ਤਕਸ਼ੀ ਸ਼ਿਵਸ਼ੰਕਰ ਪਿੱਲੈ
ਤਕਸ਼ੀ ਸ਼ਿਵਸ਼ੰਕਰ ਪਿੱਲੈ (Malayalam: തകഴി ശിവശങ്കര പിള്ള) (17 ਅਪਰੈਲ 1912 - 10 ਅਪਰੈਲ 1999)[1] ਇੱਕ ਮਲਿਆਲਮ ਨਾਵਲਕਾਰ, ਕਹਾਣੀਕਾਰ ਅਤੇ ਲੇਖਕ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਲੇਖਣੀ ਦੇ ਮਾਧਿਅਮ ਨਾਲ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਉਭਾਰ ਕੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖਿਆ ਸੀ। ਆਪਣੇ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਕਠੋਰ ਪਰਿਸਥਿਤੀਆਂ ਨਾਲ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਤਕਾਜੀ ਸ਼ਿਵਸ਼ੰਕਰ ਪਿੱਲੈ | |
|---|---|
 | |
| ਜਨਮ | 17 ਅਪ੍ਰੈਲ 1912 ਤਕਸ਼ੀ, ਅਲਪੇ, flag |
| ਮੌਤ | 10 ਅਪ੍ਰੈਲ 1999 (ਉਮਰ 86) ਤਕਸ਼ੀ, ਅਲਪੁਜ਼ਾ, ਕੇਰਲਾ,  ਭਾਰਤ |
| ਕਲਮ ਨਾਮ | ਤਕਸ਼ੀ |
| ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ | ਭਾਰਤੀ |
| ਸ਼ੈਲੀ | ਨਾਵਲ, ਨਿੱਕੀ ਕਹਾਣੀ |
| ਵਿਸ਼ਾ | ਸਮਾਜਿਕ ਪੱਖ |
| ਸਾਹਿਤਕ ਲਹਿਰ | ਯਥਾਰਥਵਾਦ |
ਲੇਖਣੀ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ
ਸੋਧੋਤਕਸ਼ੀ ਸ਼ਿਵਸ਼ੰਕਰ ਪਿੱਲੈ ਨੇ ਕਥਾ-ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਇੱਕ ਵੱਖ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣਾਈ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਲੇਖਣੀ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜ ਦੇ ਉੱਚ ਅਤੇ ਧਨੀ ਵਰਗ ਦੀ ਆਸ਼ਾ ਕਮਜੋਰ ਵਰਗ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮਸਿਆਆਂ ਦੇ ਵੱਲ ਜਿਆਦਾ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਲੇਖਣੀ ਵਿੱਚ ਨਿਰਧਨ ਵਰਗ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਅਜਿਹਾ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੂਰਾ ਸਮਾਜ ਹੀ ਇੱਕ ਨਾਇਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ 26 ਨਾਵਲਾਂ ਅਤੇ 20 ਕਹਾਣੀ - ਸੰਗਰਹੋਂ ਵਿੱਚ ਅਜੋਕੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਮਾਂ ਦੀਆਂ ਪਰੀਸਥਤੀਆਂ ਵਲੋਂ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਵਖਾਇਆ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਵਲਾਂ ਦੇ ਕਿਸਾਨ - ਚਰਿੱਤਰ ਕਿਸਮਤ ਵਿੱਚ ਭਰੋਸਾ ਕਰਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਵਿਰੂੱਧ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਦੁਰਵਿਅਵਹਾਰ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਦੇ ਹੈ।
ਰਚਨਾਵਾਂ
ਸੋਧੋਮਲਿਆਲਮ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਤਕਸ਼ੀ ਸ਼ਿਵਸ਼ੰਕਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੱਧ ਵਰਗ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਹੀ ਪ੍ਰਧਾਨਤਾ ਸੀ। ਤਕਸ਼ੀ ਨੇ ਨਿਰਧਨ ਵਰਗ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਥਾ-ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਮਾਧਿਅਮ ਬਣਾਕੇ ਮਲਿਆਲਮ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਹੀ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਥਾ-ਸਾਹਿਤ ਭਾਰਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਵਲਾਂ ਵਿੱਚ ‘ਝਰਾ ਹੋਇਆ ਕਮਲ’, ‘ਦਲਿਤ ਦਾ ਪੁੱਤਰ, ‘ਦੋ ਸੇਰ ਧਿਆਨ’, ‘ਚੇਮਮੀਨ’, ‘ਓਸੇਪ ਦੇ ਬੱਚੇ’ ਉੱਲੇਨਖਨੀ ਹਨ। ‘ਚੇਮਮੀਨ’ - ਜੋ ਮਛੇਰਿਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਉੱਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ, ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਦੁਆਰਾ ਪੁਰਸਕ੍ਰਿਤ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ 1984 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਗਿਆਨਪੀਠ ਇਨਾਮ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਸ ਉਪਨਿਆਸ ਉੱਤੇ 1996 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫਿਲਮ ਵੀ ਬਣਾਈ ਗਈ।
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ "Thakazhi Sivasankara Pillai" at Encyclopædia Britannica