ਰਿੱਛ ਅਤੇ ਮਧੂ ਮੱਖੀਆਂ

ਰਿੱਛ ਅਤੇ ਮਧੂ ਮੱਖੀਆਂ ਉੱਤਰੀ ਇਤਾਲਵੀ ਮੂਲ ਦੀ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਜੋ 16ਵੀਂ-19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਦੂਜੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋਈ। ਉੱਥੇ ਇਸ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਈਸਪ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨਾਲ ਜੋਡ਼ਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਦਾ ਕੋਈ ਸਬੂਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਪੇਰੀ ਇੰਡੈਕਸ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸੰਸਕਰਣਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਵੱਖ ਵਿਆਖਿਆਵਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਕਲਾਤਮਕ ਪ੍ਰਸਤੁਤੀਆਂ ਆਮ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।

ਵਰਣਨ ਦਾ ਸਵਾਲ

16ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਨੇ "ਦਿ ਬੀਅਰ ਐਂਡ ਦਿ ਬੀਜ਼" ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਈਸਪ ਨਾਲ ਜੋਡ਼ਿਆ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਲੌਰੇਨੀਅਸ ਐਬਸਟੇਮੀਅਸ ਹੈਕਾਟੋਮੀਥੀਅਮ (1495) ਵਿੱਚ ਸੌ ਛੋਟੀਆਂ ਕਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਡੀ ਉਰਸੋ ਐਟ ਏਪੀਬਸ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਸੀ। 1519 ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮਾਰਟਿਨਸ ਡੋਰਪੀਅਸ ਨਾਲ ਜੁਡ਼ੇ ਈਸਪ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਲੇਖਕਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਫਿਰ ਪੂਰੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਕਈ ਸੰਸਕਰਣਾਂ ਵਿੱਚ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈ ਹੋਰ ਲੇਖਕਾਂ ਨੇ ਸਿਰਫ਼ ਯੂਨਾਨੀ ਤੋਂ ਲਾਤੀਨੀ ਕਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਸੀ ਜੋ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਈਸਪ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਸਨ, ਐਬਸਟੇਮੀਅਸ ਦੀ ਰਚਨਾ ਬਹੁਤ ਹੱਦ ਤੱਕ ਮੌਲਿਕ ਸੀ।

ਕਈ ਵਾਰ ਐਬਸਟੇਮੀਅਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਮੱਗਰੀ ਤੋਂ ਲਿਆ ਸੀ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਮੌਜੂਦ ਕਹਾਉਤਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਵਿਆਖਿਆਤਮਕ ਢਾਂਚਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਸੀ। "ਦਿ ਬੀਅਰ ਐਂਡ ਦਿ ਬੀਜ਼" ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ 15 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਅੱਧ ਤੋਂ ਪਵਿੱਤਰ ਨੈਤਿਕਤਾ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਇਤਾਲਵੀ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਤੀਕ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ, "ਗੁਣ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਦੇ ਫੁੱਲ" (ਫਾਈਓਰੇ ਡੀ ਵਰਤੂ ਈ ਡੀ ਕੋਸਟਿਮੀਆ) । ਉੱਥੇ ਇਹ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ "ਗੁੱਸਾ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਦ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਰਿੱਛ ਨਾਲ ਜੋਡ਼ਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ", ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਇੱਕ ਮਧੂ ਮੱਖੀ ਦੁਆਰਾ ਡੰਗਿਆ ਹੋਇਆ ਇੱਕ ਰਿੱਛ ਇਸ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰੇਗਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕੋਈ ਹੋਰ ਉਸ ਨੂੰ ਡੰਗ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ-ਉਸ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਫਿਰ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਉਸ ਦਾ ਪਿੱਛੇ ਧੱਕਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਾਰਦਾ। ਇਸ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਨਾਲ 15ਵੀਂ ਸਦੀ ਅਤੇ 16ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਰਿੱਛ ਦੇ ਸਿਰ ਦੁਆਲੇ ਮੱਖੀਆਂ ਦੇ ਝੁੰਡ ਦੇ ਚਿੱਤਰ ਸਨ।

ਇਸ ਉਦਾਹਰਣ ਵਿੱਚ ਐਬਸਟੇਮੀਅਸ ਨੇ ਇੱਕ ਢਾਂਚਾਗਤ ਬਿਰਤਾਂਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਇੱਕ ਪਾਠ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਧੇਰੇ ਆਮ ਨੈਤਿਕ ਸਿੱਟਾ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਈਸੋਪਿਕ ਵਿੱਦਿਆ ਦੇ ਮੁੱਖ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।

ਜਾਨ ਵੈਨ ਕੇਸੇਲ ਦੁਆਰਾ ਰਿੱਛ ਅਤੇ ਮਧੂ ਮੱਖੀਆਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ, ਤਾਂਬੇ ਉੱਤੇ ਤੇਲ, 1672