ਸਿੰਧ ਘਾਟੀ ਸੱਭਿਅਤਾ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ

ਸਮੱਗਰੀ ਮਿਟਾਈ ਸਮੱਗਰੀ ਜੋੜੀ
No edit summary
No edit summary
ਲਾਈਨ 16:
}}
'''ਸਿੰਧ ਘਾਟੀ ਸਭਿਅਤਾ''' (3300–1300 ਈ. ਪੂ.; ਪ੍ਰੋਢ ਕਾਲ 2600–1900 ਈ. ਪੂ.) ਸੰਸਾਰ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਨਦੀ ਘਾਟੀ ਸਭਿਅਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਭਿਅਤਾ ਸੀ। ਇਹ [[ਹੜੱਪਾ]] ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਵੀ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਜੋ ਇਸ ਦੇ ਵਜੂਦ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਖੰਡਰ [[ਹੜੱਪਾ]] ਨਾਂ ਦੇ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ ਸਨ । ਇਹ ਹਿੰਦ ਉਪ-ਮਹਾਂਦੀਪ ਦੇ ਉੱਤਰ ਪੱਛਮੀ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਸਥਿੱਤ ਸੀ।<ref>http://www.harappa.com/har/indus-saraswati.html</ref> ਇਸਦਾ ਸਥਾਨ ਅੱਜ ਦਾ [[ਪਾਕਿਸਤਾਨ]] ਅਤੇ [[ਭਾਰਤ]] ਦਾ ਉੱਤਰ ਪੱਛਮੀ ਹਿੱਸਾ ਸੀ। ਇਹ [[ਸਿੰਧ ਦਰਿਆ]] ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅਤੇ [[ਘੱਗਰ ਹਕਰਾ ਦਰਿਆ|ਘੱਗਰ-ਹਕੜਾ]] (ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਰਸਵਤੀ) ਦੀ ਘਾਟੀ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ [[ਗੰਗਾ - ਜਮਨਾ ਦੋਆਬ]] ਦੀਆਂ ਉਪਰਲੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਤੱਕ ਫੈਲੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਇਹਦਾ ਖੇਤਰਫਲ ਲਗਪਗ 12,60,000 ਵਰਗ ਕਿ. ਮੀ.ਬਣਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਭਿਅਤਾ ਸੀ। [[ਮੋਹਿੰਜੋਦੜੋ]], [[ਕਾਲੀਬੰਗਾ]], [[ਲੋਥਲ]], [[ਧੋਲਾਵੀਰਾ|ਧੌਲਾਵੀਰਾ]], [[ਰੋਪੜ ਜਲਗਾਹ|ਰੋਪੜ]], [[ਰਾਖੀਗੜ੍ਹੀ]], ਅਤੇ [[ਹੜੱਪਾ]] ਇਸਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੇਂਦਰ ਸਨ। [[ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕਾਲ]] ਵਿੱਚ ਹੋਈਆਂ ਖੁਦਾਈਆਂ ਦੇ ਆਧਾਰ ਉੱਤੇ ਪੁਰਾਤੱਤਖੋਜੀ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਅਤਿਅੰਤ ਵਿਕਸਿਤ ਸਭਿਅਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਅਨੇਕ ਵਾਰ ਬਸੇ ਅਤੇ ਉਜੜੇ ਹਨ। [[ਚਾਰਲਸ ਮੈਸੇਨ]] ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇਸ ਪੁਰਾਣੀ ਸਭਿਅਤਾ ਨੂੰ ਖੋਜਿਆ। [[ਕਨਿੰਘਮ]] ਨੇ 1872 ਵਿੱਚ ਇਸ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਸਰਵੇਖਣ ਕੀਤਾ। ਫਲੀਟ ਨੇ ਇਸ ਪੁਰਾਣੀ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੇਖ ਲਿਖਿਆ। 1921 ਵਿੱਚ [[ਦਯਾ ਰਾਮ ਸਾਹਨੀ|ਦਯਾਰਾਮ ਸਾਹਨੀ]] ਨੇ ਹੜੱਪਾ ਦੀ ਖੁਦਾਈ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਇਸ ਸਭਿਅਤਾ ਦਾ ਨਾਮ ਹੜੱਪਾ ਸਭਿਅਤਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ। ਇਹ ਸਭਿਅਤਾ ਸਿੰਧ ਨਦੀ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਫੈਲੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਇਸਦਾ ਨਾਮ ਸਿੰਧ ਘਾਟੀ ਸਭਿਅਤਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ। ਸਿੰਧ ਘਾਟੀ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ 1400 ਕੇਂਦਰਾਂ ਨੂੰ ਖੋਜਿਆ ਜਾ ਸਕਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ 925 ਕੇਂਦਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹਨ। 80 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਥਾਂ ਸਰਸਵਤੀ ਨਦੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਹੈ।
==ਖੇਤਰ==
ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਸਭਿਅਤਾ (ਆਈ ਸੀ ਸੀ) ਨੇ [[ਪਾਕਿਸਤਾਨ]],[[ਪੱਛਮੀ ਭਾਰਤ]] ਅਤੇ [[ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ]] ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੂੰ ਘੇਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪੱਛਮ ਵਿਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ [[ਬਲੋਚਿਸਤਾਨ]] ਤੋਂ ਪੂਰਬ ਵਿਚ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਅਤੇ [[ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ]] ਤੋਂ ਦੱਖਣ ਤਕ ਦੇ ਖੇਤਰ ਇਸ ਦੇ ਹੇਠ ਸਨ।<ref>{{cite web | url=http://www.harappa.com/har/indus-saraswati-geography.html | title=The Largest Bronze Age Urban Civilization | publisher=harappa.com | accessdate=29 April 2013}}</ref> ਸਿੰਧ ਘਾਟੀ ਸਭਿਅਤਾ ਨੇ ਉਹ ਭੂਗੋਲਿਕ ਹਾਲਾਤਾਂ ਰੱਖੀਆਂ ਜਿਹੜੀਆਂ [[ਮਿਸਰ]] ਅਤੇ [[ਪੇਰੂ]] ਦੇ ਲੋਕਾ ਲਈ ਉਚ੍ਚ ਕੀਮਤਾਂ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅਮੀਰ ਖੇਤੀਯੋਗ ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਚ ਪੱਧਰੀ, ਰੇਗਿਸਤਾਨੀ ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਹਾਲ ਹੀ ਵਿਚ, ਸਿੰਧ ਦੇ ਸਥਾਨ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮੀ ਸਰਹੱਦੀ ਸੂਬੇ ਵਿਚ ਵੀ ਲੱਭੇ ਗਏ ਹਨ. ਦੂਜੀਆਂ ਆਈਵੀਸੀ ਕਲੋਨੀਆਂ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਲੱਭੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਛੋਟੀਆਂ ਅਲੱਗ ਥਲੱਗਾਂ ਨੂੰ ਤੁਰਕਮੇਨਿਸਤਾਨ ਅਤੇ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਕਿਤੇ ਵੀ ਲੱਭਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਉਪਨਿਵੇਸ਼ ਪੰਜਾਬ, ਸਿੰਧ, ਰਾਜਸਥਾਨ, ਹਰਿਆਣਾ ਅਤੇ ਗੁਜਰਾਤ ਪੱਟੀ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਪੱਛਮੀ [[ਬਲੋਚਿਸਤਾਨ]] ਵਿੱਚ [[ਸੁਤਕਾਗਨ]] ਦੱਰੇ<ref>{{cite journal|last=Dales|first=George F.|year=1962|title=Harappan Outposts on the Makran Coast|journal=Antiquity|volume=36|issue=142|page=86}}</ref> ਤੋਂ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ [[ਲੋਥਲ]]r<ef>{{cite book|first=Shikaripura Ranganatha|last=Rao|authorlink=Shikaripura Ranganatha Rao|year=1973|title=Lothal and the Indus civilization|location=London|publisher=Asia Publishing House|isbn=0-210-22278-6}}</ref> ਵਿੱਚ ਤਟਵਰਤੀ ਬਸਤੀਆਂ. ਇਕ ਸਿੰਧੂ ਘਾਟੀ ਸਾਈਟ ਉੱਤਰੀ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਦੇ ਸ਼ੂਘਘਾਈ ਵਿਚ ਓਕਕਸਸ ਦਰਿਆ, ਪੱਛਮੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚ ਗੋਮੇਲ ਰਿਵਰ ਘਾਟੀ ਵਿਚ, ਜੰਮੂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਬਿਆਸ ਦਰਿਆ ਵਿਚ ਜੰਮੂ ਦੇ ਮੰਡੇ ਵਿਚ, ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਅਤੇ ਹਿੰਦਾਂ ਦਰਿਆ 'ਤੇ ਆਲਮਗੀਰਪੁਰ, ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਸਿਰਫ 28 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ. ਸਿੰਧ ਘਾਟੀ ਦੀ ਥਾਂ ਅਕਸਰ ਦਰਿਆਵਾਂ ਉੱਤੇ, ਪਰ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਮੁੰਦਰੀ ਤੱਟ ਤੇ, [ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ ਬਾਲਾਕੋਟ, ਅਤੇ ਟਾਪੂਆਂ ਤੇ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਧੌਲਵੀਰਾ ਵਿੱਚ ਹਨ
 
==ਤਬਾਹੀ ਦੇ ਕਾਰਨ==