ਸਾਰਾ ਅਬੂਬਕਰ
ਸਾਰਾ ਅਬੂਬਕਰ (ਜਨਮ 30 ਜੂਨ 1936) ਨਾਵਲ ਅਤੇ ਲਘੂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਭਾਰਤੀ ਕੰਨੜ ਲੇਖਿਕਾ ਹੈ,[1] ਜੋ ਅਨੁਵਾਦਕ ਵਜੋਂ ਵੀ ਸਰਗਰਮ ਹੈ।
ਸਾਰਾ ਅਬੂਬਕਰ | |
|---|---|
| ਜਨਮ | 30 ਜੂਨ 1936 ਕਸਾਰਗੋਡ, ਕੇਰਲਾ |
| ਕਿੱਤਾ | ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਅਨੁਵਾਦਕ |
| ਭਾਸ਼ਾ | ਕੰਨੜਾ |
| ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ | ਭਾਰਤੀ |
| ਨਾਗਰਿਕਤਾ | ਭਾਰਤੀ |
ਮੁੱਢਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਸੋਧੋ
ਅਬੂਬਕਰ ਦਾ ਜਨਮ ਕਸਾਰਗੌਡ, ਕੇਰਲਾ ਵਿੱਚ ਪੁਡੀਆਪੁਰੀ ਅਹਿਮਦ ਅਤੇ ਜ਼ੈਨਬੀ ਅਹਿਮਦ ਦੇ ਘਰ 30 ਜੂਨ 1936 ਨੂੰ ਹੋਇਆ ਸੀ।[1] ਉਸ ਦੇ ਚਾਰ ਭਰਾ ਹਨ।[2] ਉਹ ਸਥਾਨਕ ਕੰਨੜ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਹੋਣ ਵਾਲੀ, ਕਸਾਰਗੋਡ ਵਿੱਚ ਮੁਸਲਿਮ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਲੜਕੀ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਘਰ ਚਾਰ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੇ ਜਨਮ ਵੀ ਲਿਆ। ਅਬੂਬਕਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਦੀ ਉਸਦੀ ਇੱਛਾ ਭਾਈਚਾਰਕ ਨਿਯਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸੀਮਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਔਰਤ ਦੀ ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਬਹੁਤ ਸੀਮਤ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਸਿਰਫ 1963 ਵਿੱਚ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਦੀ ਮੈਂਬਰਸ਼ਿਪ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸੀ।
ਕਰੀਅਰ ਸੋਧੋ
ਲੇਖਕ ਵਜੋਂ ਸੋਧੋ
ਲਿਖਣ ਸ਼ੈਲੀ ਅਤੇ ਸਾਰ ਸੋਧੋ
ਅਬੂਬਕਰ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਕੇਰਲਾ ਅਤੇ ਕਰਨਾਟਕ ਦੇ ਰਾਜਾਂ ਦੀ ਸਰਹੱਦ ਨਾਲ ਲੱਗਦੇ ਕਸਾਰਗੌਡ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀਆਂ ਮੁਸਲਿਮ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਉੱਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ ਬਰਾਬਰੀ ਅਤੇ ਬੇਇਨਸਾਫੀ ਦੇ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਧਾਰਮਿਕ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਪੁਰਸ਼ਵਾਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੀ ਅਲੋਚਨਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।[1][3] ਉਸਦੀ ਲਿਖਣ ਸ਼ੈਲੀ ਸਿੱਧੀ ਅਤੇ ਸਰਲ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਾਹਿਤ ਪ੍ਰਤੀ ਯਥਾਰਥਵਾਦੀ ਪਹੁੰਚ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਨਾਲੋਂ ਸਮਾਜਿਕ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹੁਤਾ ਬਲਾਤਕਾਰ, ਫਿਰਕੂ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਹਿੰਸਾ ਅਤੇ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਵਰਗੇ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੰਮ ਅਤੇ ਅਨੁਕੂਲਤਾ ਸੋਧੋ
1981 ਵਿੱਚ ਅਬੂਬਕਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾ ਲੇਖ, ਫਿਰਕੂ ਸਦਭਾਵਨਾ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਸੰਪਾਦਕੀ, ਸਥਾਨਕ ਮਾਸਿਕ ਕੰਨੜ-ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਰਸਾਲੇ, ਲੰਕੇਸ਼ ਪੈਟ੍ਰਿਕ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ।[2] ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਤੇ ਨਾਵਲ ਲਿਖਣੇ ਅਰੰਭ ਕੀਤੇ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਭਾਈਚਾਰੇ, ਬੇਰੀ ਲੋਕ, ਮੁਸਲਮਾਨ ਭਾਈਚਾਰੇ, ਜੋ ਕਿ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਰਨਾਟਕ ਅਤੇ ਕੇਰਲ ਦੇ ਰਾਜਾਂ ਦੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਸਦੇ ਹਨ, 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕੀਤਾ।
ਅਬੂਬਕਰ ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਨਾਵਲ, ਚੰਦਰਗੀਰੀਆ ਥੀਰਾਡਲੀ (1981) ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਬਾਅਦ 'ਚ ਵਨਮਾਲਾ ਵਿਸ਼ਵਨਾਥ ਦੁਆਰਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ 'ਬ੍ਰੇਕਿੰਗ ਟਾਈਜ਼' ਵਜੋਂ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।[3][4] ਸ਼ਿਵਰਮਾ ਪਦਿਕਲ ਨੇ 1991 ਵਿੱਚ ਇਸ ਨਾਵਲ ਦਾ ਮਰਾਠੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਹ ਨਾਵਲ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਥਾਨਕ ਮਾਸਿਕ ਰਸਾਲੇ ਲੰਕੇਸ਼ ਪੈਟ੍ਰਿਕ ਵਿੱਚ ਲੜੀਵਾਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੁੰਦਾ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਨਾਵਲ ਵਜੋਂ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਇੱਕ ਮੁਸਲਿਮ ਔਰਤ ਨਦੀਰਾ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਹੈ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਚੰਦਰਗਿਰੀਆ ਥੀਰਾਡਲੀ ਨੂੰ ਥੀਏਟਰ ਲਈ ਅਪਣਾਇਆ ਗਿਆ, ਜਿਸਦੀ ਰੂਪ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਕੋਟੇਸ਼ਵਰ ਦੁਆਰਾ ਸਾਲ 2016 ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ।[5] ਸਾਲ 2019 ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅਦਾਲਤ ਨੇ ਅਬੂਬਕਰ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਮੁਕੱਦਮੇ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਸੁਣਾਇਆ, ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਫ਼ਿਲਮ ਬਿਆਰੀ ਦੇ ਨਿਰਮਾਤਾਵਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਕਾਪੀਰਾਈਟ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਲਈ ਦਾਇਰ ਕੀਤਾ ਸੀ।[6] ਫ਼ਿਲਮ ਨੇ 2011 ਵਿੱਚ 59 ਵੇਂ ਨੈਸ਼ਨਲ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਸਵਰਨਾ ਕਮਲ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤਿਆ ਸੀ। ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅਦਾਲਤ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਇਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਅਬੂਬਕਰ ਦੀ ਕਿਤਾਬ, ਚੰਦਰਗਿਰੀਆ ਥੀਰਾਡਲੀ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ ਅਤੇ ਨਿਰਮਾਤਾ ਨੇ ਉਸ ਕਿਤਾਬ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਫ਼ਿਲਮ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਲੇਖਿਕਾ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਲਈ ਸੀ।[7]
ਇਸ ਸਮੇਂ ਉਸ ਦੇ ਨਾਵਲ ਵ੍ਰਾਜਗਾਲੂ (1988) 'ਤੇ ਅਧਾਰਿਤ ਦੇਵੇਂਦਰ ਰੈਡੀ ਦੁਆਰਾ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਸਾਰਵਜਰਾ ਹੈ।[8] ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਅਨੁ ਪ੍ਰਭਾਕਰ ਮੁਖਰਜੀ ਨੇ ਮੁੱਖ ਚਰਿੱਤਰ ਨਫੀਸਾ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਹੈ ਅਤੇ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਬੁਢਾਪੇ ਤੱਕ ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਸਾਰਗੌਡ ਵਿੱਚ ਮੁਸਲਿਮ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਿਆ ਵਿਆਹ ਅਤੇ ਤਲਾਕ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਦੀ ਹੈ।
1994 ਤੋਂ ਅਬੂਬਕਰ ਆਪਣੀ ਖੁਦ ਦੀ ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਕੰਪਨੀ, ਚੰਦਰਗਿਰੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਅਧੀਨ ਆਪਣੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ।[9]
ਅਨੁਵਾਦਕ ਵਜੋਂ ਸੋਧੋ
ਅਬੂਬਕਰ ਨੇ ਟੀਵੀ ਈਚਾਰਾ ਵਾਰੀਅਰ, ਕਮਲਾ ਦਾਸ ਅਤੇ ਬੀ.ਐਮ. ਸੁਹਾਰਾ ਰਾਹੀਂ ਕੰਨੜ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਹੈ।[4]
ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨ ਸੋਧੋ
ਅਬੂਬਕਰ ਨੂੰ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਯੋਗਦਾਨ ਲਈ ਕਈ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਿਲ ਚੁੱਕੇ ਹਨ।
- 1984 ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਕਰਨਾਟਕ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਿਲਿਆ।[1]
- 1987 ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਅਨੁਪਮਾ ਨਿਰਜਨ ਅਵਾਰਡ ਮਿਲਿਆ।
- 1990 ਤੋਂ 1994 ਤੱਕ ਉਸਨੇ ਸਥਾਨਕ ਲੇਖਕਾਂ ਦੀ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ, ਕਰਾਵਲੀ ਲਖਕੀਆੜਾ ਮੱਟੂ ਵਾਚਕੀਰਾ ਸੰਘਾ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ।[2]
- 1995 ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੂੰ ਕੰਨੜ ਰਾਜਯੋਤਸਵ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਿਲਿਆ।
- 1996 ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਰਥਨਮਾ ਹੇਗਗਡੇ ਮਹਿਲਾ ਸਾਹਿਤ ਅਵਾਰਡ ਮਿਲਿਆ।
- 2006 ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਸਾਹਿਪੀ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਯੋਗਦਾਨ ਬਦਲੇ ਹੰਪੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਨਦੋਜਾ ਅਵਾਰਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।
- 2008 ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੂੰ ਮੰਗਲੋਰੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਆਨਰੇਰੀ ਡਾਕਟਰੇਟ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਸੋਧੋ
ਨਾਵਲ ਸੋਧੋ
- 1981 - ਕੈਂਡਰਾਗਿਰੀ ਤਿਰਦੱਲੀ (ਬੈਂਗਲੁਰੂ: ਪਟਰਿਕ ਪ੍ਰਕਾਸ, 1981). ਇਸ ਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਵਨਮਾਲਾ ਵਿਸ਼ਵਨਾਥ ਦੁਆਰਾ ਬ੍ਰੇਕਿੰਗ ਟਾਈਜ਼ (1982) ਵਜੋਂ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ[3]
- 1985 - ਸਹਾਨਾ (ਬੰਗਲੁਰੂ: ਚੰਦਰਗਿਰੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ)
- 1988 - ਵਜਰਾਗਲੁ (ਬੰਗਲੁਰੂ: ਨਵਾਕਰਨਾਟਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ)
- 1991 - ਕਡਾਨਾ ਵਿਰਮਾ
- 1994 - ਸੁਲੀਅੱਲੀ ਸਿੱਕਵਾਰੂ (ਬੈਂਗਲੁਰੂ: ਚੰਦਰਗਿਰੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ, 2013)
- 1997 - ਟਾਲਾ ਓਡੇਡਾ ਡੋਨੀਅਲੀ (ਕੰਨੜ ਐਂਡ ਕਲਚਰ ਦਾ ਡਾਇਰੈਕਟੋਰੇਟ)
- 2004 - ਪਾਂਜਾਰਾ
ਲਘੂ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਸੋਧੋ
- 1989 - ਚੱਪਲੀਗਲੂ (ਬੈਂਗਲੁਰੂ: ਚੰਦਰਗਿਰੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ)
- 1992 - ਪਯਾਨਾ
- 1996 - ਅਰਧਾ ਰਾਤਰੀਯੱਲੀ ਹੁੱਟੀਡਾ ਕੁਸੂ
- 1999 - ਖੇੜਾ
- 2004 - ਸੁਮਾਇਆ
- 2007 - ਗਗਨਸਾਖੀ
ਅਨੁਵਾਦ (ਮਲਿਆਲਮ ਤੋਂ ਕੰਨੜ ਤੱਕ) ਸੋਧੋ
- 1992 - ਕਮਲਾ ਦਾਸ ਦੁਆਰਾ ਮਨੋਮੀ
- 1998 - ਬੀਐਮ ਸੋਹਰਾ ਦੁਆਰਾ ਬਾਲੇ
- 2000 - ਪੀ ਕੇ ਬਾਲਾਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ ਦੁਆਰਾ ਨੈਨਿਨੂ ਨਿਦਰਿਸੁਵ
- 2009 - ਧਰਮਦਾ ਹੇਸਰਿਣਾਲੀ ਆਰ.ਬੀ. ਸ਼੍ਰੀਕੁਮਾਰ ਦੁਆਰਾ
ਗ਼ੈਰ-ਗਲਪ ਸੋਧੋ
- 2010 - ਹੋੱਟੂ ਕੰਠੂਵਾ ਮੁੰਨਾ (ਇੱਕ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ)
ਹਵਾਲੇ ਸੋਧੋ
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 "Sara Aboobacker, 1936-". Library of Congress. Retrieved 29 April 2016.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Sahitya Akademi (2011). "Sara Aboobacker - Meet the Author" (PDF). Sahitya Akademi.
{{cite web}}:|archive-date=requires|archive-url=(help) - ↑ 3.0 3.1 3.2 Kurian, Anna (2006-10-05). Texts And Their Worlds - I Literature Of India An Introduction (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Foundation Books. p. 236. ISBN 978-81-7596-300-9.
- ↑ 4.0 4.1 Raghaviah, Maleeha (1 August 2007). "A votary of women's cause". The Hindu. Retrieved 29 April 2016.
- ↑ Karnoor, Maithreyi (2016-06-16). "By the banks of Chandragiri". The Hindu (in Indian English). ISSN 0971-751X. Retrieved 2020-06-27.
- ↑ "Writer Sarah Aboobacker wins plagiarism case against makers of 2011 National Award-winning film 'Byari'". The Economic Times. 2019-07-02. Retrieved 2020-06-26.
- ↑ "Infringement case: Court bans screening of 'Byari' film". Deccan Herald (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 2019-07-01. Retrieved 2020-06-26.
- ↑ "It was challenging to switch to different moods and age groups, says Anu Prabhakar Mukherjee". The New Indian Express. Retrieved 2020-06-26.
- ↑ "Sarah Aboobacker". The Hindu (in Indian English). 2013-01-26. ISSN 0971-751X. Retrieved 2020-06-26.