ਹੰਸ ਬੇਥ
ਹੰਸ ਅਲਬਰੈੱਕਟ ਬੇਥ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Hans Albrecht Bethe; ਜੁਲਾਈ 2, 1906 - 6 ਮਾਰਚ, 2005) ਇੱਕ ਜਰਮਨ-ਅਮਰੀਕੀ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨੀ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਖਗੋਲ-ਵਿਗਿਆਨ, ਕੁਆਂਟਮ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਡਾਇਨਾਮਿਕਸ ਅਤੇ ਠੋਸ ਰਾਜ ਰਾਜ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਅਤੇ ਸਟੀਲਰ ਨਿਊਕਲੀਓਸਿੰਥੇਸਿਸ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਲਈ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ 1967 ਦਾ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ।[1][2]
ਆਪਣੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕਰੀਅਰ ਲਈ, ਬੈਥ ਕੌਰਨੇਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਰਿਹਾ।[3] ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਗੁਪਤ ਲਾਸ ਅਲਾਮੌਸ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਵਿੱਚ ਸਿਧਾਂਤਕ ਵਿਭਾਗ ਦਾ ਮੁਖੀ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੇ ਸਨ। ਉਥੇ ਉਸਨੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਨਾਜ਼ੁਕ ਪੁੰਜ ਦੀ ਗਣਨਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਅਗਸਤ 1945 ਵਿਚ ਨਾਗਸਾਕੀ ਉੱਤੇ ਸੁੱਟੇ ਗਏ "ਫੈਟ ਮੈਨ" ਹਥਿਆਰ ਟ੍ਰਿਨਿਟੀ ਟੈਸਟ ਅਤੇ ਦੋਵਾਂ ਵਿਚ ਵਰਤੇ ਗਏ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਵਿਚ ਇਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।
ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬੈਥ ਨੇ ਵੀ ਹਾਈਡ੍ਰੋਜਨ ਬੰਬ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿਚ ਇਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿਚ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਇਹ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਾਲ ਕਿ ਇਹ ਬਣਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਿਆ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬੈਥ ਨੇ ਅਲਬਰਟ ਆਇਨਸਟਾਈਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੀ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਕਮੇਟੀ ਨਾਲ ਪਰਮਾਣੂ ਪਰੀਖਣ ਅਤੇ ਪਰਮਾਣੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੀ ਦੌੜ ਵਿਰੁੱਧ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਈ। ਉਸਨੇ ਕੈਨੇਡੀ ਅਤੇ ਨਿਕਸਨ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਦਸਤਖਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕ੍ਰਮਵਾਰ 1963 ਦੀ ਅੰਸ਼ਕ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਟੈਸਟ ਬਾਨ ਸੰਧੀ ਅਤੇ 1972 ਦੀ ਐਂਟੀ-ਬੈਲਿਸਟਿਕ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਸੰਧੀ (ਸਾਲਟ I) ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ।
ਉਸਦੀ ਵਿਗਿਆਨਕ ਖੋਜ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਰੁਕੀ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਨੱਬੇਵਿਆਂ ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿਚ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੇਪਰਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕੁਝ ਕਰੀਅਰ ਦੇ ਹਰ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਇਕ ਵੱਡਾ ਪੇਪਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਬਣ ਗਿਆ। ਇਕ ਵਾਰ ਉਸ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ (ਫ੍ਰੀਮੈਨ ਡਾਈਸਨ), ਨੇ ਉਸਨੂੰ "20 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦਾ ਸਰਵਉੱਚ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ-ਹੱਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ" ਕਿਹਾ।[4]
ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਸੋਧੋਬੈਥ ਦੇ ਸ਼ੌਕ ਵਿਚ ਸਟੈਂਪ ਇਕੱਤਰ ਕਰਨ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।[5] ਉਹ ਬਾਹਰੋਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਇੱਕ ਉਤਸ਼ਾਹੀ ਉਤਸ਼ਾਹੀ ਸੀ, ਆਲਪਸ ਅਤੇ ਰੌਕੀਜ਼ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰਦਾ ਸੀ।[6] 6 ਮਾਰਚ 2005 ਨੂੰ ਨਿਊਯਾਰਕ ਦੇ ਇਥਕਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।[7][8] ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਰੋਜ਼ ਅਤੇ ਦੋ ਬੱਚੇ ਬਚੇ ਸਨ।[9] ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਉਹ ਕਾਰਨੇਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਐਮੇਰਿਟਸ, ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਜੋਨ ਵੈਂਡਲ ਐਂਡਰਸਨ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਸਨ।[10]
ਬੈਥੇ 1957 ਵਿਚ ਰਾਇਲ ਸੁਸਾਇਟੀ (ਫੌਰਮੈਮਰਸ) ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਮੈਂਬਰ ਚੁਣੇ ਗਏ ਸਨ,[1] ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਸੁਪਰਨੋਵਾਏ ਦੇ ਮਕੈਨਿਜ਼ਮ 'ਤੇ ਰਾਇਲ ਸੁਸਾਇਟੀ ਵਿਖੇ 1993 ਦੇ ਬੇਕਰੀਅਨ ਭਾਸ਼ਣ ਦਿੱਤੇ।[11] 1978 ਵਿਚ ਉਹ ਜਰਮਨ ਸਾਇੰਸ ਅਕੈਡਮੀ ਲਿਓਪੋਲਡਿਨਾ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ।[12]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ 1.0 1.1 Lee, S.; Brown, G. E. (2007). "Hans Albrecht Bethe. 2 July 1906 -- 6 March 2005: Elected ForMemRS 1957". Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society. 53: 1. doi:10.1098/rsbm.2007.0018.
- ↑ Horgan, John (1992). "Illuminator of the Stars". Scientific American. 267 (4): 32–40. Bibcode:1992SciAm.267d..32H. doi:10.1038/scientificamerican1092-32.
- ↑ Available at www.JamesKeckCollectedWorks.org are the class notes taken by one of his students at Cornell from the graduate courses on Nuclear Physics and on Applications of Quantum Mechanics he taught in the spring of 1947.
- ↑ Wark, David (11 January 2007). "The Supreme Problem Solver". Nature. 445 (7124): 149–150. Bibcode:2007Natur.445..149W. doi:10.1038/445149a.
- ↑ Schweber 2012.
- ↑ Brown & Lee 2006.
- ↑ Nobel Laureate Hans Bethe passes away at age of 98, March 7, 2005, Wikinews
- ↑ Weil, Martin (March 8, 2005). "Hans Bethe Dies; Nobel Prize Winner Worked on A-Bomb". The Washington Post. p. B06.
- ↑ Tucker, Anthony (March 8, 2005). "Obituary: Hans Bethe". The Guardian.
- ↑ "Hans Bethe". Array of Contemporary Physicists. Archived from the original on August 30, 2010. Retrieved July 7, 2013. Archived August 30, 2010[Date mismatch], at the Wayback Machine.
- ↑ Bethe, Hans A. (1994). "Mechanism of Supernovae". Philos. Trans. R. Soc. Lond. A 346: 251–258.
- ↑ "List of Members". www.leopoldina.org. Archived from the original on 8 ਅਕਤੂਬਰ 2017. Retrieved 8 October 2017.
{{cite web}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help)