ਲੰਡਨ ਅੰਡਰਗਰਾਊਂਡ
ਲੰਡਨ ਅੰਡਰਗ੍ਰਾਉਂਡ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਅੰਡਰਗਰਾ "ਦਾ ਟਿਊਬ" ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਇੱਕ ਜਨਤਕ ਤੇਜ਼ ਆਵਾਜਾਈ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਹੈ, ਜੋ ਗ੍ਰੇਟਰ ਲੰਡਨ, ਇੰਗਲੈਂਡ ਅਤੇ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਕਿੰਗਡਮ ਵਿੱਚ ਬਕਿੰਘਮਸ਼ਾਇਰ, ਐਸੇਕਸ ਅਤੇ ਹਰਟਫੋਰਡਸ਼ਾਇਰ ਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗਦੀਆਂ ਕਾਉਂਟੀਆਂ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।[1]
ਅੰਡਰਗਰਾਊਂਡ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਮੈਟਰੋਪੋਲੀਟਨ ਰੇਲਵੇ, ਧਰਤੀ ਦੀ ਧਰਤੀ ਹੇਠਲੀ ਯਾਤਰੀ ਰੇਲਵੇ ਤੋਂ ਹੈ। ਜਨਵਰੀ 1863 ਵਿਚ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਗਿਆ, ਇਹ ਹੁਣ ਸਰਕਲ, ਹੈਮਰਸਮਿਥ ਅਤੇ ਸਿਟੀ ਅਤੇ ਮੈਟਰੋਪੋਲੀਟਨ ਲਾਈਨਾਂ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ; ਧਰਤੀ ਹੇਠਲੀ ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਟ੍ਰੈਕਸ਼ਨ ਰੇਲ ਗੱਡੀਆਂ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਪਹਿਲੀ ਲਾਈਨ, ਸਿਟੀ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਲੰਡਨ ਰੇਲਵੇ, 1890 ਵਿਚ, ਹੁਣ ਉੱਤਰੀ ਲਾਈਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ। ਨੈਟਵਰਕ 11 ਲਾਈਨਾਂ ਤਕ ਫੈਲ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ 2017/18 ਵਿਚ 1.357 ਅਰਬ ਯਾਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਹ ਦੁਨੀਆ ਦਾ 11 ਵਾਂ ਵਿਅਸਤ ਮੈਟਰੋ ਸਿਸਟਮ ਬਣ ਗਿਆ। 11 ਲਾਈਨਾਂ ਸਮੂਹਿਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ 5 ਲੱਖ ਯਾਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਦੀਆਂ ਹਨ।[2][3]
ਸਿਸਟਮ ਦੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਸੁਰੰਗਾਂ ਕੱਟ ਅਤੇ ਕਵਰ ਵਿਧੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਿਆਂ ਸਤ੍ਹਾ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਹੇਠਾਂ ਬਣੀਆਂ ਸਨ; ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਛੋਟੀਆਂ, ਮੋਟੇ ਤੌਰ ਤੇ ਗੋਲ ਚੱਕਰ ਦੀਆਂ ਸੁਰੰਗਾਂ - ਜਿਹੜੀਆਂ ਇਸ ਦੇ ਉਪਨਾਮ, ਟਿ .ਬ ਨੂੰ ਵਾਧਾ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ - ਨੂੰ ਇੱਕ ਡੂੰਘੇ ਪੱਧਰ ਤੇ ਪੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਸਿਸਟਮ ਦੇ 270 ਸਟੇਸ਼ਨ ਅਤੇ 250 ਮੀਲ (400 ਕਿਲੋਮੀਟਰ) ਦਾ ਟ੍ਰੈਕ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਮ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਸਿਰਫ 45% ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਸੁਰੰਗਾਂ ਵਿਚ ਰੂਪੋਸ਼ ਹੈ, ਲੰਡਨ ਦੇ ਬਾਹਰੀ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਨੈਟਵਰਕ ਸਤਹ ਤੇ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਅੰਡਰਗਰਾਊਂਡ ਗ੍ਰੇਟਰ ਲੰਡਨ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਦੱਖਣੀ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਕਵਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਅਤੇ ਥੈਮਸ ਨਦੀ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵਿਚ ਸਿਰਫ 29 ਸਟੇਸ਼ਨ ਹਨ।[4]
ਮੁਢਲੀਆਂ ਟਿਊਬ ਲਾਈਨਾਂ, ਜਿਹੜੀਆਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਈ ਨਿੱਜੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੀ ਮਲਕੀਅਤ ਸਨ, ਨੂੰ 20 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ "ਅੰਡਰਗ੍ਰਾੱਨਡ" ਬ੍ਰਾਂਡ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇੱਕਠੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਆਖਰਕਾਰ ਉਪ-ਸਤਹ ਲਾਈਨਾਂ ਅਤੇ ਬੱਸ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਕੇ 1933 ਵਿੱਚ ਲੰਡਨ ਟ੍ਰਾਂਸਪੋਰਟ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਿੱਚ ਬਣ ਗਿਆ. ਲੰਡਨ ਪੈਸੈਂਜਰ ਟ੍ਰਾਂਸਪੋਰਟ ਬੋਰਡ (ਐਲ.ਪੀ.ਟੀ.ਬੀ.)। ਮੌਜੂਦਾ ਓਪਰੇਟਰ, ਲੰਡਨ ਅੰਡਰਗਰਾਊਂਡ ਲਿਮਟਿਡ (ਐਲ.ਯੂ.ਐਲ.), ਟਰਾਂਸਪੋਰਟ ਫਾਰ ਲੰਡਨ (ਟੀ.ਐਫ.ਐਲ.) ਦੀ ਪੂਰੀ ਮਾਲਕੀ ਵਾਲੀ ਸਹਾਇਕ ਕੰਪਨੀ ਹੈ, ਗਰੇਟਰ ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਟ੍ਰਾਂਸਪੋਰਟ ਨੈਟਵਰਕ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਨਿਗਮ ਹੈ। 2015 ਤੱਕ, ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਖਰਚਿਆਂ ਦਾ 92% ਯਾਤਰੀ ਕਿਰਾਏ 'ਤੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਟ੍ਰੈਵਲਕਾਰਡ ਦੀ ਟਿਕਟ 1983 ਵਿਚ ਅਤੇ ਓਇਸਟਰ, ਇਕ ਸੰਪਰਕ ਰਹਿਤ ਟਿਕਟਿੰਗ ਸਿਸਟਮ, 2003 ਵਿਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਸੰਪਰਕ ਰਹਿਤ ਕਾਰਡ ਦੀ ਅਦਾਇਗੀ 2014 ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸਰਵਜਨਕ ਟ੍ਰਾਂਸਪੋਰਟ ਸਿਸਟਮ ਹੈ।[5][6][7][8]
ਐਲ.ਪੀ.ਟੀ.ਬੀ. ਕਲਾ ਅਤੇ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਦਾ ਇਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਰਪ੍ਰਸਤ ਸੀ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਸਟੇਸ਼ਨ ਇਮਾਰਤਾਂ, ਪੋਸਟਰਾਂ ਅਤੇ ਜਨਤਕ ਕਲਾਕਾਰੀ ਨੂੰ ਆਧੁਨਿਕਵਾਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿਚ ਚਲਾਉਂਦਾ ਸੀ।[9][10][11] ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਟਿਊਬ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ, ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੈਰੀ ਬੈੱਕ 1931 ਵਿਚ, ਸੀ 2006 ਵਿਚ ਇਕ ਕੌਮੀ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਆਈਕਾਨ ਨੂੰ ਵੋਟ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਅਜਿਹੇ ਹੋਰ ਟੀ.ਐੱਫ.ਐੱਲ ਆਵਾਜਾਈ ਸਿਸਟਮ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਡੋਕਲੈਂਡਜ਼ ਲਾਈਟ ਰੇਲਵੇ, ਲੰਡਨ ਓਵਰਗਰਾਉਂਡ, ਕ੍ਰਾਸਰੇਲ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਐਲਿਜ਼ਾਬੈਥ ਲਾਈਨ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਮਲਿੰਕ। ਹੋਰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਲੰਡਨ ਅੰਡਰਗ੍ਰਾਉਂਡ ਬ੍ਰਾਂਡਿੰਗ ਵਿਚ ਰਾਊਂਡਲ ਅਤੇ ਜੌਹਨਸਟਨ ਟਾਈਪਫੇਸ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ 1916 ਵਿਚ ਐਡਵਰਡ ਜੌਹਨਸਟਨ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ "An overview of the rail industry in Great Britain" (PDF). UK Government – Office of Rail and Road. Retrieved 5 January 2017.
- ↑ "TfL annual report 2017-18" (PDF). Retrieved 26 February 2019.
- ↑ "Daily Ridership". London: Transport for London.
- ↑ May, Jack. "Why are there so few tube lines in South London?". City Metric. Archived from the original on 10 ਅਕਤੂਬਰ 2019. Retrieved 10 October 2019.
{{cite web}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help) - ↑ "Annual Report and Statement of Accounts 2011/12" (PDF). TfL. pp. 98, 100. Retrieved 25 October 2015.
Fares revenue on LU was £2,410m... Operating expenditure on the Underground increased to £2,630m
- ↑ "Annual Report and Statement of Accounts 2011/12" (PDF). TfL. p. 11. Retrieved 25 October 2015.
- ↑ Matters, Transport for London | Every Journey. "Contactless payment on London Underground". Transport for London (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 20 November 2017.
- ↑ Matters, Transport for London | Every Journey. "Licencing London's contactless ticketing system". Transport for London (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Archived from the original on 1 December 2017. Retrieved 20 November 2017.
- ↑ "Design in Relation to the Problem: The London Underground". Commercial Art & Industry: 38–59. 1932. Archived from the original on 2021-05-15. Retrieved 21 November 2017.
{{cite journal}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help) - ↑ Sagittarius (1928). "Celebrities of Advertising II: Frank Pick". Commercial Art & Industry: 168–9. Archived from the original on 1 December 2017. Retrieved 21 November 2017.
- ↑ Barman, Christian (1948). "Frank Pick and his Influence on Design in England". Graphis: 70–73. Archived from the original on 2021-05-15. Retrieved 21 November 2017.
{{cite journal}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help)