ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ

ਬਾਬਰ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ

Browse history interactively
← ਪੁਰਾਣੀ ਤਬਦੀਲੀਅਗਲੀ ਸੋਧ →
ਸਮੱਗਰੀ ਮਿਟਾਈ ਸਮੱਗਰੀ ਜੋੜੀ
VisualWikitext
No edit summary
ਲਾਈਨ 22:
|spouse=[[ਆਇਸ਼ਾ ਸੁਲਤਾਨ ਬੇਗ਼ਮ]]<br>ਜ਼ੈਨਾਬ ਸੁਲਤਾਨ ਬੇਗਮ<br>[[ਮਸੂਮਾ ਸੁਲਤਾਨ ਬੇਗਮ]]<br>ਮਾਹਮ ਬੇਗ਼ਮ<br>ਦਿਲਦਾਰ ਬੇਗਮ<br>ਗੁਲਨਾਰ<br>ਗੁਲਰੁਖ ਬੇਗਮ<br>[[ਮੁਬਾਰਿਕਾ ਯੂਸਫਜ਼ਈ]]|succession1=[[ਕਾਬੁਲ]] ਦਾ [[ਅਮੀਰ (ਪਦਵੀ)|ਅਮੀਰ]]|reign1=1504–1526|predecessor1=ਮੁਕਿਨ ਬੇਗ਼|successor1=ਖ਼ੁਦ (ਮੁਗ਼ਲ ਸ਼ਾਸਕ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ)|succession2=[[ਫ਼ਰਗਨਾ]] ਦਾ [[ਅਮੀਰ (ਪਦਵੀ)|ਅਮੀਰ]]|reign2=1494–1497|predecessor2=[[ਉਮਰ ਸ਼ੇਖ ਮਿਰਜ਼ਾ ਦੂਜਾ]]}}
 
'''ਬਾਬਰ''' ({{lang-fa|{{Nastaliq|بابر}}|lit= tiger|translit= Bābur}}; {{IPA-fa|bɑːbʊr}}; 14 ਫਰਵਰੀ 1483{{spaced ndash}}26 ਦਸੰਬਰ 1530), ਜਨਮ '''ਮਿਰਜ਼ਾ ਜ਼ਹੀਰ-ਉਦ-ਦੀਨ ਮੁਹੰਮਦ''', [[ਭਾਰਤੀ ਉਪ ਮਹਾਂਦੀਪਉਪਮਹਾਂਦੀਪ]] ਵਿੱਚ [[ਮੁਗਲ ਸਾਮਰਾਜ]] ਦਾ ਸੰਸਥਾਪਕ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਦੁਆਰਾ ਕ੍ਰਮਵਾਰ [[ਤੈਮੂਰ]] ਅਤੇ ਚੰਗੀਜ਼[[ਚੰਗੇਜ਼ ਖ਼ਾਨ|ਚੰਗੇਜ਼ ਖਾਨ]] ਦਾ ਵੰਸ਼ਜ ਸੀ।<ref>[[Christoph Baumer]], ''The History of Central Asia: The Age of Islam and the Mongols'', Bloomsbury Publishing, 2018, p. 47.</ref><ref name="Ẓahīr-al-Dīn Moḥammad Bābor">F. Lehmann: [http://www.iranicaonline.org/articles/babor-zahir-al-din Ẓahīr-al-Dīn Moḥammad Bābor]. In Encyclopædia Iranica. Online Ed. December 1988 (updated August 2011). "Bābor, Ẓahīr-al-Dīn Moḥammad son of Umar Sheikh Mirza, (6 Moḥarram 886-6 Jomādā I 937/14 February 1483&nbsp;– 26 December 1530), [[Timurid dynasty|Timurid]] prince, military genius, and literary craftsman who escaped the bloody political arena of his Central Asian birthplace to found the Mughal Empire in India. His origin, milieu, training, and education were steeped in [[Muslim]] culture and so Bābor played significant role for the fostering of this culture by his descendants, the Mughals of India, and for the expansion of Islam in the Indian subcontinent, with brilliant literary, artistic, and [[historiographical]] results."</ref><ref name="Robert L. Canfield 1991 p.20">Robert L. Canfield, Robert L. (1991). ''Turko-Persia in historical perspective'', Cambridge University Press, p. 20. "The Mughals-Persianized Turks who invaded from Central Asia and claimed descent from both Timur and Genghis&nbsp;– strengthened the Persianate culture of Muslim India".</ref> ਉਸ ਨੂੰ ਮਰਨ ਉਪਰੰਤ ਫਿਰਦੌਸ ਮਾਕਾਨੀ ('ਸਵਰਗ ਵਿਚ ਨਿਵਾਸ') ਦਾ ਨਾਮ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।.<ref>{{Cite book|last=Jahangir|first=Emperor Of Hindustan|title=The Jahangirnama : memoirs of Jahangir, Emperor of India|publisher=Washington, D.C. : Freer Gallery of Art, Arthur M. Sackler Gallery, Smithsonian Institution ; New York : Oxford University Press|year=1999|isbn=9780195127188|pages=6|translator-last=Thackston|translator-first=W. M.}}</ref>
 
ਚਗਤਾਈ ਤੁਰਕੀ ਮੂਲ ਦਾ<ref name="Richards1995">{{Citation |last=Richards |first=John F. |title=The Mughal Empire |url=https://books.google.com/books?id=HHyVh29gy4QC |page=6 |year=1995 |publisher=Cambridge University Press |isbn=978-0-521-56603-2}}</ref> ਅਤੇ [[ਫ਼ਰਗਨਾ ਵਾਦੀ|ਫਰਗਾਨਾ ਘਾਟੀ]] (ਅਜੋਕੇ [[ਉਜ਼ਬੇਕਿਸਤਾਨ]] ਵਿੱਚ) ਵਿੱਚ [[ਅੰਦੀਜਾਨ]] ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ, ਬਾਬਰ [[ਉਮਰ ਸ਼ੇਖ ਮਿਰਜ਼ਾ]] (1456-1494, 1469 ਤੋਂ 1494 ਤੱਕ [[ਫ਼ਰਗਨਾ|ਫਰਗਾਨਾ]] ਦਾ ਗਵਰਨਰ) ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਤੈਮੂਰ (1336-1405) ਦਾ ਪੜਪੋਤਾ ਸੀ। ਬਾਬਰ ਨੇ ਬਾਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ 1494 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਅਖਸੀਕੇਂਤ ਵਿੱਚ ਫਰਗਾਨਾ ਦੇ ਸਿੰਘਾਸਣ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਬਗਾਵਤ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਦੋ ਸਾਲ ਬਾਅਦ [[ਸਮਰਕੰਦ]] ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ, ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਫਰਗਾਨਾ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ। ਫਰਗਾਨਾ ਨੂੰ ਮੁੜ ਜਿੱਤਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਸਮਰਕੰਦ ਦਾ ਕੰਟਰੋਲ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ। 1501 ਵਿੱਚ, ਦੋਵਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਉੱਤੇ ਮੁੜ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਉਸਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਅਸਫਲ ਹੋ ਗਈ ਜਦੋਂ ਮੁਹੰਮਦ ਸ਼ੈਬਾਨੀ ਖਾਨ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਹਰਾਇਆ। 1504 ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ [[ਕਾਬੁਲ]] ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ, ਜੋ ਕਿ ਅਬਦੁਰ ਰਜ਼ਾਕ ਮਿਰਜ਼ਾ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧੀਨ ਸੀ, ਜੋ ਉਲੁਗ ਬੇਗ II ਦੇ ਨਵਜੰਮੇ ਵਾਰਸ ਸੀ। ਬਾਬਰ ਨੇ ਸਫਾਵਿਦ ਸ਼ਾਸਕ ਇਸਮਾਈਲ ਪਹਿਲੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝੇਦਾਰੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ [[ਤੁਰਕਿਸਤਾਨ]] ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਜਿੱਤ ਲਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਮਰਕੰਦ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਸਿਰਫ ਇਸਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਗੁਆਉਣ ਲਈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਨਵੀਆਂ ਜਿੱਤੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੇਬਾਨੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ।
 
ਤੀਜੀ ਵਾਰ ਸਮਰਕੰਦ ਨੂੰ ਗੁਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਾਬਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਭਾਰਤ ਵੱਲ ਮੋੜ ਲਿਆ ਅਤੇ ਗੁਆਂਢੀ ਸਫਾਵਿਦ ਅਤੇ [[ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ|ਓਟੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜੀਆਂ]] ਤੋਂ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।<ref name="Gilbert2017">{{citation|last=Gilbert|first=Marc Jason|title=South Asia in World History|url=https://books.google.com/books?id=1dhKDgAAQBAJ&pg=PA75|year=2017|publisher=Oxford University Press|isbn=978-0-19-066137-3|pages=75–}} Quote: "Babur then adroitly gave the Ottomans his promise not to attack them in return for their military aid, which he received in the form of the newest of battlefield inventions, the matchlock gun and cast cannons, as well as instructors to train his men to use them."</ref> ਉਸਨੇ 1526 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ [[ਪਾਣੀਪਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ]] ਵਿੱਚ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸੁਲਤਾਨ [[ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਦੀਲੋਧੀ]] ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਅਤੇ ਮੁਗਲ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ, ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਸਲਤਨਤ ਇੱਕ ਖਰਚੀ ਸ਼ਕਤੀ ਸੀ ਜੋ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਟੁੱਟ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੇਵਾੜ ਰਾਜ, [[ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ]] ਦੇ ਯੋਗ ਸ਼ਾਸਨ ਅਧੀਨ, ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ।<ref>{{Cite book|author=V.S Bhatnagar|url=https://books.google.com/books?id=plFuAAAAMAAJ|title=Life and Times of Sawai Jai Singh, 1688–1743|date=1974|publisher=Impex India|language=en|page=6|quote=From 1326, Mewar's grand recovery commenced under Lakha, and later under Kumbha and most notably under Sanga, till it became one of the greatest powers in northern India during the first quarter of sixteenth century.}}</ref> ਸਾਂਗਾ ਨੇ [[ਪ੍ਰਿਥਵੀਰਾਜ ਚੌਹਾਨ]] ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਈ ਰਾਜਪੂਤ ਕਬੀਲਿਆਂ ਨੂੰ ਇਕਜੁੱਟ ਕੀਤਾ ਅਤੇ 100,000 ਰਾਜਪੂਤਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਗੱਠਜੋੜ ਨਾਲ ਬਾਬਰ 'ਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬਾਬਰ ਦੀ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਕੁਸ਼ਲ ਸਥਿਤੀ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਫਾਇਰਪਾਵਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸਾੰਗਾ ਨੂੰ [[ਖਾਨਵਾ ਦੀ ਲੜਾਈ]] ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਹਾਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਖਾਨੁਆ ਦੀ ਲੜਾਈ ਪਾਣੀਪਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵੱਧ, ਭਾਰਤੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਨਿਰਣਾਇਕ ਲੜਾਈਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ ਦੀ ਹਾਰ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਦੀ ਮੁਗਲ ਜਿੱਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਟਰਸ਼ੈੱਡ ਘਟਨਾ ਸੀ।<ref>{{Cite book|url=https://books.google.com/books?id=MyIWMwEACAAJ|title=An Advanced History of India. By R.C. Majumdar ... H.C. Raychaudhuri ... Kalikinkar Datta. (Second Edition.).|date=1950|publisher=Macmillan & Company|page=419|quote="The battle of khanua was one of the most decisive battles in Indian history certainly more than that of Panipat as Lodhi empire was already crumbling and Mewar had emerged as major power in northern India. Thus, Its at Khanua the fate of India was sealed for next two centuries"|language=en}}</ref><ref>{{cite book|author=Radheyshyam Chaurasia|url=https://books.google.com/books?id=8XnaL7zPXPUC|title=History of Medieval India: From 1000 A.D. to 1707 A.D.|date=2002|publisher=Atlantic Publishers & Dist|isbn=978-81-269-0123-4|page=161|quote="The battle of Kanwaha was more important in its result even than the first battle of panipat. While the former made Babur ruler of Delhi alone the later made him King of hindustan. As a result of his success, the Mughal empire was established firmly in India. The sovereignty of India now passed from Rajputs to Mughals"|language=en}}</ref>{{sfn|Wink|2012|p=27|ps=: "The victory of Mughals at khanua can be seen as a landmark event in Mughal conquest of North India as the battle turned out to be more historic and eventful than one fought near Panipat. It made Babur undisputed master of North India while smashing Rajput powers. After the victory at khanua, the centre of Mughal power became Agra instead of Kabul and continue to remain till downfall of the Empire after Aalamgir's death."}}
 
ਬਾਬਰ ਨੇ ਕਈ ਵਾਰ ਵਿਆਹ ਕੀਤੇ। ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚ [[ਹੁਮਾਯੂੰ]], ਕਾਮਰਾਨ ਮਿਰਜ਼ਾ ਅਤੇ ਹਿੰਦਲ ਮਿਰਜ਼ਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹਨ। 1530 ਵਿੱਚ ਆਗਰਾ ਵਿੱਚ ਬਾਬਰ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਹੁਮਾਯੂੰ ਉਸ ਦਾ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਹੋਇਆ। ਬਾਬਰ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ [[ਆਗਰਾ]] ਵਿੱਚ ਦਫ਼ਨਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ, ਉਸਦੀ ਇੱਛਾ ਅਨੁਸਾਰ, ਉਸਦੇ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੁਲ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਦਫ਼ਨਾਇਆ ਗਿਆ।<ref name="Necipoğlu" /> ਉਹ [[ਉਜ਼ਬੇਕਿਸਤਾਨ]] ਅਤੇ ਕਿਰਗਿਸਤਾਨ[[ਕਿਰਗਿਜ਼ਸਤਾਨ]] ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਨਾਇਕ ਵਜੋਂ ਦਰਜਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲੋਕ ਗੀਤ ਬਣ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ। ਉਸਨੇ ਚਘਾਤਾਈ ਤੁਰਕੀ ਵਿੱਚ [[ਬਾਬਰਨਾਮਾ]] ਲਿਖਿਆ; ਇਸਦਾ ਫ਼ਾਰਸੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਉਸਦੇ ਪੋਤੇ, ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਅਕਬਰ ਦੇ ਰਾਜ (1556-1605) ਦੌਰਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
 
== ਨਾਮ ==
ਜ਼ਹੀਰ-ਉਦ-ਦੀਨ "ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਰਖਵਾਲਾ" (ਇਸਲਾਮ ਦੇ) ਲਈ ਅਰਬੀ ਹੈ, ਅਤੇ [[ਮੁਹੰਮਦ]] ਇਸਲਾਮੀ ਪੈਗੰਬਰ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਬਾਬਰ ਲਈ ਇਹ ਨਾਮ ਸੂਫੀ ਸੰਤ ਖਵਾਜਾ ਅਹਰਾਰ ਦੁਆਰਾ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਗੁਰੂ ਸਨ।<ref>{{Cite book|last=Noshahi|first=Arif|title=خواجہ احرار|publisher=پورب اکیڈمی|year=2005|location=Lahore, Pakistan}}</ref> ਉਸਦੀ [[ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆ|ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆਈ]] ਟਰਕੋ-ਮੰਗੋਲ ਫੌਜ ਲਈ ਨਾਮ ਦਾ ਉਚਾਰਨ ਕਰਨ ਦੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਉਸਦੇ ਉਪਨਾਮ ਬਾਬਰ ਦੀ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।{{sfn|Eraly|2007|pp=18–20}} ਇਹ ਨਾਮ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ [[ਫ਼ਾਰਸੀ ਭਾਸ਼ਾ|ਫ਼ਾਰਸੀ]] ਸ਼ਬਦ ਬਾਬਰ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ({{Wikt-lang|fa|ببر}}), ਮਤਲਬ "ਟਾਈਗਰ"।{{sfnp|''EB''|1878}}<ref name="Dale2004" /> ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਫੇਰਦੌਸੀ[[ਫ਼ਿਰਦੌਸੀ]] ਦੇ ਸ਼ਾਹਨਾਮਹ[[ਸ਼ਾਹਨਾਮਾ]] ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆ ਦੀਆਂ ਤੁਰਕੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਉਧਾਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।{{sfnp|''EB''|1911}}<ref>Thumb, Albert, ''Handbuch des Sanskrit, mit Texten und Glossar'', German original, ed. C. Winter, 1953, [https://books.google.com/books?id=_kMeAAAAIAAJ&q=babr+sanskrit&dq=babr+sanskrit&lr=&as_brr=0&pgis=1 Snippet, p. 318]</ref>
 
== ਪਿਛੋਕੜ ==
[[File:Babur's Genealogical Order.jpg|thumb|ਬਾਬਰ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ]]
ਉਸ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਵੇਰਵਿਆਂ ਲਈ ਮੁੱਖ ਸਰੋਤ ਤੋਂ ਬਾਬਰ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ। ਉਹ [[ਬਾਬਰਨਾਮਾ]] ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਾਤ-ਭਾਸ਼ਾ ਚਗਤਾਈ ਤੁਰਕੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖੇ ਗਏ ਸਨ,<ref name="Babur Nama">{{cite book|title=Babur Nama: Journal of Emperor Babur|year=2006|publisher=[[Penguin Books]] India|location=Mumbai|isbn=978-0-14-400149-1|page=xviii|author=Dilip Hiro |url=https://books.google.com/books?id=VW2HJL689wgC}}</ref> ਹਾਲਾਂਕਿ, ਡੇਲ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, "ਉਸਦੀ ਤੁਰਕੀ ਵਾਰਤਕ ਇਸਦੇ ਵਾਕ ਢਾਂਚੇ, ਰੂਪ ਵਿਗਿਆਨ ਜਾਂ ਸ਼ਬਦ ਨਿਰਮਾਣ ਅਤੇ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫ਼ਾਰਸੀ ਹੈ।"<ref name="Dale2004">{{cite book |first=Stephen Frederic |last=Dale |title=The garden of the eight paradises: Bābur and the culture of Empire in Central Asia, Afghanistan and India (1483–1530) |publisher=Brill |year=2004 |pages=15, 150 |isbn=90-04-13707-6 }}</ref> ਬਾਬਰ ਦੇ ਪੋਤੇ ਅਕਬਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ ਬਾਬਰਨਾਮਾ ਦਾ ਫ਼ਾਰਸੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।<ref name="Babur Nama" />▼
[[File:Emperor babur.jpg|200px|thumb|ਬਾਬਰ ਦੀ 17ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਤਸਵੀਰ]]
▲ਉਸ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਵੇਰਵਿਆਂ ਲਈ ਮੁੱਖ ਸਰੋਤ ਤੋਂ ਬਾਬਰ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ। ਉਹ ਬਾਬਰਨਾਮਾ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਾਤ-ਭਾਸ਼ਾ ਚਗਤਾਈ ਤੁਰਕੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖੇ ਗਏ ਸਨ,<ref name="Babur Nama">{{cite book|title=Babur Nama: Journal of Emperor Babur|year=2006|publisher=[[Penguin Books]] India|location=Mumbai|isbn=978-0-14-400149-1|page=xviii|author=Dilip Hiro |url=https://books.google.com/books?id=VW2HJL689wgC}}</ref> ਹਾਲਾਂਕਿ, ਡੇਲ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, "ਉਸਦੀ ਤੁਰਕੀ ਵਾਰਤਕ ਇਸਦੇ ਵਾਕ ਢਾਂਚੇ, ਰੂਪ ਵਿਗਿਆਨ ਜਾਂ ਸ਼ਬਦ ਨਿਰਮਾਣ ਅਤੇ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫ਼ਾਰਸੀ ਹੈ।"<ref name="Dale2004">{{cite book |first=Stephen Frederic |last=Dale |title=The garden of the eight paradises: Bābur and the culture of Empire in Central Asia, Afghanistan and India (1483–1530) |publisher=Brill |year=2004 |pages=15, 150 |isbn=90-04-13707-6 }}</ref> ਬਾਬਰ ਦੇ ਪੋਤੇ ਅਕਬਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ ਬਾਬਰਨਾਮਾ ਦਾ ਫ਼ਾਰਸੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।<ref name="Babur Nama" />
 
ਬਾਬਰ ਦਾ ਜਨਮ 14 ਫਰਵਰੀ 1483 ਨੂੰ [[ਅੰਦੀਜਾਨ]], [[ਫ਼ਰਗਨਾ ਵਾਦੀ|ਫਰਗਾਨਾ ਵੈਲੀਵਾਦੀ]], ਸਮਕਾਲੀ [[ਉਜ਼ਬੇਕਿਸਤਾਨ]] ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ [[ਉਮਰ ਸ਼ੇਖ ਮਿਰਜ਼ਾ]] ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ,<ref>{{cite web |quote=On the occasion of the birth of Babar Padishah (the son of Omar Shaikh) |url=http://depts.washington.edu/silkroad/texts/rash1.html |title=Mirza Muhammad Haidar |work=Silk Road Seattle |publisher=University of Washington |access-date=7 November 2006}}</ref> ਫਰਗਾਨਾ ਘਾਟੀ ਦਾ ਸ਼ਾਸਕ, ਅਬੂ ਸਈਦ ਮਿਰਜ਼ਾ ਦਾ ਪੁੱਤਰ (ਅਤੇ ਮੀਰਾਂ ਸ਼ਾਹ ਦਾ ਪੋਤਾ, ਜੋ ਕਿ ਖੁਦ ਤੈਮੂਰ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ) ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਕੁਤਲੁਗ ਨਿਗਾਰ ਖਾਨਮ, ਮੁਗਲਿਸਤਾਨ ਦੇ ਸ਼ਾਸਕ (ਚੰਗੀਜ਼[[ਚੰਗੇਜ਼ ਖ਼ਾਨ|ਚੰਗੇਜ਼ ਖਾਨ]] ਦੇ ਵੰਸ਼ਜ) ਯੂਨਸ ਖਾਨ ਦੀ ਧੀ ਸੀ।<ref>{{cite book|author1=Babur|title=Babur Nama|publisher=Penguin Books|isbn=978-0-14-400149-1|page=vii|year=2006}}</ref>
 
ਬਾਬਰ ਬਰਲਾਸ ਕਬੀਲੇ ਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਮੰਗੋਲ ਮੂਲ ਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਤੁਰਕੀ ਅਤੇ ਫ਼ਾਰਸੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਲਿਆ ਸੀ।<ref>{{cite web |url=https://www.britannica.com/biography/Babur |title=Bābur (Mughal emperor) |website=Encyclopædia Britannica |access-date=29 August 2016}}</ref><ref name="Iranica" /> ਉਹ ਵੀ ਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸਲਾਮ ਕਬੂਲ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਅਤੇ ਤੁਰਕਿਸਤਾਨ ਅਤੇ ਖੁਰਾਸਾਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਏ ਸਨ। ਚਘਾਤਾਈ ਭਾਸ਼ਾ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਬਾਬਰ ਫ਼ਾਰਸੀ, ਤਿਮੂਰਿਡ ਕੁਲੀਨ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਫ੍ਰੈਂਕਾ ਵਿੱਚ ਬਰਾਬਰ ਪ੍ਰਵਾਨ ਸੀ।<ref>{{cite web |url=https://www.britannica.com/place/Iran/The-Timurids-and-Turkmen |title=Iran: The Timurids and Turkmen |website=Encyclopædia Britannica |access-date=29 August 2016}}</ref>
ਲਾਈਨ 44 ⟶ 43:
ਇਸ ਲਈ, ਬਾਬਰ, ਭਾਵੇਂ ਨਾਮਾਤਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੰਗੋਲ (ਜਾਂ ਫਾਰਸੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਮੁਗਲ), ਨੇ ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਸਥਾਨਕ ਤੁਰਕੀ ਅਤੇ ਈਰਾਨੀ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਬਹੁਤਾ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਫੌਜ ਆਪਣੀ ਨਸਲੀ ਬਣਤਰ ਵਿੱਚ ਵਿਭਿੰਨ ਸੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਫ਼ਾਰਸੀ (ਬਾਬਰ ਨੂੰ "ਸਾਰਟਸ" ਅਤੇ "ਤਾਜਿਕ" ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ), ਨਸਲੀ ਅਫ਼ਗਾਨ, ਅਰਬ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਬਰਲਾਸ ਅਤੇ ਚਘਾਤਾਇਦ ਤੁਰਕੋ-ਮੰਗੋਲ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।<ref>{{cite book |title=Central Asia in Historical Perspective |last=Manz |first=Beatrice Forbes |chapter=The Symbiosis of Turk and Tajik |publisher=Boulder, Colorado & Oxford |year=1994 |page=58 |isbn=0-8133-3638-4}}</ref>
 
==ਮੁਗ਼ਲ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਗਠਨ ==
==ਬਾਬਰ ਦੀਆਂ ਭਾਰਤੀ ਜਿੱਤਾਂ==
[[ਤਸਵੀਰ:Babur_idealisiert.jpg|thumb|322x322px|[[ਬਾਬਰਨਾਮਾ]] ਦੇ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੇ ਸਚਿਤਰ ਖਰੜੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਬਰ ਦਾ ਪੋਰਟਰੇਟ]]
===ਪਹਿਲੀਆਂ ਚਾਰ ਮੁਹਿੰਮਾਂ===
ਬਾਬਰ ਨੇ [[ਭਾਰਤ]] 'ਤੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 1519 ਵਿੱਚ ਚੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਚੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਬਾਜੌਰ ਤੇ ਭੇਰਾ ਤੇ ਅਧਿਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਦੂਜੀ ਚੜ੍ਹਾਈ (1519) ਵਿੱਚ ਉਹ ਕੇਵਲ [[ਪੇਸ਼ਾਵਰ|ਪਿਸ਼ਾਵਰ]] ਤੱਕ ਹੀ ਵਧ ਸਕਿਆ। ਉਸਦੀ ਤੀਜੀ ਮੁਹਿੰਮ 1520 ਵਿੱਚ ਬਾਬਰ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਭੇਰਾ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਬਦਲਾ ਲਿਆ ਕਿਉਂ ਕਿ ਭੇਰਾ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਬਾਬਰ ਦੇ ਸੈਨਿਕ ਅਧਿਕਾਰੀ ''ਹਿੰਦੂ ਬੇਗ'' ਨੂੰ ਮਾਰ ਭਜਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਸੁਤੰਤਰ ਹੋ ਗੲੇ ਸਨ। ਭੇਰਾ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਮਗਰੋਂ ਉਹ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਅਤੇ [[ਸਿਆਲਕੋਟ]] ਅਤੇ [[ਸੱਯਦਪੁਰ]] 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ [[ਕਾਬਲ]] ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਦ੍ਰਿੜ ਕੀਤਾ। ਇਸੇ ਵਿੱਚ ਆਲਮ ਖਾਂ ਅਤੇ ਦੌਲਤ ਖਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ [[ਭਾਰਤ]] 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਬਾਬਰ ਲਈ ਸੁਨਹਿਰੀ ਅਵਸਰ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ 1524 ਵਿੱਚ ਉਹ ਫਿਰ ਭਾਰਤ ਦੀ ਜਿੱਤ ਲਈ ਚਲ ਪਿਆ। ਉਹ ਭੇਰਾ ਹੁੰਦਿਆਂ [[ਲਾਹੌਰ]] ਪੁੱਜਾ। ਉਸ ਨੇ [[ਦਿੱਲੀ]] ਦੀ ਸੈਨਾ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਜਿਸ ਨੇ ਦੌਲਤ ਖਾਂ ਲੋਧੀ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਸੀ। ਫਿਰ ਮਗਰੋਂ ਦੀਪਾਲਪੁਰ ਪੁੱਜਾ। ਇੱਥੇ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਵੰਡ 'ਤੇ ਬਾਬਰ ਅਤੇ [[ਦੌਲਤ ਖਾਨ ਲੋਧੀ]] ਵਿੱਚ ਮਤਭੇਦ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਬਾਬਰ ਨੇ ਦੀਪਾਲਪੁਰ ਆਲਮ ਖਾਂ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਪ ਸੈਨਿਕ ਤਿਆਰੀ ਲਈ ਕਾਬਲ ਪਰਤ ਗਿਆ।
 
{{Main|ਲੋਧੀ ਵੰਸ਼|ਦਿੱਲੀ ਸਲਤਨਤ|}}ਬਾਬਰ ਅਜੇ ਵੀ ਉਜ਼ਬੇਕਾਂ ਤੋਂ ਬਚਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ [[ਬਦਖਸ਼ਾਨ]] ਦੀ ਬਜਾਏ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਪਨਾਹ ਵਜੋਂ ਚੁਣਿਆ, ਜੋ ਕਾਬੁਲ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ, "ਅਜਿਹੀ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਤਾਕਤ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਵਿੱਚ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਲਈ ਕੁਝ ਜਗ੍ਹਾ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣਾ ਪਿਆ ਅਤੇ, ਇਸ ਸੰਕਟ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਦਰਾੜ ਵਿੱਚ, ਸਾਡੇ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਦੁਸ਼ਮਣ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਪੇਸ ਬਣਾਉਣਾ ਪਿਆ।"{{sfn|Eraly|2007|pp=27–29}} ਸਮਰਕੰਦ ਦੀ ਤੀਜੀ ਹਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਾਬਰ ਨੇ ਇੱਕ ਮੁਹਿੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਦੀ ਜਿੱਤ ਵੱਲ ਪੂਰਾ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ; ਉਹ 1519 ਵਿੱਚ [[ਚਨਾਬ ਦਰਿਆ]], ਜੋ ਹੁਣ [[ਪਾਕਿਸਤਾਨ]] ਵਿੱਚ ਹੈ, ਪਹੁੰਚਿਆ।<ref name="VDM0" /> 1524 ਤੱਕ, ਉਸਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਸਿਰਫ ਪੰਜਾਬ ਤੱਕ ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸਦੇ ਪੂਰਵਜ ਤੈਮੂਰ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਸਦੇ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ।{{sfn|Eraly|2007|pp=27–29}} ਉਸ ਸਮੇਂ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸੇ ਦਿੱਲੀ ਸਲਤਨਤ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸਨ, ਜਿਸਦਾ ਸ਼ਾਸਨ ਲੋਧੀ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਦੇ ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਧੀ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਸਲਤਨਤ ਟੁੱਟ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦਲ-ਬਦਲੂ ਸਨ। ਬਾਬਰ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਗਵਰਨਰ ਦੌਲਤ ਖਾਂ ਲੋਧੀ ਅਤੇ ਇਬਰਾਹਿਮ ਦੇ ਚਾਚਾ ਅਲਾਉ-ਉਦ-ਦੀਨ ਤੋਂ ਸੱਦਾ ਪੱਤਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ।<ref name="RSCHMI">{{cite book |last=Chaurasia |first=Radhey Shyam |title=History of medieval India : from 1000 A.D. to 1707 A.D. |year=2002 |publisher=Atlantic Publ. |location=New Delhi |isbn=81-269-0123-3 |pages=89–90 |url=https://books.google.com/books?id=8XnaL7zPXPUC&q=babur%20receiving%20invitations%20from%20Daulat%20Khan%20Lodi&pg=PA89}}</ref> ਉਸਨੇ ਇਬਰਾਹਿਮ ਕੋਲ ਇੱਕ ਰਾਜਦੂਤ ਭੇਜਿਆ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਗੱਦੀ ਦਾ ਸਹੀ ਵਾਰਸ ਦੱਸਦਾ ਹੋਇਆ, ਪਰ ਰਾਜਦੂਤ ਨੂੰ [[ਲਹੌਰ|ਲਾਹੌਰ]], ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਨਜ਼ਰਬੰਦ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਰਿਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।<ref name="VDM0" />
===ਪਾਨੀਪਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ===▼
[[File:Babur at Mughal Dastarkhan, 1590 CE.jpg|thumb|1590 ਵਿੱਚ ਮੁਗਲ ਦਸਤਾਰਖਾਨ ਵਿਖੇ ਬਾਬਰ]]
{{ਮੁੱਖ ਲੇਖ|ਪਾਣੀਪਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ}}
ਬਾਬਰ ਨੇ 1524 ਵਿਚ ਲਾਹੌਰ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਦੌਲਤ ਖਾਨ ਲੋਧੀ ਨੂੰ ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਧੀ ਦੁਆਰਾ ਭੇਜੀਆਂ ਗਈਆਂ ਫੌਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।<ref>{{cite book |last=Chandra |first=Satish |year=2009 |title=Medieval India:From Sultanat to the Mughals |volume=2 |location=New Delhi |publisher=Har-Anand |page=27 |isbn=978-81-241-1268-7}}</ref> ਜਦੋਂ ਬਾਬਰ ਲਾਹੌਰ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਲੋਧੀ ਦੀ ਫ਼ੌਜ ਨੇ ਕੂਚ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਫ਼ੌਜ ਨੂੰ ਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ, ਬਾਬਰ ਨੇ ਲਾਹੌਰ ਨੂੰ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ, ਫਿਰ ਲੋਧੀ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਬਾਗੀ ਚਾਚੇ ਆਲਮ ਖਾਨ ਨੂੰ ਗਵਰਨਰ ਬਣਾ ਕੇ ਦਿਬਲਪੁਰ ਵੱਲ ਮਾਰਚ ਕੀਤਾ।<ref>{{harvtxt|Chandra|2009|pp=27–28}}</ref> ਆਲਮ ਖ਼ਾਨ ਨੂੰ ਛੇਤੀ ਹੀ ਉਖਾੜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕਾਬੁਲ ਭੱਜ ਗਿਆ। ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ, ਬਾਬਰ ਨੇ ਆਲਮ ਖਾਨ ਨੂੰ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਕੀਤੀ ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਦੌਲਤ ਖਾਨ ਲੋਧੀ ਨਾਲ ਮਿਲ ਗਏ, ਅਤੇ ਲਗਭਗ 30,000 ਫੌਜਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਧੀ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਘੇਰ ਲਿਆ।<ref name="autogenerated1">{{harvtxt|Chandra|2009|p=28}}</ref> ਸੁਲਤਾਨ ਨੇ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਲਮ ਦੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਭਜਾ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਬਾਬਰ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਪੰਜਾਬ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗਾ।<ref name="autogenerated1" />
ਬਾਬਰ ਦਾ ਪੰਜਵਾਂ ਹਮਲਾ 1525 ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਬਾਬਰ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਗਵਰਨਰ ਦੌਲਤ ਖਾਂ ਲੋਧੀ ਨੂੰ ਕਰਾਰੀ ਹਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ ਬਾਬਰ ਨੇ ਸਾਰੇ [[ਪੰਜਾਬ]] ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਧੀਨ ਕਰ ਲਿਆ। ਹੁਣ ਉਸ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸੁਲਤਾਨ [[ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਧੀ]] ਨਾਲ ਦੋ-ਦੋ ਹੱਥ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਦਿੱਲੀ ਦਾ ਸੁਲਤਾਨ ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਧੀ ਇੱਕ ਲੱਖ ਸੈਨਾ ਲੈ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਵਧਿਆ। ਦੋਹਾਂ ਪੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਸੈਨਾਵਾਂ ਨੇ [[ਪਾਨੀਪਤ]] ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਡੇਰਾ ਲਾ ਲਿਆ ਪਰੰਤੂ 21 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1526 ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਧੀ ਦੀ ਸੈਨਾ ਨੇ ਬਾਬਰ ਦੀ ਸੈਨਾ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਬਾਬਰ ਦੀ ਸੈਨਾ ਮੋਰਚਾ ਲਗਾਈ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ। ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਠਿਠਕ ਗਏ। ਬਾਬਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਘੇਰ ਲਓ। ਸਾਹਮਣੇ ਤੋਂ ਤੋਪਚੀਆਂ ਨੇ ਗੋਲੇ ਵਰਸਾਉਣੇ ਆਰੰਭ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਇਸ ਦੀ ਅਗੁਵਾਈ ''ਉਸਤਾਦ ਅਲੀ'' ਅਤੇ ''ਮੁਸਤਫ਼ਾ'' ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਭਾਰੀ ਯੁੱਧ ਆਰੰਭ ਹੋਇਆ। ਅੱਗੇ ਤੋਪਾਂ ਦੀ ਵਰਖਾ ਅਤੇ ਪਿੱਛਿਓਂ ਨੇਜ਼ਿਆਂ ਦਾ ਮੀਂਹ ਵਰ੍ਹਿਆ। ਦੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਦੇਖਦਿਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਢੇਰ ਲੱਗ ਗੲੇ। ਦੁਪਹਿਰ ਤੱਕ ਯੁੱਧ ਸਮਾਪਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਬਾਬਰ ਜੇਤੂ ਰਿਹਾ। ਸੁਲਤਾਨ ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਧੀ ਆਪਣੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸੈਨਿਕਾਂ ਸਹਿਤ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ।<br />
ਪਾਨੀਪਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ। ਇਸ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਦਿੱਲੀ ਸਲਤਨਤ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਮੁਗਲ ਵੰਸ਼ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਹੋਈ।
 
===ਕਨਵਾਹ ਪਾਣੀਪਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ ===
{{mainMain|ਕਨਵਾਹਪਾਣੀਪਤ ਦੀ ਜੰਗਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ}}
[[File:1526-First Battle of Panipat-Ibrahim Lodhi and Babur.jpg|thumb|left|upright|ਪਾਣੀਪਤ ਦੀ ਲੜਾਈ (1526) ਦੌਰਾਨ ਮੁਗਲ ਤੋਪਖਾਨਾ ਅਤੇ ਫੌਜਾਂ ਕਾਰਵਾਈ ਵਿੱਚ]]
ਪਾਣੀਪਤ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਬਾਬਰ ਨੇ ਜਿੱਤ ਜਰੂਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਈ ਸੀ ਪਰੰਤੂ ਉਸਦਾ ਅਜੇ ਭਾਰਤ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਰੋਕ ਮੇਵਾੜ ਦਾ [[ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ]] ਸੀ। ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ ਇੱਕ ਵੀਰ ਯੋਧਾ ਸੀ, ਉਸਦੀ ਸੈਨਿਕ ਸ਼ਕਤੀ ਵੀ ਅਸੀਮ ਸੀ। ਉਂਞ ਵੀ ਬਾਬਰ ਅਤੇ ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਣ ਚੁੱਕੇ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ ਨੇ ਪਾਣੀਪਤ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਬਾਬਰ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਲਈ ਦੋਹਾਂ ਵਿੱਚ ਯੁੱਧ ਅਟੱਲ ਸੀ। ਬਾਬਰ ਆਪਣੀਆਂ ਸੈਨਾਵਾਂ ਲੈ ਕੇ ਕਨਵਾਹ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਆ ਡਟਿਆ।<br />
ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ ਨਾਲ ਸੁਲਤਾਨ ਮਹਿਮੂਦ ਅਤੇ ਹਸਨ ਖ਼ਾਂ ਮੇਵਾਤੀ ਵੀ ਰਲੇ ਸਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸਦੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੀ ਸੰਖਿਆ ਬਾਬਰ ਦੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਜਿਆਦਾ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਅਜੇ ਤੱਕ ਬਾਬਰ ਨੇ ਮੰਗੋਲਾਂ, ਉਜ਼ਬੇਗਾਂ ਅਤੇ ਅਫ਼ਗਾਨਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਯੁੱਧ ਲੜੇ ਸਨ। ਪਰੰਤੂ ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਨੇ ਵੀਰ [[ਰਾਜਪੂਤ|ਰਾਜਪੂਤਾਂ]] ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਸੀ ਜੋ ਜਾਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਨਮਾਨ ਨੂੰ ਥਾਂ ਦਿੰਦੇ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਮੁਗਲ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਰਾਜਪੂਤਾਂ ਦੀ ਵੀਰਤਾ ਦੇ ਚਰਚੇ ਸੁਣੇ ਤਾਂ ਉਹ ਹੌਂਸਲਾ ਖੋ ਬੈਠੇ। ਉਹਨੀਂ ਦਿਨੀਂ [[ਕਾਬਲ]] ਤੋਂ ਮੁਹੰਮਦ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਜੋਤਸ਼ੀ ਭਾਰਤ ਆਇਆ। ਉਸਨੇ ਇਹ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਬਾਬਰ ਦੀ ਹਾਰ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਮੁਗਲ ਸੈਨਿਕ ਹੋਰ ਵੀ ਹੌਂਸਲਾ ਢਾ ਗੲੇ। ਉਹਨੀਂ ਦਿਨੀਂ ਸੀਕਰੀ ਨਾਮਕ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਰਾਜਪੂਤਾਂ ਨੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾ ਦਿੱਤਾ। ਮੁਗਲ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਸੱਚੀ ਸਿੱਧ ਹੋ ਕੇ ਰਹੇਗੀ। ਪਰੰਤੂ ਬਾਬਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਲੜਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਬਾਬਰ ਨੇ ਆਪ ਸ਼ਰਾਬ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਛੂਹਣ ਦੀ ਕਸਮ ਖਾਦ੍ਹੀ। ਉਸਨੇ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਸਾਰੇ ਬਰਤਨ ਭਣਵਾ ਸੁੱਟੇ। ਨਾਲ ਹੀ ਉਸਨੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਤੋਂ ਤਮਗਾ ਨਾਮਕ ਕਰ ਲੈਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦਾ ਸੈਨਿਕਾਂ 'ਤੇ ਪੂਰਾ ਅਸਰ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਹ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਮਰ ਮਿਟਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗੲੇ।<br />
17 ਮਾਰਚ, 1527 ਨੂੰ ਠੀਕ 9 ਵਜੇ ਦੇ ਲਗਭਗ ਮੁਗਲ ਅਤੇ ਰਾਜਪੂਤ ਸੈਨਾਵਾਂ ਕਨਵਾਹ ਦੇ ਰਣਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਭਿੜ ਪਈਆਂ। ਇਸ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬਾਬਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸੈਨਾ ਦਾ ਸੰਗਠਨ ਪਾਣੀਪਤ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਾਂਗ ਰੱਖਿਆ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ ਦੀ ਸੈਨਾ 2 ਲੱਖ ਦੇ ਲਗਭਗ ਸੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਰਾਜਪੂਤ, ਮਹਿਮੂਦ ਲੋਧੀ ਅਤੇ ਹਸਨ ਖ਼ਾਂ ਮੇਵਾਤੀ ਦੀਆਂ ਸੈਨਾਵਾਂ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸਨ। ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੇਵਲ ਭੀਲਸਾ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਹੀ ਇਸ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ 30,000 ਘੋੜੇ ਲਿਆੲੇ ਸਨ। ਇਹ ਸਾਰੀ ਸੈਨਾ ਚਾਰ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡੀ ਹੋਈ ਸੀ।<br />
ਯੁੱਧ ਦਾ ਆਰੰਭ ਰਾਜਪੂਤਾਂ ਨੇ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਾਬਰ ਦੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਅਜਿਹਾ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਕਿ ਰਾਜਪੂਤਾਂ ਦੀ ਜਿੱਤ ਹੋਵੇਗੀ। ਪਰੰਤੂ ਉਸਤਾਦ ਅਲੀ ਦੇ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੇ ਗੋਲਿਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਮਚਾ ਦਿੱਤੀ। ਤੋਪਾਂ ਦੇ ਵਾਰ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਸੈਨਿਕ ਸਾਰੀਆਂ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਨੱਠ ਗੲੇ। ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ ਵੀ ਜਖ਼ਮੀ ਹੋ ਕੇ ਰਣ-ਖੇਤਰ ਵਿੱਚੋਂ ਭੱਜ ਗਿਆ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਬਰ ਜੇਤੂ ਰਿਹਾ।
 
ਨਵੰਬਰ 1525 ਵਿਚ ਬਾਬਰ ਨੂੰ [[ਪਿਸ਼ਾਵਰ]] ਵਿਚ ਖ਼ਬਰ ਮਿਲੀ ਕਿ ਦੌਲਤ ਖਾਨ ਲੋਧੀ ਨੇ ਪੱਖ ਬਦਲ ਲਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਬਾਬਰ ਨੇ ਅਲਾਉ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।{{clarify|reason=who drove out Ala-ud-Din? Babur or Lodi?|date=June 2015}} ਫਿਰ ਬਾਬਰ ਨੇ ਦੌਲਤ ਖਾਨ ਲੋਧੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਲਾਹੌਰ ਵੱਲ ਕੂਚ ਕੀਤਾ, ਸਿਰਫ ਇਹ ਵੇਖਣ ਲਈ ਕਿ ਦੌਲਤ ਦੀ ਫੌਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਹੁੰਚ 'ਤੇ ਪਿਘਲ ਗਈ।<ref name="VDM0" /> ਦੌਲਤ ਨੇ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿੰਧ ਦਰਿਆ ਪਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਤਿੰਨ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬਾਬਰ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮਾਲਕ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ।{{citation needed|date=June 2015}}
==ਹਵਾਲੇ==▼
{{ਹਵਾਲੇ}}
{{ਮੁਗਲ ਸਲਤਨਤ}}▼
 
ਬਾਬਰ ਨੇ ਸਰਹਿੰਦ ਰਾਹੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵੱਲ ਕੂਚ ਕੀਤਾ। ਉਹ 20 ਅਪ੍ਰੈਲ 1526 ਨੂੰ [[ਪਾਣੀਪਤ]] ਪਹੁੰਚਿਆ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਧੀ ਦੀ ਲਗਭਗ 100,000 ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਅਤੇ 100 ਹਾਥੀਆਂ ਦੀ ਸੰਖਿਆਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉੱਤਮ ਫੌਜ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ।<ref name="VDM0" /><ref name="RSCHMI" /> ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ, ਬਾਬਰ ਨੇ ਤੁਲੁਗਮਾ ਦੀ ਰਣਨੀਤੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ, ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਧੀ ਦੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੀ ਗੋਲੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ, ਨਾਲ ਹੀ ਇਸਦੇ ਜੰਗੀ ਹਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਡਰਾਇਆ।<ref name="RSCHMI" /> ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਧੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੋਧੀ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਗਿਆ।<ref name="VDM0" />
==ਬਾਹਰੀ ਕੜੀਆਂ==
 
* [http://livelystories.com/2014/03/19/great-storm-plain-khanwa-battle-khanwa ਕਨਵਾਹ ਦੀ ਲੜਾਈ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ]
ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਾਬਰ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਅਤੇ ਆਗਰਾ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਲੋਧੀ ਦੀ ਗੱਦੀ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਮੁਗਲ ਰਾਜ ਦੇ ਅੰਤਮ ਉਭਾਰ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਦਾ ਸ਼ਾਸਕ ਬਣਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਸਨੂੰ ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ ਵਰਗੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ।<ref name="VDM1">{{harvtxt|Mahajan|2007|p=438}}</ref>
 
▲===ਪਾਨੀਪਤ ਖਾਨਵਾ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ ===
{{Main|ਖਾਨਵਾ ਦੀ ਲੜਾਈ}}
[[File:Babur visiting the Urvah valley in Gwalior 1.jpg|thumb|upright|1527 ਵਿੱਚ ਗਵਾਲੀਅਰ ਵਿੱਚ ਉਰਵਾਹ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਬਾਬਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਜੈਨ ਦੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਨਾਲ ਹੋਇਆ। ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ।<ref>"Gwalior Fort: Rock Sculptures", A Cunningham, ''Archaeological Survey of India'', pp. 364–70</ref>]]
 
ਖਾਨਵਾ ਦੀ ਲੜਾਈ 16 ਮਾਰਚ 1527 ਨੂੰ ਬਾਬਰ ਅਤੇ [[ਮੇਵਾੜ]] ਦੇ ਰਾਜਪੂਤ ਸ਼ਾਸਕ [[ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ]] ਵਿਚਕਾਰ ਲੜੀ ਗਈ ਸੀ। ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ ਬਾਬਰ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸ਼ਾਸਕ ਸਮਝਦਾ ਸੀ, ਨੂੰ ਉਖਾੜ ਸੁੱਟਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ [[ਦਿੱਲੀ]] ਅਤੇ [[ਆਗਰਾ]] ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਰਾਜਪੂਤ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਅਫਗਾਨ ਮੁਖੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਬਾਬਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਕੇ ਧੋਖੇਬਾਜ਼ ਸੀ। ਰਾਣਾ ਸੰਘਾ ਦੇ ਆਗਰਾ ਵੱਲ ਵਧਣ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਮਿਲਣ 'ਤੇ, ਬਾਬਰ ਨੇ [[ਖਾਨਵਾ]] (ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੇ [[ਰਾਜਸਥਾਨ]] ਰਾਜ ਵਿੱਚ) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਸਥਿਤੀ ਲੈ ਲਈ, ਜਿੱਥੋਂ ਉਸਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਸੀ। ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਕੇ.ਵੀ. ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਰਾਓ, ਬਾਬਰ ਨੇ ਆਪਣੇ "ਉੱਤਮ ਜਰਨੈਲ" ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਕਾਰਨ ਲੜਾਈ ਜਿੱਤੀ; ਇਹ ਲੜਾਈ ਭਾਰਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਲੜਾਈ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤੋਪਾਂ ਅਤੇ ਮਸਕਟ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਰਾਓ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ ਨੂੰ "ਧੋਖੇ" ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਜਦੋਂ ਹਿੰਦੂ ਮੁਖੀ ਸਿਲਹਦੀ 6,000 ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਦੀ ਗੜੀ ਨਾਲ ਬਾਬਰ ਦੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ।<ref name="Rao">{{cite book|first=K. V. Krishna |last=Rao|title=Prepare Or Perish: A Study of National Security|url=https://books.google.com/books?id=G7xPaJomYsEC&pg=PA453|isbn=978-81-7212-001-6|publisher=Lancer Publishers|page=453|year=1991}}</ref>
 
ਬਾਬਰ ਨੇ ਸਾਂਗਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਦੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਪਛਾਣਿਆ, ਉਸਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਦੋ ਮਹਾਨ ਗੈਰ-ਮੁਸਲਿਮ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਕਿਹਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੂਜਾ [[ਵਿਜੈਨਗਰ ਸਾਮਰਾਜ|ਵਿਜੇਨਗਰ]] ਦਾ [[ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੇਵ ਰਾਏ]] ਸੀ।{{sfn|Wink|2012|pp=157–58|ps=. "Reflecting on challenges he faced in India in his memoris Babur described Rana Sanga as one of the two greatest infidel king of India along with Deva Raya of South. who had grown so great by his audacity and sword and whose territory was so large that it covered significant portion of North-Western India"}}
 
=== ਚੰਦੇਰੀ ਦੀ ਲੜਾਈ ===
[[ਚੰਦੇਰੀ ਦੀ ਲੜਾਈ]] ਖਾਨਵਾ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਇਕ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਹੋਈ। ਇਹ ਖ਼ਬਰ ਮਿਲਣ 'ਤੇ ਕਿ ਰਾਣਾ ਸਾਂਗਾ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਟਕਰਾਅ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਕਰਨ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਲਈ ਹੈ, ਬਾਬਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਭ ਤੋਂ ਕੱਟੜ ਸਹਿਯੋਗੀ [[ਮੇਦਿਨੀ ਰਾਏ]], ਜੋ ਮਾਲਵੇ ਦਾ ਸ਼ਾਸਕ ਸੀ, ਨੂੰ ਹਰਾ ਕੇ ਰਾਣਾ ਨੂੰ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ।<ref name="Lane-Poole">{{cite book |last=Lane-Poole |first=Stanley |author-link=Stanley Lane-Poole |year=1899 |title=Babar |url=https://archive.org/details/babar035008mbp |pages=182–83 |publisher=The Clarendon Press}}</ref><ref name="Chandra">{{cite book |last=Chandra |first=Satish |author-link=Satish Chandra (historian) |year=1999 |title=Medieval India: From Sultanat to the Mughals |volume=2 |edition=1st |location=New Delhi |publisher=Har-Anand Publications |page=36 |oclc=36806798}}</ref>
 
ਚੰਦੇਰੀ ਪਹੁੰਚ ਕੇ 20 ਜਨਵਰੀ 1528 ਈ. ਵਿੱਚ<ref name="Lane-Poole" /> ਬਾਬਰ ਨੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇ ਬਦਲੇ ਚੰਦੇਰੀ ਦੇ ਬਦਲੇ ਮੇਦਿਨੀ ਰਾਓ ਨੂੰ ਸ਼ਮਸਾਬਾਦ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਇਹ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।<ref name="Chandra" /> ਚੰਦੇਰੀ ਦੇ ਬਾਹਰੀ ਕਿਲ੍ਹੇ ਨੂੰ ਬਾਬਰ ਦੀ ਫ਼ੌਜ ਨੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿਚ ਲੈ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਉੱਪਰਲੇ ਕਿਲੇ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਬਾਬਰ ਨੇ ਖੁਦ ਹੈਰਾਨੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀ ਕਿ ਆਖਰੀ ਹਮਲੇ ਦੇ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਉੱਪਰਲਾ ਕਿਲਾ ਡਿੱਗ ਗਿਆ ਸੀ।<ref name = "Lane-Poole" /> ਜਿੱਤ ਦੀ ਕੋਈ ਉਮੀਦ ਨਾ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ, ਮੇਦਿਨੀ ਰਾਏ ਨੇ ਇੱਕ [[ਜੌਹਰ]] ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਦੌਰਾਨ ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ।<ref name="Lane-Poole"/><ref name="Chandra" /> ਥੋੜ੍ਹੇ ਜਿਹੇ ਸਿਪਾਹੀ ਵੀ ਮੇਦਿਨੀ ਰਾਓ ਦੇ ਘਰ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਸਮੂਹਿਕ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਲਈ। ਇਸ ਕੁਰਬਾਨੀ ਨੇ ਬਾਬਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਵਿਚ ਦੁਸ਼ਮਣ ਲਈ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦਾ ਇਕ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰਗਟਾਇਆ।<ref name="Lane-Poole" />
 
== ਧਾਰਮਿਕ ਨੀਤੀ ==
ਬਾਬਰ ਨੇ 1526 ਵਿੱਚ [[ਲੋਧੀ ਵੰਸ਼|ਲੋਧੀ ਖ਼ਾਨਦਾਨ]] ਦੇ ਆਖ਼ਰੀ ਸੁਲਤਾਨ [[ਇਬਰਾਹਿਮ ਲੋਧੀ]] ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਅਤੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਬਾਬਰ ਨੇ 4 ਸਾਲ ਰਾਜ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਪੁੱਤਰ [[ਹੁਮਾਯੂੰ]] ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਣਿਆ ਜਿਸਦਾ ਰਾਜ ਅਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ [[ਸੂਰ ਸਾਮਰਾਜ]] ਨੇ ਹੜੱਪ ਲਿਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ 30 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੌਰਾਨ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਧਾਰਮਿਕ ਹਿੰਸਾ ਜਾਰੀ ਰਹੀ। ਹਿੰਸਾ ਅਤੇ ਸਦਮੇ ਦੇ ਰਿਕਾਰਡ, ਸਿੱਖ-ਮੁਸਲਿਮ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ, 16ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸਿੱਖ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਹਨ।<ref name=johnhinnells>John Hinnells and Richard King (2006), ''Religion and Violence in South Asia: Theory and Practice'', {{ISBN|978-0-415-37291-6}}, pp. 101–14</ref> 1520 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਬਾਬਰ ਦੀ ਹਿੰਸਾ [[ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ|ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ]] ਦੁਆਰਾ ਵੇਖੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸਦੀ ਚਾਰ ਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਟਿੱਪਣੀ ਕੀਤੀ ਸੀ।{{citation needed|date=March 2021}} ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਧਾਰਮਿਕ ਹਿੰਸਾ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮੁਗ਼ਲ ਦੌਰ ਨੇ ਆਤਮ-ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਤਮ-ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀਵਾਦ ਤੋਂ ਖਾੜਕੂਵਾਦ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਕੀਤੀ।<ref name=johnhinnells/> ਬਾਬਰ ਦੀ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ, [[ਬਾਬਰਨਾਮਾ]] ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਨੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਅਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਧਰਮ-ਤਿਆਗੀ (ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਗੈਰ-ਸੁੰਨੀ ਸੰਪਰਦਾਵਾਂ) ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ, ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਗਏ, ਮੁਸਲਮਾਨ ਕੈਂਪਾਂ ਨੇ ਪਹਾੜੀਆਂ ਉੱਤੇ "ਕਾਫ਼ਰਾਂ ਦੀਆਂ ਖੋਪੜੀਆਂ ਦੇ ਬੁਰਜ" ਬਣਾਏ। .<ref>{{cite book |editor-last1=Elliot |editor-first1=H. M. |editor-link1=Henry Miers Elliot |editor-last2=Dowson |editor-first2=John |editor-link2=John Dowson |translator-last1=Leyden |translator-first1=John |translator-link1=John Leyden |translator-last2=Erskine |translator-first2=William |translator-link2=William Erskine (historian) |year=1872 |chapter=Tuzak-i Babari |trans-chapter=The Autobiography of Babur |chapter-url=https://archive.org/details/cu31924073036745/page/n285/mode/1up |title=The History of India, as Told by Its Own Historians |title-link=The History of India, as Told by Its Own Historians |volume=IV |location=London |publisher=Trübner and Co. |pages=272, 275}}</ref>
 
▲==ਹਵਾਲੇ==
▲{{ਹਵਾਲੇ}}{{ਮੁਗਲ ਸਲਤਨਤ}}
 
[[ਸ਼੍ਰੇਣੀ:ਮੁਗ਼ਲ ਬਾਦਸ਼ਾਹ]]
"https://pa.wikipedia.org/wiki/ਬਾਬਰ" ਤੋਂ ਲਿਆ