ਜੌਨ ਹਟਨ ਬਾਲਫੋਰ
ਜੌਹਨ ਹਟਨ ਬਾਲਫੋਰ FRSE FRS FRCSE FLS MWS (15 ਸਤੰਬਰ 1808 – 11 ਫਰਵਰੀ 1884) ਇੱਕ ਸਕਾਟਿਸ਼ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਸੀ। ਬਾਲਫੋਰ 1841 ਵਿੱਚ ਗਲਾਸਗੋ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ, ਪਹਿਲਾਂ 1841 ਵਿੱਚ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਆਫ਼ ਗਲਾਸਗੋ ਵਿੱਚ, ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ 1845 ਵਿੱਚ ਰਾਇਲ ਬੋਟੈਨਿਕ ਗਾਰਡਨ ਏਡਿਨਬਰਗ ਦਾ 7ਵਾਂ ਰੈਜੀਅਸ ਕੀਪਰ ਅਤੇ ਹਰ ਮੈਜੇਸਟੀਜ਼ ਬੋਟੈਨਿਸਟ ਵੀ ਬਣ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਇਹ ਅਹੁਦਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੇਵਾਮੁਕਤੀ 1879 ਤੱਕ ਸੰਭਾਲਿਆ। ਉਸਦਾ ਉਪਨਾਮ ਵੁਡੀ ਫਾਈਬਰ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
John Hutton Balfour | |
|---|---|
 Balfour in 1878 | |
| ਜਨਮ | 15 ਸਤੰਬਰ 1808 Edinburgh, Scotland, UK |
| ਮੌਤ | 11 ਫਰਵਰੀ 1884 (ਉਮਰ 75) Inverleith House, Edinburgh, Scotland, UK |
| ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ | British |
| ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ | Royal High School, University of St Andrews and University of Edinburgh |
| ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ | Marion Spottiswood Bayley |
| ਬੱਚੇ | 8; including Isaac Bayley Balfour |
| ਪੁਰਸਕਾਰ | FRSE FRS FRCSE FLS MWS |
| ਵਿਗਿਆਨਕ ਕਰੀਅਰ | |
| ਖੇਤਰ | botany |
| ਅਦਾਰੇ | Royal Botanic Garden Edinburgh, Botanical Society of Edinburgh, Oxford University |
ਅਰੰਭ ਦਾ ਜੀਵਨ
ਸੋਧੋਉਹ ਐਂਡਰਿਊ ਬਾਲਫੋਰ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ, ਉਹ ਇੱਕ ਆਰਮੀ ਸਰਜਨ ਸੀ, ਜੋ ਇੱਕ ਛਪਾਈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਐਡਿਨਬਰਗ ਵਾਪਸ ਆਇਆ ਸੀ।
ਬਾਲਫੋਰ ਨੇ ਐਡਿਨਬਰਗ ਦੇ ਰਾਇਲ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸੇਂਟ ਐਂਡਰਿਊਜ਼ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਤੇ ਐਡਿਨਬਰਗ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ, 1832 ਵਿੱਚ ਐੱਮ.ਏ ਅਤੇ ਫਿਰ ਐੱਮ.ਡੀ. ਦੀਆਂ ਡਿਗਰੀਆਂ ਨਾਲ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਹੋਇਆ। ਐਡਿਨਬਰਗ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਪਲੀਨੀਅਨ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੈਂਬਰ ਬਣ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਫ੍ਰੇਨੋਲੋਜਿਸਟ ਵਿਲੀਅਮ ਏ.ਐਫ. ਬਰਾਊਨ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤੀ ਇਤਿਹਾਸ ਅਤੇ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਬਾਰੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਬਹਿਸਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ।। ਉਸਦਾ ਮੂਲ ਇਰਾਦਾ ਚਰਚ ਆਫ਼ ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਆਰਡੀਨੇਸ਼ਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਸੀ ਪਰ ਇਸਦੀ ਬਜਾਏ ਉਸਨੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1834 ਵਿੱਚ ਐਡਿਨਬਰਗ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰੀ ਅਭਿਆਸ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।
1834 ਵਿੱਚ ਬਾਲਫੋਰ ਨੂੰ ਹਾਰਵੇਅਨ ਸੋਸਾਇਟੀ ਆਫ਼ ਐਡਿਨਬਰਗ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ 1852 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਜਨਵਰੀ 1835 ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ 26 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਰਾਇਲ ਸੋਸਾਇਟੀ ਆਫ਼ ਏਡਿਨਬਰਗ ਦਾ ਇੱਕ ਸਾਥੀ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਉਹ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ 1860-1879 ਅਤੇ ਉਪ ਪ੍ਰਧਾਨ 1881-3 ਤੱਕ ਸੀ।
ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨ
ਸੋਧੋਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਬਾਲਫੋਰ 1836 ਵਿੱਚ ਐਡਿਨਬਰਗ ਦੀ ਬੋਟੈਨੀਕਲ ਸੋਸਾਇਟੀ (1845-46 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ) ਅਤੇ 1838 ਵਿੱਚ ਐਡਿਨਬਰਗ ਬੋਟੈਨੀਕਲ ਕਲੱਬ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਨੀਂਹ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸੀ।
1841 ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਸਫਲਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨ ਉੱਤੇ ਐਡਿਨਬਰਗ ਦੇ ਬਾਹਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਲੈਕਚਰ ਦੇਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। 1842 ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਗਲਾਸਗੋ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। 1845 ਵਿੱਚ, ਬਾਲਫੋਰ ਨੇ ਏਡਿਨਬਰਗ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਸੰਭਾਲਣ ਲਈ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਇਹ ਅਹੁਦਾ ਉਸਨੇ 1879 ਤੱਕ ਸੰਭਾਲਿਆ। ਉਸਨੂੰ ਐਡਿਨਬਰਗ ਵਿੱਚ ਰਾਇਲ ਬੋਟੈਨਿਕ ਗਾਰਡਨ ਦਾ ਰੱਖਿਅਕ ਅਤੇ ਹਰ ਮੈਜੇਸਟੀਜ਼ ਬੋਟੈਨਿਸਟ ਵੀ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਨਿਯੁਕਤੀਆਂ ਇੱਕ ਲੰਬੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੋਈਆਂ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਾਲਫੋਰ ਨੇ ਚਾਰਲਸ ਡਾਰਵਿਨ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਸਹਿਯੋਗੀ, ਜੋਸੇਫ ਡਾਲਟਨ ਹੂਕਰ, ਜੋਸਫ ਡਾਲਟਨ ਹੂਕਰ ਉੱਤੇ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। 1846 ਵਿੱਚ ਉਹ ਏਸਕੁਲੇਪੀਅਨ ਕਲੱਬ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ।
ਬਾਲਫੋਰ ਨੇ ਐਡਿਨਬਰਗ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਮੈਡੀਸਨ ਦੀ ਫੈਕਲਟੀ ਦੇ ਡੀਨ ਵਜੋਂ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਹ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਸਫਲ ਅਧਿਆਪਕ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਵਿਗਿਆਨਕ ਲੈਕਚਰਾਂ ਨੂੰ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਪੱਖਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦਾ ਕੁਦਰਤੀ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਨਾਲ ਡੂੰਘਾ ਨਾਤਾ ਰਿਹਾ। ਜਨਵਰੀ 1862 ਵਿਚ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਜੀਜਾ ਵਿਲੀਅਮ ਏ.ਐੱਫ. ਚਾਰਲਸ ਡਾਰਵਿਨ ਨਾਲ ਬੋਟੈਨੀਕਲ ਮਾਮਲਿਆਂ 'ਤੇ ਪੱਤਰ-ਵਿਹਾਰ ਕੀਤਾ, ਉਹ ਅਸਾਧਾਰਨ ਅਤੇ ਅਜੀਬ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਹੇਵੇਟ ਕੌਟਰੇਲ ਵਾਟਸਨ ਨਾਲ ਵੀ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਇੱਕ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਫ੍ਰੇਨੋਲੋਜਿਸਟ, ਵਿਕਾਸਵਾਦੀ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਦਿਮਾਗੀ ਗੋਲਾਕਾਰ ਦੇ ਵਿਭਿੰਨ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਵਕੀਲ ਸਨ।
ਬਾਲਫੋਰ ਦੀ ਦੇਖ-ਰੇਖ ਵਿੱਚ ਰਾਇਲ ਬੋਟੈਨਿਕ ਗਾਰਡਨ ਨੂੰ ਵਧਾਇਆ ਅਤੇ ਸੁਧਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਾਮ-ਹਾਊਸ, ਆਰਬੋਰੇਟਮ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਨ ਦੀ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬੋਟੈਨੀਕਲ ਪਾਠ-ਪੁਸਤਕਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਨੂਅਲ ਆਫ਼ ਬੋਟਨੀ (1848), ਬੋਟਨੀ ਦੀ ਕਲਾਸ ਬੁੱਕ (1852), ਬਾਟਨੀ ਦੀ ਆਉਟਲਾਈਨਜ਼ (1854), ਐਲੀਮੈਂਟਸ ਆਫ਼ ਬੌਟਨੀ ਫ਼ਾਰ ਸਕੂਲਜ਼ (1869), ਬੋਟੈਨਿਸਟਜ਼ ਕੰਪੈਨੀਅਨ (1860), ਪੈਲੇਓਨਟੋਲੋਜੀਕਲ ਬੋਟਨੀ ਦੀ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ। (1872), ਅਤੇ ਪੋਥੀ ਦੇ ਪੌਦੇ। ਉਸਨੇ ਐਨਸਾਈਕਲੋਪੀਡੀਆ ਬ੍ਰਿਟੈਨਿਕਾ ਦੇ 8ਵੇਂ ਐਡੀਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨ ਉੱਤੇ ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਵੀ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ। ਬਾਲਫੋਰ 1879 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਅਕਾਦਮਿਕ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਦਾ ਪੁੱਤਰ, ਸਰ ਆਈਜ਼ੈਕ ਬੇਲੀ ਬਾਲਫੌਰ (1853-1922), ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, 1884 ਤੋਂ 1888 ਤੱਕ ਆਕਸਫੋਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਬੋਟਨੀ ਦੇ ਸ਼ੇਰਾਰਡੀਅਨ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਵਜੋਂ ਐਡਿਨਬਰਗ ਵਿਖੇ ਪੁਰਾਣੀ ਕੁਰਸੀ 'ਤੇ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਬਣ ਗਿਆ।
ਉਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਦੇ ਫੋਕਸਟੇਲ ਪਾਈਨ ਦਾ ਨਾਮ ਪਿਨਸ ਬਾਲਫੌਰੀਆਨਾ ਬਾਲਫ ਪੈ ਗਿਆ।
ਬਾਅਦ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਸੋਧੋ1877 ਤੋਂ ਉਹ ਰੈਜੀਅਸ ਕੀਪਰ ਵਜੋਂ ਆਪਣੀ ਭੂਮਿਕਾ ਵਿੱਚ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਵੇਂ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਰਾਇਲ ਬੋਟੈਨਿਕ ਗਾਰਡਨ, ਐਡਿਨਬਰਗ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇਨਵਰਲੀਥ ਹਾਊਸ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।
ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਇਨਵਰਲੀਥ ਹਾਊਸ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਮੈਰੀਅਨ ਸਪੌਟਿਸਵੁੱਡ ਬਾਲਫੋਰ ਨਾਲ ਵਾਰਿਸਟਨ ਕਬਰਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਦਫ਼ਨਾਇਆ ਗਿਆ। ਕਬਰ ਮੁੱਖ ਉਪਰਲੇ ਪੂਰਬ-ਪੱਛਮ ਮਾਰਗ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ, ਇਸਦੇ ਪੱਛਮੀ ਸਿਰੇ ਵੱਲ ਹੈ।
ਪਰਿਵਾਰ
ਸੋਧੋਉਸਨੇ 8 ਅਗਸਤ 1848 ਨੂੰ ਮੈਰੀਅਨ ਸਪੌਟਿਸਵੁੱਡ ਬੇਲੀ (1828-1879) ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਐਡਾ ਮੈਰੀਅਨ ਸਪੌਟਿਸਵੁੱਡ ਬਾਲਫੋਰ (1850-1918), ਸੀ.ਪੀ.ਟੀ. ਐਂਡਰਿਊ ਫ੍ਰਾਂਸਿਸ ਬਾਲਫੋਰ ਆਰ ਐਨ (1851–1906), ਆਈਜ਼ੈਕ ਬੇਲੀ ਬਾਲਫੋਰ (1853–1922), ਮੈਡਲਿਨ ਡ੍ਰਮੌਂਡ ਬਾਲਫੋਰ (1854–1912), ਜੌਨ ਹਟਨ ਬਾਲਫੋਰ ਜੂਨੀਅਰ (1856–1919), ਜਾਰਜ ਗੋਲਡੀ ਬਾਲਫੋਰ (1858–1914 ਮਾਰਗਰੇਟ ਬਾਲਫੌਰ), (1860-1932) ਅਤੇ ਹੈਰੀਏਟ ਪੇਨੂਅਲ ਬਾਲਫੋਰ (1863-1942) ਸਨ।
ਬਾਲਫੋਰ ਦੀ ਭੈਣ, ਮੈਗਡੇਲੀਨ ਬਾਲਫੋਰ, ਨੇ ਵਿਲੀਅਮ ਏ. ਐੱਫ. ਬਰਾਊਨ (1805-1885) ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ, ਜੋ ਫ੍ਰੀਨੋਲੋਜਿਸਟ ਅਤੇ ਸ਼ਰਣ ਸੁਧਾਰਕ ਸੀ।
ਬਾਲਫੋਰ, ਸਰ ਐਂਡਰਿਊ ਬਾਲਫੋਰ ਦਾ ਚਾਚਾ ਸੀ, ਜੋ 1923 ਵਿੱਚ ਲੰਡਨ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਹਾਈਜੀਨ ਐਂਡ ਟ੍ਰੋਪੀਕਲ ਮੈਡੀਸਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਸੀ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਸਰ ਪੈਟਰਿਕ ਮੈਨਸਨ ਦਾ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਮਿੱਤਰ ਸੀ। 1928 ਵਿੱਚ ਲੰਡਨ ਰਾਇਲ ਫ੍ਰੀ ਹਸਪਤਾਲ, ਸਕੂਲ ਆਫ ਮੈਡੀਸਨ ਫਾਰ ਵੂਮੈਨ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਸਰ ਐਂਡਰਿਊ ਬਾਲਫੋਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਜੌਨ ਹਟਨ ਬਾਲਫੋਰ ਨੂੰ ਅਕਸਰ 'ਵੁਡੀ ਫਾਈਬਰ' ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।
ਉਸਦੀ ਪੜਪੋਤੀ ਅਦਾਕਾਰਾ ਟਿਲਡਾ ਸਵਿੰਟਨ ਹੈ।
ਮਿਆਰੀ ਲੇਖਕ ਦਾ ਸੰਖੇਪ ਰੂਪ ਬਾਲਫ਼, ਕਿਸੇ ਬੋਟੈਨੀਕਲ ਨਾਮ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਇਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਲੇਖਕ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।