ਮਹਿਬੌਬਾ ਸੇਰਾਜ
ਮਹਿਬੌਬਾ ਸੇਰਾਜ (ਪਸ਼ਤੋ/ਫ਼ਾਰਸੀ مهبوبہ سراج) ਇੱਕ ਅਫ਼ਗ਼ਾਨ ਪੱਤਰਕਾਰ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਕਾਰਕੁਨ ਹੈ।
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਕੈਰੀਅਰ ਸੋਧੋ
1948 ਵਿੱਚ ਕਾਬੁਲ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ।[1] ਸੇਰਾਜ ਨੇ ਮਲਾਲਾਈ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪਡ਼੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਾਬੁਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪਡ਼੍ਹੀ।[2]
1978 ਵਿੱਚ, ਸੇਰਾਜ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਦੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਦੁਆਰਾ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸੇ ਸਾਲ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਗੈਰ-ਮਨਜ਼ੂਰ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[3] ਫਿਰ ਉਹ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਚਲੀ ਗਈ, ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਨਿ York ਯਾਰਕ ਸਿਟੀ, ਅਤੇ 2003 ਵਿੱਚ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਲਗਭਗ 26 ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਜਲਾਵਤਨੀ ਵਿੱਚ ਰਹੀ।[4][5][6][7] ਆਪਣੀ ਵਾਪਸੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸ ਨੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ, ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਈ ਸੰਗਠਨਾਂ ਦੀ ਸਹਿ-ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਸਭ ਤੋਂ ਖਾਸ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਗ਼ੈਰ-ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਅਫ਼ਗ਼ਾਨ ਮਹਿਲਾ ਨੈੱਟਵਰਕ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ, ਉਸ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਦੀ ਹਿਮਾਇਤ ਕਰਨ, ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਨਾਲ ਲਡ਼ਨ ਅਤੇ ਘਰੇਲੂ ਹਿੰਸਾ ਦੇ ਪੀਡ਼ਤਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਕਤੀਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਸਮਰਪਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਮਹਿਲਾਵਾਂ ਲਈ "ਸਾਡਾ ਪਿਆਰਾ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਮਹਿਬੌਬਾ ਸੇਰਾਜ" ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਇੱਕ ਰੇਡੀਓ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦੀ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਅਤੇ ਘੋਸ਼ਕ ਹੈ ਜੋ ਪੂਰੇ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਰਾਸ਼ਟਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਰਜ ਯੋਜਨਾ ਰਾਹੀਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਭਾਸ਼ਣ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਵੀ ਕੀਤੀ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਤਾਲਿਬਾਨ ਅਗਸਤ 2021 ਵਿੱਚ ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆਇਆ, ਤਾਂ ਸੇਰਾਜ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਲਈ ਕਾਬੁਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ।[8][9] ਸਤੰਬਰ 2021 ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੂੰ ਟਾਈਮ ਦੀ ਦੁਨੀਆ ਦੇ'ਸਮਾਂ' 100 ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸਾਲਾਨਾ ਸੂਚੀ ਟਾਈਮ 100 ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[10]
ਉਸ ਨੇ ਅਫ਼ਗ਼ਾਨਿਸਤਾਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਅਫ਼ਗ਼ਾਨ ਲੋਕਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਇਰਾਨੀਆਂ ਦੀ ਨਫ਼ਰਤ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਕਈ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ।[11]
ਮਾਨਤਾ ਸੋਧੋ
ਉਸ ਨੂੰ 2021 ਦੀ ਬੀ. ਬੀ. ਸੀ. ਦੀਆਂ 100 ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।[12]
ਅੰਨਾ ਕੋਰੇਨ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਲਘੂ ਫ਼ਿਲਮ 'ਦ ਨੋਬਲ ਗਾਰਡੀਅਨ' ਉਸ ਬਾਰੇ ਹੈ।[13] 2023 ਐਲ. ਏ. ਸ਼ਾਰਟਸ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਨੇ ਸਰਬੋਤਮ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ ਜਿੱਤੀ।[13]
ਹਵਾਲੇ ਸੋਧੋ
- ↑ MacKinnon, Mark (4 October 2021). "Godmother of Afghan women's rights stays to fight for the future". The Globe and Mail.
- ↑ "Biography of Mahbouba Seraj". Afghan Women Skills Development Center (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Archived from the original on 2021-08-15. Retrieved 2021-08-23.
- ↑ van Lierde, Frank (2020-01-10). "Afghan women, frontline defenders of Afghan democracy". Cordaid International (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2021-08-23.
- ↑ "Last Exit from Afghanistan". The New Yorker (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). 2021-02-27. Retrieved 2021-08-23.
- ↑ "Mahbouba Seraj - Contributor". www.huffpost.com (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2021-08-23.
- ↑ Akhauri, Tanvi (2021-08-19). "Who Is Mahbouba Seraj? One Of The Strongest Afghan Voices For Women's Rights". She the People - the Women's channel (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved 2021-08-23.
- ↑ Hilal, Elizabeth Weingarten, Leila. "A Step Forward for Afghan Women?". Foreign Policy (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved 2021-08-23.
{{cite web}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) - ↑ "Mahbouba Seraj: The 100 Most Influential People of 2021". Time (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2021-10-10.
- ↑ Johnson, Emily Alfin; ElBardicy, Mohamad; Rezvani, Arezou (2021-08-17). "She Is Staying In Afghanistan To Ensure Women's Gains Aren't Lost Under Taliban Rule". NPR (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2021-10-10.
- ↑ Taddonio, Patrice (October 12, 2021). "'I Cannot Protect Her': A Disappearance. An Activist Unable to Help". Frontline (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved November 15, 2021.
- ↑ https://www.theglobeandmail.com/world/article-godmother-of-afghan-womens-rights-stays-to-fight-for-the-future/
- ↑ "BBC 100 Women 2021: Who is on the list this year?". BBC News (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਬਰਤਾਨਵੀ)). 2021-12-07. Retrieved 2022-12-16.
- ↑ 13.0 13.1 ""Documentary - The Noble Guardian directed by Anna Coren CNN"" (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ), Pashto, and Dari). Afghanistan. 2023-07-12 – via IMDb.
{{cite web}}: CS1 maint: unrecognized language (link)