ਗੋਦੋ ਦੀ ਉਡੀਕ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ
ਸਮੱਗਰੀ ਮਿਟਾਈ ਸਮੱਗਰੀ ਜੋੜੀ
Charan Gill (ਗੱਲ-ਬਾਤ | ਯੋਗਦਾਨ) No edit summary |
No edit summary |
||
ਲਾਈਨ 23:
| followed_by =
}}
'''ਗੋਦੋ ਦੀ ਉਡੀਕ''' (ਫ਼ਰਾਂਸੀਸੀ: En attendant Godot, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ Waiting for Godot
==ਕਥਾਨਕ==
ਵੇਟਿੰਗ ਫਾਰ ਗੋਦੋ ਦੋਨੋਂ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਦੋਨੋਂ ਕਿਸੇ ਗੋਦੋ ਨਾਮ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਆਗਮਨ ਦੀ ਵਿਅਰਥ ਅਤੇ ਨਿਸਫਲ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਪਰ ਆਪ ਹੀ ਕਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣ ਨਹੀਂ ਪਾਉਣਗੇ, ਇਸਤੋਂ ਸਾਬਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਛਾਣਦੇ। ਇਸ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਿਅਸਤ ਰੱਖਣ ਲਈ ਉਹ ਖਾਣਾ, ਸੌਣਾ, ਵਾਦ-ਵਿਵਾਦ ਕਰਨਾ, ਖੇਲ - ਖੇਡਣਾ, ਕਸਰਤ ਕਰਨਾ, ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਹੈਟ ਬਦਲਨਾ ਅਤੇ ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਕਿ ਆਤਮਹੱਤਿਆ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨਾ ਵਰਗੇ ਸਾਰੇ ਕਾਰਜ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਰਥਾਤ ਅਜਿਹਾ ਕੁੱਝ ਵੀ ਕਾਰਜ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਉਸ ਭਿਆਨਕ ਸੰਨਾਟੇ ਨੂੰ ਦੂਰ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਸਕੇ। <ref>''[[The Times]]'', 31 December 1964. Quoted in Knowlson, J., ''Damned to Fame: The Life of Samuel Beckett'' (London: [[Bloomsbury Publishing]], 1996), p. 57.</ref>
ਲਾਈਨ 68:
==ਪਾਤਰ==
ਬੈਕਟ ਨੇ ਡਰਾਮਾ ਦੀ ਧਾਰਾ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਚਾਨਣ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਬੈਕਟ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਸਰ ਰਾਲਫ ਰਿਚਰਡਸਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਅਤਿਅੰਤ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪੋਜੋ, ਵਲਾਦੀਮੀਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਬੈਕਟ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਮੰਗੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਸਿਰਫ ਇੰਨਾ ਕਿਹਾ ਸੀ।... ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਜੋ ਡਰਾਮੇ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਉਹ ਕੇਵਲ ਉਹੀ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਜਿਆਦਾ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਡਰਾਮੇ ਵਿੱਚ ਲਿਖ ਦਿੰਦਾ ਅਤੇ ਇਹ ਗੱਲ ਸਾਰੇ ਪਾਤਰਾਂ ਉੱਤੇ ਲਾਗੂ ਹੈ।<ref>SB to [[Barney Rosset]], 18 October 1954 (Syracuse). Quoted in Knowlson, J., ''Damned to Fame: The Life of Samuel Beckett'' (London: Bloomsbury, 1996), p 412</ref>
===ਵਲਾਦੀਮੀਰ ਅਤੇ ਅਸਟਰਾਗਨ===
ਜਦੋਂ ਬੈਕਟ ਨੇ ਡਰਾਮਾ ਲਿਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤੱਦ ਉਸਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵਲਾਦੀਮੀਰ ਅਤੇ ਅਸਟਰਾਗਨ ਦਾ ਕੋਈ ਬਿੰਬ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਨਾ ਹੀ ਉਸਨੇ ਕਿਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਿਮਨ ਦੱਸਿਆ ਜਾਂ ਵਖਾਇਆ ਹੈ। ਰੋਜਰ ਬਲਿਨ ਨੇ ਦੱਸਿਆ: "ਬੈਕਟ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜਾਂ ਸੁਣਦਾ ਸੀ, ਮਗਰ ਆਪਣੇ ਪਾਤਰਾਂ ਨੂੰ ਵਿਵਰਣਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ: 'ਮੈਨੂੰ ਕੇਵਲ ਇੱਕ ਗੱਲ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਦੋਨੋਂ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ ਬਾਲਰ ਹਨ।'"<ref>Quoted in ''[[Le Nouvel Observateur]]'' (26 September 1981) and referenced in Cohn, R., ''From Desire to Godot'' (London: Calder Publications; New York: Riverrun Press), 1998, p 150</ref> "ਬਾਲਰ ਹੈਟ ਬੈਕਟ ਦੇ ਘਰ ਨਗਰ ਫਾਕਸਰਾਕ ਵਿੱਚ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਵਸਤਰ ਸੀ। ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਉਹਨੂੰ ਬੇਰੇਟ (ਚਪਟੀ ਗੋਲ ਟੋਪੀ) ਪਹਿਨਣ ਤੋਂ ਟੋਕਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਲਰ ਹੈਟ ਪਹਿਨਣ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੀ ਸੀ ਜੋ ਬੈਕਟ ਦੇ ਪਿਤਾ ਵੀ ਪਾਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ।"<ref>Cronin, A., ''Samuel Beckett The Last Modernist'' (London: Flamingo, 1997), p 382</ref>
|