ਜੋਨੀ ਮਿਸ਼ੇਲ
ਰੌਬਰਟਾ ਜੋਅਨ "ਜੋਨੀ" ਮਿਸ਼ੇਲ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Joni Mitchell; ਐਂਡਰਸਨ; ਜਨਮ 7 ਨਵੰਬਰ 1943) ਇੱਕ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਗਾਇਕਾ-ਗੀਤਕਾਰ ਹੈ।[1] ਫੋਕ, ਪੌਪ, ਰੌਕ, ਅਤੇ ਜੈਜ਼ ਗਾਉਣ ਵਾਲੀ ਮਿਸ਼ੇਲ ਦੇ ਗਾਣੇ ਅਕਸਰ ਸਮਾਜਕ ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੇ ਆਦਰਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਰੋਮਾਂਸ, ਉਲਝਣ, ਭਰਮ ਅਤੇ ਅਨੰਦ ਬਾਰੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਸ ਨੂੰ ਕਈ ਪ੍ਰਸੰਸਾਵਾਂ ਮਿਲੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਨੌ ਗ੍ਰੈਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ 1997 ਵਿੱਚ ਰੌਕ ਐਂਡ ਰੋਲ ਹਾਲ ਆਫ਼ ਫੇਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਰੋਲਿੰਗ ਸਟੋਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ "ਹੁਣ ਤੱਕ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਗੀਤਕਾਰ" ਕਿਹਾ,[2] ਅਤੇ ਆਲ ਮਿਊਜਕ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ, "ਜਦੋਂ ਧੂੜ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੋਨੀ ਮਿਸ਼ੇਲ 20 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਔਰਤ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਕਲਾਕਾਰ ਵਜੋਂ ਖੜੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।"[3]
ਮਿਸ਼ੇਲ ਨੇ ਓਨਟਾਰੀਓ ਦੇ ਟੋਰਾਂਟੋ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਅਤੇ ਨਾਈਟ ਕਲੱਬਾਂ ਵਿਚ ਗਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਸਕੈਟੂਨ, ਸਸਕੈਚਵਨ ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਪੱਛਮੀ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿਚ ਛੋਟੇ ਨਾਈਟ ਕਲੱਬਾਂ ਵਿਚ ਗਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। 1965 ਵਿਚ, ਉਹ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਟੂਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਉਸ ਦੇ ਕੁਝ ਅਸਲ ਗਾਣੇ ("ਅਰਜ ਫਾਰ ਗੋਇੰਗ", " ਚੇਲਸੀਆ ਮੌਰਨਿੰਗ ", " ਬੋਥ ਸਾਈਡਸ' ਨਾਉ", " ਦਿ ਸਰਕਲ ਗੇਮ") ਨੂੰ ਹੋਰ ਲੋਕ ਗਾਇਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕਵਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਰੀਪ੍ਰਾਈਜ਼ ਰਿਕਾਰਡ ਨਾਲ ਦਸਤਖਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਐਲਬਮ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ।[4] ਦੱਖਣੀ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ, ਮਿਸ਼ੇਲ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲਿੰਗ, "ਬਿਗ ਯੈਲੋ ਟੈਕਸੀ" ਅਤੇ "ਵੁੱਡਸਟੋਕ" ਵਰਗੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਗੀਤਾਂ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਯੁੱਗ ਅਤੇ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਪਰਿਭਾਸ਼ਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਉਸਦੀ 1971 ਐਲਬਮ "ਬਲਿਊ" ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਹਰ ਸਮੇਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਐਲਬਮਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ; ਇਸ ਨੂੰ ਰੋਲਿੰਗ ਸਟੋਨ "500 ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਐਲਬਮਜ਼ ਆਲ ਟਾਈਮ" ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੀ 30 ਵੀਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਐਲਬਮ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[5] 2000 ਵਿਚ, ਦਿ ਨਿਊ ਯਾਰਕ ਟਾਈਮਜ਼ ਨੇ 25 ਐਲਬਮਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਨੀਲੇ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ ਜੋ "20 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੰਗੀਤ ਵਿਚ ਮੋੜ ਅਤੇ ਬਿੰਦੂ" ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ।[6] 2017 ਵਿੱਚ, ਐਨਪੀਆਰ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਐਲਬਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਮਹਿਲਾ ਦੁਆਰਾ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਨੰਬਰ 1 ਦਾ ਸਥਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।[7] ਮਿਸ਼ੇਲ ਦੀ ਪੰਜਵੀਂ ਐਲਬਮ, ਫਾਰ ਦਿ ਰੋਜ਼ਜ਼, 1972 ਵਿਚ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਫੇਰ ਉਸਨੇ ਲੇਬਲ ਬਦਲੇ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਜੈਜ਼- ਇਨਫਲੂਐਂਸਡ ਸੁਰੀਲੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ, 1974 ਦੇ ਕੋਰਟ ਅਤੇ ਸਪਾਰਕ ਉੱਤੇ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰੇਡੀਓ ਹਿੱਟ "ਹੈਲਪ ਮੀ" ਅਤੇ "ਫਰੀ ਮੈਨ ਇਨ ਪੈਰਿਸ" [8] ਅਤੇ ਇਹ ਉਸ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸਰਬੋਤਮ ਵਿਕਣ ਵਾਲੀ ਐਲਬਮ ਬਣ ਗਈ।
1975 ਦੇ ਆਸ ਪਾਸ, ਮਿਸ਼ੇਲ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੀ ਰੇਂਜ ਮੇਜ਼ੋ-ਸੋਪ੍ਰਾਨੋ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਵਿਆਪਕ ਕੰਟ੍ਰੋਲਟੋ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋਣ ਲੱਗੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਵਿਲੱਖਣ ਪਿਆਨੋ ਅਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹੀ-ਗੂੰਜ ਵਾਲੀਆਂ ਗਿਟਾਰ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵੀ ਵਧੇਰੇ ਸਦਭਾਵਨਾਤਮਕ ਅਤੇ ਤੁਧਾਈ ਨਾਲ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਬਣ ਗਈਆਂ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਜੈਜ਼ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਨੂੰ ਚੱਟਾਨ ਅਤੇ ਰੋਲ, ਆਰ ਐਂਡ ਬੀ, ਕਲਾਸੀਕਲ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਪੱਛਮੀ ਧੜਕਣ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ। 1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਜਾਜ਼ ਪਾਸਟੋਰੀਅਸ, ਵੇਨ ਸ਼ੌਰਟਰ, ਹਰਬੀ ਹੈਨਕੌਕ, ਪੈਟ ਮਥੇਨੀ, ਅਤੇ ਚਾਰਲਸ ਮਿਨਗਸ ਦੇ ਨਾਲ ਨੇੜਿਓਂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਅੰਤਮ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਵਿੱਚ ਸਹਿਯੋਗ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਉਹ ਪੌਪ ਵੱਲ ਮੁੜ ਗਈ, ਇਲੈਕਟ੍ਰਾਨਿਕ ਸੰਗੀਤ ਨੂੰ ਅਪਣਾਇਆ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਵਿਰੋਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ। 2002 ਵਿਚ, ਉਸ ਨੂੰ 44 ਵੇਂ ਸਲਾਨਾ ਗ੍ਰੈਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰਾਂ 'ਤੇ ਇਕ ਲਾਈਫਟਾਈਮ ਅਚੀਵਮੈਂਟ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।[9][10][11][12][13]
ਮਿਸ਼ੇਲ ਉਸ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਐਲਬਮਾਂ ਦੀ ਉਹ ਇਕਲੌਤੀ ਨਿਰਮਾਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਸਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ 1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। ਸੰਗੀਤ ਉਦਯੋਗ ਦੀ ਇਕ ਧੁੰਦਲੀ ਆਲੋਚਕ, ਉਸਨੇ ਸੈਰ ਕਰਨਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ 17 ਵੀਂ ਰਿਲੀਜ਼ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਆਖਰੀ ਤੌਰ ਤੇ, 2007 ਵਿਚ ਅਸਲ ਗੀਤਾਂ ਦੀ ਐਲਬਮ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ। ਵਿਜ਼ੂਅਲ ਆਰਟ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਨਾਲ, ਮਿਸ਼ੇਲ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਐਲਬਮ ਦੇ ਕਵਰ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ "ਹਾਲਾਤ ਦੁਆਰਾ ਪਾਏ ਹੋਏ ਚਿੱਤਰਕਾਰ" ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ।[14]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ "JoniMitchell.com – Biography: 1943–1963 Childhood Days". Jonimitchell.com. Retrieved November 26, 2014.
- ↑ Wild, David (October 31, 2002). "Joni Mitchell" (reprint). Rolling Stone. Retrieved March 9, 2007.
- ↑ "Joni Mitchell Biography". allmusic. Archived from the original on April 24, 2011.
- ↑ "The Independent". UK. August 10, 2007. Retrieved February 11, 2017.
- ↑ "The Rolling Stone 500 Greatest Albums of All Time (Blue is listed at No. 30)". Rolling Stone. Archived from the original on June 23, 2008. Retrieved February 21, 2011.
- ↑ Jon Pareles; Neil Strauss; Ben Ratliff; Ann Powers (January 3, 2000). "Critics' Choices; Albums as Mileposts in a Musical Century". The New York Times. Retrieved December 17, 2009.
{{cite news}}: Unknown parameter|last-author-amp=ignored (|name-list-style=suggested) (help) - ↑ Tsioulcas, Anastasia (July 24, 2017). "The 150 Greatest Albums Made By Women". National Public Radio. Retrieved September 4, 2017.
- ↑ Ankeny, Jason. All Music Guide
- ↑ Montagne, Renee (December 9, 2014). "The Music Midnight Makes: In Conversation With Joni Mitchell". NPR. Retrieved February 11, 2017.
- ↑ Pleasants, Henry (February 1978). "Three Throats". Windsor Star. Retrieved February 11, 2017.
- ↑ Hopper, Jessica (November 9, 2012). "Joni Mitchell: The Studio Albums 1968–1979". Pitchfork. Retrieved April 2, 2015.
- ↑ "Joni & Jazz". SFJAZZ Blog. Retrieved February 11, 2017.
- ↑ "Joni Mitchell". Grammy Awards. May 14, 2017. Retrieved October 11, 2017.
- ↑ "I sing my sorrow and I paint my joy". The Globe and Mail. June 8, 2000. Retrieved July 19, 2015.