ਜੇ. ਸੀ. ਰੈਨਸਮ

ਜਾਨ ਕਰੋ ਰੈਨਸਮ' (John Crowe Ransom) (30 ਅਪਰੈਲ, 1888 - 3 ਜੁਲਾਈ 1974) ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਕ, ਵਿਦਵਾਨ, ਸਾਹਿਤਕ ਆਲੋਚਕ, ਕਵੀ, ਨਿਬੰਧਕਾਰ, ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਕ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਹਿਤਕ ਆਲੋਚਨਾ ਦੇ ਨਵੀਨ ਆਲੋਚਨਾ ਸਕੂਲ ਦਾ ਇੱਕ ਸੰਸਥਾਪਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਜਾਨ ਕਰੋ ਰੈਨਸਮ
ਜਾਨ ਕਰੋ ਰੈਨਸਮ ਕੇਨੀਅਨ ਕਾਲਜ ਵਿਖੇ 1941 ਵਿੱਚ। ਫੋਟੋ ਰੋਬੀ ਮਕਾਲੇ.
ਜਨਮ	(1888-04-30)30 ਅਪ੍ਰੈਲ 1888 Pulaski, Tennessee
ਮੌਤ	3 ਜੁਲਾਈ 1974(1974-07-03) (ਉਮਰ 86) ਓਹੀਓ
ਕਬਰ	ਕੇਨੀਅਨ ਕਾਲਜ ਕਬਰਸਤਾਨ, ਓਹੀਓ
ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ	ਅਮਰੀਕੀ
ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ	Vanderbilt, Oxford Universities
ਪੇਸ਼ਾ	ਅਧਿਆਪਕ, ਵਿਦਵਾਨ, ਸਾਹਿਤਕ ਆਲੋਚਕ, ਕਵੀ, ਨਿਬੰਧਕਾਰ
ਮਾਲਕ	ਕੇਨੀਅਨ ਕਾਲਜ
ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ	[ਸਾਹਿਤਕ ਆਲੋਚਨਾ ਦਾ ਨਵੀਨ ਆਲੋਚਨਾ ਸਕੂਲ
ਸਾਥੀ	Robb Reavill
ਪੁਰਸਕਾਰ	Rhodes Scholarship, Bollingen Prize for Poetry, National Book Award

ਜੀਵਨੀ

ਜੇ.ਸੀ.ਰੈਮਸਨ

ਜੌਨ ਕ੍ਰੋ ਰੈਨਸਮ ਦਾ ਜਨਮ 30 ਅਪ੍ਰੈਲ 1888 ਨੂੰ ਪੁਲਾਸਕੀ, ਟੈਨੇਸੀ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ, ਜੌਹਨ ਜੇਮਸ ਰੈਨਸਮ (1853–1934) ਇੱਕ ਮੈਥੋਡਿਸਟ ਮੰਤਰੀ ਸਨ। ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਸਾਰਾ ਏਲਾ (ਕਰੋ) ਰੈਨਸਮ (1859–1947) ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਦੋ ਭੈਣਾਂ ਸਨ, ਐਨੀ ਫਿਲਿਪਸ ਅਤੇ ਐਲਾ ਆਇਰੀਨ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਭਰਾ, ਰਿਚਰਡ। ਉਹ ਸਪਰਿੰਗ ਹਿੱਲ, ਫਰੈਂਕਲਿਨ, ਸਪਰਿੰਗਫੀਲਡ, ਅਤੇ ਨੈਸ਼ਵਿਲ, ਟੈਨੇਸੀ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ। ਉਹ ਦਸ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੱਕ ਘਰ ਹੀ ਪੜ੍ਹਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। 1899 ਤੋਂ 1903 ਤੱਕ, ਉਸਨੇ ਬੋਵੇਨ ਸਕੂਲ, ਇੱਕ ਪਬਲਿਕ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਿਆ, ਜਿਸਦਾ ਹੈੱਡਮਾਸਟਰ ਵੈਂਡਰਬਿਲਟ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਐਂਗਸ ਗੋਰਡਨ ਬੋਵੇਨ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਪੰਦਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਨੈਸ਼ਵਿਲ ਵਿੱਚ ਵੈਂਡਰਬਿਲਟ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ, 1909 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਹੋਇਆ। ਉਸਦੇ ਫ਼ਲਸਫ਼ੇ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਕੋਲਿਨਜ਼ ਡੇਨੀ ਸਨ, ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮੈਥੋਡਿਸਟ ਐਪੀਸਕੋਪਲ ਚਰਚ, ਦੱਖਣ ਦੇ ਇੱਕ ਬਿਸ਼ਪ ਸਨ। ਰੈਨਸਮ ਨੇ ਟੇਲਰਸਵਿਲੇ, ਮਿਸੀਸਿਪੀ ਦੇ ਟੇਲਰਸਵਿਲੇ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਛੇਵੀਂ ਅਤੇ ਸੱਤਵੀਂ ਜਮਾਤਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਲਈ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪਾਇਆ, ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲੇਵਿਸਬਰਗ, ਟੈਨਸੀ ਦੇ ਹੇਨਸ-ਮੈਕਲੀਨ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਲਾਤੀਨੀ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਪੜ੍ਹਾਇਆ। ਲੇਵਿਸਬਰਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਾਲ ਹੋਰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੂੰ ਰੋਡਸ ਸਕਾਲਰ ਵਜੋਂ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਕ੍ਰਾਈਸਟ ਚਰਚ, ਆਕਸਫੋਰਡ, 1910-13 ਵਿੱਚ ਭਾਗ ਲਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਗ੍ਰੇਟਸ 1937 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਗੈਂਬੀਅਰ, ਓਹੀਓ ਵਿੱਚ ਕੇਨਿਯਨ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਹੁਦਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਕੇਨਿਯਨ ਰਿਵਿਊ ਦਾ ਸੰਸਥਾਪਕ ਸੰਪਾਦਕ ਸੀ, ਅਤੇ 1959 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸੇਵਾਮੁਕਤੀ ਤੱਕ ਸੰਪਾਦਕ ਵਜੋਂ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ। 1966 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਅਮਰੀਕਨ ਅਕੈਡਮੀ ਆਫ਼ ਆਰਟਸ ਐਂਡ ਲੈਟਰਸ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ। ਵੀਹਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਮਰੀਕੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਹਿਊਮੈਨਟੀਜ਼ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਉਸਦੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਾਥੀ ਹਨ; ਉਸਦੇ ਪ੍ਰਤਿਸ਼ਠਾਵਾਨ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਵਿੱਚ ਡੋਨਾਲਡ ਡੇਵਿਡਸਨ, ਰੈਂਡਲ ਜੈਰੇਲ, ਜਾਰਜ ਲੈਨਿੰਗ, ਰੌਬਰਟ ਲੋਵੇਲ, ਐਂਡਰਿਊ ਲਿਟਲ, ​​ਐਲਨ ਟੇਟ, ਪੀਟਰ ਟੇਲਰ, ਰੋਬੀ ਮੈਕਾਲੇ, ਰੌਬਰਟ ਪੇਨ ਵਾਰਨ, ਈ.ਐਲ. ਡਾਕਟਰੋਵ, ਕਲੀਨਥ ਬਰੂਕਸ, ਰਿਚਰਡ ਐਮ. ਵੀਵਰ, ਜੇਮਜ਼ ਰਾਈਟ, ਅਤੇ ਕਾਂਸਟੈਂਟੀਨੋਸ ਪੈਟਰਾਈਡਸ (ਖੁਦ ਇੱਕ ਰੋਡਸ ਵਿਦਵਾਨ, ਜਿਸਨੇ ਜਾਨ ਮਿਲਟਨ ਦੇ ਲਿਸੀਡਾਸ ਉੱਤੇ ਆਪਣਾ ਮੋਨੋਗ੍ਰਾਫ ਰੈਨਸਮ ਦੀ ਯਾਦ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ)। ਉਸਦੀ ਸਾਹਿਤਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੋ ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ, ਚਿਲਸ ਐਂਡ ਫੀਵਰ (1924) ਅਤੇ ਟੂ ਜੈਂਟਲਮੈਨ ਇਨ ਬਾਂਡ (1927) 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ। ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਲਿਖਣ ਲਈ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਵਿਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਸਦੀ ਅਗਲੀ ਕਾਵਿ ਗਤੀਵਿਧੀ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੰਸ਼ੋਧਨ ("ਟਿੰਕਰਿੰਗ"), ਉਸਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ। ਇਸਲਈ ਇੱਕ ਕਵੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਰੈਨਸਮ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ 1916 ਅਤੇ 1927 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਉਸਨੇ ਲਿਖੀਆਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀਆਂ 160 ਤੋਂ ਘੱਟ ਕਵਿਤਾਵਾਂ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ। 1963 ਵਿੱਚ, ਕਵੀ/ਆਲੋਚਕ ਅਤੇ ਸਾਬਕਾ ਰੈਨਸਮ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਰੈਂਡਲ ਜੈਰੇਲ ਨੇ ਇੱਕ ਲੇਖ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਰੈਨਸਮ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ: ਜੌਹਨ ਕ੍ਰੋ ਰੈਨਸਮ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਹਰ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਸਮੁੱਚੇ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਅਤੇ ਪੂਰਨਤਾ ਨਾਲ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕਤਾ, ਸ਼ੁੱਧਤਾ, ਅਤੇ ਸੰਜਮ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ, ਕਈ ਵਾਰ, ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਪਰ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਾਕਾਂਸ਼ ਜਾਦੂਈ ਹੁੰਦੇ ਹਨ - ਹਵਾ ਵਾਂਗ ਰੋਸ਼ਨੀ, ਤ੍ਰੇਲ ਵਾਂਗ ਨਰਮ, ਅਸਲ ਪੁਰਾਣੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦਾ ਜਾਦੂ। ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਅਤੀਤ ਲਈ ਸਾਡੀ ਯਾਦਾਂ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਫਿਰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਹ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਹਨ। ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਾਡੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਲੜਾਈ, ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਜੋ ਕੁਸ਼ਲਤਾ ਨਾਲ ਅਤੇ ਅਮਲੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜੋ "ਦੂਜੇ ਕੀ ਸਮਝਦੇ ਹਨ।ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹਨ।" ਅਤੇ ਲੜਾਈਆਂ ਦੀਆਂ ਇਹ ਰਿਪੋਰਟਾਂ, ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਮਨਮੋਹਕ ਹਨ। ਰੈਨਸਮ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇੰਨੀ ਸਪੱਸ਼ਟਤਾ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਲਗਭਗ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸਕੋਪ ਜਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਤੀਬਰਤਾ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਪਰ ਉਹ ਹੁਣ ਤੱਕ ਲਿਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮੌਲਿਕ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰੈਨਸਮ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ, ਸਭ ਤੋਂ ਮੌਲਿਕ, ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹਮਦਰਦ ਕਵੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ; ਇਹ ਵੇਖਣਾ ਆਸਾਨ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੇਖਭਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਕਾਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਲਗਭਗ ਸੰਪੂਰਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।" ਆਪਣੇ ਕਾਵਿ ਕੈਰੀਅਰ ਅਤੇ ਆਉਟਪੁੱਟ ਦੀ ਸੰਖੇਪਤਾ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਰੈਨਸਮ ਨੇ 1951 ਵਿੱਚ ਕਵਿਤਾ ਲਈ ਬੋਲਿੰਗਨ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ। ਉਸ ਦੀਆਂ 1963 ਦੀਆਂ ਚੁਣੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਨੈਸ਼ਨਲ ਬੁੱਕ ਅਵਾਰਡ ਮਿਲਿਆ। ਉਸਨੇ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਲਿਖੀਆਂ (ਅਮਰੀਕੀ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਘਰੇਲੂ ਜੀਵਨ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਾ ਹੈ)। ਉਸਦੀ ਦੱਖਣੀ ਸ਼ੈਲੀ ਦੀ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਨ ਉਸਦੀ ਕਵਿਤਾ "ਜੈਨੇਟ ਵੇਕਿੰਗ" ਹੈ, ਜੋ "ਆਧੁਨਿਕਤਾਵਾਦੀ ਨੂੰ ਪੁਰਾਣੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਬਿਆਨਬਾਜ਼ੀ ਨਾਲ ਮਿਲਾਉਂਦੀ ਹੈ।" ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਸਖਤ ਰੂਪਵਾਦੀ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਲਗਭਗ ਸਾਰੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿਯਮਤ ਤੁਕਬੰਦੀ ਅਤੇ ਮੀਟਰ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਹ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਪੁਰਾਤਨ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਵੀ ਵਰਤਦਾ ਸੀ। ਏਲਮੈਨ ਅਤੇ ਓ'ਕਲੇਅਰ ਨੋਟ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ "[ਰੈਂਸਮ] ਰਸਮੀਵਾਦ ਦਾ ਬਚਾਅ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇਸ ਵਿੱਚ ਬੇਰਹਿਮੀ, ਬੇਰਹਿਮੀ 'ਤੇ ਇੱਕ ਜਾਂਚ ਵੇਖਦਾ ਹੈ। ਰਸਮੀਵਾਦ ਦੇ ਬਿਨਾਂ, ਉਹ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਕਵੀ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨਾਲ ਬਲਾਤਕਾਰ ਜਾਂ ਕਤਲ ਕਰਦੇ ਹਨ।" ਉਹ ਸਾਹਿਤਕ ਆਲੋਚਨਾ ਦੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਨਵੀਂ ਆਲੋਚਨਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਨੇ ਇਸਦਾ ਨਾਮ ਉਸਦੇ 1941 ਦੇ ਲੇਖਾਂ ਦੀ ਨਵੀਂ ਆਲੋਚਨਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਨਵੀਂ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਥਿਊਰੀ, ਜਿਸ ਨੇ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਮੱਧ ਦੌਰਾਨ ਅਮਰੀਕੀ ਸਾਹਿਤਕ ਵਿਚਾਰਾਂ 'ਤੇ ਹਾਵੀ ਰਿਹਾ, ਨੇ ਗੈਰ-ਪਾਠ ਸੰਬੰਧੀ ਪੱਖਪਾਤ ਜਾਂ ਗੈਰ-ਪਾਠ ਸੰਬੰਧੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਪਾਠਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਪੜ੍ਹਨ ਅਤੇ ਆਲੋਚਨਾ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ। ਆਪਣੇ ਮੁੱਖ 1937 ਲੇਖ ਵਿੱਚ, "ਆਲੋਚਨਾ, ਇੰਕ." ਰੈਨਸਮ ਨੇ ਸਾਹਿਤਕ ਆਲੋਚਨਾ ਦਾ ਆਪਣਾ ਆਦਰਸ਼ ਰੂਪ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ, "ਆਲੋਚਨਾ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਿਗਿਆਨਕ, ਜਾਂ ਸਟੀਕ ਅਤੇ ਵਿਵਸਥਿਤ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।" ਇਸ ਲਈ, ਉਸਨੇ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਸਾਹਿਤ, ਇਤਿਹਾਸਕ ਵਿਦਵਤਾ, ਭਾਸ਼ਾਈ ਵਿਦਵਤਾ, ਅਤੇ ਜਿਸਨੂੰ ਉਸਨੇ "ਨੈਤਿਕ ਅਧਿਐਨ" ਕਿਹਾ ਹੈ, ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਜਵਾਬਾਂ ਨੂੰ ਸਾਹਿਤਕ ਆਲੋਚਨਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਇਹ ਵੀ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਸਾਹਿਤਕ ਆਲੋਚਕਾਂ ਨੂੰ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੁਹਜਵਾਦੀ ਵਸਤੂ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਇਸ ਲੇਖ ਵਿਚ ਦੱਸੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਨਵੀਂ ਆਲੋਚਨਾ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਬਣ ਜਾਣਗੇ। "ਆਲੋਚਨਾ, ਇੰਕ." ਅਤੇ ਰੈਨਸਮ ਦੇ ਕਈ ਹੋਰ ਸਿਧਾਂਤਕ ਲੇਖ ਕੁਝ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਕ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਨਵੇਂ ਆਲੋਚਕ ਬਣਾਏ ਜਾਣਗੇ। ਫਿਰ ਵੀ, ਉਸਦੇ ਸਾਬਕਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਐਲਨ ਟੇਟ, ਕਲੀਨਥ ਬਰੂਕਸ, ਅਤੇ ਰੌਬਰਟ ਪੇਨ ਵਾਰਨ, ਦਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੁੱਖ ਸੰਕਲਪਾਂ (ਜਿਵੇਂ "ਨੇੜਿਓਂ ਪੜ੍ਹਨਾ") ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਹੱਥ ਸੀ ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਆਲੋਚਨਾ ਨੂੰ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਆਏ ਸਨ। 1951 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੂੰ ਨੈਸ਼ਨਲ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ਼ ਆਰਟਸ ਐਂਡ ਲੈਟਰਸ ਤੋਂ ਕਵਿਤਾ ਲਈ ਰਸਲ ਲੋਇਨਸ ਅਵਾਰਡ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਜੌਹਨ ਕ੍ਰੋ ਰੈਨਸਮ (30 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1888 – 3 ਜੁਲਾਈ, 1974) ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਸਿੱਖਿਅਕ, ਵਿਦਵਾਨ, ਸਾਹਿਤਕ ਆਲੋਚਕ, ਕਵੀ, ਨਿਬੰਧਕਾਰ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਕ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਸਾਹਿਤਕ ਆਲੋਚਨਾ ਦੇ ਨਵੇਂ ਆਲੋਚਨਾ ਸਕੂਲ ਦਾ ਸੰਸਥਾਪਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੇਨਿਯਨ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫੈਕਲਟੀ ਮੈਂਬਰ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਉਹ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਕੇਨਿਯਨ ਸਮੀਖਿਆ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸੰਪਾਦਕ ਸੀ। ਨਿਪੁੰਨ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਪੀੜ੍ਹੀ ਲਈ ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਸਲਾਹਕਾਰ ਵਜੋਂ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਇੱਕ ਇਨਾਮ ਜੇਤੂ ਕਵੀ ਅਤੇ ਨਿਬੰਧਕਾਰ ਵੀ ਸੀ।

ਰਚਨਾਵਾ

1.poem about god. 2.the new criticism. 3.land!the case for an agraian economy. 4.amrican poetry at mid-century.