ਸੁਲਾਵੇਸੀ

ਸੁਲਾਵੇਸੀ (Sulawesi) ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ ਦੇ ਵੱਡੇ ਸੁੰਦਾ ਦੀਪ ਸਮੂਹ ਦੇ ਚਾਰ ਟਾਪੂਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਅਤੇ ਬੋਰਨੀਓ ਅਤੇ ਮਾਲੂਕੂ ਟਾਪੂ ਦੇ ਵਿੱਚਕਾਰ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਕੇਵਲ ਸੁਮਾਤਰਾ, ਬੋਰਨੀਓ ਅਤੇ ਪਾਪੁਆ ਹੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੇਵਲ ਜਾਵਾ ਅਤੇ ਸੁਮਾਤਰਾ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਹੀ ਇਸ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਸੇਲੀਬਿਜ (ਪੁਰਤਗਾਲੀ: Celebes) ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।

ਸੁਲਾਵੇਸੀ

ਭੂਗੋਲ
ਟਿਕਾਣਾ	ਦਖਣ ਪੂਰਬ ਏਸ਼ੀਆ
ਗੁਣਕ	2°08′S 120°17′E
ਬਹੀਰਾ	ਬੜਾ ਸੁੰਦਾ ਦੀਪ ਸਮੂਹ
ਖੇਤਰ	174,600 km2 (67,400 sq mi)
ਖੇਤਰ ਰੈਂਕ	11ਵਾਂ
ਉੱਚਤਮ ਉਚਾਈ	3,478 m (11411 ft)
ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ
ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ
ਜਨ-ਅੰਕੜੇ
ਜਨਸੰਖਿਆ	1.6 ਕਰੋੜ
ਜਨਸੰਖਿਆ ਘਣਤਾ	92/km2 (238/sq mi)

ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ

ਸੁਲਾਬੇਸੀ ਟਾਪੂ ਵਿੱਚ 3 ਲੰਬੇ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਹਨ ਜੋ ਤੋਮਿਨੀ ਜਾਂ ਗੋਰੋਂਤਲੋ, ਟੋਲੋ ਅਤੇ ਬੋਨੀ ਦੀਆਂ ਖਾੜੀਆਂ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਇਸਦੀ ਆਕ੍ਰਿਤੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਚਿੱਤਰ ਹੈ। ਸੇਲੇਬੀਜ ਦੀ ਲੰਮਾਈ 800 ਮੀਲ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਤਟ ਰੇਖਾਵਾਂ ਦੀ ਲੰਮਾਈ 2000 ਮੀਲ ਹੈ। ਇਸਦੀ ਔਸਤ ਚੋੜਾਈ 36 ਤੋਂ 120 ਮੀਲ ਤੱਕ ਹੈ। ਉਂਜ ਇੱਕ ਸਥਾਨ ਉੱਤੇ ਤਾਂ ਇਸਦੀ ਚੌੜਾਈ ਕੇਵਲ 18 ਮੀਲ ਹੈ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਇਸ ਟਾਪੂ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਸਥਾਨ ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ 70 ਮੀਲ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਡੂੰਘੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਇਸ ਟਾਪੂ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਨਿਊਗਿਨੀ, ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਬੋਰਨੀਓ, ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਸੇਲੇਬੀਜ ਸਾਗਰ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਫਲੋਰਸ ਸਾਗਰ ਅਤੇ ਟਾਪੂ ਹਨ। ਮਕਾਸਾਰ ਜਲਡਮਰੂਮਧ ਇਸਨੂੰ ਬੋਰਨੀਓ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਤਟ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਵਾਲੀ ਟਾਪੂ ਹੈ। ਸੇਲੇਬੀਜ ਦਾ ਧਰਾਤਲ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਪਹਾੜੀ ਹੈ। ਇਸ ਟਾਪੂ ਵਿੱਚ ਉੱਤਰ ਤੋਂ ਦੱਖਣ ਦੋ ਸਮਾਂਤਰ ਪਹਾੜ ਸ਼ਰੇਣੀਆਂ ਫੈਲੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਮਾਉਂਟ ਲੈਂਤੇਮੇਰੀਓ (੧੧੨੮੬) ਸਰਵ ਉਚ ਬਿੰਦੂ ਹੈ। ਉੱਤਰ ਪੂਰਬ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਦੇ ਪਹਾੜ ਜਵਾਲਾਮੁਖੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੁੱਝ ਸਰਗਰਮ ਵੀ ਹਨ। ਪਰਬਤੀ ਸ਼ਰੇਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਚੌੜੀਆਂ ਭੂਭਰੰਸ਼ ਘਾਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਝੀਲਾਂ ਹਨ। ਟੋਨਡਾਨੋ ਝੀਲ 9 ਮੀਲ ਲੰਮੀ ਅਤੇ 3.5 ਮੀਲ ਚੌੜੀ ਹੈ। ਕੁਦਰਤੀ ਝਰਨਿਆਂ ਨਾਲ ਯੁਕਤ ਇਸਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਨੋਹਰ ਹੈ। ਇਹ ਸਮੁੰਦਰ ਤਲ ਤੋਂ 2000 ਫੁੱਟ ਦੀ ਉਚਾਈ ਉੱਤੇ ਹੈ। ਪੋਸੋ, ਮੈਂਟੇਨਾ ਅਤੇ ਬੋਬੂਤੀ ਹੋਰ ਮੁੱਖ ਝੀਲਾਂ ਹਨ। ਸੇਲੇਬੀਜ ਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਛੋਟੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਝਰਨੇ ਅਤੇ ਖੱਡ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਤੱਟੀ ਮੈਦਾਨ ਨਾਮ ਮਾਤਰ ਦਾ ਹੀ ਹੈ। ਜੇਨੇਮੇਜਾ, ਪੋਸੋ, ਸਾਦਾਂਗ ਅਤੇ ਲਾਸੋਲੋ ਮੁੱਖ ਨਦੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਦੀ ਜਲਵਾਯੂ ਗਰਮ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਸਮੁੰਦਰੀ ਹਵਾਵਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਗਰਮੀ ਦਾ ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵ ਘੱਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਔਸਤ ਤਾਪ 11° - 30° ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਹੇਠਲਾ ਅਤੇ ਉੱਚਤਮ ਤਾਪ ਕਰਮਵਾਰ: 20° ਅਤੇ 70° ਹੈ। ਪੱਛਮੀ ਤਟ ਉੱਤੇ ਵਰਖਾ 21 ਇੰਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਉੱਤਰੀ ਪੂਰਵੀ ਪ੍ਰਾਯਦੀਪ ਵਿੱਚ 10 ਇੰਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਾਰਾ ਭਾਗ ਜੰਗਲਾਂ ਨਾਲ ਢਕਿਆ ਹੈ। ਪਹਾੜ ਸਬੰਧੀ ਢਾਲਾਂ ਉੱਤੇ ਦੀਆਂ ਵਨਸਪਤੀਆਂ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਬਹੁਤ ਹੀ ਲੁਭਾਵਣਾ ਹੈ। ਤਾੜ ਦੀਆਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਜਾਤੀਆਂ ਵਲੋਂ ਰੱਸੀਆਂ ਲਈ ਰੇਸ਼ੇ, ਚੀਨੀ ਲਈ ਰਸ, ਅਤੇ ਸੈਗੁਗੇਰ (Sagueir) ਨਾਮਕ ਪੀਣ ਪਦਾਰਥ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬਾਂਸ, ਬਰੇਡਫਰੁਟ, ਟੇਮਿਰਿਟ ਅਤੇ ਨਾਰੀਅਲ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਅਧਿਕਤਾ ਹੈ। ਖਾਧ ਅੰਨ ਵਿੱਚ ਝੋਨਾ ਅਤੇ ਮੱਕਾ ਉਲੇਖਨੀ ਹੈ। ਗੰਨਾ, ਤੰਮਾਕੂ ਅਤੇ ਭਾਜੀ ਸਬਜੀ ਦੀ ਉਪਜ ਖੂਬ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਤੱਟੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮਛਲੀਆਂ ਫੜੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੇਨਾਡੋ ਵਿੱਚ ਸੋਨਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਹੋਰ ਖਣਿਜਾਂ ਦੇ ਨਿਕਲ, ਲੋਹਾ, ਹੀਰਾ, ਸੀਸਾ ਅਤੇ ਕੋਲਾ ਮੁੱਖ ਹਨ। ਨਿਰਆਤ ਦੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਵਿੱਚ ਗਰੀ, ਮੱਕਾ, ਕਾਹਵਾ, ਰਬੜ, ਕਾਪਾਕ, ਜਾਇਫਲ ਖੱਲ ਅਤੇ ਸੀਂਗ ਅਤੇ ਲਕੜੀਆਂ ਹਨ। ਤੱਟੀ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿਆਦਾ ਲੋਕ ਨਿਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤੇ ਨਿਵਾਸੀ ਮਲਾ ਹਨ। ਸੇਲੇਬੀਜ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਜਨਜਾਤੀਆਂ ਮੁੱਖ ਹਨ - ਟੋਆਲਾ (Toala), ਬੁਗਿਨੀਜ (Buginese), ਮਕਾਸਰ (Macassar), ਮਿੰਹਰਾਾਸੀਜ ਅਤੇ ਗੋਰੋਂਤਲੀਜ (Gorontalese)।