ਅਸਾਮ ਰੇਸ਼ਮ
ਅਸਾਮ ਰੇਸ਼ਮ ਅਸਾਮ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਤਿੰਨ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਦੇਸੀ ਜੰਗਲੀ ਰੇਸ਼ਮ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ- ਸੁਨਹਿਰੀ ਮੁਗਾ, ਚਿੱਟਾ ਪੈਟ ਅਤੇ ਗਰਮ ਏਰੀ ਰੇਸ਼ਮ। ਅਸਾਮ ਦਾ ਰੇਸ਼ਮ ਉਦਯੋਗ, ਜੋ ਹੁਣ ਸੁਆਲਕੁਚੀ ਵਿੱਚ ਕੇਂਦਰਿਤ ਹੈ, ਇੱਕ ਕਿਰਤ-ਸਹਿਤ ਉਦਯੋਗ ਹੈ।[1][2]
ਇਤਿਹਾਸ
ਸੋਧੋਅਸਾਮ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਲ ਤੋਂ ਉੱਚ ਗੁਣਵੱਤਾ ਵਾਲੇ ਰੇਸ਼ਮ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਬੁਣਾਈ ਦੀ ਕਲਾ ਰੇਸ਼ਮ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਚਲਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਅਸਾਮ ਵਿੱਚ ਇੰਨੀ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹੋ ਗਈ ਕਿ ਇਹ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣੀ ਜਾਣ ਲੱਗੀ। ਰਾਮਾਇਣ ਦੇ ਕਿਸ਼ਕਿੰਧਾ ਕਾਂਡ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਮਗਧ, ਅੰਗ, ਪੁੰਡਰਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕੋਸ਼-ਕਰਨਮ-ਭੂਮੀ ("ਕੋਕੂਨ ਪਾਲਕਾਂ ਦਾ ਦੇਸ਼") ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।[3][4][5] ਕੌਟਿਲਯ ਦਾ ਅਰਥਸ਼ਾਸਤਰ, ਤੀਜੀ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦਾ ਇੱਕ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸਾਹਿਤ, ਅਸਾਮ ਦੇ ਉੱਚ ਪੱਧਰੀ ਰੇਸ਼ਮੀ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਕੌਟਿਲਯ ਨੇ ਸੁਵਰਨਾਕੁਡਯਕ (ਕਾਮਰੂਪ ਤੋਂ) ਦੇ ਨਾਲ ਵਾਂਗਿਕਾ (ਵਾਂਗਾ/ਦੱਖਣੀ ਬੰਗਾਲ ਤੋਂ), ਮਗਧਿਕਾ (ਮਗਧ ਤੋਂ) ਅਤੇ ਪੌਂਡ੍ਰਿਕਾ (ਪੁੰਡਰਾ/ਉੱਤਰੀ ਬੰਗਾਲ ਤੋਂ) ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸੁਵਰਨਾਕੁਡਯਕ, ਮਗਧਿਕਾ ਅਤੇ ਪੌਂਡਰੀਕਾ ਕੱਪੜੇ ਕੌਸਸਰਯ (ਕੌਸਸਰਯ) ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਸਨ। /ਮੂਗਾ) ਅਤੇ ਸੀਨਾ-ਪੱਤਾ (ਮਲਬੇਰੀ ਰੇਸ਼ਮ)।[6] ਇਸ ਤੱਥ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਿ ਕਾਮਰੂਪ ਨੇ ਸੁਵਰਨਕੁਡਯਕ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ ਸੀ, 8ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਲੇਖਕ ਕੁਮਾਰੀਲਾ ਭਾਟਾ ਦੁਆਰਾ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਅਰਥਸ਼ਾਤਰ ਦੀ ਆਪਣੀ ਟਿੱਪਣੀ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਕਾਮਰੂਪ ਸੁਵਰਨਾਕੁਡਿਆ (ਕਾਮਰੂਪੇਸ਼ਚੈਵ ਸੁਵਰਨਾ ਕੁਡਿਆ) ਸੀ।[7] ਅਰਥਸ਼ਾਸਤਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਸੁਵਰਨਾਕੁਡਯਕ ਦੇ ਰੇਸ਼ੇ 'ਮੱਖਣ ਦੇ ਰੰਗ', 'ਸੂਰਜ ਵਾਂਗ ਲਾਲ' ਅਤੇ ਉੱਤਮ ਗੁਣ ਦੇ ਸਨ।[8] ਰੰਗ ਦੇ ਇਸ ਵਰਣਨ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਰੇਸ਼ਮ ਦੀ ਕਿਸਮ ਨੂੰ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਮੁਗਾ ਵਜੋਂ ਪਛਾਣਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਾਠ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਰੁੱਖਾਂ (ਵਕੁਲਾ, ਲਿਕੁਚਾ, ਵਾਟਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾ-ਵਰਕਸਾ) ਦਾ ਵੀ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੇਸ਼ਮ ਦੇ ਕੀੜੇ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਵਕੁਲਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾ-ਵਰਕਸਾ, ਏਰੀਕੇਲਸ ਅਤੇ ਮੈਗਨੋਲੀਆ ਜੀਨਸ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੁਗਾ ਰੇਸ਼ਮ ਕੀੜੇ ਐਂਥਰੀਆ ਅਸਮੇਂਸਿਸ ਖਾਣ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ; ਜਦੋਂ ਕਿ ਲਿਕੁਚਾ (ਆਰਟੋਕਾਰਪਸ ਲਕੁਚਾ) ਅਤੇ ਵਾਟਾ ਮੋਰੇਸੀ (ਮਲਬੇਰੀ) ਜੀਨਸ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹਨ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੈਟ ਸਿਲਕਵਰਮ ਖੁਆਉਂਦਾ ਹੈ।[9] 9ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਥੀਸੌਰਸ ਅਮਰਾ-ਕੋਸ਼ਾ ਤੋਂ ਇਸ ਦੀ ਹੋਰ ਪੁਸ਼ਟੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਫਾਈਬਰ ਪੈਟਰੋਨਾ (ਚਿੱਟੇ ਰੇਸ਼ਮ ਦਾ ਇੱਕ ਰੂਪ) ਦੇ ਕੀੜੇ, ਵਾਟਾ, ਲਕੁਚਾ ਆਦਿ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਖੁਆਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।[10] 9ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਥੀਸੌਰਸ ਅਮਰਾ-ਕੋਸ਼ਾ ਤੋਂ ਇਸ ਦੀ ਹੋਰ ਪੁਸ਼ਟੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਫਾਈਬਰ ਪੈਟਰੋਨਾ (ਚਿੱਟੇ ਰੇਸ਼ਮ ਦਾ ਇੱਕ ਰੂਪ) ਦੇ ਕੀੜੇ, ਵਾਟਾ, ਲਕੁਚਾ ਆਦਿ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਖੁਆਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।[11] ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਪਾਠ ਕਾਲਿਕਾ ਪੁਰਾਣ (10ਵੀਂ-11ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ) ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਮਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਵਿੱਚ ਰੇਸ਼ਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਰਜ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਾਠ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਦਿੱਕਰਵਾਸਿਨੀ ਪੀਠ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਾਦੀਆ ਦੀ ਤਾਮਰੇਸ਼ਵਰੀ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਵਿਖੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ, ਲਾਲ, ਪੀਲਾ ਅਤੇ ਚਿੱਟਾ ਕੌਸੀਆ (ਮਤਲਬ ਜੰਗਲੀ ਰੇਸ਼ਮ, ਸ਼ਾਇਦ ਮੁਗਾ) ਮੰਦਰ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਖਿੱਚਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।[12][13][14] ਇਹ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੁਗਾ, ਪੁਰਾਣੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਪੀਲੇ (ਕੁਦਰਤੀ), ਚਿੱਟੇ (ਮੇਜਨਕਾਰੀ ਮੁਗਾ) ਵਿੱਚ ਉਪਲਬਧ ਸੀ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਲਾਲ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਰੰਗਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।[15]
ਸੇਰੀਕਲਚਰ ਦਾ ਗਿਆਨ ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ 3000-2000 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਚੀਨ ਤੋਂ ਆਏ ਤਿੱਬਤੀ-ਬਰਮਨ ਸਮੂਹਾਂ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮੀ ਸਿਲਕ ਰੋਡ ਰਾਹੀਂ ਰੇਸ਼ਮ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਪਾਰ ਸੀ ਜੋ ਚੀਨ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਕੇ ਬਰਮਾ ਅਤੇ ਅਸਾਮ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦਾ ਸੀ, ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਤੁਰਕਮੇਨਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਰੇਸ਼ਮ ਮਾਰਗ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਹ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ ਕਈ ਹੋਰ ਰਿਕਾਰਡ ਹਨ ਕਿ ਰੇਸ਼ਮ ਅਸਾਮ ਰਾਹੀਂ ਭਾਰਤ ਆਇਆ ਸੀ। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਪਾਠ ਹਰਸ਼ਚਰਿਤ (ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤੀ ਸ਼ਾਸਕ ਹਰਸ਼ਵਰਧਨ ਦੀ ਜੀਵਨੀ ਜੋ ਕਿ ਦਰਬਾਰੀ ਕਵੀ ਬਨਭੱਟ ਦੁਆਰਾ 7ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀ ਗਈ ਸੀ) ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਰਾਜਾ ਹਰਸ਼ਵਰਧਨ ਦੇ ਤਾਜਪੋਸ਼ੀ ਸਮਾਰੋਹ ਦੌਰਾਨ, ਕਾਮਰੂਪ ਦੇ ਰਾਜਾ ਭਾਸਕਰਵਰਮਨ ਨੇ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕੀਮਤੀ ਵਸਤੂਆਂ ਭੇਂਟ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ। ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕੀਮਤੀ ਕੱਪੜੇ ਅਤੇ ਗਹਿਣੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਡਕੂਲਾ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਲਪੇਟੀ ਇੱਕ ਛੱਤਰੀ, ਪੱਤਾ-ਸੂਤਰ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕਸੋਮਾ ਕੱਪੜੇ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ ਜੋ ਪਤਝੜ ਦੇ ਚੰਦਰਮਾ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ (ਸ਼ਾਰਦਾ ਚੰਦਰਮਾ ਸ਼ੌਚਾ ਕਸਮਣੀ) ਵਾਂਗ ਸ਼ੁੱਧ ਸਨ। ਇਹ ਕੱਪੜੇ ਰੇਸ਼ਮ ਜਾਂ ਲਿਨਨ ਦੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।[16] ਪਾਠ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵੀ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਮਰ ਦੇ ਰੇਸ਼ੇ ਇੰਨੇ ਬਰਾਬਰ ਅਤੇ ਪਾਲਿਸ਼ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ ਕਿ ਇਹ ਭੋਜ-ਪੱਤਰ ਵਰਗਾ ਸੀ, ਜੋ ਰੇਸ਼ਮ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਸਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।[17] ਹੁਏਨ ਸੰਗ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੇ ਰਿਕਾਰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸਾਮ ਦੇ ਰੇਸ਼ਮ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਵੀ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਰਾਜਾ ਭਾਸਕਰ ਵਰਮਨ ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ ਕਾਮਰੂਪ ਵਿੱਚ ਰੇਸ਼ਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅਤੇ ਵਪਾਰ ਨੂੰ ਲਿਖਿਆ ਹੈ। ਰਾਮ ਮੋਹਨ ਨਾਥ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ ਦ ਬੈਕਗਰਾਉਂਡ ਆਫ਼ ਅਸਾਮੀ ਕਲਚਰ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹ "ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਤਿੱਬਤ, ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਚੀਨ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹਿੱਸਿਆਂ ਤੋਂ ਵਪਾਰੀ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰਸਤਿਆਂ ਰਾਹੀਂ ਆਸਾਮ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਰੇਸ਼ਮ ਦਾ ਵਪਾਰ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਸਨ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੇਰੇਸ - ਸਿਰਹਾਦੋਈ - ਸਿਰੀਟੀਜ਼ - ਸਿਰਾਟਾ - ਕਿਰਾਟਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਕਿਰਾਟਾ ਸ਼ਬਦ ਮੰਗੋਲੋਇਡ ਮੂਲ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਆਮ ਸ਼ਬਦ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੋਡੋਜ਼ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।"[18] ਨਾਥ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਏ ਗਏ ਇਹ ਬੋਡੋ ਅੱਜ ਕਚਾਰੀਆਂ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੋਰੋ, ਦਿਮਾਸਾ, ਚੂਤੀਆ, ਰਭਾਸ, ਸੋਨੋਵਾਲ, ਗਾਰੋ ਅਤੇ ਕੋਚ ਵਰਗੇ ਸਮੂਹ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਜੇ. ਜੀਓਗੇਗਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ ਸਿਲਕ ਇਨ ਇੰਡੀਆ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ: "ਕੀੜੇ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦੀ ਮਿਤੀ ਜੋ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਇਸਦੀ ਭੂਗੋਲਿਕ ਵੰਡ, ਅਤੇ ਤੱਥ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇੱਕ ਮਲਟੀਵੋਲਟਾਈਨ ਸਨ, ਮੈਨੂੰ ਸਿੱਟੇ 'ਤੇ ਲੈ ਜਾਣ ਲਈ ਜਾਪਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਿ ਕੀੜੇ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬ ਤੋਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।"[19]
ਰੇਸ਼ਮ ਦੇ ਕੀੜਿਆਂ 'ਤੇ ਜੈਨੇਟਿਕ ਖੋਜ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਸਾਮ ਰੇਸ਼ਮ ਅਸਾਮ ਦੇ ਦੋ ਖਾਸ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਤਪੰਨ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਮਰੂਪ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਗਾਰੋ ਪਹਾੜੀਆਂ ਅਤੇ ਦੂਸਰਾ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਚੁਟੀਆ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਧਾਕੂਖਾਨਾ ਸੀ।
ਅਸਾਮ ਸਿਲਕ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ
ਸੋਧੋਮੁਗਾ ਰੇਸ਼ਮ
ਸੋਧੋ
ਮੁਗਾ ਰੇਸ਼ਮ ਅਸਾਮ ਵਿਚਲੇ ਰੇਸ਼ਮ ਦੇ ਕੀੜੇ ਐਂਥੇਰੀਆ ਅਸਮੇਂਸਿਸ ਦਾ ਉਤਪਾਦ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਪਤੰਗਿਆਂ ਦੇ ਲਾਰਵੇ ਸੋਮ (ਮੈਚਿਲਸ ਬੰਬੀਸੀਨਾ) ਅਤੇ ਸੁਆਲੂ (ਲਿਟਸੀਆ ਪੋਲੀਐਂਥਾ) ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਤਿਆਰ ਰੇਸ਼ਮ ਇਸਦੀ ਚਮਕਦਾਰ, ਵਧੀਆ ਬਣਤਰ ਅਤੇ ਟਿਕਾਊਤਾ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਕਿ "ਘੱਟ ਪੋਰੋਸਿਟੀ" ਕਾਰਨ ਮੂਗਾ ਰੇਸ਼ਮ ਨੂੰ ਰੰਗਿਆ ਜਾਂ ਬਲੀਚ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਪਰ ਇਹ ਗਲਤ ਹੈ; ਮੂਗਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਰੇਸ਼ਮ ਵਾਂਗ ਰੰਗ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਰੇਸ਼ਮ ਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰ ਧੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸਦੀ ਚਮਕ ਵਧਣ ਦੇ ਨਾਲ ਹੱਥ ਨਾਲ ਧੋਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਅਕਸਰ ਰੇਸ਼ਮ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ.
2015 ਵਿੱਚ, ਸੈਂਟਰ ਫਾਰ ਡੀਐਨਏ ਫਿੰਗਰਪ੍ਰਿੰਟਿੰਗ ਐਂਡ ਡਾਇਗਨੌਸਟਿਕਸ, ਹੈਦਰਾਬਾਦ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਨਾਗਾਰਾਜੂ ਦੀ ਖੋਜ ਟੀਮ ਦੇ ਆਦਰਸ਼ ਗੁਪਤਾ ਕੇ ਨੇ ਮੂਗਾ ਰੇਸ਼ਮ ਫਾਈਬਰੋਇਨ ਦੇ ਸੰਪੂਰਨ ਕ੍ਰਮ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਢਾਂਚੇ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਕੁਦਰਤ ਵਿਗਿਆਨਕ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ।[20]
ਮੁਗਾ ਰੇਸ਼ਮ ਨੂੰ 2007 ਤੋਂ ਭੂਗੋਲਿਕ ਸੰਕੇਤ (ਜੀਆਈ) ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕ ਉਤਪਾਦਨ ਲਈ ਲੋਗੋ ਅਸਾਮ ਵਿਗਿਆਨ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਪਰਿਸ਼ਦ ਨਾਲ ਰਜਿਸਟਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਸੈਂਟਰਲ ਸਿਲਕ ਬੋਰਡ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਆ ਕੋਲ ਮੁਗਾ ਰੇਸ਼ਮ ਉਤਪਾਦਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕਤਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਵਪਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਜੀਆਈ ਲੋਗੋ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ।
ਚਿੱਟਾ ਪੈਟ ਰੇਸ਼ਮ
ਸੋਧੋ
ਪੈਟ ਰੇਸ਼ਮ ਬੌਮਬੀਕਸ ਟੈਕਸਟਟਰ ਰੇਸ਼ਮ ਦੇ ਕੀੜਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਮਲਬੇਰੀ (ਮੋਰਸ ਐਸਪੀਪੀ) ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਮਕਦਾਰ ਚਿੱਟਾ ਜਾਂ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਕੱਪੜਾ ਪਰਛਾਵੇਂ ਵਿੱਚ ਸੁੱਕ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਏਰੀ ਰੇਸ਼ਮ
ਸੋਧੋਏਰੀ ਸਿਲਕ ਸਾਮੀਆ ਸਿੰਥੀਆ ਰਿਸੀਨੀ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਕੈਸਟਰ ਆਇਲ ਪਲਾਂਟ (ਰਿਕਿਨਸ ਕਮਿਊਨਿਸ) ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਖਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਐਂਡੀ ਜਾਂ ਇਰੈਂਡੀ ਸਿਲਕ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਏਰੀ ਦੀ ਨਿਰਮਾਣ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ pupae ਨੂੰ ਬਾਲਗ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਰੇਸ਼ਮ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਲਈ ਸਿਰਫ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਕੋਕੂਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਅਹਿੰਸਕ ਰੇਸ਼ਮ ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਰੇਸ਼ਮ ਨਰਮ ਅਤੇ ਨਿੱਘਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਾਲਾਂ ਅਤੇ ਰਜਾਈ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ।[21]
ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ
ਸੋਧੋਨੋਟ
ਸੋਧੋ- ↑ "From 2016, Sualkuchi textile products has a trademark Sualkuchi's in proprietorship of Sualkuchi Tat Silpa Unnayan Samity". Intellectual Property India. Archived from the original on 2016-11-10. Retrieved 2023-02-14.
- ↑ Mokashi, Ravi; Kire, Menuolhoulie. "Silk Weaving Tradition of Sualkuchi, Assam". D'source. Archived from the original on 30 October 2012. Retrieved 10 January 2013.
- ↑ Sharma,S.K.,Discovery of North-East India, p.315.
- ↑ Deka, Phani. The Great Indian Corridor in the East, p.63.
- ↑ M, Mignonette. Society and Economy in North-east India, Volume 2, 2004, p.316.
- ↑ "Kautilya,Arthashatra,p.110, "The above will explain the fabrics known as kauseya, silk-cloth, and chinapatta, fabrics of China manufacture."" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2020-11-12. Retrieved 2020-02-06.
- ↑ Dhavalikar, M.K., Archeology of Guwahati, 1972, p.139
- ↑ "Kautilya,Arthashatra,p.110" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2020-11-12. Retrieved 2020-02-06.
- ↑ Journal Of Bihar And Orissa Research Society Vol. 3, p.215, "There is some doubt in identifying the Naga tree named in the Arthashastra. Lexicographers take it to denote the tree, Naga-kesara and Punnaga, the flowers of which possess yellow anther..A synonym of Naga-kesara is Champeya, because the flower of Champaka (Michelina champac) is yellow; and it is no less remarkable that the Champa silk once celebrates in Assam was fine white." p. 212, "There is a variety of muga called Champa muga, its worms feeding on leaves of Champa tree (Michelia champaca). Sir George Watt tells us that "the Chpa silk seems almost quite forgotten to-day, but it was the fine white silk worn by the kings and nobles of Assam in former times"."
- ↑ Journal Of Bihar And Orissa Research Society Vol. 3, p.214, "A variety of Kausheya was called Patrorna(Pat silk). It is defined in the Amara-kosha as "a bleached or white Kausheya" and is said to have been costly...The commentator, Kshirasvami(of Amara-kosha), states that it is the fibre produced by the saliva of a worm on the leaves of Lakucha(Artocarpus lakoocha), Vata(Ficus bengalensis), etc"
- ↑ "Kautilya,Arthashatra, p.109, "and that which is the product of the country, Suvarnakudya, is as red as the sun, as soft as the surface of the gem, woven while the threads are very wet, and of uniform (chaturasra) or mixed texture (vyámisravána)."" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2020-11-12. Retrieved 2020-02-06.
- ↑ Shastri, B.N, "The Kalikapurana: Text, Introduction and English Trans. with Shloka Index", p. 1240, "The goddess in her Lalitakanta (pleasantly charming) form is known as Mangala chandi,...she wears red silk(rakta-kauseya-vasana)."
- ↑ Shastri, B.N, "The Kalikapurana: Text, Introduction and English Trans. with Shloka Index", p. 1243-45, "O king! Listen to the procedure of worship of Brahma with rapt attention...Red silk(rakta-kauseya-vastram) is his (Brahma's) favourite cloth, rice cooked with milk, sesames, mixed with ghee are his favourite food."
- ↑ Shastri, B.N, "The Kalikapurana: Text, Introduction and English Trans. with Shloka Index", p. 1259, "Vasudeva may be worshipped briefly or elaborately. Red, yellow and white silk are the favourite cloths of Vishnu..."
- ↑ Journal Of Bihar And Orissa Research Society Vol. 3, p.212, "There was another of similar quality. It is known as the Mezankari muga, the worm feeding on the Adakari tree (Litsea citrata)."This muga constituted the dress of the higher ranks, most of which were dyed red with lac but some were white." It is now scarce."
- ↑ "Kirata-jana-kriti", S.K. Chatterjee, 1951, p. 95-96
- ↑ Suhas Chatterjee, Indian Civilisation and Culture, p. 435
- ↑ Nath, Ram Mohan (1948). The Back Ground Of Assamese Culture. p. 15.
- ↑ Silk in India: Some Account of Silk in India, Especially of the Various Attempts to Encourage and Extend Sericulture in that Country (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Office of the Superintendent of Government Printing. 1872. p. iii.
- ↑ Adarsh Gupta. K. "Molecular architecture of silk fibroin of Indian golden silkmoth, Antheraea assama".
- ↑ Nick Battey, Paul E. Hatcher (2011). Biological Diversity: Exploiters and Exploited. Willey. ISBN 9780470979860.