ਫ਼ਰੀਡਰਿਸ਼ ਐਂਗਲਸ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ

'''ਫਰੈਡਰਿਕ ਏਂਗਲਜ਼''' (ਜਰਮਨ : [ˈfʁiːdʁɪç ˈɛŋəls];( ੨੮ ਨਵੰਬਰ , ੧੮੨੦ – ੫ ਅਗਸਤ , ੧੮੯੫ )ਇੱਕ ਜਰਮਨ ਸਮਾਜਸ਼ਾਸਤਰੀ ਅਤੇ ਦਾਰਸ਼ਨਕ ਸਨ। ਏਂਗਲਜ਼ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਥੀ [[ਕਾਰਲ ਮਾਰਕਸ ]] ਨੂੰ ਮਾਰਕਸਵਾਦ ਦੇ ਸਿੱਧਾਂਤ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਪਾਦਨ ਦਾ ਸੇਹਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ। ਏਂਗਲਜ਼ ਨੇ ੧੮੪੫ ਵਿੱਚ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਮਜਦੂਰ ਵਰਗ ਦੀ ਹਾਲਤ ਉੱਤੇ ‘ਦ ਕੰਡੀਸ਼ਨ ਆਫ ਵਰਕਿੰਗ ਕਲਾਸ ਇਨ ਇੰਗਲੈਂਡ’ ਨਾਮਕ ਕਿਤਾਬ ਲਿਖੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਾਰਕਸ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ੧੮੪੮ ਵਿੱਚ [[ਕਮਿਉਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਮੈਨੀਫੈਸਟੋ]] ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅਭੂਤਪੂਰਵ ਕਿਤਾਬ [[‘ਪੂੰਜੀ’]] (ਦਾਸ ਕੈਪੀਟਲ) ਨੂੰ ਲਿਖਣ ਲਈ ਮਾਰਕਸ ਦੀ ਆਰਥਕ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਮਾਰਕਸ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਏਂਗਲਜ਼ ਨੇ ਪੂੰਜੀ ਦੇ ਦੂਜੇ ਅਤੇ ਤੀਸਰੇ ਖੰਡ ਦਾ ਸੰਪਾਦਨ ਵੀ ਕੀਤਾ। ਏਂਗਲਜ਼ ਨੇ ਇਲਾਵਾਸਰਪਲੱਸ ਪੂੰਜੀ ਦੇ ਨਿਯਮ ਉੱਤੇ ਮਾਰਕਸ ਦੇ ਲੇਖਾਂ ਨੂੰ ਜਮਾਂ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਦਾਰੀ ਵੀ ਬਖੂਬੀ ਨਿਭਾਈ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਪੂੰਜੀ ਦੇ ਚੌਥੇ ਖੰਡ ਦੇ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

ਏਂਗਲਜ਼ ਦਾ ਜਨਮ ੨੮ ਨਵੰਬਰ ੧੮੨੦ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ੀਆ ਦੇ ਬਾਰਮੇਨ ( ਹੁਣ ਜਰਮਨੀ ਦਾ ਵੁਪ‍ਪੇਟਰਲ ) ਨਾਮਕ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਬਾਰਮੇਨ ਇੱਕ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਵਿਕਸਿਤ ਹੁੰਦਾ ਉਦਯੋਗਕ ਨਗਰ ਸੀ। ਏਂਗਲਜ਼ ਦੇ ਪਿਤਾ ਫਰੈਡਰਿਕ ਸੀਨੀਅਰ ਇੱਕ ਧਨੀ ਕਪਾਹ ਵਪਾਰੀ ਸਨ। ਏਂਗਲਜ਼ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਪ੍ਰੋਟੇਸਟੇਂਟ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀ ਸ਼ਰਧਾ ਸੀ ਅਤੇ ਏਂਗਲਜ਼ ਦਾ ਲਾਲਨ ਪਾਲਣ ਵੀ ਬੇਹੱਦ ਧਾਰਮਿਕ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਏਂਗਲਜ਼ ਦੇ ਨਾਸਤਿਕ ਅਤੇ ਕ੍ਰਾਂਤੀਵਾਦੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਤੇ ਪਰਵਾਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅਨਬਣ ਵਧਦੀ ਹੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਏਂਗਲਜ਼ ਦੀ ਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਏਲਿਜਾਬੇਥਅਲਿਜਾਬੇਥ ਦੁਆਰਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ੧੮੪੮ ਵਿੱਚ ਲਿਖੇ ਇੱਕ ਖਤ ਤੋਂ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਏਲਿਜਾਬੇਥਅਲਿਜਾਬੇਥ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਅੱਗੇ ਚਲੇ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਅੱਗੇ ਨਾ ਵਧ ਕੇ ਪਰਵਾਰ ਦੇ ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹਿਆ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖਤ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਸੀ, “ਤੂੰ“ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਇੰਨੀ ਦੂਰ ਚਲੇ ਗਏ ਹੋ ਬੇਟੇ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਅਜਨ‍ਬੀਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਤਕਲੀਫ ਦੀ ਜਿਆਦਾ ਚਿੰਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਂ ਦੇ ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਜਰਾ ਵੀ ਫਿਕਰ ਨਹੀਂ। ਈਸ਼‍ਵਰ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਕੀ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅੱਜ ਅਖਬਾਰ ਵਿੱਚ ਤੇਰਾ ਗਿਰਫਤਾਰੀ ਵਾਰੰਟ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਕੰਬਣ ਲੱਗੇ।” ਏਂਗਲਜ਼ ਨੂੰ ਇਹ ਖਤ ਉਸ ਸਮੇਂ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਬੈਲਜੀਅਮ ਦੇ ਬਰਸੇਲਸ ਵਿੱਚ ਭੂਮੀਗਤ ਸਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਦੋਂ ਏਂਗਲਜ਼ ਸਿਰਫ਼ ੧੮ ਸਾਲ ਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਰਵਾਰ ਦੀ ਇੱਛਾ ਅਨੁਸਾਰ ਹਾਈਸਕੂਲਹਾਈ ਸਕੂਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਹੀ ਛੱਡ ਦੇਣੀ ਪਈ ਸੀ। ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਵਾਰ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਈ ਬਰੇਮੇਨ ਦੇ ਇੱਕ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਆਨਰੇਰੀ ਕਲਰਕ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਦਾ ਬੰਦੋਬਸਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਏਂਗਲਜ਼ ਦੇ ਪਰਿਜਨਾਂ ਦਾ ਸੋਚਣਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸਦੇ ਜਰੀਏ ਏਂਗਲਜ਼ ਵਿਵਹਾਰਕ ਬਣਨਗੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਪਾਰ ਵਿੱਚ ਖੂਬ ਨਾਮ ਕਮਾਉਣਗੇ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਏਂਗਲਜ਼ ਦੀਆਂ ਕ੍ਰਾਂਤੀਵਾਦੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਵਾਰ ਨੂੰ ਡੂੰਘੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਹੋਈ ਸੀ। ਬਰੇਮੇਨ ਪਰਵਾਸ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਏਂਗਲਜ਼ ਨੇ ਜਰਮਨ ਦਾਰਸ਼ਨਕ ਹੀਗਲ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਦਾ ਅਧਿਅਨ ਕੀਤਾ। ਹੀਗਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜਵਾਨ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਸਰੋਤ ਸਨ। ਏਂਗਲਜ਼ ਨੇ ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਹੀ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰਤਾ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮੀ ਦਿਖਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ੧੮੩੮ ਦੇ ਸਿਤੰਬਰ ਵਿੱਚ ਦ ਬੇਡੂਇਨ ਨਾਮਕ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖੀ। ਏਂਗਲਜ਼ ੧੮੪੧ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸ਼ੀਆ ਦੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਰਲਿਨ ਜਾ ਪੁੱਜੇ। ਬਰਲਿਨ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਵਿਦਿਆਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਧਿਅਨ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਹੀ ਉਹ ਹੀਗਲਵਾਦੀ ਯੁਵਕਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਦਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਗੁਪਤ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਕਾਰਖਾਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਜਦੂਰਾਂ ਦੀ ਅਸਲੀ ਸਥਿਤਯੋਂ ਉੱਤੇ ਰੀਨਸ਼ੇ ਜੇਤੁੰਗ ਨਾਮਕ ਅਖਬਾਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਈ ਲੇਖ ਲਿਖੇ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਇਸ ਅਖਬਾਰ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕ ਕਾਰਲ ਮਾਰਕਸ ਸਨ। ਮਾਰਕਸ ਅਤੇ ਏਂਗਲਜ਼ ਦੀ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਈ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਨਵੰਬਰ ੧੮੪੨ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦੇ ਬਾਅਦ ਹੀ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜਾਣਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਏਂਗਲਜ਼ ਜੀਵਨਭਰ ਜਰਮਨ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਕ੍ਰਿਤਗ ਰਹੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਇਸ ਪਰਿਵੇਸ਼ ਕਰਕੇ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬੌਧਿਕ ਵਿਕਾਸ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕਿਆ।