ਨਵਰੇਹ
ਨਵਰੇਹ (Kashmiri pronunciation: [nawrʲah] ) ਜਾਂ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਹਿੰਦੂ ਭਾਈਚਾਰਾ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਪੰਡਿਤ ਹੈ। ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਪੰਡਿਤ ਨਵਰੇਹ ਤਿਉਹਾਰ ਆਪਣੀ ਦੇਵੀ ਸ਼ਰੀਕਾ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਤਿਉਹਾਰ ਦੌਰਾਨ ਉਸ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਹਿੰਦੂ ਕੈਲੰਡਰ ਦੇ ਚੈਤਰ ਦੇ ਮਹੀਨੇ (ਮਾਰਚ-ਅਪ੍ਰੈਲ) ਨੂੰ ਚਮਕਦਾਰ ਅੱਧ (ਸ਼ੁਕਲ ਪੱਖ) ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਇਤਿਹਾਸ
ਸੋਧੋਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦਾ ਸਪਤਰਿਸ਼ੀ ਯੁੱਗ 5079 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਨਵਰੇਹ ਦੇ ਦਿਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕਥਾਵਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਮਾਤਾ ਦੇਵੀ ਸ਼ਰਿਕਾ ਦਾ ਨਿਵਾਸ ਸ਼ਰਿਕਾ ਪਰਾਬਤਾ (ਹਰੀ ਪਰਬਤਾ) 'ਤੇ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਸ਼ਪਤ ਰਿਸ਼ੀ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਇਹ ਇੱਕ ਸ਼ੁਭ ਦਿਨ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਸੂਰਜ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਰਨ ਚੱਕਰੇਸ਼ਵਰੀ 'ਤੇ ਡਿੱਗੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇਹ ਪਲ ਜੋਤਸ਼ੀਆਂ ਲਈ ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਅਤੇ ਸਪਤਰਿਸ਼ੀ ਯੁੱਗ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]
ਰੀਤੀ ਰਿਵਾਜ
ਸੋਧੋਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੀ ਪੂਰਵ ਸੰਧਿਆ 'ਤੇ, ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਪੁਜਾਰੀ ( ਕੁਲਗੁਰੂ ) ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਲਈ ਧਾਰਮਿਕ ਪੰਗਤ ( ਨਚੀਪਾਤਰ ) ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਦੇਵੀ ਦੀ ਇੱਕ ਪੋਥੀ (ਕ੍ਰੀਲ ਪੰਚ) ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਇੱਕ ਰਿਵਾਇਤੀ ਵੱਡੀ ਥਾਲੀ ( ਥਾਲੀ ) ਚੌਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਚੜ੍ਹਾਵੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੰਗਤੀਆਂ, ਪੱਤਰੀਆਂ, ਸੁੱਕੇ ਅਤੇ ਤਾਜ਼ੇ ਫੁੱਲ, ਵਾਈ ਬੂਟੀ, ਨਵਾਂ ਘਾਹ, ਦਹੀਂ, ਅਖਰੋਟ, ਕਲਮ, ਸਿਆਹੀ ਦਾ ਡੱਬਾ, ਸੋਨੇ ਅਤੇ ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਸਿੱਕੇ, ਨਮਕ, ਪਕਾਏ ਹੋਏ ਚੌਲ, ਕਣਕ। ਕੇਕ ਅਤੇ ਰੋਟੀ ਅਤੇ ਨਵਰੇਹ ਦੀ ਪੂਰਵ ਸੰਧਿਆ 'ਤੇ ਕਵਰ. ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੇ ਦਿਨ, ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਥਾਲੀ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਦਿਹਾੜੇ 'ਤੇ ਦੇਖਦੇ ਹਨ।
ਚੌਲ ਅਤੇ ਸਿੱਕੇ ਸਾਡੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀ ਰੋਟੀ ਅਤੇ ਦੌਲਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਕਲਮ ਅਤੇ ਕਾਗਜ਼ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਖੋਜ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਪਿਛਾਖੜੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਕੈਲੰਡਰ ਬਦਲਦੇ ਸਮੇਂ ਅਤੇ ਦੇਵਤਾ ਯੂਨੀਵਰਸਲ ਸਥਿਰਤਾ ਨੂੰ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਇਕੱਠੇ ਬਦਲਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਸਥਿਰਤਾ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਕੌੜੀ ਜੜੀ-ਬੂਟੀਆਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕੌੜੇ ਪਹਿਲੂਆਂ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਚੰਗੇ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਚੱਲਣ ਲਈ. ਕੌੜੀ ਜੜੀ ਬੂਟੀ 'ਵਾਈ' ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਖਰੋਟ ਦੇ ਨਾਲ ਖਾਧਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਮਿਸ਼ਰਣ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਦੀ ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਲਿਆ ਜਾ ਸਕੇ।
ਪ੍ਰਤੀਕਵਾਦ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਇਸ ਕੌੜੀ ਜੜੀ-ਬੂਟੀਆਂ ਦੀ ਖਪਤ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕੁਝ ਅਮਰੀਕੀ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਥਾਲੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ (ਦਰਸ਼ਨ) ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਹਰੇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟਣ ਲਈ ਇੱਕ ਅਖਰੋਟ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਥਾਲੀ ਵਿੱਚੋਂ ਅਖਰੋਟ ਨੂੰ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ ਵਜੋਂ ਦਰਿਆ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਮੰਦਿਰ ਵਿੱਚ ਦੇਵੀ ਨੂੰ ਘਿਓ ਵਿੱਚ ਹਲਦੀ ਦੇ ਚੌਲ ਚੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।[1]
ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ
ਸੋਧੋਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ Crump, William D. (2014), Encyclopedia of New Year's Holidays Worldwide, MacFarland, page 114-115
ਹੋਰ ਪੜ੍ਹਨਾ
ਸੋਧੋ- ਤੋਸ਼ਖਾਨੀ, ਐਸ.ਐਸ. (2009)। ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਪੰਡਤਾਂ ਦੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਵਿਰਾਸਤ। ਪੈਂਟਾਗਨ ਪ੍ਰੈਸ.
- 978-1-4455-3119-9