ਵਿਡਾ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ
ਵਿਡਾ ਜੇਨ ਮੈਰੀ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ (13 ਅਪ੍ਰੈਲ 1869 ਅਗਸਤ 1949) ਇੱਕ ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਵੋਟ ਅਧਿਕਾਰਵਾਦੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਸੁਧਾਰਕ ਸੀ।[1][2] ਉਹ 1903 ਦੀਆਂ ਫੈਡਰਲ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਮਹਿਲਾ ਉਮੀਦਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਔਰਤਾਂ ਖਡ਼੍ਹੇ ਹੋਣ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ।
ਵਿਡਾ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ | |
|---|---|
 |
ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਦਾ ਜਨਮ ਪੋਰਟਲੈਂਡ, ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ 1877 ਵਿੱਚ ਮੈਲਬੌਰਨ ਚਲਾ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਉਹ ਲਗਭਗ ਅੱਠ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਪ੍ਰੈਸਬੀਟੇਰੀਅਨ ਲੇਡੀਜ਼ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪਡ਼੍ਹੇਗੀ।[3] ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦਾ ਅਨੁਸਰਣ ਮਹਿਲਾ ਵੋਟ ਅਧਿਕਾਰ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਇਸ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣ ਗਈ, ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਜਨਤਕ ਭਾਸ਼ਣ ਅਤੇ ਵੋਟ ਅਧਿਕਾਰ ਪੱਖੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕ ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਬਰਾਬਰ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਆਖਰੀ ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਰਾਜ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ 1908 ਤੱਕ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
1903 ਵਿੱਚ, ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਨੇ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਵਜੋਂ ਸੈਨੇਟ ਲਈ ਚੋਣ ਲਡ਼ੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 16.8% ਵੋਟਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈਆਂ।ਉਹ ਸੰਘੀ ਸੰਸਦ ਲਈ ਖਡ਼੍ਹੇ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਚਾਰ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੇਲੀਨਾ ਐਂਡਰਸਨ, ਨੈਲੀ ਮਾਰਟਲ ਅਤੇ ਮੈਰੀ ਮੂਰ-ਬੈਂਟਲੇ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਨੇ ਚਾਰ ਵਾਰ ਸੰਸਦ ਲਈ ਚੋਣ ਲਡ਼ੀ ਅਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਚੋਣ ਨਾ ਜਿੱਤਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਇੱਕ ਮੌਕੇ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਮੌਕਿਆਂ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਮਾਨਤੀ ਵਾਪਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਖੱਬੇਪੱਖੀ ਮੰਚਾਂ ਉੱਤੇ ਖਡ਼ੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਕੁਝ ਵਧੇਰੇ ਕੱਟਡ਼ਪੰਥੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਮਹਿਲਾ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਕੁਝ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਅਲੱਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਵੋਟ ਅਧਿਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਸਮਾਜਿਕ ਸੁਧਾਰਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਰਹੀ। ਉਹ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਉਤਸ਼ਾਹੀ ਸ਼ਾਂਤੀਵਾਦੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਜੰਗ ਵਿਰੋਧੀ ਸੰਗਠਨ, ਮਹਿਲਾ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੈਨਾ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ। ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਨੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੀਵੀਂ ਪ੍ਰੋਫਾਈਲ ਬਣਾਈ ਰੱਖੀ, ਆਪਣਾ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਮਾਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਸਾਇੰਸ ਅੰਦੋਲਨ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਗਈ ਅਤੇ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੱਕ ਉਸ ਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਨੂੰ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਮੁੱਢਲਾ ਜੀਵਨ
ਸੋਧੋਵਿਡਾ ਜੇਨ ਮੈਰੀ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਦਾ ਜਨਮ ਪੋਰਟਲੈਂਡ, ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜੋ ਜੈਕਬ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਅਤੇ ਇਜ਼ਾਬੇਲਾ (ਨੀ ਹਾਕਿੰਸ) ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਬੱਚੀ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਪਿਤਾ ਇੱਕ ਆਇਰਿਸ਼ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਸੀ ਅਤੇ ਵਿਕਟੋਰੀਅਨ ਗੈਰੀਸਨ ਆਰਟਿਲਰੀ ਵਿੱਚ ਅਧਿਕਾਰੀ ਸੀ। ਪੋਲਿਸ਼, ਯਹੂਦੀ ਅਤੇ ਆਇਰਿਸ਼ ਸਟੌਕ ਦੇ 10 ਮਾਰਚ 1839 ਨੂੰ ਕਾਰ੍ਕ, ਆਇਰਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਜੈਕਬ 1858 ਵਿੱਚ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਪਹੁੰਚੇ ਅਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਪੋਰਟਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ। ਉਸ ਨੂੰ 1867 ਵਿੱਚ ਵਿਕਟੋਰੀਅਨ ਗੈਰੀਸਨ ਆਰਟਿਲਰੀ ਵਿੱਚ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਕਰਨਲ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਸੀ। 3 ਜੂਨ 1868 ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਜੰਮੇ ਸਕੁਐਟਰ ਸੈਮੂਅਲ ਪ੍ਰੌਡਫੁੱਟ ਹਾਕਿੰਸ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਧੀ ਇਜ਼ਾਬੇਲਾ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ। ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਇੱਕ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਵਾਲੀ, ਇੱਕ ਟੀਟੋਟਲਰ ਸੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸੁਧਾਰ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਦੋਵੇਂ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸਮਾਜਿਕ ਜ਼ਮੀਰ ਵਾਲੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਮਸੀਹੀ ਸਨ। ਵਿਦਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚਾਰ ਹੋਰ ਬੱਚੇ ਹੋਏ-ਤਿੰਨ ਬੇਟੀਆਂ (ਲੀਨਾ, ਐਲਸੀ ਅਤੇ ਆਈਲੀਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੁੱਤਰ (ਸੇਲਵਿਨ) ।[4]
ਪੋਰਟਲੈਂਡ ਅਤੇ ਵਾਰਨਮਬੂਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ 1877 ਵਿੱਚ ਮੈਲਬੌਰਨ ਚਲੇ ਗਏ। ਇੱਥੇ ਜੈਕਬ ਮੈਲਬੌਰਨ ਚੈਰਿਟੀ ਆਰਗੇਨਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਸੁਸਾਇਟੀ, ਵੁਮੈਨਜ਼ ਹਸਪਤਾਲ ਕਮੇਟੀ, ਚੇਲਟੇਨਹੈਮ ਮੈਨਜ਼ ਹੋਮ ਅਤੇ ਲਿਓਂਗਾਥਾ ਵਿਖੇ ਲੇਬਰ ਕਲੋਨੀ ਨਾਲ ਨੇਡ਼ਿਓਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਚੈਰੀਟੇਬਲ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਭਲਾਈ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ।[4] ਹਾਲਾਂਕਿ ਇੱਕ ਵਿਰੋਧੀ ਵਿਰੋਧੀ ਜੈਕਬ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਨਿਰਭਰਤਾ ਵਿੱਚ ਦ੍ਰਿਡ਼ਤਾ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਚਾਰ ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਪਡ਼੍ਹਾਉਣ ਲਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਗਵਰਨੈੱਸ ਨੂੰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਵਿਦਾ ਨੂੰ 1884 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੈਸਬੈਟੀਰੀਅਨ ਲੇਡੀਜ਼ ਕਾਲਜ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ, 1886 ਵਿੱਚ ਮੈਟ੍ਰਿਕ ਕੀਤੀ। ਜਦੋਂ 1890 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਮੈਲਬੌਰਨ ਵਿੱਚ ਉਦਾਸੀ ਕਾਰਨ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਆਮਦਨ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ ਸੀ, ਤਾਂ ਵਿਦਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ, ਆਈਲੀਨ ਅਤੇ ਐਲਸੀ, ਸੇਂਟ ਕਿਲਡਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਹਿ-ਵਿਦਿਅਕ ਤਿਆਰੀ ਸਕੂਲ ਚਲਾਉਂਦੀਆਂ ਸਨ। 1892 ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 'ਇੰਗਲਟਨ' ਸਕੂਲ ਅਗਲੇ ਛੇ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਅਲਮਾ ਰੋਡ 'ਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।[5]
ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਵੋਟ ਅਧਿਕਾਰ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ
ਸੋਧੋ
ਸੰਨ 1891 ਵਿੱਚ, ਇਜ਼ਾਬੇਲਾ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਨੇ 22 ਸਾਲਾ ਵਿਦਾ ਨੂੰ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਵੋਟ ਅਧਿਕਾਰ ਪਟੀਸ਼ਨ ਲਈ ਦਸਤਖਤ ਇਕੱਠੇ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਭਰਤੀ ਕੀਤਾ। ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ, ਕਲੇਅਰ ਰਾਈਟ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ "ਵਿਡਾ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਧੀ ਨੂੰ ਵੀ ਇਸ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਅਗਵਾਈ ਦਿੱਤੀ ਜੋ ਆਖਰਕਾਰ ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਵੇਗੀਃ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼". ਉਹ 1890 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨ ਦੇ ਘੇਰੇ ਵਿੱਚ ਰਹੇਗੀ, ਪਰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਉਸ ਦੀ ਮੁੱਖ ਦਿਲਚਸਪੀ ਉਸ ਦੇ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਨਾਂ-ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਐਂਟੀ-ਸਵੀਟਿੰਗ ਲੀਗ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਮੀਨੋਲੋਜੀ ਸੁਸਾਇਟੀ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਇਸ ਕੰਮ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਨੁਕਸਾਨਾਂ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਅਨੁਭਵ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਉਹ ਮੰਨਦੀ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਸਮਾਨਤਾ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਸੀ।[6]
ਇਸ ਕੰਮ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ, ਉਸ ਦੀ ਐਨੇਟ ਬੀਅਰ-ਕ੍ਰਾਫੋਰਡ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਹੋ ਗਈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਨੇ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਫਰੈਂਚਾਇਜ਼ੀ ਸਮੇਤ ਸਮਾਜਿਕ ਮੁੱਦਿਆਂ ਲਈ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਕਵੀਨ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਹਸਪਤਾਲ ਲਈ ਇੱਕ ਅਪੀਲ ਆਯੋਜਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਾਂਝੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਈ। 1899 ਵਿੱਚ ਬੇਅਰ-ਕ੍ਰਾਫੋਰਡ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਨੇ ਵੋਟ ਅਧਿਕਾਰ ਲਈ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੰਗਠਿਤ ਅਤੇ ਲਾਬਿੰਗ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਅਤੇ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਕੌਂਸਲ ਫਾਰ ਵੂਮੈਨ ਸਫ਼ਰੇਜ ਦੀ ਸਕੱਤਰ ਬਣ ਗਈ। ਉਹ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਜਨਤਕ ਸਪੀਕਰ ਬਣ ਗਈ, ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਅਤੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਯੂਰਪ ਅਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਭਰੇ ਹੋਏ ਹਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਸ਼ਣ ਦਿੰਦੀ ਰਹੀ। ਸੰਨ 1902 ਵਿੱਚ ਉਹ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਗਈ, ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਹਿਲਾ ਸਫ਼ਰਾਜ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ ਬੋਲਦਿਆਂ (ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਸਕੱਤਰ ਚੁਣੀ ਗਈ ਸੀ) ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜਾਂ ਦੀ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਇੱਕ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮਹਿਲਾ ਵੋਟ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਸਬੂਤ ਦਿੱਤੇ, ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕੌਂਸਲ ਆਫ਼ ਵੂਮੈਨ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ।[4] 1903 ਵਿੱਚ, ਨਵੀਂ ਬਣੀ ਮਹਿਲਾ ਸੰਘੀ ਰਾਜਨੀਤਕ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਵਜੋਂ, ਉਹ ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਸੈਨੇਟ ਲਈ ਇੱਕ ਉਮੀਦਵਾਰ ਸੀ, ਜੋ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੰਸਦ ਦੀ ਚੋਣ ਲਈ ਖਡ਼੍ਹੇ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣ ਗਈ ਸੀ (ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਔਰਤਾਂ ਨੇ 1902 ਵਿੱਚ ਸੰਘੀ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ 51,497 ਵੋਟਾਂ (ਕੁੱਲ ਵੋਟਾਂ ਦਾ ਲਗਭਗ 5%) ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈਆਂ ਪਰ ਉਹ ਸੈਨੇਟ ਦੀ ਸੀਟ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੀ। ਇਸ ਨੁਕਸਾਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਹਿਲਾ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੰਗਠਨ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਮਹਿਲਾ ਰਾਜਨੀਤਕ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ (ਡਬਲਯੂ. ਪੀ. ਏ.) ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਾਸਿਕ ਰਸਾਲੇ ਆਸਟਰੇਲੀਅਨ ਵੁਮੈਨਸ ਸਫੀਅਰ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਸ ਨੇ "ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ, ਪਰ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ, ਅਜੇ ਵੀ ਖਿੰਡੇ ਹੋਏ, ਇਸ ਕਾਰਨ ਦੇ ਸਮਰਥਕ" ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਹੈ।[7][8] ਉਹ 1910,1913 ਅਤੇ 1914 ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਸੰਸਦ ਲਈ ਖਡ਼ੀ ਹੋਈ-ਉਸ ਦੀ ਪੰਜਵੀਂ ਅਤੇ ਆਖਰੀ ਬੋਲੀ 1917 ਵਿੱਚ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਉੱਤੇ ਸੈਨੇਟ ਦੀ ਸੀਟ ਲਈ ਸੀ, ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਵੋਟਾਂ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਉਸ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੁਤੰਤਰ ਅਤੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਖੱਬੇਪੱਖੀ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਲਈ ਬੈਲਟ' ਤੇ ਉੱਚ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ।[1] 1913 ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਸਕੱਤਰ ਡੋਰਿਸ ਬਲੈਕਬਰਨ ਸੀ, ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧੀ ਸਭਾ ਲਈ ਚੁਣੀ ਗਈ ਸੀ।[9]
1890 ਤੋਂ 1920 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ, ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਨੇ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੰਚਾਂ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕੌਂਸਲ ਆਫ਼ ਵੂਮੈਨ, ਵਿਕਟੋਰੀਅਨ ਵੂਮੈਨ ਪਬਲਿਕ ਸਰਵੈਂਟਸ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਅਤੇ ਵੂਮੈਨ ਰਾਈਟਰਜ਼ ਕਲੱਬ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਸ ਨੇ ਜਾਇਦਾਦ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਸਮਾਨਤਾ, ਜਨਮ ਨਿਯੰਤਰਣ, ਬਰਾਬਰ ਨੈਚੁਰਲਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਕਾਨੂੰਨ, ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਅਦਾਲਤਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਅਤੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਸਹਿਮਤੀ ਦੀ ਉਮਰ ਵਧਾਉਣ ਵਰਗੇ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਸੰਸਦ ਦੀ ਸਰਗਰਮ ਪੈਰਵੀ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰਸਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ 20 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਵੀਹ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸਨ।[10]
ਸੰਨ 1909 ਵਿੱਚ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਵਿੱਚ ਮਹਿਲਾ ਵੋਟ ਅਧਿਕਾਰ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰਨ ਲਈ 1905 ਵਿੱਚ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਦੂਜਾ ਅਖ਼ਬਾਰ-ਵੂਮੈਨ ਵੋਟਰ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਉਸ ਦੀਆਂ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਸਹਾਇਕ ਮੁੱਖ ਪੱਤਰ ਬਣ ਗਿਆ।[11] ਇਸ ਅਰਸੇ ਵਿੱਚ ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੁੱਠੀ ਭਰ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਯੂ. ਕੇ. ਵਿੱਚ ਐਡੀਲੇਡ ਵਿੱਚ ਜੰਮੇ ਮਿਊਰਿਅਲ ਮੈਟਰਸ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਵੋਟ ਅਧਿਕਾਰ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਸ਼ਾਂਤੀਪੂਰਨ ਜਨਤਕ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 'ਦ ਗ੍ਰਿਲ ਇੰਸਿਡੈਂਟ' ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਭੂਮਿਕਾ ਲਈ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਿਆ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਹਾਊਸ ਆਫ ਕਾਮਨਜ਼ ਵਿੱਚ ਲੇਡੀਜ਼ ਗੈਲਰੀ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਗ੍ਰਿਲ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। 1911 ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਨੇ ਮਹਿਲਾ ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਸੰਘ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ 'ਤੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ। ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਭਾਸ਼ਣਾਂ ਨੇ ਭਾਰੀ ਭੀਡ਼ ਖਿੱਚੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦੌਰੇ ਨੂੰ 'ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗੱਲ' ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[12] ਉਸ ਨੇ ਲਿਵਰਪੂਲ ਡਬਲਯੂ. ਪੀ. ਐੱਸ. ਯੂ. ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਐਲਿਸ ਡੇਵਿਸ ਲਈ ਲੇਕ ਡਿਸਟ੍ਰਿਕਟ ਵਿੱਚ ਹਾਲੀਡੇ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਦੇ ਦੌਰੇ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ, ਸਾਥੀ ਕਾਰਕੁਨ ਅਤੇ ਲੇਖਕ ਬੀਟਰਿਸ ਹੈਰਾਡੇਨ ਦੇ ਨਾਲ।[13]
ਸਮਰਸੈੱਟ ਵਿੱਚ ਬਾਥ ਦੇ ਨੇਡ਼ੇ ਈਗਲ ਹਾਊਸ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪਨਾਹ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਜੇਲ੍ਹ ਤੋਂ ਰਿਹਾਅ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਮੈਰੀ ਬਲੇਥਵੇਟ ਦੇ ਮਾਪੇ ਮੇਜ਼ਬਾਨ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਪ੍ਰੈਲ 1909 ਅਤੇ ਜੁਲਾਈ 1911 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਅਡੇਲਾ ਦੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਭੈਣ, ਕ੍ਰਿਸਟੈਬਲ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਐਨੀ ਕੇਨੀ, ਸ਼ਾਰਲੋਟ ਡੈਸਪਾਰਡ, ਮਿਲੀਸੈਂਟ ਫੌਸੇਟ ਅਤੇ ਲੇਡੀ ਲਿੱਟਨ ਸਮੇਤ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਉੱਥੇ ਰੁੱਖ ਲਗਾਏ।[14]ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਐਨੀ ਕੇਨੀ ਦੇ ਬਾਅਦ "ਐਨੀਜ਼ ਆਰਬੋਰੇਟਮ" ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।[15][16] ਮੈਦਾਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ "ਪੰਖੁਰਸਟ ਤਲਾਬ" ਵੀ ਸੀ।[17]
ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਨੂੰ ਈਗਲ ਹਾਊਸ ਵਿੱਚ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਹੋਲੀ ਦਾ ਰੁੱਖ ਲਗਾਇਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਤਖ਼ਤੀ ਬਣਾਈ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਕਰਨਲ ਲਿਨਲੀ ਬਲੇਥਵੇਟ ਦੁਆਰਾ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।[18]
ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਅਤੇ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਮਹਿਲਾ ਵੋਟਰ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਦੀ ਨੀਂਹ ਨਾਲ ਸਮਾਪਤ ਹੋਈ, ਜੋ ਇਹ ਸੁਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਇੱਕ ਸੰਗਠਨ ਹੈ ਕਿ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸੰਸਦ ਐਂਟੀਪੋਡੀਅਨ ਕਲੋਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੋਟ ਅਧਿਕਾਰ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗੀ। [ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਨੇ ਲੰਡਨ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਵੋਟ ਅਧਿਕਾਰ ਲੂਈ ਕੁਲੇਨ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ।[19]
ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਉਸ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਔਰਤ "ਨਸਲ ਦੇ ਥਰਮਾਮੀਟਰ ਵਿੱਚ ਪਾਰਾ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰਦੀ ਹੈ. ਉਸ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕਿਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਵਹਿਸ਼ੀਪੁਣੇ ਤੋਂ ਉੱਭਰੀ ਹੈ". ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਨਾਰੀਵਾਦੀ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਪੈਟਰੀਸ਼ੀਆ ਗ੍ਰਿਮਸ਼ਾ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਗੋਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਆਦਿਵਾਸੀ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਲਈ "ਵਹਿਸ਼ੀ" ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ-ਇਸ ਲਈ ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਜਾਂ ਵੋਟ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।[20][21]
ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਇੱਕ ਉਤਸ਼ਾਹੀ ਸ਼ਾਂਤੀਵਾਦੀ ਸੀ, ਪੀਸ ਅਲਾਇੰਸ ਦਾ ਚੇਅਰਮੈਨ ਬਣਿਆ ਅਤੇ 1915 ਵਿੱਚ ਮਹਿਲਾ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੈਨਾ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਅਡੇਲਾ ਪੈਨਖੁਰਸਟ ਦੀ ਭਰਤੀ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਇੰਗਲੈਂਡ ਤੋਂ ਇੱਕ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਵਜੋਂ ਆਈ ਸੀ। ਸੰਨ1919 ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਜ਼ਿਊਰਿਖ ਵਿੱਚ ਮਹਿਲਾ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਮੇਲਨ ਵਿੱਚ ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰਨ ਦਾ ਸੱਦਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ। ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰੀ ਵਿੱਚ ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਨਾਰੀਵਾਦ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਜਨਤਕ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਹਿਲਾ ਰਾਜਨੀਤਕ ਸੰਗਠਨ ਭੰਗ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਬੰਦ ਹੋ ਗਏ। ਉਸ ਨੇ ਕਈ ਜਨਤਕ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਮੁਹਿੰਮ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਵਿਲੱਖਣ ਅਤੇ ਅਣਚਾਹੇ ਯੋਗਦਾਨ ਵਿੱਚ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ। ਬਾਅਦ ਦੇ ਦਹਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਅਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਰਾਜਨੀਤੀ ਪ੍ਰਤੀ ਵਧੇਰੇ ਹਮਦਰਦੀ ਵਾਲੀਆਂ ਬਣ ਗਈਆਂ।[22]
ਬਾਅਦ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਸੋਧੋਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਆਖਰੀ ਦਹਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਵਿਸ਼ਵ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੇ ਹੱਲ ਵਜੋਂ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਅਧਿਆਤਮ ਵੱਲ ਵਧੇਰੇ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਸਾਇੰਸ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ-ਜਿਸ ਦੇ ਮੈਲਬੌਰਨ ਚਰਚ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਅਗਲੇ ਦੋ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੱਕ, ਉਹ ਚਰਚ ਦੀ ਇੱਕ ਪਾਠਕ, ਅਭਿਆਸ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰੇਗੀ। ਕਈ ਮੁਕੱਦਮੇਬਾਜ਼ੀਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਸ ਨੇ ਕਦੇ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਖਰੀ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋ ਭੈਣਾਂ, ਆਈਲੀਨ (ਜਿਸ ਨੇ ਕਦੇ ਵਿਆਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ) ਅਤੇ ਐਲਸੀ (ਹੈਨਰੀ ਹਾਈਡ ਚੈਂਪੀਅਨ ਦੀ ਵਿਧਵਾ) ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਵਿਡਾ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਦੀ 15 ਅਗਸਤ 1949 ਨੂੰ 80 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਦੱਖਣੀ ਯਾਰਾ, ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੈਂਸਰ ਨਾਲ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਉਸ ਦਾ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅਸਥੀਆਂ ਖਿੰਡਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ।[4]
ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ
ਸੋਧੋਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਗਈ, ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਸਮਾਜਿਕ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੋਹਰੀ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਕਈ ਔਰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਪੀਡ਼੍ਹੀਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦੇ ਸਰੋਤ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਦੂਜੀ ਲਹਿਰ ਨਾਰੀਵਾਦ ਨੇ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨੂੰ ਮੁਡ਼ ਸੁਰਜੀਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਨਵੀਆਂ ਜੀਵਨੀਆਂ ਅਤੇ ਰਸਾਲਿਆਂ ਦੇ ਲੇਖਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਕੀਤਾ।
1978 ਵਿੱਚ, ਕੈਨਬਰਾ ਦੇ ਉਪਨਗਰ ਚਿਸ਼ੋਲਮ ਦੀ ਇੱਕ ਗਲੀ ਦਾ ਨਾਮ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਕ੍ਰਿਸੈਂਟ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਇੱਕ ਸਮਾਜ ਸੁਧਾਰਕ ਵਜੋਂ ਉਸ ਦੇ ਕੰਮ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਦਾ ਸੀ।[23]
1984 ਵਿੱਚ, ਮੈਲਬੌਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਘੀ ਵੋਟਰ, ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਦੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਦਾ ਨਾਮ ਉਸ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ ਮੈਲਬੌਰਨ ਦੇ ਸੰਸਦ ਭਵਨ ਗਾਰਡਨ ਅਤੇ ਪੋਰਟਲੈਂਡ, ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਵਿੱਚ ਸੀਟਾਂ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ।[24]
ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਵਿੱਚ ਮਹਿਲਾ ਚੋਣ ਲਾਬੀ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦਾ ਨਾਮ ਰੱਖਿਆ। 2008 ਵਿੱਚ, ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਵੋਟ ਅਧਿਕਾਰ ਦੀ ਸ਼ਤਾਬਦੀ, ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[25]
ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ
ਸੋਧੋਵਿਡਾ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਛੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆਈ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੰਗੀ ਤਜ਼ਰਬੇ ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਚਾਰ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਾਲੀ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਲਡ਼ੀ 'ਦਿ ਵਾਰ ਦੈਟ ਚੇਂਜਡ ਅਸ' ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ।[26][27]
ਵਿਡਾ ਗੋਲਡਸਟਾਈਨ ਵੈਂਡੀ ਜੇਮਜ਼ ਦੇ ਨਾਵਲ, ਆਊਟ ਆਫ਼ ਦ ਸਾਇਲੈਂਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪਾਤਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਕਟੋਰੀਅਨ ਔਰਤ ਮੈਗੀ ਹੈਫਰਨਨ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ 1900 ਵਿੱਚ ਮੈਲਬੌਰਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਨਵਜੰਮੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਡੁਬੋਣ ਦਾ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ Wright, Author's Note, "...the terms suffragist and suffragette are not interchangeable. Suffragists are people who advocate for votes for women. Men can be suffragists, and they were. The term is a generic description of a political position, akin to the terms socialist, capitalist or environmentalist. Suffragettes, by contrast, were a specific group of (mostly) women defined by their membership of certain suffrage organisations at a certain time in British history."
- ↑ Wright, Clare (2019). You daughters of freedom: The Australians who won the vote and inspired the world. Melbourne: Text Publishing. ISBN 9781922268181.
- ↑ "Goldstein, Vida Jane (1869–1949)". Biography - Vida Jane Goldstein - Australian Dictionary of Biography. adb.anu.edu.au. Archived from the original on 6 ਮਾਰਚ 2016. Retrieved 24 ਦਸੰਬਰ 2015.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 Brownfoot, Janice N Vida Goldstein profile at Australian Dictionary of Biography (ADB) online edition Archived 20 May 2011 at the Wayback Machine.; retrieved 1 October 2009.
- ↑ Friends of St. Kilda Cemetery The Suffragette: Biography of Vida Goldstein Archived 28 August 2008 at the Wayback Machine.
- ↑ Lees, Kirsten (1995) Votes for Women: The Australian Story, St. Leonards: Allen & Unwin, p. 145
- ↑ Vida Goldstein. (1900) 'By way of Introduction' Australian Women's Sphere, Volume 1, no. 1 (September), p. 2
- ↑ Women's Political Association (2022-08-08). "Changing The World: The Women's Political Association". The Commons Social Change Library (in Australian English). Retrieved 2022-10-05.
- ↑ Anne Heywood. Profile of Doris Blackburn (1889–1970) Archived 16 October 2009 at the Wayback Machine., Australian Women's Register; retrieved 1 October 2009.
- ↑ Audrey Oldfield. (1992) Woman suffrage in Australia: a gift or a struggle? Cambridge University Press, pp. 145–153
- ↑ Lees, Kirsten (1995) Votes for Women: The Australian Story St. Leonards: Allen & Unwin, p. 146
- ↑ Alice Henry (1911) Vida Goldstein Papers, 1902–1919. LTL:V MSS 7865
- ↑ Cowman, Kirsta (1994). "Engendering Citizenship: The Political involvement of Women in Merseyside 1890-1920" (PDF). University of York Centre for Women's Studies. Retrieved 6 December 2019.
- ↑ "Eagle House". historicengland.org.uk. Retrieved 25 November 2008.
- ↑ Hammond, Cynthia Imogen (2017). Architects, Angels, Activists and the City of Bath, 1765-1965 ": Engaging with Women's Spatial Interventions in Buildings and Landscape. Routledge. ISBN 9781351576123.
- ↑ Hannam, June (Winter 2002). "Suffragette Photographs" (PDF). Regional Historian (8). Archived from the original (PDF) on 27 October 2017.
- ↑ "Book of the Week: A Nest of Suffragettes in Somerset". Woman and her Sphere. 12 September 2012. Archived from the original on 27 October 2017. Retrieved 27 October 2017.
- ↑ "1911, Blathwayt, Col Linley". Bath in Time, Images of Bath online (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Archived from the original on 31 January 2018. Retrieved 2018-01-31.
- ↑ "Louie Cullen—part two". www.nla.gov.au (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Archived from the original on 2019-11-03. Retrieved 2019-11-03.
- ↑ See Patricia Grimshaw, 'A white woman's suffrage', in editor Helen Irving's A Woman's Constitution? Gender and History in the Australian Commonwealth, Hale and Iremonger, Sydney, 1996, p. 90
- ↑ Grimshaw, p. 179
- ↑ Brownfoot, Janice N. Profile: Vida Goldstein, Australian Dictionary of Biography online edition Archived 20 May 2011 at the Wayback Machine.
- ↑ "Street Nomenclature: List of Additional Names With Reference to Origin". Commonwealth of Australia Gazette. 1978-02-08. Retrieved 2022-02-07.
- ↑ "Memorial Seat for Suffagette Vida Goldstein, Portland, Victoria". Groundspeak, Inc. Retrieved 2022-02-07.
- ↑ "Victorian Women's Political History Revealed". Minister for Women's Affairs. Archived from the original on 2009-01-09. Retrieved 2022-02-07.
- ↑ "The War That Changed Us". Internet Movie Database. Archived from the original on 8 September 2014. Retrieved 12 September 2014.
- ↑ "The War That Changed Us". Australian Broadcasting Corporation. Archived from the original on 12 September 2014. Retrieved 12 September 2014.