ਜੌਨ ਵੇਨ
ਮੈਰੀਅਨ ਮਿਚੇਲ ਮੋਰੀਸਨ (ਮੈਰੀਅਨ ਰੌਬਰਟ ਮੌਰੀਸਨ ਦਾ ਜਨਮ 26 ਮਈ, 1907 - ਜੂਨ 11, 1979), ਜੋ ਕਿ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਤੌਰ ਤੇ ਜੌਨ ਵੇਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਡਿਊਕ ਓਹਨਾ ਦਾ ਉਪਨਾਮ ਹੈ, ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਅਭਿਨੇਤਾ ਅਤੇ ਫਿਲਮ ਨਿਰਮਾਤਾ ਸੀ। ਟਰੂ ਗ੍ਰਿਟ (1969) ਲਈ ਇੱਕ ਅਕੈਡਮੀ ਅਵਾਰਡ-ਜੇਤੂ, ਵੇਨ ਤਿੰਨ ਦਹਾਕਿਆਂ ਲਈ ਚੋਟੀ ਦੇ ਬਾਕਸ ਆਫਿਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।
ਜੌਨ ਵੇਨ | |
|---|---|
 1965 ਵਿੱਚ ਵੇਨ | |
| ਜਨਮ | ਮੈਰਿਯਨ ਰੌਬਰਟ ਮੌਰੀਸਨ 26 ਮਈ, 1907 ਵਿੰਟਰਸਟਰ, ਆਇਓਵਾ, ਯੂਐਸ |
| ਮੌਤ | 11 ਜੂਨ, 1979 (72 ਸਾਲ) ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ, ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ, ਯੂਐਸ |
| ਮੌਤ ਦਾ ਕਾਰਨ | ਪੇਟ ਦਾ ਕੈਂਸਰ |
| ਦਸਤਖ਼ਤ | |
 | |
ਵਿੰਟਰਸਟਰ, ਆਇਓਵਾ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ, ਵੇਨ ਦੱਖਣੀ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ। ਉਹ 1925 ਦੇ ਗਲੇਨਡੇਲ ਹਾਈ ਕਲਾਸ ਦੇ ਪ੍ਰੈਜ਼ੀਡੈਂਟ ਸਨ। ਉਸ ਨੇ ਸਥਾਨਕ ਫ਼ਿਲਮ ਸਟੂਡੀਓਜ਼ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਲੱਭਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਬੌਡਿਸਰਫਿੰਗ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਦੱਖਣੀ ਫਲੀਲੈਂਡ ਦੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਫੁਟਬਾਲ ਸਕਾਲਰਸ਼ਿਪ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।[1] 63-64 ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਫੌਕਸ ਫਿਲਮ ਕਾਰਪੋਰੇਸ਼ਨ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਛੋਟੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਪਹਿਲੀ ਮੋਢੀ ਰੋਲ ਵੋਲਸ਼ ਦੀ ਵਾਈਡਸਾਈਡ ਵਾਈਦਰ ਦ ਬਿਗ ਟ੍ਰੇਲ (1930) ਵਿੱਚ ਆਈ, ਜਿਸ ਨੇ 1930 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਬੀ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਮੋਹਰੀ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਜਿਆਦਾਤਰ ਪੱਛਮੀ ਗਾਇਕੀ ਵਿੱਚ।
ਵੇਨ ਦਾ ਕੈਰੀਅਰ 1939 ਵਿੱਚ ਉੱਠਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਜੌਨ ਫੋਰਡ ਦੇ ਸਟੈਜਕੋਚ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਿਤਾਰਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਨੇ 142 ਮਿਸ਼ਰਤ ਤਸਵੀਰਾਂ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਖਿੱਚੀਆਂ ਅਤੇ 1939 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਿਰਲੇਖ ਦੇ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਆਪਣੇ ਨਾਂ ਦੇ ਦਰਜਨ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਜੀਵਨੀਪਤੀ ਰੋਨਾਲਡ ਡੇਵਿਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਜੌਨ ਵੇਨ ਨੇ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਕੌਮ ਦੀ ਸਰਹੱਦ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਮੂਰਤ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਕਾਊਂਬੂਜ਼, ਘੋੜ ਸਵਾਰ, ਅਤੇ ਗਣਤੰਤਰ ਦੀ ਕੇਂਦਰੀ ਸਿਰਜਣਾ ਮਿਥ ਤੋਂ ਖੋਹ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਲੇਨਰ ਹਨ।"
ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਸੋਧੋਵੇਨ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਵਿਆਹੇ ਹੋਏ ਸਨ ਅਤੇ ਦੋ ਵਾਰ ਤਲਾਕਸ਼ੁਦਾ ਸਨ। ਉਹ ਸਪੈਨਿਸ਼ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਪਤਨੀਆਂ, ਇੱਕ ਸਪੈਨਿਸ਼ ਅਮਰੀਕੀ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸ ਦੇ ਅਤੇ ਹਿਸਪੈਨਿਕ ਮੂਲ ਦੇ ਦੋ, ਵਿੱਚ ਜੋਸ਼ਿਆਈ ਸੀ, ਜੋਸਫ੍ਰੀਨ ਅਲਿਸੀਆ ਸੇਨੇਜ, ਐਸਪਰੈਂਜ਼ਾ ਬੌਰ ਅਤੇ ਪਿਲਰ ਪਲਾਤਲ ਸਨ। ਮਾਈਕਲ ਵੇਨ (23 ਨਵੰਬਰ, 1934 - 2 ਅਪ੍ਰੈਲ 2003), ਮੈਰੀ ਆਨਟੋਆ "ਟੋਨੀ" ਵੇਨ ਲੈਕਾਵਾ (25 ਫਰਵਰੀ 1936 - 6 ਦਸੰਬਰ 2000), ਪੈਟਰਿਕ ਵੇਨ (15 ਜੁਲਾਈ 1939 ਨੂੰ ਜਨਮ) ਅਤੇ ਮਲਿੰਡਾ ਵੇਨ ਮੁਨੀਜ (ਜਨਮ 3 ਦਸੰਬਰ, 1940)। ਉਸ ਦੇ ਤਿੰਨ ਹੋਰ ਬੱਚੇ ਪਿਲਰ: ਆਇਸ਼ਾ ਵੇਨ (31 ਮਾਰਚ 1956 ਨੂੰ ਜਨਮ), ਜੋਹਨ ਏਥਨ ਵੇਨ (ਜਨਮ 22 ਫਰਵਰੀ, 1962) ਅਤੇ ਮਰਸੀਸਾ ਵੇਨ (ਜਨਮ 22 ਫਰਵਰੀ, 1966) ਨੇ ਕੀਤਾ।
ਵੇਨ ਦੇ ਕਈ ਬੱਚੇ ਫਿਲਮ ਅਤੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਉਦਯੋਗ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ; ਵੇਨ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਏਥਨ ਨੂੰ ਕੁਝ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਯੂਹੰਨਾ ਏਥਨ ਵੇਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਿਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਐਡਮ -16 ਦੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਲੜੀ ਦੇ 1990 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਗਵਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਸੀ।
ਉਸ ਦਾ ਤੂਫਨਾਕ ਤਲਾਕ ਐਸਪਾਰੈਂੰਜ ਬੌਰ ਤੋਂ ਸੀ, ਜੋ ਇੱਕ ਸਾਬਕਾ ਮੈਕਸੀਕਨ ਅਦਾਕਾਰਾ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਵੇਨ ਅਤੇ ਸਹਿ-ਸਟਾਰ ਗੇਲ ਰਸਲ ਦਾ ਇੱਕ ਮਾਮਲਾ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਵੇਨ ਅਤੇ ਰਸਲ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਫ਼ਿਲਮ ਏਂਜਲ ਅਤੇ ਬਾਡਮਨ (1947) ਨੇ ਲਪੇਟਿਆ, ਕਾਟ ਅਤੇ ਚਾਲਕ ਦਲ ਲਈ ਆਮ ਪਾਰਟੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਵੇਨ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਨਾਲ ਘਰ ਆਇਆ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਐਸਪੀਰੈਂਜ਼ਾ ਸ਼ਰਾਬੀ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਫਰੰਟ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਰਾਹੀਂ ਤੁਰਿਆ ਸੀ।
ਵੇਨ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉੱਚੇ-ਸੁਨਿਸ਼ਚਿਤ ਮਾਮਲੇ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਰਲੀਨ ਡੀਟ੍ਰੀਚ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਤਕ ਚੱਲੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮੇਲ ਮਰਲੇ ਓਬੇਨਨ ਨਾਲ ਸੀ ਜੋ 1938 ਤੋਂ 1947 ਤਕ ਚੱਲੀ ਸੀ। 1973 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਪਿਲਰ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੇਨ ਰੂਮਿਕੀ ਅਤੇ 1979 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤਕ ਆਪਣੇ ਸਾਬਕਾ ਸਕੱਤਰ ਪੈਟ ਸਟੈਸੀ (1941-1995) ਨਾਲ ਰਹੇ। ਉਸ ਨੇ 1983 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਜੀਵਨੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਸੀ "ਡਿਊਕ: ਏ ਲਵ ਸਟੋਰੀ"। [2]
1940 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਵੇਨੇ ਦੇ ਵਾਲ ਪਤਲੇ ਹੋਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਵਾਲਸ਼ ਨੂੰ ਪਹਿਨਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਵਾਲਪਿਸ਼ੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਲਾਈਫ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਅਨੁਸਾਰ, ਗੈਰੀ ਕੂਪਰ ਦੇ ਅੰਤਿਮ-ਸੰਸਕਾਰ ਵੇਲੇ)। ਹਾਰਵਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਸ਼ੋਹਰਤ ਦੌਰਾਨ, ਵੇਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ "ਕੀ ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਟੌਪੀ ਅਸਲੀ ਮੋਹਰੇ ਹੈ?" ਉਸ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ: "ਠੀਕ ਹੈ ਸਰ, ਇਹ ਅਸਲ ਵਾਲ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਅਸਲੀ ਵਾਲ ਹੈ।"
ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਦੇ ਇੱਕ ਕਾਮੇਡੀਅਨ ਐਲਫੋਨਜ਼ੋ ਈ. ਬੈਲ, ਜੂਨੀਅਰ ਦਾ ਵੇਨਸ ਦਾ ਇੱਕ ਕਰੀਬੀ ਮਿੱਤਰ ਨੇ ਉਸ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ, "ਡਿਊਕ ਦੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਅਤੇ ਹਾਸੇ-ਮਜ਼ਾਕ ਬਹੁਤ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਸਕ੍ਰੀਨ 'ਤੇ ਦੇਖੇ ਗਏ ਸਨ. ਇੱਕ ਤਖ਼ਤੀ ਉੱਤੇ ਉੱਕਰੀ ਹੋਈ ਸੀ: 'ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਕੋਈ ਕੁਝ ਚੰਗੇ ਅਤੇ ਕੁਝ ਕੁ ਚੰਗੇ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਮਿਸ਼ਰਣ ਨਹੀਂ ਹੈ।'' ਇੱਕ ਬੰਦੇ ਦੇ ਵਿਚਾਰ' ਤੇ ਚੰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ... ਸਾਨੂੰ ਫੈਸਲੇ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਕ ਫੈਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇੱਕ ਗੰਦਾ, ਗੰਦੀ SOB ਹੋਣਾ। [3]
ਵੇਨ ਦੀ ਜੀਵਨੀ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਮਾਈਕਲ ਮੁੰਨ ਨੇ ਵੇਨ ਦੀ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਣ ਦੀਆਂ ਆਦਤਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ। ਸੈਮ ਓ 'ਸ਼ਟਲ ਦੇ ਚੇਅਰਮੈਨ, ਕਟ ਟੂ ਦਿ ਚੇਜ਼ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਸਟੂਡੀਓ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਦੁਪਹਿਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੇਨੇ ਦੇ ਸੀਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੂਟ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਣਦੇ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਦੁਪਹਿਰ ਤੱਕ ਉਹ "ਇੱਕ ਮਤਲਬੀ ਸ਼ਰਾਬੀ ਸੀ"। ਉਹ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬਾਲਗ਼ਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਿਗਰੇਟ ਦੀ ਚੇਨ ਤਮਾਕੂਨੋਸ਼ੀ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ 1964 ਵਿੱਚ ਫੇਫੜਿਆਂ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਮੁੱਚੇ ਖੱਬੀ ਫੇਫੜੇ ਅਤੇ ਚਾਰ ਪਸਲੀਆਂ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਲਈ ਸਫਲ ਸਰਜਰੀ ਲਗੀ। ਵੇਨ ਨੇ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਬਿਜਨਸ ਅਸੋਸੀਏਟਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਕੰਮ ਦਾ ਖਰਚਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ, ਵੇਨ ਨੇ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਕੈਂਸਰ ਹੈ ਅਤੇ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਰੋਕਥਾਮ ਲਈ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਦੇਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਪੰਜ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਵੇਨ ਨੂੰ ਕੈਂਸਰ ਮੁਕਤ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਵੈਂਨ ਨੂੰ "ਦਿ ਬਿਗ ਸੀ" ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਕੈਮਰੇ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਸੁਭਾਅ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।
ਵੇਨੇ ਦੀ ਉਚਾਈ ਨੂੰ ਘੱਟੋ ਘੱਟ 6 ਫੁੱਟ 4 ਇੰਚ (1.93 ਮੀਟਰ) ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।: 47, 54
ਉਹ ਫ੍ਰੀਮੇਸਨ ਸੀ, ਮੈਰੀਅਨ ਮੈਕਡਾਨੀਏਲ ਲਾਗੇ ਨੰਬਰ 56 ਐਫ ਐੱਮ ਐੱਮ, ਟਕਸਨ, ਐਰੀਜ਼ੋਨਾ ਵਿੱਚ ਮਾਸਟਰ ਮੇਸਨ ਸਨ। ਉਹ 32 ਡਿਗਰੀ ਸਕਾਟਿਸ਼ ਵਿਅੰਗ ਮੇਸਨ ਬਣਿਆ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ ਦੇ ਅਲ ਮਲਕੀਹ ਸ਼੍ਰਾਈਨ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ। ਉਹ ਯੌਰਕ ਰਾਈਟ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਬਣ ਗਏ। 1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ, ਜੌਨ ਵੇਨ ਨੇ ਪਨਾਮਾ ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਪੈਮਾਨੇ ਤੇ ਸਫ਼ਰ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੇ ਮੁੱਖ ਤਟ ਦੇ ਟਬੋਰਸ਼ੀਲੋ ਦੇ ਟਾਪੂ ਨੂੰ ਖਰੀਦਿਆ। ਇਹ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਸਮੇਂ ਉਸਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਦੁਆਰਾ ਵੇਚਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਵੇਨ ਦੀ ਯਾਕਟ, ਵ੍ਹੀਲ ਗੌਸ, ਉਸਦੀ ਮਨਪਸੰਦ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਨਿਊਪੋਰਟ ਹਾਰਬਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ 2011 ਵਿੱਚ ਯੂਐਸ ਨੈਸ਼ਨਲ ਰਿਜ਼ਰਵ ਆਫ ਹਿਸਟੋਰੀਕ ਪਲੇਸਿਜ਼ ਵਿੱਚ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। [4]
ਫਿਲਮੋਗਰਾਫੀ
ਸੋਧੋ1926 ਅਤੇ 1976 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਵੇਨ 170 ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੋਟਰ ਪਿਕਚਰ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਬਾਕਸ ਆਫਿਸ ਸੀ। ਸਿਰਫ ਕਲਾਰਕ ਗੈਬੇਲ ਨੇ ਵੇਨ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਟਿਕਟਾਂ ਵੇਚੀਆਂ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਦੋਵਾਂ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਨੇ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਆਪਣੇ ਕਰੀਅਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਸਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਗੈਬੇ ਦੀ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਦੀ ਉਚਾਈ ਵੇਨ ਦੀ ਲਗਪਗ 15 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਹੈ।
ਅਵਾਰਡ ਅਤੇ ਨਾਮਜ਼ਦਗੀਆਂ
ਸੋਧੋਅਕੈਡਮੀ ਅਵਾਰਡ
ਸੋਧੋਵੈਨ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡਾਂ ਲਈ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ 1969 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵਧੀਆ ਅਭਿਨੇਤਾ ਲਈ ਜਿੱਤਿਆ ਸੀ।
ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਅਭਿਨੇਤਾ
ਸੋਧੋਵੇਨ ਨੂੰ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਰੇਕ ਸਾਲ ਲਈ ਵਰਗ ਦੇ ਨਾਮਜ਼ਦ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਸਾਲ ਦੇ ਜੇਤੂ ਦੇ ਨਾਲ ਪੀਲੇ ਵਿੱਚ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ Roberts, Randy; Olson, James S. (1995). John Wayne: American. New York: Free Press. ISBN 978-0-02-923837-0.
- ↑ "Duke: a love story: an intimate memoir of John Wayne's last years". WorldCat. Retrieved December 12, 2011.
- ↑ Alphonzo Bell, with Marc L. Weber, The Bel-Air Kid: An Autobiography, Trafford Publishing, 2002, ISBN 978-1-55369-378-9.
- ↑ "John Wayne's beloved yacht gets historical protection". The Los Angeles Times. August 11, 2011. Retrieved December 13, 2011.