ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਸੱਭਿਅਤਾ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ
ਸਮੱਗਰੀ ਮਿਟਾਈ ਸਮੱਗਰੀ ਜੋੜੀ
ਹਿੱਜੇ ਸਹੀ ਕੀਤੇ ਟੈਗ: ਮੋਬਾਈਲ ਐਪ ਦੀ ਸੋਧ |
No edit summary ਟੈਗ: 2017 source edit |
||
ਲਾਈਨ 1:
{{Infobox archaeological culture
|map = IVC-major-sites-2.jpg
|mapalt =
|altnames =
|horizon =
|region = ਏਸ਼ੀਆ
|period = [[ਕਾਂਸੀ ਜੁੱਗ]]
|dates = c. 7500 BC – 1700 ਈਪੂ
|typesite =
|majorsites =
|extra =
|precededby =
|followedby = [[ਵੈਦਿਕ ਕਾਲ]]
}}
'''ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਸਭਿਅਤਾ''' (3300–1300 ਈ. ਪੂ.; ਪ੍ਰੋਢ ਕਾਲ 2600–1900 ਈ. ਪੂ.) ਸੰਸਾਰ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਨਦੀ ਘਾਟੀ ਸਭਿਅਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਭਿਅਤਾ ਸੀ। ਇਹ [[ਹੜੱਪਾ]] ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਵੀ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਜੋ ਇਸ ਦੇ ਵਜੂਦ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਖੰਡਰ [[ਹੜੱਪਾ]] ਨਾਂ ਦੇ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ ਸਨ। ਇਹ ਹਿੰਦ ਉਪ-ਮਹਾਂਦੀਪ ਦੇ ਉੱਤਰ ਪੱਛਮੀ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਸੀ।<ref>http://www.harappa.com/har/indus-saraswati.html</ref> ਇਸਦਾ ਸਥਾਨ ਅੱਜ ਦਾ [[ਪਾਕਿਸਤਾਨ]] ਅਤੇ [[ਭਾਰਤ]] ਦਾ ਉੱਤਰ ਪੱਛਮੀ ਹਿੱਸਾ ਸੀ। ਇਹ [[ਸਿੰਧ ਦਰਿਆ]] ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅਤੇ [[ਘੱਗਰ ਹਕਰਾ ਦਰਿਆ|ਘੱਗਰ-ਹਕੜਾ]] (ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਰਸਵਤੀ) ਦੀ ਘਾਟੀ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ [[ਗੰਗਾ - ਜਮਨਾ ਦੋਆਬ]] ਦੀਆਂ ਉਪਰਲੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਤੱਕ ਫੈਲੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਇਹਦਾ ਖੇਤਰਫਲ ਲਗਪਗ 12,60,000 ਵਰਗ ਕਿ. ਮੀ.ਬਣਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਭਿਅਤਾ ਸੀ। [[ਮੋਹਿੰਜੋਦੜੋ]], [[ਕਾਲੀਬੰਗਾ]], [[ਲੋਥਲ]], [[ਧੋਲਾਵੀਰਾ|ਧੌਲਾਵੀਰਾ]], [[ਰੋਪੜ ਜਲਗਾਹ|ਰੋਪੜ]], [[ਰਾਖੀਗੜ੍ਹੀ]], ਅਤੇ [[ਹੜੱਪਾ]] ਇਸਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੇਂਦਰ ਸਨ। [[ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕਾਲ]] ਵਿੱਚ ਹੋਈਆਂ ਖੁਦਾਈਆਂ ਦੇ ਆਧਾਰ ਉੱਤੇ ਪੁਰਾਤੱਤਖੋਜੀ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਅਤਿਅੰਤ ਵਿਕਸਿਤ ਸਭਿਅਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਅਨੇਕ ਵਾਰ ਬਸੇ ਅਤੇ ਉਜੜੇ ਹਨ। [[ਚਾਰਲਸ ਮੈਸੇਨ]] ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇਸ ਪੁਰਾਣੀ ਸਭਿਅਤਾ ਨੂੰ ਖੋਜਿਆ। [[ਕਨਿੰਘਮ]] ਨੇ 1872 ਵਿੱਚ ਇਸ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਸਰਵੇਖਣ ਕੀਤਾ। ਫਲੀਟ ਨੇ ਇਸ ਪੁਰਾਣੀ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੇਖ ਲਿਖਿਆ। 1921 ਵਿੱਚ [[ਦਯਾ ਰਾਮ ਸਾਹਨੀ|ਦਯਾਰਾਮ ਸਾਹਨੀ]] ਨੇ ਹੜੱਪਾ ਦੀ ਖੁਦਾਈ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਇਸ ਸਭਿਅਤਾ ਦਾ ਨਾਮ ਹੜੱਪਾ ਸਭਿਅਤਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ। ਇਹ ਸਭਿਅਤਾ ਸਿੰਧ ਨਦੀ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਫੈਲੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਇਸਦਾ ਨਾਮ ਸਿੰਧ ਘਾਟੀ ਸਭਿਅਤਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ। ਸਿੰਧ ਘਾਟੀ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ 1400 ਕੇਂਦਰਾਂ ਨੂੰ ਖੋਜਿਆ ਜਾ ਸਕਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ 925 ਕੇਂਦਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹਨ। 80 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਥਾਂ ਸਰਸਵਤੀ ਨਦੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਹੈ।
==ਖੇਤਰ==
ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਸਭਿਅਤਾ (ਆਈ ਸੀ ਸੀ) ਨੇ [[ਪਾਕਿਸਤਾਨ]],[[ਪੱਛਮੀ ਭਾਰਤ]] ਅਤੇ [[ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ]] ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੂੰ ਘੇਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ [[ਬਲੋਚਿਸਤਾਨ]] ਤੋਂ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਅਤੇ [[ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ]] ਤੋਂ ਦੱਖਣ ਤਕ ਦੇ ਖੇਤਰ ਇਸ ਦੇ ਹੇਠ ਸਨ।<ref>{{cite web | url=http://www.harappa.com/har/indus-saraswati-geography.html | title=The Largest Bronze Age Urban Civilization | publisher=harappa.com | accessdate=29 April 2013}}</ref> ਸਿੰਧ ਘਾਟੀ ਸਭਿਅਤਾ ਨੇ ਉਹ ਭੂਗੋਲਿਕ ਹਾਲਾਤਾਂ ਰੱਖੀਆਂ ਜਿਹੜੀਆਂ [[ਮਿਸਰ]] ਅਤੇ [[ਪੇਰੂ]] ਦੇ ਲੋਕਾ ਲਈ ਉਚ੍ਚ ਕੀਮਤਾਂ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅਮੀਰ ਖੇਤੀਯੋਗ ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਚ ਪੱਧਰੀ, ਰੇਗਿਸਤਾਨੀ ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਹਾਲ ਹੀ ਵਿਚ, ਸਿੰਧ ਦੇ ਸਥਾਨ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮੀ ਸਰਹੱਦੀ ਸੂਬੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲੱਭੇ ਗਏ ਹਨ. ਦੂਜੀਆਂ ਆਈਵੀਸੀ ਕਲੋਨੀਆਂ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਲੱਭੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਛੋਟੀਆਂ ਅਲੱਗ ਥਲੱਗਾਂ ਨੂੰ ਤੁਰਕਮੇਨਿਸਤਾਨ ਅਤੇ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਕਿਤੇ ਵੀ ਲੱਭਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਉਪਨਿਵੇਸ਼ ਪੰਜਾਬ, ਸਿੰਧ, ਰਾਜਸਥਾਨ, ਹਰਿਆਣਾ ਅਤੇ ਗੁਜਰਾਤ ਪੱਟੀ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਪੱਛਮੀ [[ਬਲੋਚਿਸਤਾਨ]] ਵਿੱਚ [[ਸੁਤਕਾਗਨ]] ਦੱਰੇ<ref>{{cite journal|last=Dales|first=George F.|year=1962|title=Harappan Outposts on the Makran Coast|journal=Antiquity|volume=36|issue=142|page=86}}</ref> ਤੋਂ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ [[ਲੋਥਲ]]r<ef>{{cite book|first=Shikaripura Ranganatha|last=Rao|authorlink=Shikaripura Ranganatha Rao|year=1973|title=Lothal and the Indus civilization|location=London|publisher=Asia Publishing House|isbn=0-210-22278-6}}</ref> ਵਿੱਚ ਤਟਵਰਤੀ ਬਸਤੀਆਂ. ਇੱਕ ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਸਾਈਟ ਉੱਤਰੀ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਦੇ ਸ਼ੂਘਘਾਈ ਵਿੱਚ ਓਕਕਸਸ ਦਰਿਆ, ਪੱਛਮੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਗੋਮੇਲ ਰਿਵਰ ਘਾਟੀ ਵਿਚ, ਜੰਮੂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਬਿਆਸ ਦਰਿਆ ਵਿੱਚ ਜੰਮੂ ਦੇ ਮੰਡੇ ਵਿਚ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਹਿੰਦਾਂ ਦਰਿਆ 'ਤੇ ਆਲਮਗੀਰਪੁਰ, ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਸਿਰਫ 28 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ. ਸਿੰਧ ਘਾਟੀ ਦੀ ਥਾਂ ਅਕਸਰ ਦਰਿਆਵਾਂ ਉੱਤੇ, ਪਰ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਮੁੰਦਰੀ ਤੱਟ ਤੇ, [ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ ਬਾਲਾਕੋਟ, ਅਤੇ ਟਾਪੂਆਂ ਤੇ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਧੌਲਵੀਰਾ ਵਿੱਚ ਹਨ
==ਤਬਾਹੀ ਦੇ ਕਾਰਨ==
ਚਾਰ ਹਜ਼ਾਰ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਦੀ ਸੱਭਿਅਤਾ ਦੇ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਦੇ ਤਿੰਨ ਮੁੱਖ ਕਾਰਨ ਆਪਸੀ ਲੜਾਈਆਂ, ਲਾਗ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੇ ਵਾਤਾਵਰਨ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਅ ਸਨ। ਵਾਤਾਵਰਨ, ਆਰਥਿਕਤਾ ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਬਦਲਾਅ ਨੇ ਇਸ ਸੱਭਿਅਤਾ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਤੇ ਤਬਾਹੀ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਸੀ ਪਰ ਇਸ ਗੱਲ ਵੱਲ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਇਸ ਬਦਲਾਅ ਨੇ ਮਨੁੱਖੀ ਆਬਾਦੀ ਉੱਪਰ ਕਿਵੇਂ ਅਸਰ ਪਾਇਆ। ਮਾਹਰਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸ ਸੱਭਿਅਤਾ ਦੇ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਘੋਖ ਕਰਨ ਮਗਰੋਂ ਇਹ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਿਆ ਹੈ। ਟੀਮ ਨੇ ਹੜੱਪਾ ਦੀ ਖੁਦਾਈ ਦੌਰਾਨ ਮਨੁੱਖੀ ਪਿੰਜਰਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਪੜਤਾਲ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਲਾਗ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਸੱਭਿਅਤਾ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਹਿਮ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। [[ਹੜੱਪਾ]] ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਦੀ ਸੱਭਿਅਤਾ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਖੋਜ ਦੌਰਾਨ ਲੱਭੀਆਂ ਬਹੁਤੀਆਂ ਖੋਪੜੀਆਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਹੁਤ ਖ਼ਰਾਬ ਸੀ। ਬਿਆਨ ਮੁਤਾਬਕ ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਦੀ ਸੱਭਿਅਤਾ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਸ਼ਾਂਤੀ, ਸਹਿਜਸ ਤੇ ਸਮਾਨਤਾ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ’ਤੇ ਹੋਇਆ। ਉਦੋਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜਿਕ ਵਖਰੇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਪਿਆਰ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਤੇ ਆਰਥਿਕਤਾ, ਸਮਾਜਿਕ ਤੇ ਮੌਸਮੀ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਨੇ ਅਸਰ ਪਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਨਾਲ ਸੱਭਿਅਤਾ ਤਬਾਹੀ ਵੱਲ ਤੁਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ। ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਾੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਆਉਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਲਾਗ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨੇ ਰਹਿੰਦੀ ਕਸਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਖੋਜਾਂ ’ਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਵਾਤਾਵਰਨ ਦੀਆਂ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦੀ ਮਾਰ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭਿਅਤਾ ਝੱਲ ਨਹੀਂ ਸਕੀ ਤੇ ਤਬਾਹ ਹੋ ਗਈ। ਕੁਝ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਨਵੀਂ ਤਕਨੀਕ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਖੋਜ ਤੋਂ ਸੱਭਿਅਤਾ ਦੇ ਖ਼ਾਤਮੇ ਬਾਰੇ ਨਵੇਂ ਤੱਥ ਉਭਰੇ ਹਨ। ਸੱਭਿਅਤਾ ਜੋ ਸਾਂਝੀਵਾਲਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਸਮਾਂ ਪੈਣ ਨਾਲ ਉਸ ’ਚ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਵਿਭਿੰਨਤਾਵਾਂ ਆ ਗਈਆਂ ਤੇ ਲੜਾਈਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਸੱਭਿਅਤਾ ’ਚ [[ਕੋਹੜ]] ਤੇ ਟੀਬੀ ਫੈਲ ਗਈ। ਹੜੱਪਾ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰੀਕਰਨ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੋਹੜ ਫੈਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਖ਼ਤਮ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਉਪਰੋਂ ਨਵੀਂ ਬਿਮਾਰੀ [[ਟੀਬੀ]] ਨੇ ਸੱਭਿਅਤਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਜਮਾਅ ਲਏ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਆਪਸੀ ਝਗੜਿਆਂ ਦੌਰਾਨ ਸਿਰ ’ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਕੇ ਖੋਪੜੀ ਭੰਨਣ ਕਾਰਨ ਮਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੀ।
==ਹਵਾਲੇ==
[[ਤਸਵੀਰ:Indus_Valley_Civilization,_Early_Phase_(3300-2600_BCE).png|thumb|300x300px|ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਸੱਭਿਅਤਾ ਆਪਣੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦੌਰ ਵਿੱਚ,3300 ਤੋਂ 2600 ਈ.ਪੂ. ]]
'''ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਸੱਭਿਅਤਾ''' (3300-2600ਈ.ਪੂ.) ਵਿਸ਼ਵ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਨਦੀ ਘਾਟੀਆਂ ਵਿੱਚੋ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹੈ। ਇਹ '''ਹੜੱਪਾ ਸੱਭਿਅਤਾ''' ਅਤੇ '''ਸਿੰਧੂ-ਸਰਸਵਤੀ ਸੱਭਿਅਤਾ''' ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਵੀ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਵਿਕਾਸ [[ਸਿੰਧ]] ਅਤੇ [[ਘੱਗਰ]] ਦੇ ਵਿੱਚਕਾਰ ਹੋਇਆ। [[ਮੋਹਿਨਜੋਦੜੋ]],[[ਕਾਲੀਬੰਗਾ]],[[ਲੋਥਲ]],[[ਹੜੱਪਾ]],ਆਦਿ ਇਸਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੇਂਦਰ ਸਨ।
| |||