|
ਇਸ ਨਾਵਲ ਦੀ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਵਿੱਚ ਲੇਖਕ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਸਲ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਇਨਸਾਨ ਨਾਲ ਜਾਣੂੰ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋ ਕੇ ਲੇਖਕ ਨੇ ਇਹ ਨਾਵਲ ਲਿਖਿਆ ਹੈI ਲੇਖਕ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਇੱਕ ਘੜੀਸਾਜ ਸੀ ਜੋ '''ਮਿਸਟਰ ਕਮਾਲ''' ਦੇ ਨਾਂ ਤੋਂ ਪੂਰੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਘੜੀਆਂ ਠੀਕ ਕਰਨ ਦੇ ਹੁਨਰ ਸਦਕਾ ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸੀ I ਨਾਵਲ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਲੇਖਕ ਉਸਦੀ ਮਾੜੀ ਹਾਲਤ ਵਾਲੀ ਕੋਠੜੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਾੜੀ ਸੇਹਤ ਬਾਰੇ ਚਾਨਣਾ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈI ਲੇਖਕ ਖੁਦ ਵੀ ਉਸਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ ਜਾਨਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ I ਉਹ ਘੜੀ ਸਾਜ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਇੱਕ ਜਰੂਰੀ ਤਾਰ ਦੇਣ ਵਾਸਤੇ ਭੇਜਦਾ ਹੈ I ਉਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਹ ਘੜੀ ਸਾਜ ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਉਥੋਂ ਭੇਜ ਦਿੰਦਾ ਹੈ I ਹਾਲਾਂਕਿ ਲੇਖਕ ਦਾ ਜੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦਾ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਮਾੜੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲਾ ਛੱਡ ਕੇ ਜਾਵੇ I ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਉਸ ਘੜੀ ਸਾਜ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ I ਇਸ ਘਟਨਾ ਦੇ ਦਸ ਬਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਸਨ 1942 ਵਿੱਚ ਲੇਖਕ ਆਪਨੇ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਕੋਲ [[ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ]] ਵਿੱਚ ਰਾਤ ਨੂੰ ਠਹਿਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਸ ਘੜੀ ਸਾਜ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਉਹ ਉਸਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਾਵਲ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਪਾਠਕਾਂ ਅੱਗੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ।
[[ਰਾਵਲਪਿੰਡੀ]] ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ '''ਪੰਨਾ ਲਾਲ''' ਇੱਕ ਮੱਧਵਰਗੀ ਪਰ ਗਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸੰਬਧ ਰੱਖਦਾ ਹੈ I ਕੋਈ ਉਹ ਵੀ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਖੁਦ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸੀ I ਪਰ ਮਾੜੀ ਕਿਸਮਤ ਵਪਾਰ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਘਾਟਾ ਹੋਇਆ ਕਿ ਹੁਣ ਉਹ 35 ਰੂਪਏ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਤਨਖਾਹ ਤੇ ਸਰਦਾਰ '''ਅਤਰ ਸਿੰਘ''' ਦੀ ਘੜੀ ਸਾਜੀ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ I ਉਹ ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਕੰਮਾ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਥੋੜਾ ਥੋੜ੍ਹਾ-ਬਹੁਤਾ ਘੜੀਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਸੀ I ਪਰ ਘੜੀਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਉਹ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਣਦਾ ਅਤੇ ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਵੀ ਉਸਦੇ ਕੰਮ ਤੋ ਕੋਈ ਖੁਸ਼ ਨਹੀ ਸੀ I ਉਸਦੇ ਪਰਵਾਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਘਰਵਾਲੀ '''ਮਾਇਆ''', ਦੋ ਧੀਆਂ '''ਵੀਣਾ''' ਅਤੇ '''ਵਿਦਿਆ''', ਦੋ ਪੁੱਤਰ '''ਬਸੰਤ''' ਅਤੇ '''ਇੰਦਰ''' I ਘੱਟ ਆਮਦਨ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਹੋਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸੀ ਤੇ ਉੱਪਰੋਉੱਪਰੋਂ ਉਸ ਉੱਪਰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਵੀਣਾ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦਾ ਵੀ ਫਿਕਰ ਸੀ। ਵੀਣਾ ਨੌਵੀੰਨੌਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪੜਦੀਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਗੁਜਰਖਾਨ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਖਾਨਦਾਨ ਵਿੱਚ ਮੰਗੀ ਹੋਈ ਸੀ I ਵੀਣਾ ਦੇ ਸਹੁਰੇ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖ ਕੇ ਵੀਣਾ ਦਾ ਸਾਕ ਲੈਣ ਤੋਂ ਮਨਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ I ਮਾਇਆ ਤੇ ਪੰਨਾ ਲਾਲ ਸਮਝ ਗਏ ਕਿ ਵੀਣਾ ਦੇ ਸਹੁਰੇ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤਾ ਦਾਜ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ ਅਤੇ ਪੰਨਾ ਲਾਲ ਦੀ ਮਾੜੀ ਹਾਲਤ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋਂ ਲੁਕੀ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ I
ਮਾਇਆ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਪੰਨਾ ਲਾਲ ਨੇ ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਦੁਕਾਨ ਮਾਲਕ ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਕੋਲੋਂ ਵੀਣਾ ਦੇ ਵਿਆਹ ਵਾਸਤੇ ਪੈਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਮੰਗੇਗਾ I ਪਰ ਜਦ ਉਹ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੁਕਾਨ ਮਾਲਕ ਨੇ ਉਸਦੀ ਥਾਂ ਤੇ ਕੇਦਾਰ ਨਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਘੜੀਸਾਜ ਨੂੰ ਰੱਖ ਲਿਆ ਹੈ I ਪੰਨਾ ਲਾਲ ਬਹੁਤ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ I ਪੈਸੇ ਦੀ ਹੋਰ ਮਦਦ ਤਾਂ ਦੂਰ, ਉਸਦਾ ਰਿਹਾ ਸਿਹਾ ਰੁਜਗਾਰ ਵੀ ਹਥੋਂ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ I ਪੰਨਾ ਲਾਲ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਨਬੇੜ ਕੇ ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਪੰਨਾ ਲਾਲ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕੇਦਾਰ ਨੂੰ ਸੰਭਲਾ ਦਿੰਦਾ I ਕਿਓਂਕਿ ਕੇਦਾਰ ਘੜੀ ਸਾਜੀ ਦਾ ਹੁਨਰ ਤਾਂ ਰਖਦਾ ਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਹ ਬੀ. ਏ. ਪਾਸ ਵੀ ਸੀ I ਅਤਰ ਸਿੰਘ ਆਪ ਵੀ ਕੁਝ ਕੰਜੂਸ ਸੁਭਾ ਦਾ ਸੀ, ਬਿਨਾਂ ਲੋੜ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਬੰਦਾ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਰੱਖਣਾ ਉਸਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਮੰਜੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ I ਉਲਟਾ ਉਹ ਤਾਂ ਇੱਕ ਬੰਦੇ ਤੋਂ ਦੁਕਾਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮਾ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਘਰ ਦੇ ਵੀ ਬਜਾਰੋਂ ਸੋਦੇ ਸੌਦੇ-ਪੱਤੇ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਸੀ I ਮਜਬੂਰਨ ਪੰਨਾ ਲਾਲ ਨੂੰ ਓਥੋਂ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ I ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਐਨੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਪਸ ਨਾ ਜਾ ਸਕੇਆਸਕਿਆ ਅਤੇ ਖੁਦ ਕੁਸ਼ੀਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰਣਕਰਨ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ I ਪਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਚਿੱਠੀ ਕੇਦਾਰ ਦੇ ਨਾਂ ਲਿਖੀ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਇਸ ਹਾਲਤ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਕੇਦਾਰ ਤੇ ਲਗਾਇਆ I ਕਿਓਂਕਿ ਕੇਦਾਰ ਦੇ ਕਾਰਣਕਾਰਨ ਹੀ ਉਸਦਾ ਰੁਜਗਾਰਰੁਜ਼ਗਾਰ ਖੋਹਿਆ ਗਿਆ I ਪੰਨਾ ਲਾਲ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਸਾਰੀ ਮਾੜੀ ਹਾਲਤ ਵੀ ਬਿਆਨ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਖੁਦ ਕੁਸ਼ੀ ਕਰਣਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ I ਚਿੱਠੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਉਹ ਕੇਦਾਰ ਨੂੰ ਪਾਪੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੋਇਆ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਦੁੱਖ ਭੋਗਣ ਦਾ ਸ਼ਰਾਪਸਰਾਪ ਵੀ ਦੇ ਦਿੰਦਾ I ਕਿਸੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਬੱਚੇ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਇਹ ਚਿੱਠੀ ਕੇਦਾਰ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕੇਦਾਰ ਬਹੁਤਾ ਦੁਖੀ ਹੋਇਆ ਆਪਨੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੋਸਦਾ ਹੈ I ਉਹ ਪੰਨਾ ਲਾਲ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਭ ਵਿਅਰਥ I
ਕੇਦਾਰ ਐਬਟਾਬਾਦ ਤੋਂ ਆਇਆ ਸੀ I ਜਦੋਂ ਉਹੋਉਹ ਐਫ.ਏ. ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮੋਤਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਹਾਲੇ ਬੀ.ਏ. ਦਾ ਰਿਜਲਟ ਆਉਣਾ ਬਾਕੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਮਾਤਾ ਵੀ ਚੜਾਈਚੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਗਈ I ਕੇਦਾਰ ਨੇ ਘੜੀ ਸਾਜੀ ਦਾ ਕੰਮ ਆਪਨੇ ਪਿਤਾ ਕੋਲੋਂ ਹੀ ਸਿਖਿਆਸਿੱਖਿਆ ਸੀ I ਜਦੋਂ ਉਹੋ ਰਾਵਲਪਿੰਡੀ ਆਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਹਾਲਤ ਕਿਸੇ ਮੰਗਤੇ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ I
ਕੇਦਾਰ ਉਸ ਬੋਝ ਨੂੰ ਭਾਰਾ ਮੰਨਦੇ ਹੋਏ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਮਦਦ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੂੰ ਵੀਨਾ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਆਪਣੇ ਪਾਪ ਦੇ ਚੱਲਦੇ ਉਹ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਸਿਰੇ ਨਹੀਂ ਚੜਾ ਪਾਉਂਦਾ। ਪਾਪੀ ਕੇਦਾਰ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਆਪਨੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਸਾਬਤ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਕੇਦਾਰ ਵੀਨਾ ਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚਿਆ ਉਹ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤਕ ਉਹਨਾ ਨਾਲ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਥੇ ਰਹਿ ਕੇ ਹੀ ਕੇਦਾਰ ਉਹਨਾ ਦੀ ਹਰ ਪੱਖੋਂ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ
ਇੱਕ ਦਿਨ ਕੇਦਾਰ ਇਕੱਲਾ ਛੱਤ ਉਪਰ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸੇ ਦੌਰਾਨ ਵੀਨਾ ਉਸ ਕੌਲ ਆ ਜਾਦੀ ਹੈ ਦੋਨੋਂ ਆਪਸ ਚ ਦੁੱਖ ਸੁਖ ਸਾਝੇ ਕਰਨ ਲਗਦੇ ਹਨ ਕੇਦਾਰ ਵੀਨਾ ਨੂੰ ਭੈਣ ਮੰਨਦਾ ਹੈ
ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਅਤੇ ਸੁਡੌਲ ਸਰੀਰ ਦੇਖ ਕੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਮੋਹਿਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਤੋ ਡਰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਵੀਨਾ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਭਰਾ ਮੰਨਦੀ ਹੈ
ਖੈਰ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਗੱਲਾ ਕਰਦੇ ਆ ਤਦ ਤੱਕ ਵੀਨਾ ਦੀ ਮਾਂ ਆ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਵਾਜ ਲਗਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੇਦਾਰ ਭਾਈ ਲਈ ਖਾਣਾ ਲੈ ਜਾਵੇ । ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਾਤ ਬੀਤ ਜਾਦੀ ਹੈ
ਕੇਦਾਰ ਹੁਣ ਉਸ ਬਾਰੇ ਹੀ ਸੋਚਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਇੱਕ ਦਿਨ ਵੀਨਾ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਕੇਦਾਰ ਨੂੰ ਤੇ ਵੀਨਾ ਇਕੱਲੇ ਘਰ ਛੱਡ ਜਾਦੀ ਹੈ
ਵੀਨਾ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਆਚਾਨਕ ਕੇਦਾਰ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਵੀਨਾ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕੱਪੜਿਆਂ ਤੋ ਦੇਖ ਕੇ ਕੇਦਾਰ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਲਾਲਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗਦਾ ਹੋਇਆ ਬਾਹਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਸ਼ਾਮ ਪੈਣ ਤੇ ਜਦ ਵੀਨਾ ਉਸ ਲਈ ਖਾਣਾ ਲੈ ਕੇ ਜਾਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕੇਦਾਰ ਉਸ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਬੈਠ ਕੇ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਲਈ ਆਖਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਦੋਨੋਂ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਉਪਰੰਤ ਗੱਲਾ ਕਰਨ ਲਗਦੇ ਹਨ
ਕੇਦਾਰ ਵੀਨਾ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕੱਪੜਿਆਂ ਤੋ ਦੇਖਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾ ਦੱਸੇ ਵੀਨਾ ਮੰਨ ਜਾਦੀ ਹੈ
ਕੇਦਾਰ ਉਸ ਨੂੰ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈ ਤੈਨੂੰ ਭੈਣ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਤੈਨੂੰ ਉਸ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਅਲਗ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਇੰਨਾ ਕਹਿੰਦਾ ਹੋਇਆ ਕੇਦਾਰ ਵੀਨਾ ਦੇ ਕੋਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਸਹਿਲਾਉਣ ਲਗਦਾ ਹੈ
ਵੀਨਾ ਸਮਝ ਜਾਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੇਦਾਰ ਉਸ ਤੋ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਨਿਰ ਵਸਤਰ ਕਰ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲਗਦਾ ਹੈ ਦੋਨੋਂ ਇੱਕ ਬਿਸਤਰ ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕੱਪੜਿਆਂ ਤੋ ਪੈ ਜਾਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਜਿਸਮ ਹੋ ਜਾਦੇ ਹਨ
==ਪਾਤਰ==
* '''ਕੇਦਾਰ''' - ਨਵਾਂ ਘੜੀਸਾਜ਼/ਨਾਇਕ
*'''ਅਤਰ ਸਿੰਘ''' - ਘੜੀ-ਦੁਕਾਨ ਦਾ ਮਾਲਕ
* '''ਵੀਣਾ''' - ਪੰਨਾ ਲਾਲ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਕੁੜੀ , ਉਮਰ ਪੰਦਰਾਪੰਦਰਾਂ ਸਾਲ
* '''ਵਿਦਿਆ''' - ਪੰਨਾ ਲਾਲ ਦੀ ਕੁੜੀ ਅਤੇ ਉਮਰ ਬਾਰਾਂ ਸਾਲ
*'''ਬਸੰਤ''' - ਪੰਨਾ ਲਾਲ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਅਤੇ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਵਿਦਿਆ ਤੋਂ ਛੋਟਾ
| 