ਮਿਸਰ ਦਾ ਜੰਗਲੀ ਜੀਵ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਅਫਰੀਕਾ ਅਤੇ ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮੀ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਬਨਸਪਤੀ ਅਤੇ ਜੀਵ-ਜੰਤੂ ਨਾਲ ਬਣਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਅਤੇ ਭਿੰਨ ਹੈ। ਨੀਲ ਵੈਲੀ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਜੋ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਦੱਖਣ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਤੱਕ ਦੋਹਾਂ ਹਿੱਸਿਆਂ 'ਤੇ ਬਿਖੇਰਦੀ ਹੈ, ਮਿਸਰ ਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੈਂਡਸਕੇਪ ਰੇਗਿਸਤਾਨ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਕੁਝ ਖਿੰਡੇ ਹੋਏ ਤੇਲ ਹਨ . ਇਹ ਭੂ-ਮੱਧ ਸਾਗਰ, ਸੂਏਜ਼ ਦੀ ਖਾੜੀ, ਏਕਾਬਾ ਦੀ ਖਾੜੀ ਅਤੇ ਲਾਲ ਸਾਗਰ ਉੱਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਤੱਟਾਂ ਹਨ। ਹਰੇਕ ਭੂਗੋਲਿਕ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪੌਦੇ ਅਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਇਸਦੇ ਆਪਣੇ ਖਾਸ ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹੈ।

ਭੂਗੋਲ

ਸੋਧੋ

ਮਿਸਰ ਦੀ ਸਰਹੱਦ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਭੂਮੱਧ ਸਾਗਰ, ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਲੀਬੀਆ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਸੁਡਾਨ ਨਾਲ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਲਾਲ ਸਾਗਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਿਨਾਈ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ, ਦੇਸ਼ ਦਾ ਏਸ਼ੀਅਨ ਹਿੱਸਾ, ਜੋ ਗਾਜ਼ਾ ਪੱਟੀ ਅਤੇ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਨਾਲ ਲਗਦੀ ਹੈ. ਮਿਸਰ ਇੱਕ ਅੰਤਰ-ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਸ਼ਟਰ ਹੈ, ਜੋ ਅਫਰੀਕਾ ਅਤੇ ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਲੈਂਡ ਬ੍ਰਿਜ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸੂਈਜ਼ ਨਹਿਰ ਦੁਆਰਾ ਲੰਘਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੋ ਭੂਮੱਧ ਸਾਗਰ ਨੂੰ ਲਾਲ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਰਸਤੇ ਹਿੰਦ ਮਹਾਂਸਾਗਰ ਨਾਲ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਬਨਸਪਤੀ ਅਤੇ ਜੀਵ-ਜੰਤੂਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਫਰੀਕਾ ਅਤੇ ਏਸ਼ੀਆ ਦੋਵਾਂ ਤੋਂ ਹੈ ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜੀਵਨ ਦੋਨੋਂ ਅਟਲਾਂਟਿਕ / ਮੈਡੀਟੇਰੀਅਨ ਸਾਗਰ ਅਤੇ ਲਾਲ ਸਾਗਰ / ਹਿੰਦ ਮਹਾਂਸਾਗਰ ਤੋਂ ਹੈ।[1] ਨੀਲ ਨਦੀ ਮਿਸਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਨਸੇਰ ਝੀਲ ਦੁਆਰਾ ਵਗਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਅਸਵਾਨ ਡੈਮ ਦੀ ਇਮਾਰਤ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ. ਇਸ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ, ਨਦੀ ਲਗਭਗ 0.75 kਮੀ (0.5 ਮੀਲ) ਚੌੜਾ ਅਤੇ ਲਗਭਗ 10 ਮੀ (6 ਮੀਲ) ਚੌੜਾ. ਨੀਲ ਦਾ ਸਲਾਨਾ ਹੜ੍ਹ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਨੀਲ ਘਾਟੀ ਦੀ ਉਪਜਾ ਸ਼ਕਤੀ ਹੁਣ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਨਿਕਾਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਿੰਚਾਈ ਦੁਆਰਾ ਬਰਕਰਾਰ ਹੈ। ਨੀਲ ਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸਾ ਸਮਤਲ ਜ਼ਮੀਨ ਨਾਲ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਪਰ ਕੁਝ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਘੱਟ ਚੱਟਾਨਾਂ ਹਨ. ਜਿਥੇ ਦਰਿਆ ਮੈਡੀਟੇਰੀਅਨ ਵਿੱਚ ਵਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਥੇ ਚੈਨਲਾਂ, ਝੀਲਾਂ ਅਤੇ ਲੂਣ ਦੀਆਂ ਬੱਤੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਪੱਖੇ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦਾ ਡੈਲਟਾ ਖੇਤਰ ਹੈ।[2] ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਮਿਸਰ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ਕ ਦੇਸ਼ ਹੈ. ਪੱਛਮੀ ਮਾਰੂਥਲ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਕਦੇ ਕਦੇ ਮੀਂਹ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਸਰਦੀਆਂ ਹਲਕੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਗਰਮੀਆਂ ਬਹੁਤ ਗਰਮ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ. ਪੂਰਬੀ ਮਾਰੂਥਲ ਨੇ ਹਵਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਓਰੋਗ੍ਰਾਫਿਕ ਵਰਖਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਮੀਂਹ ਵਰ੍ਹਾਇਆ ਜੋ ਲਾਲ ਸਾਗਰ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰ ਗਈਆਂ ਹਨ; ਇਸ ਨਾਲ ਵਾਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਵਗਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਇਥੇ ਸਰਦੀਆਂ ਹਲਕੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਗਰਮੀਆਂ ਗਰਮ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਗੇਬਲ ਐਲਬਾ ਹੋਰ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਠੰਡਾ ਅਤੇ ਗਿੱਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ. ਦੇਸ਼ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਖੇਤਰ, ਖ਼ਾਸ ਕਰਕੇ ਤੱਟ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਭੂ-ਮੱਧ ਮੌਸਮ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਮੀਂਹ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਹਵਾਲੇ

ਸੋਧੋ
  1. Zahran, M.A.; Willis, A.J. (2013). The Vegetation of Egypt. Springer Science & Business Media. pp. 7–8. ISBN 978-94-015-8066-3.
  2. Philip's (1994). Atlas of the World. Reed International. pp. 86–87. ISBN 0-540-05831-9.