ਲਾਈਲ ਚੈਨ
ਲਾਈਲ ਚੈਨ ਇੱਕ ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਕੰਪੋਜ਼ਰ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਪ੍ਰਤੀ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਸੰਚਿਤ ਕੰਮ ਲਿਖਣ ਦੀ ਆਪਣੀ ਵਿਲੱਖਣ ਪਹੁੰਚ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। [1]
ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸੰਗੀਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਡਾਇਰੀ ਜਾਂ ਯਾਦਗਾਰੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ-
ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ ਨਿਰੰਤਰ ਕਾਰਜ ਵਜੋਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ।” ਇਕ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਮੈਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਲੰਬੇ ਟੁਕੜਿਆਂ ਵਿਚ ਲਿਖਦਾ ਹਾਂ। ਜੋ ਮੈਂ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਜਾਣਿਆ ਹੈ, ਕਿ ਮੈਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅਰੰਭ ਅਤੇ ਅੰਤ ਲਿਖਣਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਕਿਉਂ, ਕਿਓਂਕਿ ਉਹ ਅਸਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇੱਕ ਕਲਾਕਾਰ ਵਜੋਂ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਕੰਮ ਸਿਰਜਦੇ ਹੋ, ਜੋ ਤੁਹਾਡਾ ਜੀਵਨ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਤੁਸੀਂ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤੇ ਗਏ ਅਨੁਭਵ ਦੁਆਰਾ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।" [2] " ਸੰਗੀਤ ਮੇਰੀਆਂ ਡਾਇਰੀਆਂ ਸਨ, ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਲਿਖਣ ਦਾ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ। ਇਕ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਵਜੋਂ ਮੈਂ ਸੰਗੀਤ ਨੂੰ ਉਹ ਆਵਾਜ਼ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।" [3]
ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੰਚਤ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵੱਖਰੇ ਸਿਰਲੇਖ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਰਕੈਸਟਰਾ ਵਿਦ ਸੋਲੋ ਇੰਸਟਰੂਮੈਂਟਸ ਅਤੇ ਸੋਲੋ ਪਿਆਨੋ, ਪਰ ਹਰ ਇੱਕ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਰ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੇ ਸਿਰਲੇਖਾਂ ਨਾਲ ਬਣਿਆ ਹੈ।
ਚਾਰ ਅਜਿਹੇ ਭਾਗਾਂ ਨੂੰ ਉੱਚ-ਪ੍ਰੋਫਾਈਲ ਮੀਡੀਆ ਕਵਰੇਜ ਮਿਲੀ ਹੈ: ਵਿੰਡ ਫਾਰਮ ਸੰਗੀਤ (ਟੋਨੀ ਐਬਟ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ) [4] , ਰੈਂਡੇਜ਼ਵਸ ਵਿਦ ਡਿਸਟਨੀ, [5] ਏਡਜ਼ ਮੈਮੋਅਰ ਕੁਆਰਟ [6] ਅਤੇ ਸੇਰੇਨੇਡ ਫਾਰ ਟੈਨਰ, ਸੈਕਸੋਫੋਨ ਅਤੇ ਆਰਕੈਸਟਰਾ ਆਦਿ।[7]
ਕੰਮ
ਸੋਧੋਉਸ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਰਚਨਾਵਾਂ ਸੋਲੋ ਪਿਆਨੋ ਅਤੇ ਸਟਰਿੰਗ ਕੁਆਰਟੇਟ ਹਨ -
ਸੋਲੋ ਪਿਆਨੋ
ਸੋਧੋਸੋਲੋ ਪਿਆਨੋ ਦੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਭਾਗ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ, ਵੱਡਾ ਅਪਵਾਦ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ 1, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿਚ 9/11 ਦੇ ਅੱਤਵਾਦੀ ਹਮਲਿਆਂ ਦੀ ਦੂਜੀ ਵਰ੍ਹੇਗੰਢ ਲਈ ਲਿਖਿਆ ਇਕ ਮਿੰਟ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਹੈ। ਇਹ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਯਾਦਗਾਰੀ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿਚ ਇਕ ਮਿੰਟ ਦੀ ਚੁੱਪੀ ਵਰਗਾ ਹੈ। [8] [9] [10]
ਉਸਦੀ ਵੈਬਸਾਈਟ ਵਿਚ ਸੋਲੋ ਪਿਆਨੋ ਦੇ ਕਈ ਹੋਰ ਭਾਗਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਨਟਾਈਟਲਡ (ਸਟੀਵ ਲਈ), ਵਿਸਕਾਨਸਿਨ ਕਾਉਬੋਏ ਲੂਲਬੀ ਅਤੇ ਨਚਸਟੀਕ ਉੱਤੇ ਯਾਦਗਾਰੀ ਲੇਖ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਉਸਨੇ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ। [11]
ਸਟਰਿੰਗ ਕੁਆਰਟੇਟ
ਸੋਧੋਸਟਰਿੰਗ ਕੁਆਰਟੇਟ ਦੇ ਕਈ ਭਾਗ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਉਹ ਭਾਗ ਜੋ 1991 ਤੋਂ 1996 ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਏਡਜ਼ ਯਾਦਗਾਰੀ ਚੌਕ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੋਰ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਬਰਟੀ ਅਤੇ ਪਰਸੂਟ, ਉਸਦੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੋ ਆਰਟ ਕੁਆਰਟੇਟ ਅਤੇ ਫਾਰਵੇਲ ਮਾਈ ਗੁੱਡ ਆਈ ਫੌਰਵੇਅਰ, [12] ਅਤੇ ਬਿਨਾ ਸਿਰਲੇਖ (ਥਾਮਸ ਬ੍ਰਾਂਡ ਗੇਵਿਡਮੇਟ) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ । [13]
ਏਡਜ਼ ਯਾਦਗਾਰੀ ਕੁਆਰਟੇਟ
ਸੋਧੋਕੰਮ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਚੈਨ ਦੇ 6 ਸਾਲ ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਮਹਾਮਾਰੀ ਦੀ ਸਿਖਰ ਤੇ ਏਡਜ਼ ਕਾਰਕੁਨ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ ਤੋਂ ਸਿਡਨੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਯੋਗਾਤਮਕ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਦਰਾਮਦ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। [6] [14]
ਇਹ ਕੰਮ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਮੇਕਸ਼ੀਆ ਚੌਰਟ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ "THE COMPOSER". lylechanmusic.com. Retrieved 12 March 2017.
{{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in:|website=(help) - ↑ "Queer Arts Festival composers venture into the perpetual and the textual". Georgia Straight Vancouver's News & Entertainment Weekly. 22 June 2016. Retrieved 12 March 2017.
- ↑ "ABC Classic FM – Australian Music – String Quartet: An AIDS Activist's Memoir". ABC Classic FM. Retrieved 12 March 2017.
- ↑ Daley, Mick (19 August 2015). "Julian Burnside commissions classical ode to wind farms as rebuke to Tony Abbott". The Sydney Morning Herald. Retrieved 12 March 2017.
- ↑ Burke, Kelly (2 April 2011). "I've got you, Abe … Carr channels his inner Lincoln". The Sydney Morning Herald. Retrieved 12 March 2017.
- ↑ 6.0 6.1 Westwood, Matthew (4 September 2014). "Composer Lyle Chan's musical reflections on an epidemic". The Australian.
- ↑ "Britten's letters with a teenage muse become a new song cycle". limelightmagazine.com.au. Retrieved 12 March 2017.
- ↑ "Forever No. 1 : from 'Solo Piano' by Lyle Chan : Work : Australian Music Centre". australianmusiccentre.com.au. Retrieved 12 March 2017.
- ↑ Koehne, James (2004). Liner notes to Eternity: The Timeless Music of Australian Composers (sound recording) (PDF). Australian Broadcasting Corporation. p. 9.
- ↑ "Forever No. 1 and Forever No. 13 from Solo Piano". Lyle Chan. 31 August 2010. Retrieved 12 March 2017.
- ↑ "solo piano | Lyle Chan". Lyle Chan. Retrieved 12 March 2017.
- ↑ "Farwell My Good I. Forever : (excerpt from String Quartet) by Lyle Chan : Work : Australian Music Centre". australianmusiccentre.com.au. Retrieved 12 March 2017.
- ↑ "Untitled (2005, Thomas Brand gewidmet) : string quartet by Lyle Chan : Work : Australian Music Centre". australianmusiccentre.com.au. Retrieved 12 March 2017.
- ↑ Carnegie, Reviewed by Joel (25 July 2014). "AIDS activist's musical memoir a triumph". The Age. Retrieved 12 March 2017.