ਸ਼ੇਖ਼ ਸਾਦੀ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ
ਸਮੱਗਰੀ ਮਿਟਾਈ ਸਮੱਗਰੀ ਜੋੜੀ
ਛੋNo edit summary |
Charan Gill (ਗੱਲ-ਬਾਤ | ਯੋਗਦਾਨ) No edit summary |
||
ਲਾਈਨ 16:
== ਮੁਢਲਾ ਜੀਵਨ ==
ਅਬੂ ਮੁਹੰਮਦ ਮੁਸਲਹੁੱਦੀਨ ਬਿਨ ਅਬਦੁੱਲਾ ਸ਼ਿਰਾਜ਼ੀ (
ਪੜ੍ਹਾਈ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਉੱਤੇ ਉਹ ਇਸਲਾਮੀ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਕਈ ਭਾਗਾਂ ਦੀ ਲੰਮੀ ਯਾਤਰਾ ਉੱਤੇ ਗਏ - ਅਰਬ, ਸੀਰੀਆ, ਤੁਰਕੀ, ਮਿਸਰ, ਮੋਰੱਕੋ, ਮਧ ਏਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਭਾਰਤ ਵੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਸੋਮਨਾਥ ਦਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਮੰਦਿਰ ਦੇਖਣ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਸੀਰੀਆ ਵਿੱਚ ਧਰਮਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਮੁਸਾਫਰਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਗਿਰਫਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ, ਜਿੱਥੋਂ ਉਸਦੇ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੇ ਸਾਥੀ ਨੇ ਸੋਨੇ ਦੇ ਦਸ ਸਿੱਕੇ (ਦੀਨਾਰ) ਦੇ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛੁਡਵਾਇਆ। ਉਸ ਨੇ 100 ਦੀਨਾਰ ਦਹੇਜ ਵਿੱਚ ਦੇਕੇ ਆਪਣੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਵੀ ਸਾਦੀ ਨਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਕੁੜੀ ਬੜੀ ਅੱਖੜ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੁਆਰਾ ਪੈਸਾ ਦੇਕੇ ਛੁੜਾਏ ਜਾਣ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰ ਕੇ ਸਾਦੀ ਨੂੰ ਖਿਝਾਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਇੰਜ ਹੀ ਇੱਕ ਮੌਕੇ ਉੱਤੇ ਸਾਦੀ ਨੇ ਉਸਦੇ ਵਿਅੰਗ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ: ਹਾਂ, ਤੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਦਸ ਦੀਨਾਰ ਦੇਕੇ ਜਰੂਰ ਮੈਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਾਇਆ ਸੀ ਲੇਕਿਨ ਫਿਰ ਸੌ ਦੀਨਾਰ ਦੇ ਬਦਲੇ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਮੁੜ ਦਾਸਤਾ ਦੇ ਬੰਧਨ ਵਿੱਚ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤਾ।
ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਲੰਮੀ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਬਾਅਦ ਸਾਦੀ ਸ਼ੀਰਾਜ ਪਰਤ ਆਇਆ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਿਤਾਬਾਂ - ਬੋਸਤਾਨ ਅਤੇ ਗੁਲਿਸਤਾਨ - ਦੀ ਰਚਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਸਾਹਸਿਕ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਅਨੇਕ ਮਨੋਰੰਜਕ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦਾ ਅਤੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਅਨੋਖੇ ਅਤੇ ਕੀਮਤੀ ਅਨੁਭਵਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਹੈ। ਉਹ ਸੌ ਤੋਂ ਵਧ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਜਿੰਦਾ ਰਹੇ ਅਤੇ ਸੰਨ 1292 ਦੇ ਲੱਗਭੱਗ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋਇਆ।
== ਸਾਦੀ ਦੀ ਸਭ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਹਾਵਤ ==
ਸਾਦੀ ਆਪਣੇ ਕਹਾਵਤਾਂ ਬਣ ਚੁੱਕੇ ਕਥਨਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ,'' ਬਨੀ ਆਦਮ'', ਬੜੇ ਸੂਖਮ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ [[ਉਬੁਟੂੰ (ਦਰਸ਼ਨ)| ਉਬੁਟੂੰ]] ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਭ ਹੱਦਬੰਦੀਆਂ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਦਾ ਹੋਕਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ:<ref>From ''Gulistan'' Saadi. chapter 1, story 10</ref><ref>{{cite web|url=http://www.dibache.com/text.asp?cat=3&id=1338 |title=گلستان سعدی، باب اول، تصحیح محمدعلی فروغی |publisher=Dibache.com |date=|accessdate=2012-08-13}}</ref>
<blockquote style="text-align:left">
:<big>بنى آدم اعضای یک پیکرند<br/> که در آفرینش ز یک گوهرند</big>
:<big>چو عضوى به درد آورد روزگار <br/> دگر عضوها را نماند قرار</big>
:<big>تو کز محنت دیگران بی غمی <br/> نشاید که نامت نهند آدمی</big></blockquote>
ਗੁਰਮੁਖੀ ਲਿੱਪੀ ਵਿੱਚ:
<poem>ਬਨੀ-ਆਦਮ ਆ'ਜ਼ਾ-ਏ-ਯਕ ਦੀਗਰੰਦ
ਕੇ ਦਰ ਆਫ਼ਰੀਨਿਸ਼ ਜ਼ੇ ਯਕ ਗੌਹਰੰਦ
ਚੂ ਉਜ਼ਵੇ ਬ ਦਰਦ ਆਵਰਦ ਰੋਜ਼ਗਾਰ
ਦਿਗਰ ਉਜ਼ਵ-ਹਾ ਰਾ ਨਮਾਨਦ ਕਰਾਰ
ਤੂ ਕਜ਼ ਮਹਨਤ-ਏ-ਦੀਗਰਾਂ ਬੇਗ਼ਮੀ
ਨਸ਼ਾਯਦ ਕੇ ਨਾਮਤ ਨਹੰਦ ਆਦਮੀ</poem>
'''ਅਰਥਾਤ''':
''ਆਦਮ ਦੀ ਔਲਾਦ (ਅਰਥਾਤ ਮਾਨਵਜਾਤੀ) ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਅੰਗ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੀ ਮੂਲ ਤੋਂ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਯੁੱਗ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਅੰਗ ਵਿੱਚ ਪੀੜ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਚੈਨ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ। ਜੇਕਰ ਤੈਨੂੰ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਕਸ਼ਟ ਨਾਲ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਤੂੰ ਇਸ ਲਾਇਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਆਦਮੀ ਕਿਹਾ ਜਾਵੇ।''
{{ਅੰਤਕਾ}}
|