ਜੂਲੀ ਬੋਵਾਸੋ

ਜੂਲੀਆ ਐਨੀ ਬੋਵਾਸੋ (1 ਅਗਸਤ, 1930-14 ਸਤੰਬਰ, 1991) ਸਟੇਜ, ਸਕ੍ਰੀਨ ਅਤੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਦੀ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਸੀ।

ਜੂਲੀ ਬੋਵਾਸੋ

ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਕੈਰੀਅਰ

ਬੋਵਾਸੋ ਦਾ ਜਨਮ ਬਰੁਕਲਿਨ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਬੋਰੋ ਦੇ ਬੇਨਸਨਹਰਸਟ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਉਹ ਐਂਜੇਲਾ ਮੈਰੀ (ਨੀ ਪੇਡੋਵਾਨੀ) ਅਤੇ ਬਰਨਾਰਡ ਮਾਈਕਲ ਬੋਵਾਸੋ, ਇੱਕ ਟੀਮਸਟਰ ਦੀ ਧੀ ਸੀ। ਉਹ ਇਤਾਲਵੀ-ਅਮਰੀਕੀ ਸੀ।

ਉਸਨੇ ਮੈਨਹੱਟਨ ਵਿੱਚ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਐਂਡ ਆਰਟ ਵਿੱਚ ਪਡ਼੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ।

ਬੋਵਾਸੋ ਕਈ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਨਜ਼ਰ ਆਏ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸੈਟਰਡੇ ਨਾਈਟ ਫੀਵਰ (1977), ਜੋ ਕਿ ਜੌਹਨ ਟ੍ਰੈਵੋਲਟਾ ਦੇ ਚਰਿੱਤਰ, ਟੋਨੀ ਮਨੀਰੋ ਦੀ ਮਾਂ, ਫਲੋਰੈਂਸ ਮਨੀਰੋ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਫ਼ਿਲਮ ਦੇ 1983 ਦੇ ਸੀਕਵਲ ਸਟੇਇੰਗ ਅਲਾਇਵ ਵਿੱਚ ਭੂਮਿਕਾ ਨੂੰ ਦੁਹਰਾਇਆ। ਸੈਟਰਡੇ ਨਾਈਟ ਫੀਵਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਹ 1970 ਦੀ ਓਟੋ ਪ੍ਰੀਮਿੰਗਰ ਫ਼ਿਲਮ ਟੈੱਲ ਮੀ ਦੈਟ ਯੂ ਲਵ ਮੀ, ਜੂਨੀ ਮੂਨ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।

ਉਹ 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵਿਲੀ ਐਂਡ ਫਿਲ (1980), ਦ ਵਰਡਿਕਟ (1982), ਡੈਨੀਅਲ (1983), ਆਫ ਬੀਟ (1986), ਵਾਈਜ਼ ਗਾਇਜ਼ (1986) ਅਤੇ ਮੂਨਸਟਰਕ (1987) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। 1990 ਵਿੱਚ, ਬੋਵਾਸੋ ਨੂੰ ਬੇਟਸੀ ਦੇ ਵਿਆਹ (1990) ਅਤੇ ਮਾਈ ਬਲੂ ਹੈਵਨ (1990) ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਸਟੇਜ ਉੱਤੇ, ਬਾਵਾਸੋ ਨੇ ਜੀਨ ਜੈਨੇਟ ਦੀ ਦ ਮੇਡਜ਼ ਵਰਗੀਆਂ ਬ੍ਰਾਡਵੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਦੀਆਂ ਅਵਾਂਟ-ਗਾਰਡ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਅਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤਾ। ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਲਈ, ਉਸ ਨੇ 1956 ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਸਰਬੋਤਮ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਓਬੀ (ਆਫ-ਬਰਾਡਵੇ) ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤਿਆ, ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੰਟਰਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਆਪਣੇ ਫ਼ਿਲਮ ਕੰਮ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਬੋਵਾਸੋ ਨੇ 1950 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਮੈਨਹੱਟਨ ਵਿੱਚ 4 ਸੇਂਟ ਮਾਰਕਸ ਪਲੇਸ ਵਿਖੇ ਪ੍ਰਯੋਗਾਤਮਕ ਟੈਂਪੋ ਪਲੇਹਾਊਸ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਉੱਥੇ, ਉਸ ਨੇ ਥੀਏਟਰ ਆਫ਼ ਦ ਅਬਸਰਡ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਾਟਕਕਾਰ ਜੀਨ ਜੈਨੇਟ, ਯੂਜੀਨ ਆਈਨੇਸਕੋ ਅਤੇ ਮਿਸ਼ੇਲ ਡੀ ਗੇਲਡੇਰੋਡ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਥੀਏਟਰ ਵਿੱਚ।

ਬੋਵਾਸੋ ਨੇ ਲਿਵਿੰਗ ਥੀਏਟਰ ਨਾਲ ਵੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਲਾ ਮਾਮਾ ਪ੍ਰਯੋਗਾਤਮਕ ਥੀਏਟਰ ਕਲੱਬ ਨਾਲ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸਬੰਧ ਸਨ। 1968 ਤੋਂ 1975 ਤੱਕ, ਉਸਨੇ ਲਾ ਮਾਮਾ ਵਿਖੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਮੂਲ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਗਲੋਰੀਆ ਅਤੇ ਐਸਪੇਰਾਂਜ਼ਾ, ਸ਼ੂਬਰਟ ਦੀ ਲਾਸਟ ਸੇਰੇਨੇਡ, ਦ ਮੂੰਡਰੀਮਰਜ਼, ਸਟੈਂਡਰਡ ਸੇਫਟੀ ਅਤੇ ਦ ਨਥਿੰਗ ਕਿਡ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

ਵਿਆਹ

ਬੋਵਾਸੋ ਦਾ ਵਿਆਹ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਜਾਰਜ ਅਰਲ ਓਰਟਮੈਨ ਨਾਲ 30 ਸਾਲਾਂ ਲਈ 1991 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੱਕ ਰਿਹਾ।

ਮੌਤ

ਸਤੰਬਰ 1991 ਵਿੱਚ, ਬੋਵਾਸੋ ਦੀ 61 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਕੈਂਸਰ ਨਾਲ ਨਿਊਯਾਰਕ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।