ਮਰੀਅਮ ਰਾਜਵੀ
ਮਰੀਅਮ ਰਾਜਵੀ (ਫ਼ਾਰਸੀ: مریم رجوی,) ਇੱਕ ਈਰਾਨੀ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਹੈ ਅਤੇ ਈਰਾਨ ਦੇ ਪੀਪਲਜ਼ ਮੁਜਾਹਿਦੀਨ ਦੀ ਆਗੂ ਹੈ, ਇੱਕ ਸੰਗਠਨ ਜੋ ਕਿ ਈਰਾਨ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਤਖਤਾ ਪਲਟਣ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ- ਇਰਾਨ ਦੀ ਇਸਦੀ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕੌਂਸਲ ਆਫ਼ ਰੇਸਿਸਟੈਂਸ ਦੀ ਚੋਣ। ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਮਸੂਦ ਰਾਜਵੀ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਸਿਆਸੀ ਕੈਰੀਅਰ
ਸੋਧੋ
ਰਾਜਵੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸਰਗਰਮੀ ਉਦੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਬਾਈ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਨਰਗੇਸ ਸਾਵਕ ਦੁਆਰਾ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।[1] ਉਸ ਦੀ ਦੂਜੀ ਭੈਣ, ਮਾਸੂਮੇਹ ਨੂੰ ਵੀ ਫਾਂਸੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ (ਜਦੋਂ ਉਹ ਗਰਭਵਤੀ ਸੀ) 1982 ਵਿੱਚ ਰੂਹੋਲਾ ਖੋਮੈਨੀ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੁਆਰਾ।[2] ਫਿਰ ਉਹ ਪੀਪਲਜ਼ ਮੋਜ਼ਾਦੀਨ ਆਫ਼ ਇਰਾਨ (ਪੀਐਮਓਆਈ/ਐਮਈਕੇ) ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਬਣ ਗਈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਕੈਰੀਅਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ।[3]
ਰਾਜਵੀ ਨੇ 1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਹ ਵਿਰੋਧੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਅੰਦੋਲਨ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਸੰਨ 1979 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਪੀ. ਐੱਮ. ਓ. ਆਈ./ਐੱਮਈਕੇ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਭਾਗ ਦੀ ਇੱਕ ਅਧਿਕਾਰੀ ਬਣ ਗਈ, ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੇ 1981 ਤੱਕ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਰਾਜਵੀ 1980 ਵਿੱਚ ਸੰਸਦੀ ਉਮੀਦਵਾਰ ਸੀ।[4]
1982 ਵਿੱਚ, ਰਾਜਵੀ ਨੂੰ ਔਵਰਸ-ਸੁਰ-ਓਇਜ਼ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਮੁਜਾਹਿਦੀਨ ਦਾ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਹੈੱਡਕੁਆਰਟਰ ਸਥਿਤ ਸੀ।
ਉਹ 1985 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਮਸੂਦ ਰਾਜਵੀ ਦੇ ਨਾਲ ਪੀ. ਐਮ. ਓ. ਆਈ. ਦੀ ਸਹਿ-ਨੇਤਾ ਬਣੀ ਅਤੇ 1989 ਤੋਂ 1993 ਤੱਕ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਰਹੀ।[5][6]
22 ਅਕਤੂਬਰ 1993 ਨੂੰ, ਐਨਸੀਆਰਆਈ ਨੇ ਫਿਰ ਰਾਜਵੀ ਨੂੰ "ਈਰਾਨ ਦਾ ਅੰਤਰਿਮ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ" ਚੁਣਿਆ ਜੇ ਐਨਸੀਆਰਆਈ ਇਰਾਨ ਵਿੱਚ ਸੱਤਾ ਸੰਭਾਲਦਾ ਹੈ।
ਅਕਤੂਬਰ 2011 ਵਿੱਚ, ਥੈਰੇਸਾ ਮੇਅ ਨੇ ਇੱਕ ਯਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਰਾਜਵੀ ਉੱਤੇ ਬਰਤਾਨੀਆ ਆਉਣ ਉੱਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਇਹ ਦੱਸਣ ਲਈ ਸੀ ਕਿ "ਇਰਾਨ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਬਦਸਲੂਕੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।" ਹਾਈ ਕੋਰਟ ਨੇ ਫਿਰ ਥੈਰੇਸਾ ਮੇਅ 'ਤੇ ਮੁਕੱਦਮਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੇਰੀਵ ਦੇ ਲਾਰਡ ਕਾਰਲੀਲੇ (ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਅੱਤਵਾਦ ਵਿਰੋਧੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਸੁਤੰਤਰ ਸਮੀਖਿਅਕ) ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਅ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ "ਮੁੱਲਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।[7][8] ਸੰਨ 2014 ਵਿੱਚ, ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਕਿੰਗਡਮ ਦੀ ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਨੇ ਬੇਰੀਯੂ ਕਿਊਸੀ ਦੇ ਲਾਰਡ ਕਾਰਲੀ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਦੀ ਅਪੀਲ ਨੂੰ ਖਾਰਜ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਪਾਬੰਦੀ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ, ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ 1997 ਵਿੱਚ ਲਾਗੂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਯੂ. ਕੇ. ਹਾਊਸ ਆਫ਼ ਲਾਰਡਜ਼ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਗ੍ਰਹਿ ਸਕੱਤਰ "ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਯੂਰਪੀਅਨ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ (ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ) ਦੀ ਧਾਰਾ 10 (ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ) ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ" ਗ੍ਰਹਿ ਸਕੱਤਰਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਪ੍ਰਸੰਗਿਕ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਰਾਜ ਦੀ ਸੰਭਾਵਿਤ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ' ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਸਨ ਜੋ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ।[9][10][11]
ਮਰੀਅਮ ਰਾਜਵੀ ਨੇ ਪੈਰਿਸ, ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ 30 ਜੁਲਾਈ 2016 ਨੂੰ ਫਲਸਤੀਨ ਰਾਜ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਮਹਿਮੂਦ ਅੱਬਾਸ ਨਾਲ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ।[12]
ਕਿਤਾਬਾਂ
ਸੋਧੋਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ Smith, Craig S. (24 September 2005). "Exiled Iranians Try to Foment Revolution From France". The New York Times. Retrieved 7 November 2012.
- ↑ Goodwin, Jan (31 December 2002). Price of Honor: Muslim Women Lift the Veil of Silence on the Islamic World. Plume. ISBN 9780698157798.
- ↑ Katzman, Kenneth (2001). "Iran: The People's Mojahedin Organization of Iran". In Benliot, Albert V. (ed.). Iran: Outlaw, Outcast, Or Normal Country?. Nova. pp. 97–98. ISBN 978-1-56072-954-9.
- ↑ Sleeman, Elizabeth (2001), "RAJAVI, Maryam", The International Who's Who of Women 2002, Psychology Press, p. 464, ISBN 9781857431223
- ↑ Cohen, Ronen (2009), The Rise and Fall of the Mojahedin Khalq, 1987–1997: Their Survival After the Islamic Revolution and Resistance to the Islamic Republic of Iran, Sussex Academic Press, p. 12, ISBN 978-1-84519-270-9
- ↑ Connie Bruck (2006). "Exiles: How Iran's expatriates are gaming the nuclear threat". The New Yorker. 82 (1–11). F-R Publishing Corporation: 54–55.
This transition was epitomized by Rajavi's involvement, in 1985, with Maryam Azodanlu. Maryam was already married, to Mehdi Abrishamchi, one of Rajavi's close associates. Rajavi overcame that fact by making the romance a matter of revolutionary necessity. First, he said that he was making Maryam his co-leader-and that it would transform thinking about the role of women throughout the Muslim world. Then, about a month later, it was announced that Maryam was divorced from Abrishamchi and that the two co-leaders would marry, in order to further the "ideological revolution."
- ↑ Muhanad Mohammed. "Iraqi court seeks arrest of Iranian exiles". The Times. Archived from the original on 16 February 2020. Retrieved 21 January 2020.
- ↑ Muhanad Mohammed (10 April 2012). "May 'is appeasing Iran' by blocking dissident's visit". The Standard. Archived from the original on 16 February 2020. Retrieved 21 January 2020.
- ↑ Barakatt, Marina (25 November 2014). "U.K. Supreme Court Upholds Home Secretary's Decision to Prevent an Iranian Politician from Entering the U.K. (November 12, 2014)". The American Society of International Law. Archived from the original on 28 January 2021. Retrieved 14 September 2016.
- ↑ "R (on the application of Lord Carlile of Berriew QC and others) (Appellants) v Secretary of State for the Home Department (Respondent) [2014] UKSC 60" (PDF). Supreme Court of the United Kingdom. Archived from the original (PDF) on 27 September 2017. Retrieved 14 September 2016.
- ↑ "Parliamentarians lose Maryam Rajavi court battle". Hillingdon & Uxbridge Times. 12 November 2014. Archived from the original on 10 February 2015. Retrieved 10 February 2015.
- ↑ Marian Houk (9 August 2016). "Why Abbas-MEK meeting made waves everywhere but Palestine". Al-Monitor. Archived from the original on 20 December 2016. Retrieved 5 December 2016.
- ↑ Rajavi, Maryam (20 March 2020). Great March Towards Freedom: Maryam Rajavi's Messages and Speeches to the Annual Gatherings of Iranian Resistance at Ashraf 3 - Albania July 2019 (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). National Council of Resistance of Iran. ISBN 978-2-491615-01-7.
- ↑ "No to Compulsory Veil: No to Compulsory Religion, No to Compulsory Government". NCRI (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਬਰਤਾਨਵੀ)). 16 October 2017. Archived from the original on 20 January 2021. Retrieved 3 December 2020.
- ↑ Maryam Rajavi. Women, Islam & Fundamentalism (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Paris. Archived from the original (pdf) on 3 December 2020. Retrieved 3 December 2020.
- ↑ Rajavī, Maryam (18 September 2018). Iran Will Be Free: Speech by Maryam Rajavi (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). NCRI-US. ISBN 978-1-944942-21-2.
- ↑ "Key to Countering Islamic Fundamentalism". NCRI (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਬਰਤਾਨਵੀ)). 24 July 2015. Archived from the original on 29 June 2021. Retrieved 3 December 2020.