ਪਰਨਾਮੀ ਮੰਦਿਰ , ਮਲਿਕਾ ਹਾਂਸ ਪਾਕਪਤਨ

ਪਰਨਾਮੀ ਮੰਦਿਰ , ਮਲਿਕਾ ਹਾਂਸ ਪਾਕਪਤਨ

ਮਲਿਕਾ ਹਾਂਸ ਦਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਸ਼ਹਿਰ ਪਾਕਪੱਟਨ ਸੇ ਸਿਰਫ਼ 18 ਕਿਮੀ ਦੂਰ ਸਥਿਤ ਹੈ । ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਉਹ ਹੁਜਰਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਹੀਰ ਲਿਖਿਆ ਸੀ । ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲੋਕ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮਲਿਕਾ ਹਾਂਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਇਮਾਰਤ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨਤਾ , ਸੁੰਦਰਤਾ ਅਤੇ ਮਹੱਤਵ ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ ਅਤੇ ਕਦੇ ਸੰਯੁਕਤ ਉਪਮਹਾਦਵੀਪ ਦੀ ਸਭਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਜਗ੍ਹਾ ਸੀ । ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਮਲਿਕਾ ਹਾਂਸ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਹੀਰਾ ਲਿਖ ​​ਰਹੇ ਸਨ , ਉਸ ਸਮੇਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਮੰਦਿਰ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਦੀ ਉਚਾਈ ਉੱਤੇ ਸੀ । ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਇਤਹਾਸ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ , ਮਲਿਕਾ ਹਾਂਸ ਦੀ ਕਈ ਜੀਰਣ - ਸ਼ੀਰਣ ਇਮਾਰਤੇਂ ਹੈ ਜੋ ਕਦੇ ਅਲਪ ਸੰਖਿਅਕ ਪੂਜਾ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਕਾਰੋਂ ਲਈ ਵਰਤੋ ਦੀ ਜਾਂਦੀ ਸਨ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਮੰਦਿਰ ਹੈ ਜੋ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਮਸਜਦ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਦੀ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ । ਮਸਜਦ ਦੇਖਣ ਦੇ ਬਾਅਦ , ਅਸੀ ਸੜਕਾਂ ਸੇ ਗੁਜਰੇ ਅਤੇ ਮੰਦਿਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜੇ ਹੋ ਗਏ । ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਪੁਰਾਣੀ ਸ਼ੈਲੀ ਦੀ ਲੱਕੜੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਸੀ । ਜੋ ਬੰਦ ਸੀ ਦਰਵਾਜੇ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਦਸਤਕ ਦੇ ਬਾਅਦ , ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਮੁੰਡਾ ਆਇਆ ਜੋ ਘੁੰਮਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਪਿਆਰ ਸੇ ਸਮੱਝਾਇਆ ਕਿ ਉਹ ਬਹੁਤ ਦੂਰੋਂ ਆਏ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਕੇਲੇ ਦੇ ਮੰਦਿਰ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਕੁੱਝ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਆਣਾ ਸੀ । ਅੰਦਰ ਸੇ ਇੰਨੀ ਔਰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜਾਂ ਆਈਆਂ ਕਿ ਅੰਦਰ ਆਣਾ ਮਨਾ ਹੈ । ਇੱਕ ਮਕਾਮੀ ਦੋਸਤ ਨੇ ਭਿੱਛਿਆ ਮੰਗੀ ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਸ਼ਰਤਾਂ ਉੱਤੇ ਵੱਡੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੇ ਪਰਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ , ਨਹੀਂ ਕਿ ਤਸਵੀਰੇਂ ਲਿੱਤੀ ਅਤੇ ਨਹੀਂ ਹੀ ਉਸਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਸੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ । ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਹੋਸਟ ਸੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕਿਉਂ , ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅੰਦਰ ਘਰ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਮੰਦਿਰ ਨੂੰ ਬਰਬਾਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ । ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਤਸਵੀਰੇਂ ਲੈਣ ਸੇ ਮਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ । ਖੈਰ , ਉਹ ਅੰਦਰ ਗਏ ।

ਇਹ ਮੰਦਿਰ ਲੱਗਭੱਗ 400 ਸੇ 500 ਸਾਲ ਪੁਰਾਨਾ ਹੈ । ਇਸ ਮੰਦਿਰ ਦੀ ਵਾਸਤੁਕਲਾ ਅਤੇ ਡਿਜਾਇਨ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪੁਰਾਣੇ ਮੰਦਿਰਾਂ ਸੇ ਬਹੁਤ ਵੱਖ ਹੈ । ਕਈ ਉੱਚੀ ਮੂਰਤੀਯਾਂ ਸਨ , ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਮੀਂਹ ਦੇ ਦੇਵਤਾ ਸਨ , ਦੂੱਜੇ ਸਿਹਤ ਦੇ ਦੇਵਤਾ ਅਤੇ ਤੀਸਰੇ ਭੋਜਨ ਦੇ ਦੇਵਤਾ । ਜਿੱਥੇ ਹਿੰਦੂ ਦੂਰ - ਦੂਰ ਸੇ ਪੂਜਾ ਕਰਣ ਆਉਂਦੇ ਸਨ । ਇਸ ਦੇਵਤਰਪਣ ਦੇ ਇਲਾਵਾ , ਕਈ ਖੜੇ ਦੇਵੀ - ਦੇਵਤਾ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂਦੀ ਵੇਸ਼ਭੂਸ਼ਾ ਅਤੇ ਡਿਜਾਇਨ ਥੋੜ੍ਹੇ ਗਰੀਕ ਸਨ । ਦੇਵਤਾ ਅੱਜ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹਨ , ਲੇਕਿਨ ਇਹ ਗਰੀਕ ਦੇਵੀ ਹੁਣੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹਨ । ਪ੍ਰਣਾਮੀ ਮੰਦਿਰ ਇੱਕ ਬੋਰਡਿੰਗ ਸਕੂਲ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੇ ਅਸ਼ਲੋਕ ਪਢਾਏ ਜਾਂਦੇ ਸਨ । ਵਿਭਾਜਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ,ਹਿੰਦੁਵਾਂਦੇ ਪਰਵਾਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸਕੂਲ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ । ਲੱਗਭੱਗ 70 ਏਕਡ਼ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲੇ ਹੋਏ ਪ੍ਰਣਾਮੀ ਮੰਦਿਰ ਦੇ ਮੁੱਖ ਭਵਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੁਰੰਗ ਵੀ ਸੀ । ਜੋ ਲੰਬੇ ਸਮਾਂ ਸੇ ਬੰਦ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬੇਕਾਇਦਗੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਕੋਈ ਸੂਚਨਾ ਉਪਲੱਬਧ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਪ੍ਰਣਾਮੀ ਮੰਦਿਰ ਦੇ ਪੁਜਾਰੀ ਆਪਣੇ ਸਮਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਵਿਅਕਤੀ ਸਨ ਅਤੇ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੇ ਕੇਂਦਰੀ ਨਾਥ ਮੰਦਿਰ ਕਮੇਟੀ ਸੇ ਜੁਡ਼ੇ ਸਨ । ਏਚਕੇਏਲ ਭਗਤ , ਭਾਰਤ ਦੇ ਇੱਕ ਮੰਤਰੀ , ਵਿਭਾਜਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਇੱਥੇ ਆਏ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਇੱਥੇ ਸਭਤੋਂ ਵੱਡੇ ਪੁਜਾਰੀ ਸਨ ।

ਦਸ਼ਕਾਂ ਸੇ ਬੰਦ ਪਏ ਪ੍ਰਣਾਮੀ ਮੰਦਿਰ ਆਪਣੇ ਅਸਤੀਤਵ ਦੀ ਲੜਾਈ ਲੜ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਮੰਦਿਰ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਕਬਜਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਮੰਦਿਰ ਦਾ ਮੁੱਖ ਭਵਨ , ਜਿਨੂੰ ਕਦੇ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ , ਹੁਣ ਬੰਦੋਬਸਤੀ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਸੇ ਇੱਕ ਪਰਵਾਰ ਦੇ ਕੱਬਜਾ ਵਿੱਚ ਹੈ । ਜਿਸਦੀ ਮੱਝ ਅਤੇ ਬਕਰੀ ਵੀ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ । ਮੰਦਿਰ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਭਵਨ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਜਾਰੀ ਹੈ । ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ , ਜਦੋਂ ਪਰਯਟਨ ਆਉਂਦੇ ਸਨ , ਤਾਂ ਪਰਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਮੰਦਿਰ ਦੇਖਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦਾ ਸੀ । ਲੇਕਿਨ ਹੁਣ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਪਰਿਆਟਕੋਂ ਨੂੰ ਪਰਵੇਸ਼ ਕਰਣ ਸੇ ਰੋਕ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਇਸਦਾ ਮੁੱਖ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੰਦਿਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਰਵਾਰ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਮੰਜਿਲ ਉੱਤੇ ਖੜੇ ਦੇਵੀ - ਦੇਵਤਰਪਣ ਨੂੰ ਹੌਲੀ - ਹੌਲੀ ਧਵਸਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਭਵਨ ਦੀ ਛਵੀ ਨੂੰ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ । ਅਤੇ ਮੰਦਿਰ ਦੀ ਬਰੀਕ ਟਾਇਲੇਂ ਉਖਾੜੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹਨ ਅਤੇ ਆਸਪਾਸ ਦੇ ਕਮਰੋਂ ਦੀ ਮਰੰਮਤ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ । ਲੋਕ ਹੁਣ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗੇ ਹਨ । ਇਸਤੋਂ ਮੁੱਖ ਭਵਨ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਪੰਜ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਥੇ ਆਇਆ ਸੀ । ਅਤੇ ਹੁਣ ਇਮਾਰਤ ਜਿਆਦਾ ਖੰਡਹਰ ਲੱਗ ਰਹੀ ਹੈ । ਜੇਕਰ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਅਗਲੇ ਪੰਜ ਸੇ ਦਸ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਮੰਦਿਰ ਕੇਵਲ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਜਿੰਦਾ ਰਹਿ ਪਾਵੇਗਾ । ਪੁਰਾਤਤਵ ਵਿਭਾਗ , ਬੰਦੋਬਸਤੀ ਵਿਭਾਗ ਅਤੇ ਬੰਦੋਬਸਤੀ ਵਿਭਾਗ ਇਸ ਬਰਬਾਦ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸੱਕਦੇ ਹਾਂ । ਮੰਦਿਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪਰਵਾਰ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣੇ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਕਾਬੂ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਤੱਤਕਾਲ ਲੋੜ ਹੈ ।