ਦਾ ਗੁੱਡ ਮੌਰੋ
"ਦਾ ਗੁੱਡ-ਮੌਰੋ" ਇੱਕ ਕਵਿਤਾ ਜੋ ਜੌਨ ਡਨ ਨੇ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੀ ਗਈ ਹੈ, 1633 ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਦੇ ਗੀਤ ਅਤੇ ਸੋਨਟਸ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਉਦੋਂ ਲਿਖੀ ਗਈ ਜਦੋਂ ਡਨ ਲਿੰਕਨ ਇੰਨ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸੀ। ਇਹ ਕਵਿਤਾ ਉਸਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਰਚਨਾ ਮੰਂਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਥੀਮੈਟਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਗੀਤ ਅਤੇ ਸੋਨੇਟਸ ਵਿੱਚ "ਪਹਿਲਾ" ਰਚਨਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਸੋਨੇਟ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਰਚਨਾ ਅਜਿਹੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਤੁਕਬੰਦੀ ਵਿਉਂਤ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ - ਇੱਕ 14-ਲਾਈਨਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅੱਠ-ਲਾਈਨ ਦੀ ਪਉੜੀ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਛੇ-ਲਾਈਨਾਂ ਦੀ ਦੂਜੀ ਪੌੜੀ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਸੌਨੇਟ ਏਨੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਡਨ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ 21 ਸਤਰਾਂ ਤੱਕ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹੋਏ 7 ਸਤਰਾਂ ਦੀ ਤੀਜੀ ਪੌੜੀ ਵੀ ਲਿਖੀ ਹੈ। ਤਿੰਨ ਪਉੜੀਆਂ ਵਿਚ. "ਦਿ ਗੁੱਡ-ਮੋਰਨ" ਉਡੀਕ ਵਿਚਲੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਗਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੇਮੀ ਦੇ ਮਨੋਰਥ ਸੰਵੇਦਨਾਤਮਕ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਰੂਹਾਨੀ ਪਿਆਰ ਲਈ ਵਿਚਾਰ ਵਟਾਂਦਰੇ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰੂਹਾਨੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ, ਜੋੜਾ ਡਰ ਅਤੇ ਸਾਹਸ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਵਿਤਾ ਬਾਈਬਲੀਕਲ ਅਤੇ ਕੈਥੋਲਿਕ ਲਿਖਤਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਅਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸੱਤ ਸਲੀਪਰਾਂ ਅਤੇ ਪੌਲੁਸ ਰਸੂਲ ਦੀ ਦੈਵੀ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਵੇਰਵੇ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਡਨ ਇੱਕ ਕੈਥੋਲਿਕ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਡੌਨ ਜਾਣਦਾ ਸੀ।
| ਦ ਗੁੱਡ ਮੌਰੋ | |
|---|---|
| ਲੇਖਕ - ਜੌਨ ਡਨ | |
 ਜੌਨ ਡਨ ਜਿਸਨੇ ਦ ਗੁੱਡ ਮੌਰੋ ਲਿਖੀ | |
| ਦੇਸ਼ | ਇੰਗਲੈਂਡ |
| ਭਾਸ਼ਾ | ਅੰਗਰੇਜੀ ਭਾਸ਼ਾ |
| ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਮਿਤੀ | 1633 |
ਤੀਜੀ ਪਉੜੀ ਵਿੱਚ ਡੌਨ ਦੇ ਕਾਰਟੋਗ੍ਰਾਫਿਕ ਹਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਅਰਥਾਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਅਤੇ ਲਾਈਨਾਂ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਸਤਰਾਂ ਵਿਚਲੇ ਫਰਕ ਉੱਪਰ ਜੋਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਰੌਬਰਟ ਐਲ. ਸ਼ਾਰਪ ਨੇ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਤਰਕ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਹਵਾਲੇ ਵਜੋਂ ਤਰਜਮਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਡਨ ਨਕਸ਼ੇ ਨਾਲ ਜਾਣੂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਸਨ ਉਹ ਮਰਕਟਰ-ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਜੋ ਅਜੋਕੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਆਮ ਹਨ, ਬਲਕਿ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕੋਰਡੋਰਫਾਰਮ ਨਕਸ਼ੇ ਜੋ ਦਿਲ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈ ਦੁਨਿਆਵਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਡੌਨ ਨੇ 11 ਤੋਂ 18ਵੀਂ ਸਤਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਜੂਲੀਆ ਐਮ. ਵਾਕਰ, ਨੇ ਇਹ ਨੋਟ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿ ਸ਼ਾਰਪ ਦਾ ਕੰਮ "ਇਸ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਚਿੱਤਰ ਦੀ ਸੂਝਵਾਨ ਵਿਚਾਰ ਵਟਾਂਦਰੇ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ",[1] ਉਸਦੇ ਸਿੱਟੇ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਦਲੀਲ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਡੌਨ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨਕਸ਼ੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਪਿਛੋਕੜ ਅਤੇ ਬਣਤਰ
ਸੋਧੋਕਵੀ ਜੌਨ ਡਨ ਦਾ ਜਨਮ 21 ਜਨਵਰੀ 1572 ਨੂੰ ਜੌਨ ਡਨ, ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਲੋਹੇ ਦਾ ਮਾਲਕ ਅਤੇ ਆਇਰਨਮੌਂਜਰਜ਼ ਦੀ ਵਰਸ਼ਿਪਫਲ ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਇੱਕ ਵਾਰਡਨ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਐਲਿਜ਼ਾਬੈਤ ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ ਸੀ.[2] ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਉਹ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਸੀ, ਡੌਨ, ਇੱਕ ਵਪਾਰ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਇੱਕ ਸੱਜਣ ਆਦਮੀ ਵਿਦਵਾਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸਿਖਿਅਤ ਸੀ; ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਉਸ ਪੈਸੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਟਿਊਟਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿਰਾਏ 'ਤੇ ਲੈਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉਸਨੂੰ ਵਿਆਕਰਣ, ਬਿਆਨਬਾਜ਼ੀ, ਗਣਿਤ, ਇਤਿਹਾਸ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਇਲੀਜ਼ਾਬੇਥ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਡਾਕਟਰ ਨਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ ਗਿਆ, ਇਹ ਸੁਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕਰਨ ਨਾਲ ਕਿ ਪਰਿਵਾਰ ਸੁਖੀ ਰਹੇ; ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਇੱਕ ਲੋਹਾਰ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਾਹਰੀ ਆਦਮੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਡੋਨੇ ਨੇ ਇਹ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਸੱਜਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।[3] ਹਾਰਟ ਹਾਲ, ਆਕਸਫੋਰਡ ਵਿਖੇ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਡੌਨ ਦੀ ਨਿਜੀ ਵਿੱਦਿਆ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਲਿੰਕਨ ਇਨ ਵਿਖੇ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਵੇਖਿਆ, ਜੋ ਇੱਕ ਅਦਾਲਤ ਦਾ ਇੰਨ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਇਤਿਹਾਸ, ਕਵਿਤਾ, ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਅਤੇ "ਮਨੁੱਖੀ ਸਿਖਲਾਈ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ" ਨਾਲ ਬਿਤਾਇਆ।[4] ਇਹ ਲਿੰਕਨ ਇਨ ਵਿਖੇ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਡਨ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣੀ ਅਰੰਭ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਨੂੰ ਉਸ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਬਜਾਏ "ਜੀਵਨ-ਨਿਸ਼ਾਨ ਜਾਂ ਮਾਮੂਲੀ ਜਲਣ" ਵਜੋਂ ਵੇਖਿਆ ਜਿਸਨੇ ਉਸ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਦਿੱਤੀ.[5] ਇਸ ਮੁਢਲੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ "ਦਿ ਗੁਡ-ਮੋਰੋ" ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਦੋ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, 1633 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਏ ਉਸ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਦੇ ਗਾਣੇ ਅਤੇ ਸੋਨੇਟਸ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦੇ ਰਹੇ;[6] ਇਸ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਅਤੇ ਪਰਿਪੱਕਤਾ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ, "ਦਿ ਗੁੱਡ-ਮੋਰੋ" ਨੂੰ ਇਸ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਹਿਲਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।