ਵਾਈ .ਜੀ .ਸ੍ਰੀਮਤੀ

ਵਾਈਜੀ ਸ੍ਰੀਮਤੀ (1926-27), ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੈਸੂਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ, ਇੱਕ ਕਲਾਕਾਰ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਸੀ। ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਸੰਗੀਤ, ਨਾਚ ਅਤੇ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਵਿੱਚ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਵਾਈਜੀ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਕਾਰਨੇਟਿਕ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਕਾਰਕ ਅਤੇ ਅਭਿਨੇਤੀ ਬਣੇ ਅਤੇ ਚੇਨ ਤੋਂ ਭਾਰਤੀ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਅੰਦੋਲਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਈ। ਉਹ ਮਹਾਤਮਾ ਗਾਂਧੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਰੱਖਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸੰਬੋਧਿਤ ਰੈਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਭਾਰਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਭਜਨ ਗਾਏਗੀ। ਉਸਨੇ ਕਲਾਕਾਰੀ ਨੂੰ ਕੌਮਵਾਦੀ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਮਰਪਿਤ ਕੀਤਾ, ਅਕਸਰ ਹਿੰਦੂ ਮਿਥਿਹਾਸ ਦੇ ਚਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਉਸ ਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਨੰਦਲਾਲ ਬੋਸ ਅਤੇ ਅਜੰਤਾ ਗੁਫਾਵਾਂ ਦੇ ਭਿੱਜੇ ਚਿੱਤਰਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ।

ਪਰਿਵਾਰ

1926 ਵਿੱਚ ਕਰਨਾਟਕ ਵਿੱਚ ਮੈਸੂਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਪਟੇਲ ਇੱਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਤੱਟੀ ਚੇਨਈ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਹੋਈ। ਉੱਥੇ ਉਸ ਦੇ ਵੱਡi ਭਰਾ, ਯੀ.ਜੀ. ਡੋਰਸਾਈਮੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਕਲਾਸੀਕਲ ਨ੍ਰਿਤ, ਗਾਉਣ, ਯੰਤਰ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਪੇਂਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਮਾਹਰ ਕੀਤਾ। ਉਸਦੇ ਦਾਦਾ ਮੈਸੂਰ ਦੇ ਮਹਾਰਾਜੇ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਜੋਤਿਸ਼ੀ ਸਨ। 'ਵਾਈ.ਜੀ.' ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸੰਖੇਪ ਮਹਾਰਾਜਾ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਇੱਕ ਸਨਮਾਨਯੋਗ ਟਾਈਟਲ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਦਾਦਾ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਿਤਾ ਇੱਕ ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਛੇ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਮਤਭੇਦ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕੀਤਾ।

ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨਾਚ ਹੋਈ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਸੋਲਬੋ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਹੋਈ। ਉਹ ਪੇਂਟ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਿਸ਼ੋਰ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਭਰਾ ਇੱਕ ਕਲਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਪਾਂਸਰ ਕੀਤਾ ਸੀ।

ਕਰੀਅਰ

ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤਰਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਸ਼ਰਧਾ ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਦੀ ਮਿਤੀ ਜਾਂ ਹਸਤਾਖਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਕੰਮ ਰਾਗ, ਡਾਂਸ ਅਹੁਦਿਆਂ ਅਤੇ ਮਿਥਿਹਾਸਿਕ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ 26 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਸੀ, ਸਾਲ 1952 ਵਿੱਚ ਸ਼ਤਾਬਦੀ ਹਾਲ ਮਦਰਾਸ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਕੀਤਾ। ਹੋਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀਆਂ ਅਤੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:

ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਤੇ ਸ਼ੈਲੀ

ਵਾਈ.ਜੀ. ਦਾ ਥੀਮ ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਦੀ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਸ਼ਰਧਾ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਤੇ ਤਾਰੀਖ ਜਾਂ ਹਸਤਾਖਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ।

ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਕਾਰਜ ਮਿਥਿਹਾਸ ਅਤੇ ਧਰਮ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਨਿਊਯਾਰਕ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸੰਗੀਤਕ ਕੈਰੀਅਰ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ ਅਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦਾ ਇੱਕ ਤੰਬੂੜਾ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਸੰਗੀਤਕ ਕੈਰੀਅਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ।.

ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਧਾਰਮਿਕ ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਪੇਂਡੂ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਨਾਲ ਦਿਲਚਸਪੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਇਹ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਭਾਵਨਾ ਸੀ ਜੋ ਚੇਤਨਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਸੀ। ਮੀਟ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ 25 ਵਾਟਰਕੂਲਰ ਪੇਂਟਿੰਗਜ਼ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੰਗੀਤ ਯੰਤਰ, ਪੁਰਾਲੇਖ ਦੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗਾਂ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ।

ਕਲਾ ਆਲੋਚਕ ਹੌਲੈਂਡ ਕੌਟਰ ਨੇ ਕਿਹਾ:

"ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਦੇ ਕੋਰੀਓਗ੍ਰਾਫਿਕ ਕੁਦਰਤਵਾਦ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਵਿਸ਼ੇ ਬਣਦੇ ਹਨ — ਇੱਕ ਔਰਤ ਦਾ ਪਹਿਰਾਵਾ, ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸੂਰਮਾਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ ਅਤੇ ਸੰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਪਹੁੰਚਣ ਯੋਗ ਮਨੁੱਖ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਧਾਰਮਿਕ ਜਾਂ ਅਧਿਆਤਮਕ ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਭਗਤ ਕਲਾਕਾਰ ਹੈ: ਉਸ ਦੀ ਹਿੰਦੂ ਦੇਵੀ ਸਰਸਵਤੀ ਦੀ 1947-48 ਦੀ ਪੇਂਟਿੰਗ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਘਰ ਦੀ ਜਗਵੇਦੀ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।”

ਇੱਕ ਸਿਖਿਅਤ ਕਲਾਸੀਕਲ ਡਾਂਸਰ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਉਸ ਦੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀ ਕਲਾਕਾਰੀ ਸਰੀਰਕ ਰੂਪ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਤਸਵੀਰਾਂ 'ਦਿ ਬੈਲ ਕਾਰਟ' ਅਤੇ 'ਪਰਸ਼ੂਰਾਮ' ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ 2007 ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਗ੍ਰਹਿ ਕਸਬੇ ਚੇਨਈ ਵਿੱਚ, 81 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੋਈ।

ਉਸ ਦੇ ਕੰਮ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪਿਛੋਕੜ ਵਾਲੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦਾ ਇੱਕ ਕਲਾਕਾਰ: ਵਾਈ.ਜੀ. ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਅਤੇ ਇੰਡੀਅਨ ਸਟਾਈਲ ਦੀ ਨਿਊ ਯਾਰਕ 2016 ਦੇ ਮੈਟਰੋਪੋਲੀਟਨ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਆਫ਼ ਆਰਟ ਵਿਖੇ ਸਾਲ 2016 ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਈ ਸੀ।

ਉਸ ਦਾ ਕੰਮ ਰਾਗਾਂ, ਨ੍ਰਿਤ ਸਥਾਨਾਂ ਅਤੇ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਕਥਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ 26 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਲਗਾਈ, ਸਾਲ 1952 ਵਿੱਚ ਸ਼ਤਾਬਦੀ ਹਾਲ ਮਦਰਾਸ ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਕੀਤਾ।

ਹੋਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀਆਂ ਅਤੇ ਕੰਮ

• In 1950, profiled in the first major survey publications of painters in the post-Independence India, Present Day Painters of India
• In 1952 The Government of Museum, Madras, Organized her first solo Exhibition.
• In 1955 All India Fine Arts and Crafts Society, New Delhi, Solo Exhibition.
• 1959 Beryl de Zoete invited her to England. Her time in England entailed concert performances, performances for BBC, teaching and exhibitions.
• 1960 New York publisher George Macy Companies offered her a commission to illustrate the Bhagavad Gita, upon completion of which, she was invited to New York.
• 1964-1969 she attended the Art Students League of New York after being provided with a Board of Control Scholarship to study printmaking.
• In 1961, her work for the deluxe edition of Bhagvad Gita were 15 commissioned paintings.
• 1960s to 1980, she supported herself through teaching, commissions and exhibitions. Her time in America was spent on telling stories about religion and culture in India through the means of watercolours as well as classical music and dance.
• 1967, she was commissioned by the Smithsonian Institution to create an etching for the Geneva Peace Conference. She was a participant of the Vietnam War protests.