ਆਇਤ ਅਲ-ਕੁਰਸੀ
ਆਇਤ ਅਲ ਕੁਰਸੀ (Arabic: آية الكرسي ʾāyatu-l-kursī) ਕੁਰਆਨ ਹਕੀਮ ਦੀ ਸੂਰਤ ਅਲਬਕਰਾ ਦੀ 255 ਵੀਂ ਆਇਤ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਤੌਹੀਦ (ਏਕਤਾ), ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਜ਼ਾਤ ਤੇ ਅਜ਼ਮਤ ਅਤੇ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਬਿਆਨ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਕਿ ਅੱਲ੍ਹਾ ਕੇ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਮਾਬੂਦ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੋਂ ਹੈ ਔਰ ਸਭ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਹਰ ਐਬ ਵ ਜੁਮਲਾ ਐਬ ਵ ਜੁਮਲਾ ਨਕਾਇਸ ਤੋਂ ਮਨਜ਼ਾ ਹੈ। ਜੋ ਕੁਛ ਆਸਮਾਨਾਂ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਪਰ ਹੈ, ਉਸੇ ਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਦੇ ਅਜ਼ਨ ਕੇ ਬਗ਼ੈਰ ਕਸੀ ਅਮਰ ਕੀ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਉਹੀ ਜ਼ਰੇ ਜ਼ਰੇ ਨੂੰ ਜਾਨਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਔਰ ਜਦ ਤੱਕ ਉਹ ਖ਼ੁਦ ਨਾ ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਮਖ਼ਲੂਕ ਉਸ ਦੇ ਇਲਮ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਸਕਦੀ। ਉਸ ਦੀ ਕੁਰਸੀ (ਇਲਮ ਵ ਕੁਦਰਤ) ਨੇ ਆਸਮਾਨਾਂ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਘੇਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਨਾਲ ਉਹ ਨਹੀਂ ਥਕਦਾ ਅਤੇ ਉਹੀ ਉਂਚੀ ਸ਼ਾਨ ਤੇ ਅਜ਼ਮਤ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਮੁਸਲਮਾਨ ਇਹ ਆਇਤ ਬਿਲਖ਼ਸੂਸ ਖ਼ੌਫ਼ ਤੇ ਖ਼ਤਰੇ ਦੇ ਵਕਤ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ।