ਇੱਟ
ਇਕ ਇੱਟ (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ: brick) ਉਸਾਰੀ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਇੱਕ ਸਮੱਗਰੀ ਹੈ ਜੋ ਕੰਧਾਂ, ਫੁੱਟਪਾਥ ਅਤੇ ਹੋਰ ਉਸਾਰੀ ਵਿੱਚ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੰਪਰਾਗਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਸ਼ਬਦ ਇੱਟ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਬਣੇ ਇੱਕ ਇਕਾਈ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਹੁਣ ਇਹ ਮੋਰਟਾਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਆਇਤਾਕਾਰ ਇਕਾਈ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਕ ਇੱਟ ਮਿੱਟੀ, ਰੇਤਾ, ਅਤੇ ਚੂਨੇ, ਜਾਂ ਠੋਸ ਸਮੱਗਰੀ ਨਾਲ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਕਈ ਵਰਗਾਂ, ਕਿਸਮਾਂ, ਸਮੱਗਰੀ ਅਤੇ ਅਕਾਰ ਵਿੱਚ ਇੱਟਾਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਖੇਤਰ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮਿਆਦ ਦੇ ਨਾਲ ਵੱਖਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਲਕ (ਬਹੁਤ ਭਾਰੀ) ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਦੋ ਬੁਨਿਆਦੀ ਵਰਗਾਂ ਦੀਆਂ ਇੱਟਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ: ਅੱਗ ਤੋਂ ਤਿਆਰ ਅਤੇ ਬਿਨਾ-ਅੱਗ ਤੋਂ ਤਿਆਰ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਇੱਟਾਂ।
ਬਲਾਕ ਇੱਕੋ ਸਮਾਨ ਸਮਗਰੀ ਦੀ ਬਣੀ ਇੱਕ ਆਇਤਾਕਾਰ ਬਿਲਡਿੰਗ ਯੂਨਿਟ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਸਮਾਨ ਅਵਧੀ ਹੈ, ਪਰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਇੱਟ ਨਾਲੋਂ ਵੱਡਾ ਹੈ। ਲਾਈਟਵੇਟ ਇੱਟਾਂ (ਜਿਸਨੂੰ ਹਲਕੇ ਬਲਾਕ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਫੈਲੇ ਹੋਏ ਮਿੱਟੀ ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਬਣਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਅੱਗ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀਆਂ ਇੱਟਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਚੱਲੀਆਂ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਇਮਾਰਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹਨ, ਕਈ ਵਾਰ ਨਕਲੀ ਪੱਥਰ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਲਗਭਗ 4000 ਬੀ.ਸੀ। ਤੋਂ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਹਵਾ-ਸੁੱਕੀਆਂ ਇੱਟਾਂ, ਜਿਹੜੀਆਂ ਨੂੰ ਮਡਬ੍ਰਿਕਸ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨੂੰ ਇੱਟਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਇਤਿਹਾਸ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਤਾਰ ਵਰਗੀ ਯੰਤਰਿਕ ਬਾਇਡਰ ਦੀ ਇੱਕ ਵਾਧੂ ਸਾਮੱਗਰੀ ਹੈ।
ਇੱਟਾਂ ਦੇ ਕੋਰਸ ਅਤੇ ਕਈ ਨਮੂਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਾਂਡ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਕੱਠੀਆਂ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਟਾਂ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਟਿਕਾਊ ਢਾਂਚਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਇੱਟਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਤਰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਰਟਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਭੱਠੇ
ਸੋਧੋ
ਕਈ ਆਧੁਨਿਕ ਇੱਟਾਂ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਭੱਠਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਟਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਸੁਰੰਗ ਭੱਠੀ ਵਿੱਚ ਪਕਾਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਟਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕੰਟੇਨਰ, ਰੇਲਜ਼ ਜਾਂ ਭੱਠੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਭੱਠੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਹੋਰ ਅਨੁਕੂਲ ਇੱਟ ਉਤਪਾਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇੱਟਾਂ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਚੂਨਾ, ਸੁਆਹ ਅਤੇ ਜੈਵਿਕ ਪਦਾਰਥ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਬਲਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਤੇਜ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਦੂਜੀ ਵੱਡੀ ਭੱਠੀ ਕਿਸਮ ਹੈ ਬੂਲ ਟ੍ਰੇਨ ਕਿਲਨ (ਬੀਟੀਕੇ), ਜੋ 19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਡਬਲਯੂ. ਬੱਲ ਦੁਆਰਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਉੱਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ।
ਇੱਕ ਅੰਬਰ ਜਾਂ ਚੱਕਰੀ ਵਿੱਚ ਖਾਈ ਖੋਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, 6-9 ਮੀਟਰ ਚੌੜੀ, 2-2.5 ਮੀਟਰ ਡੂੰਘੀ ਅਤੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ 100-150 ਮੀਟਰ। ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਐਮਹਾਊਟ ਚਿਮਨੀ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅੱਧ ਜਾਂ ਜਿਆਦਾ ਖਾਈ ਵਿੱਚ "ਕੱਚੀਆਂ (ਅਣ-ਬਣਾਈ) ਇੱਟਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਗਲੀਟੀ ਪੈਟਰਨ ਵਿੱਚ ਸਟੈਕਡ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਏਅਰਫਲੋ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕੇ। ਜਾਫਰੀ ਨੂੰ ਮੁਕੰਮਲ ਇੱਟ ਦੀ ਛੱਤ ਪਰਤ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਵਿਚ, ਨਵੇਂ ਹਰੇ ਇੱਟਾਂ, ਛੱਤ ਇੱਟਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਇੱਟ ਦੇ ਢੇਰ ਦੇ ਇੱਕ ਸਿਰੇ ਤੇ ਸਟੈਕ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ; ਠੰਢਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀਆਂ ਇੱਟਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਟਿਕਾਣਿਆਂ ਲਈ ਆਵਾਜਾਈ ਦੇ ਦੂਜੇ ਸਿਰੇ ਤੋਂ ਹਟਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੱਧ ਵਿੱਚ, ਇੱਟਾਂ ਦੇ ਵਰਕਰਾਂ ਨੇ ਖਾਈ ਦੇ ਉੱਪਰ ਛੱਤ ਵਿੱਚ ਐਕਸੈੱਸ ਮੋਰੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਬਾਲਣ (ਕੋਲਾ, ਲੱਕੜੀ, ਤੇਲ, ਮਲਬੇ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ) ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਇੱਕ ਫਾਇਰਿੰਗ ਜ਼ੋਨ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।
BTK ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਕਲੈਂਪ ਜਾਂ ਕਵੀ ਭੱਠਿਆਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਊਰਜਾ ਕੁਸ਼ਲਤਾ ਹੈ। ਸ਼ੀਟ ਧਾਤ ਜਾਂ ਬੋਰਡਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਇੱਟ ਦੇ ਜਾਫਰੀ ਰਾਹੀਂ ਹਵਾ ਦੇ ਵਹਾਅ ਨੂੰ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਤਾਜ਼ੀ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਸਾੜੀਆਂ ਇੱਟਾਂ ਰਾਹੀਂ ਹਵਾ ਨੂੰ ਗਰਮ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ, ਫਿਰ ਸਰਗਰਮ ਬਰਨਿੰਗ ਜ਼ੋਨ ਰਾਹੀਂ। ਹਵਾ ਗ੍ਰੀਨ ਇੱਟ ਦਾ ਜ਼ੋਨ (ਇੱਟਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀ-ਗਰਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸੁਕਾਉਣ) ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਖਰਕਾਰ ਚਿਮਨੀ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਵਧ ਰਹੇ ਗੈਸ ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ ਹਵਾ ਕੱਢਦੇ ਹਨ। ਗਰਮ ਹਵਾ ਦਾ ਮੁੜ ਉਪਯੋਗ ਤੇਲ ਦੀ ਲਾਗਤ ਵਿੱਚ ਬੱਚਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਰੇਲ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਆ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਬੀ.ਟੀ.ਕੇ. ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨਿਰੰਤਰ ਚੱਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਘੜੀ ਦੇ ਕਰੀਬ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅੱਧੀ ਦਰਜਨ ਮਜਦੂਰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ 15,000-25,000 ਇੱਟਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਰੇਲ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਦੇ ਉਲਟ, ਬੀ.ਟੀ.ਕੇ. ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਇੱਟਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਵਧਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਹ ਟਿਕਾਣੇ ਜਿਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਇੱਟਾਂ ਨੂੰ ਲੋਡ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕੱਢਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਨਾਰਕ ਨਾਲ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਖਾਈ ਦੁਆਰਾ ਘੁੰਮਾਉਂਦਾ ਹੈ।[1]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ Pakistan Environmental Protection Agency, Brick Kiln Units (PDF file)