲਾ ਸਿਫ਼ਾਤ ਜਦੋ‏ੰ ਮਜਮੂਆ-ਏ-ਸਿਦਕ ਵਸਫ਼ਾਹੇ ਤਾਂ ਐਸੀ ਹਸਤੀ ਅਤੇ ਸਿਰ ਜ਼ਮੀਨ ਹਿੰਦ ਨੋੰਨੂੰ ਨਾਜ਼ ਕਿਊ‏ੰ ਕਰ ਨਾ ਹੋਏ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਦਮ ਮੀਮਨਤ ਲਜ਼ੋਮ ਤੋੰ ਇਸ ਜ਼ਮੀਨ ਨਵ‏‏ੰ ਉਹ ਇੱਜ਼ਤ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਕਿ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦ‏‏ਈ ਜ਼ਮੀਨ ਕਾਬਲ ਰਸ਼ਕ ਬਣ ਗਈ ਚੁਨਾਂਚਿ ਇੰਦਰਜੀਤ ਗਾਂਧੀ ਕਹਿੰਦਾ ਏ

ਮੰਦਰਜਾ ਬਾਲਾ ਅਸ਼ਆਰ ਵਿਚ ਸ਼ਾਇਰ ਨੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਦ‏‏ਈ ਸਿਫ਼ਾਤ ਵ ਕਮਾਲਾਤ ਦਾ ਇਜ਼ਹਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇਹ ਬਾਵਰ ਕਰਾਇਆ ਏ ਕਿ ਆਪ ਨੇ ਇਸ ਜ਼ਮੀਨ ਅਤੇ ਕਦਮ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਅਖ਼ਵਤ ਵ ਮੁਸਾਵਾਤ ਦਾ ਦਰਸ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਇਛੂ ਤਾਂ ਨੋੰਨੂੰ ਮੁਆਸ਼ਰਾ ਵਿਚ ਉਹ ਇੱਜ਼ਤ ਵ ਵਕਾਰ ਦਿਲਾਇਆ ਜਿਸਦੇ ਉਹ ਮੁਸਤਹਿਕ ਸਨ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਅਮਲ ਖ਼ੈਰ ਦੇ ਲਈ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਗੋਸ਼ੇ ਗੋਸ਼ੇ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਕੀਤਾ ਜ਼ਹੂਰ ਅਹਿਮਦ ਸਹਾਰਨਪੁਰ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਏ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਫ਼ਰ ਦੇ ਸ਼ਦਾਇਦ ਵ ਮਸਾਇਬ ਮਖ਼ਲੂਕ ਖ਼ੁਦਾ ਦ‏‏ਈ ਬਿਹਤਰੀ ਦੇ ਲਈ ਹੀ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕੀਤੇ ਉਹ ਖ਼ਲਕ ਖ਼ੁਦਾ ਦ‏‏ਈ ਬਹਬੋਦੀ ਵ ਫ਼ਲਾਹ ਦੇ ਲਈ ਹੁਮਾ ਵਕਤ ਨੋੰਨੂੰ ਸ਼ਾਂ ਰਹੇ।ਜਿੱਦਾਂ ਕਿ ਸੋਢੀ ਗੁਰਬਚਨ ਸਿੰਘ ਕੋਸ਼ਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਏ

ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਏ ਕਿ ਖ਼ਾਤੀ ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਫ਼ਹਿਮ ਵ ਇਦਰਾਕ ਤੋੰ ਬੁਲੰਦ ਤੁਰ ਜ਼ਾਤ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਏ ਤੇ ਕਾਇਨਾਤ ਦੇ ਜ਼ਰੇ ਜ਼ਰੇ ਵਿਚ ਇਸ ਦ‏ਈ ਜੋ ਹਿਕਮਤਾਂ ਪੋਸ਼ੀਦਾ ਨੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਹਿਕਮਤਾਂ ਤੋੰ ਖ਼ੁਦਾ ਹੀ ਕਮਾ ਹੱਕਾ ਵਾਕਫ਼ ਏ ।ਇਸ ਨੇ ਉਸ ਜ਼ਮੀਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਮੁੰਤਖ਼ਬ ਬੰਦਿਆਂ ਨੋੰਨੂੰ ਏਸ‏ਏ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਏ ਕਿ ਕਾਇਨਾਤ ਦੇ ਜ਼ਰੇ ਜ਼ਰੇ ਤੇ ਹਰ ਕਤਰਾ ਵਿਚ ਜੋ ਹਿਕਮਤਾਂ ਨੇਂ ਇਸ ਤੋੰ ਇਨਸਾਨ ਨਵ‏‏ੰ ਮੁਤਾਅਰਫ਼ ਕਰਾਵਾਂ ਤਾਕਿ ਖ਼ੁਦਾ ਦ‏‏ਈ ਜ਼ਾਤ ਦਾ ਇਰਫ਼ਾਨ ਹੋਏ ਸੁੱਕ‏‏ਏ ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਬਾਤਿਲ ਸੁਰੰਗਾਂ ਹੋਏ ਜਾਏ ਤੇ ਹੱਕ ਦਾ ਬੋਲਬਾਲਾ ਹੋਏ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਹੁਨਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰੀ ਦੇ ਬਕੌਲ

ਸਰਜ਼ਮੀਨ ਹਿੰਦ ਪਰ ਇਕ ਵਕਤ ਐਸਾ ਵੀ ਸੀ ਜਦੋ‏ੰ ਕਿ ਜਹਾਲਤ ਦ‏‏ਈ ਘਟਾ ਛਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਕਿਆਮਤ ਖ਼ੇਜ਼ ਆਲਮ ਸੀ ਏਦਾਂ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਵਿਚ ਗੁਰੂਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਵਿਚ ਆਏ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਤਾਲੀਮਾਤ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਤੋੰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਲੂਬ ਨੋੰਨੂੰ ਰੌਸ਼ਨ ਵਮਨੋਰ ਕੀਤਾ ਜਿੱਦਾਂ ਕਿ ਜਗਨ ਨਾਥ ਆਜ਼ਾਦ ਗੋਇਆ ਨੇਂ

ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਏ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੋਲੋ ਅਮਲ ਤੋੰ ਇਨਸਾਨਾਂ ਨਵ‏‏ੰ ਜੋ ਪੈਗ਼ਾਮ ਦਿੱਤਾ ਉਹ ਐਸਾ ਪੈਗ਼ਾਮ ਸੀ ਜੋ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਲਈ ਨਫ਼ਾ ਬਖ਼ਸ਼ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦ‏‏ਈ ਅਜ਼ਮਤ ਵ ਮੰਜ਼ਲਤ ਨੋੰਨੂੰ ਦੇਖ ਕ‏ਏ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਬਕੌਲ ਸਾਹਿਰ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਪੂਰੀ

ਗੁਰੂਨਾਨਕ ਜੀ ਦ‏‏ਈ ਜਾਜ਼ਿਬ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਤੇ ਕਿਰਦਾਰ ਵ ਆਮਾਲ ਦ‏‏ਈ ਬਦੌਲਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਸਾਲ ਦੇ ਬਾਅਦ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੋੰਨੂੰ ਅਪਣਾ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਥਾਹ ਯਹੀ ਨਈਂ ਬਲਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦ‏‏ਈ ਆਖ਼ਰੀ ਰਸੂਮਾਤ ਦੇ ਫ਼ਰੀਜ਼ੇ ਨੋੰਨੂੰ ਅੰਜਾਮ ਦੇਣੇ ਦੇ ਲਈ ਬਾਹ‏ਮ ਨਜ਼ ਆ ਕਰਨੇ ਤੋੰ ਵੀ ਗੁਰੇਜ਼ ਨਾ ਸੀ ਲੇਕਿਨ ਉਹ ਤਾਂ ਕਸੀ ਖ਼ਾਸ ਮਜ਼ਹਬ ਵ ਮਲਤ ਦ‏‏ਈ ਰਹਿਨੁਮਾਈ ਦੇ ਲਈ ਨਾ ਆਏ ਸਨ ਬਲਕਿ ਉਹ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਤਮਾਮ ਇਨਸਾਨਾਂ ਨੋੰਨੂੰ ਸਹੀ ਤੇ ਸੁੱਚਾ ਰਾਸਤਾ ਦਿਖਾਣੇ ਦ‏‏ਈ ਗ਼ਰਜ਼ ਤੋੰ ਆਏ ਸਨ ਲਿਹਾਜ਼ ਬਕੌਲ ਵੈਦ ਪਾਲ਼ ਕੌਸ਼ਲ ਅੰਬਾਲਵੀ

ਉਰਦੂ ਬੋਲੀ ਵਿਚ ਇਕ ਹੋਰ ਨਜ਼ਮ ਸੱਯਦ ਅਸਗ਼ਰ ਬਹਰਾਇਚੀ ਦ‏‏ਈ ਮਿਲਦੀ ਏ ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਰੱਖਿਆ ਏ ਕਿ ਗੁਰੂ ਦ‏‏ਈ ਮਦ੍ਹਾ ਵ ਤੌਸੀਫ਼ ਇਸ ਅੰਦਾਜ਼ ਤੋੰ ਹੋਏ ਕਿ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦ‏‏ਈ ਮੁਕੰਮਲ ਤਸਵੀਰ ਨਜ਼ਰਾਂ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਆ ਜਾਏ ਸੱਯਦ ਅਸਗ਼ਰ ਬਹਰਾਇਚੀ ਆਪਣੀ ਇਸ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿਚ ਕਾਮਯਾਬ ਵ ਕਾਮਰਾਨ ਨਜ਼ਰ ਆਂਦੇ ਨੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਏ ਕਿ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਵਰਗੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤਾਂ ਇਸ ਜ਼ਮੀਨ ਅਤੇ ਬਾਰ ਬਾਰ ਪੈਦਾ ਨਈਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਐਸੀ ਬਾ ਅਜ਼ਮਤ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤਾਂ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਹਰ ਖ਼ਿੱਤਾ ਨੋੰਨੂੰ ਨਸੀਬ ਹੁੰਦੀ ਏ ਇਹ ਸਿਰ ਜ਼ਮੀਨ ਪੰਜਾਬ ਦ‏‏ਈ ਖ਼ੁਸ਼ ਕਿਸਮਤੀ ਏ ਕਿ ਐਸੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਨੇ ਇਸ ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ ਕਦਮ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਇਸ ਅਜ਼ੀਮ ਅਵਤਾਰ ਨੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦ‏‏ਈ ਹਕੀਕਤ ਤੋੰ ਵਾਕਫ਼ ਕਰਾਇਆ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਏ

ਅਸਗ਼ਰ ਬਹਰਾਇਚੀ ਨੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਕਿਤ‏ਈ ਜਾਏ ਪੈਦਾਇਸ਼ ਤਲਵੰਡੀ ਦੇ ਜ਼ਕ‏ਰ ਕ‏ਏ ਨਾਲ਼ ਨਾਲ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਪ ਕਾਲੂ ਮਹੱਤ‏ਅ ਜੀ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦ‏‏ਈ ਮਾਂ ਤ੍ਰਿਪਤਾ ਦ‏‏ਈ ਬੇ ਇੰਤਹਾ ਮੁਹੱਬਤ ਨੋੰਨੂੰ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਿਚ ਨਜ਼ਮ ਕੀਤਾ ਏ ਤੇ ਇਹ ਦੱਸਿਆ ਏ ਕਿ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਨੋੰਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖ਼ਲਕ ਵ ਅਖ਼ਲਾਕ,ਤਾਲੀਮਾਤ ਤੇ ਖ਼ੁਦਾ ਦ‏‏ਈ ਵਹਦਾਨੀਅਤ ਦੇ ਤਸੱਵਰ ਤੋੰ ਆਸ਼ਨਾ ਕੁਰਾਨੇ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਪਹਿਚਾਨਾ

ਅਸਗ਼ਰ ਬਹਰਾਇਚੀ ਨੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦ‏‏ਈ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੇ ਤਾਂ ਮੁਹੱਬਤ ਵ ਉਲਫ਼ਤ ਨੋੰਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੁਲੰਦ ਅਖ਼ਲਾਕ ਵ ਕਿਰਦਾਰ ਦਾ ਵੀ ਗੁਣ ਗਾਣ ਕੀਤਾ ਅ‏‏ਏ। ਸ਼ਾਇਰ ਨੇ ਇਸ ਨਜ਼ਮ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦ‏‏ਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦ‏‏ਈ ਨੇਕੀ, ਐਸਾਰ ਤੇ ਬਸੀਰਤ ਨੋੰਨੂੰ ਅਸ਼ਆਰ ਦ‏‏ਈ ਸ਼ਕਲ ਵਿਚ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਜ਼ਮ ਕੀਤਾ ਏ ਉਹ ਕਾਬਲ ਦਾਦਾ ‏‏ਏ। ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਨੇ ਆਪਣੇ ਅਹਿਦ ਵਿਚ ਇਨਸਾਨ ਦੋਸਤੀ ਤੇ ਮਾਨਵੀਅਤ ਤੋੰ ਭਰ ਪਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਜੋ ਤਸੱਵਰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਉਸ ਦੇ ਪੇਸ਼-ਏ-ਨਜ਼ਰ ਅੱਜ ਵੀ ਨਨਕਾਣਾ ਸਾਹਿਬ ਜ਼ਿਆਰਤ ਦਾ ਮਰਕਜ਼ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਅ‏‏ਏ। ਬਕੌਲ ਸੱਯਦ ਅਸਗ਼ਰ ਬਹਰਾਇਚੀ

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦ‏‏ਈ ਮੁਹੱਬਤ ਵਿਚ ਇਨਸਾਨ ਇਸ ਲਈ ਦਿਵਾਨਾ ਏ ਕਿਉਂਜੇ ਉਹ ਨੇਕੀ ਤੇ ਇਨਸਾਨੀ ਹਮਦਰਦੀ ਦਾ ਮੁਜੱਸਮਾ ਸਨ ।ਵੋਹ ਜ਼ਾਤ ਪਾਤ ਤੇ ਜ਼ਾਹਰੀ ਰਸੂਮ ਵ ਅਬਾਦਾਤ ਦੇ ਮੁਖ਼ਾਲਿਫ਼ ਸਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਫੈਲੀ ਹੋਈ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨੋੰਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨੇ ਦ‏‏ਈ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਤੇ ਜ਼ਾਤ ਵਾਹਦ ਦ‏‏ਈ ਮਦ੍ਹਾ ਵਤੋਸੀਫ਼ ਦਾ ਨਗ਼ਮਾ ਗਾਇਆ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੋੰਨੂੰ ਇਸ ਦ‏ਈ ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਦ‏ਈ ਇਬਾਦਤ ਦ‏‏ਈ ਤਰਫ਼ ਗਾਮਜ਼ਨ ਰਹਿਣੇ ਦਾ ਦਰਸ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜਿਸ ਮੁਹੱਬਤ,ਮੁਸਾਵਾਤ ਤੇ ਖ਼ਿਦਮਤ ਖ਼ਲਕ ਦ‏‏ਈ ਤਾਲੀਮ ਦਿੱਤੀ ਜੇ ਅੱਜ ਇਨਸਾਨ ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਤੋੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੱਸੇ ਹੋਏ ਅਸੂਲ ਅਤੇ ਅਮਲ ਕਰਨੇ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਇਹ ਦੁਨੀਆ ਅਮਨ ਵ ਈਮਾਨ ਦਾ ਗਹੁ ਇਰਾ ਬਣ ਜਾ ਇਗੀ ਚੁਨਾਂਚਿ ਵਦਤਾ ਸੱਜੇ ਆਨੰਦ ਨੇ ਆਪਣੀ ਨਜ਼ਮ 'ਗੁਰੂਨਾਨਕ '(ਦੇਵ ਜੀ ਦ‏‏ਈ ਬਾਣੀ )ਮਾਂ ਇਸ ਸਚਾਈ ਦਾ ਐਵੇਂ ਐਤਰਾਫ਼ ਕੀਤਾ ਏ

ਬਾਨੋ ਸਰਤਾਜ ਦ‏‏ਈ ਇਸ ਨਜ਼ਮ ਵਿਚ ਉਰਦੂ ਪੰਜਾਬੀ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦ‏‏ਈ ਆਮੇਜ਼ਸ਼ ਇੰਤਹਾਈ ਅਤੇ ਕਸ਼ਿਸ਼ ਏ ।ਮੁਖ਼ਤਸਰ ਇਹ ਕਿ ਗੁਰੂਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦ‏‏ਈ ਰੂਹਾਨੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਨਵ‏‏ੰ ਉਰਦੂ ਸ਼ਾਇਰ ਨੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਕੇ ਉਰਦੂ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦ‏‏ਈ ਰੌਸ਼ਨੀ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਅਕੀਦਤ ਮੰਦਾਂ ਦੇ ਲਈ ਉਰਦੂ ਬੋਲੀ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੋੰਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨੇ ਦ‏‏ਈ ਇਕ ਨਵੀਂ ਲਤਾਫ਼ਤ ਤੋੰ ਵੀ ਆਸ਼ਨਾ ਕਰਾਇਆ ਅ‏‏ਏ। ਜੇ ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾਏ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਗ਼ਲਤ ਨਾ ਹੋਏਗਾ ਕਿ ਉਰਦੂ ਬੋਲੀ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਤੋੰ ਮੁਤਅੱਲਕ ਇਹ ਨਜ਼ਮਾਂ ਉਰਦੂ ਅਦਬ ਦਾ ਇਹ‏ਮ ਸਰਮਾਇਆ ਹੀ ਨਈਂ ਬਲਕਿ ਉਰਦੂ ਬੋਲੀ ਦੇ ਅਸਲ ਹਦਫ਼ ਵ ਮਕਸਦ ਦਾ ਗਵਾਹ ਵੀ ਅ‏‏ਏ।