ਰੁਕਮਾਬਾਈ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ

'''ਰੁਕਮਾਬਾਈ''' ਜਾਂ '''ਰਕਮਾਬਾਈ''' (1864-1955), ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਨਾਰੀ ਸੀ ਜੋ ਉਪਨਿਵੇਸ਼ਿਕ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਨਾਰੀ ਡਾਕਟਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਕਾਨੂੰਨੀ ਮਾਮਲੇ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਦੇ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਏਜ ਆਫ ਕਾਂਸੇਂਟ ਐਕਟ, 1891 ਕਨੂੰਨ ਬਣਿਆ। ਉਹ ਗਿਆਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਂਨੀ ਸਾਲ ਦੇ ਦੁਲਹੇ ਦਾਦਾਜੀ ਭਿਕਾਜੀ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਹਾਲਾਂਕਿ ਆਪਣੀ ਵਿਧਵਾ ਮਾਤਾ ਜੈਅੰਤੀਬਾਈ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਰਹੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਤਦ ਸਹਾਇਕ ਸਰਜਨ ਸਖਾਰਾਮ ਅਰਜੁਨ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰ ਲਿਆ। ਜਦੋਂ ਦਾਦਾਜੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਵਾਰ ਨੇ ਰੂਖਮਾਬਾਈ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਜਾਣ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਤਰੇਏ ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸਦੇ ਇਸ ਫ਼ੈਸਲਾ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਨਾਲ 1884 ਤੋਂ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਲੜੀ ਚੱਲੀ, ਬਾਲ ਵਿਆਹ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਸਾਰਵਜਨਿਕ ਚਰਚਾ ਹੋਈ। ਰੂਖਮਾਬਾਈ ਨੇ ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਹਿੰਦੂ ਨਾਰੀ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਅਖ਼ਬਾਰ ਨੂੰ ਪੱਤਰ ਲਿਖੇ। ਉਸਦੇ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਡਾਕਟਰੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਇੱਛਾ ਵਿਅਕਤ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਲੰਦਨ ਸਕੂਲ ਆਫ ਮੈਡੀਸਨ ਵਿੱਚ ਭੇਜਣ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਲਈ ਇੱਕ ਫੰਡ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਗਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਨਾਰੀ ਡਾਕਟਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ (ਆਨੰਦੀਬਾਈ ਜੋਸ਼ੀ ਦੇ ਬਾਅਦ) ਬਣਕੇ 1895 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਪਰਤੀ, ਅਤੇ ਸੂਰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਾਰੀ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲੱਗੀ।