ਵਿਆਕਰਨ: ਰੀਵਿਜ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ

ਕਿਸੇ ਵੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਅੰਗ ਪ੍ਰਤਿਅੰਗ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਅਤੇ ਵਿਵੇਚਨ ਵਿਆਕਰਣ ( ਗਰਾਮਰ ) ਕਹਾਂਦਾ ਹੈ । ਵਿਆਕਰਣ ਉਹ ਵਿਦਿਆ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਦੁਆਰਾ ਕਿਸੇ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਸ਼ੁੱਧ ਬੋਲਣਾ , ਸ਼ੁੱਧ ਪੜ੍ਹਨਾ ਅਤੇ ਸ਼ੁੱਧ ਲਿਖਣਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ । ਕਿਸੇ ਵੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਲਿਖਣ , ਪੜ੍ਹਨੇ ਅਤੇ ਬੋਲਣ ਦੇ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਨਿਯਮ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰਤਾ ਨੂੰ ਬਣਾਏ ਰੱਖਣ ਲਈ ਇਸ ਨਿਯਮਾਂ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਇਹ ਨਿਯਮ ਵੀ ਵਿਆਕਰਣ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਆਉਂਦੇ ਹੈ । ਵਿਆਕਰਣ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹਿੱਸਾ ਹੈ । <br />

ਕਿਸੇ ਵੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਅੰਗ ਪ੍ਰਤਿਅੰਗ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਅਤੇ ਵਿਵੇਚਨ ਵਿਆਕਰਣ ਕਹਾਂਦਾ ਹੈ , ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਰੀਰ ਦੇ ਅੰਗ ਪ੍ਰਤਿਅੰਗ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਅਤੇ ਵਿਵੇਚਨ ਸ਼ਰੀਰਸ਼ਾਸਤਰ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਦੇਸ਼ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਆਦਿ ਦਾ ਵਰਣਨ ਭੂਗੋਲ । ਯਾਨੀ ਵਿਆਕਰਣ ਕਿਸੇ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਦੇਸ਼ ਵਲੋਂ ਨਹੀਂ ਚਲਾਂਦਾ ਘੁਮਾਉਂਦਾ , ਪ੍ਰਤਿਉਤ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਹਾਲਤ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਚੱਲਦਾ ਹੈ ਇੱਕ ਕਰਿਆਪਦ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਆਕਰਣ ਪੜੇ ਬਿਨਾਂ ਵੀ ਸਭ ਲੋਕ ਇਸਨੂੰ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ; ਇਸਦਾ ਠੀਕ ਮਤਲੱਬ ਸੱਮਝ ਲੈਂਦੇ ਹਨ । ਵਿਆਕਰਣ ਇਸ ਪਦ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਕੇ ਦੱਸੇਗਾ ਕਿ ਇਸਵਿੱਚ ਦੋ ਹਿੱਸਾ ਹਨ - ਚੱਲਦਾ ਅਤੇ ਹੈ । ਫਿਰ ਉਹ ਇਸ ਦੋ ਅਵਇਵੋਂ ਦਾ ਵੀ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰਕੇ ਦੱਸੇਗਾ ਕਿ ( ਚੱਲ ਅ ਤ ਅ ਆ ਉ ) ਚੱਲਦਾ ਅਤੇ ( ਹ ਅ ਇ ਉ ) ਹੈ ਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਹਿੱਸਾ ਹਨ । ਚੱਲ ਵਿੱਚ ਦੋ ਵਰਣ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹਨ ; ਪਰ ਵਿਆਕਰਣ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰੇਗਾ ਕਿ ਚ ਵਿੱਚ ਦੋ ਅੱਖਰ ਹੈ ਚ ਅਤੇ ਅ । ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲ ਅਤੇ ਅ । ਹੁਣ ਇਸ ਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸੱਕਦੇ ; ਅੱਖਰ ਹਨ ਇਹ । ਵਿਆਕਰਣ ਇਸ ਅੱਖਰਾਂ ਦੀ ਵੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਬਣਾਵੇਗਾ , ਵਿਅੰਜਨ ਅਤੇ ਆਵਾਜ਼ । ਚ ਅਤੇ ਲ ਵਿਅੰਜਨ ਹਨ ਅਤੇ ਅ ਆਵਾਜ਼ । ਚਿ , ਚੀ ਅਤੇ ਲਿ , ਲਈ ਵਿੱਚ ਆਵਾਜ਼ ਹੈ ਇ ਅਤੇ ਈ , ਵਿਅੰਜਨ ਚ ਅਤੇ ਲ । ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਵੱਡੇ ਕੰਮ ਦੀ ਚੀਜ ਹੈ ; ਵਿਅਰਥ ਦਾ ਗੋਰਖ ਧੰਧਾ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਇਹ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਹੀ ਵਿਆਕਰਣ ਹੈ । <br />

ਵਿਆਕਰਣ ਦਾ ਦੂਜਾ ਨਾਮ ਸ਼ਬਦਾਨੁਸ਼ਾਸਨ ਵੀ ਹੈ । ਉਹ ਸ਼ਬਦਸੰਬੰਧੀ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਕਰਦਾ ਹੈ - ਬਤਲਾਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ । ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਆਪਣੀ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ; ਵਿਆਕਰਣ ਦੇ ਕਹਿਣ ਵਲੋਂ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਚਲਦੇ । ਪਰ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਵਿਆਕਰਣ ਸ਼ਬਦਪ੍ਰਯੋਗ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਇਹ ਭਾਸ਼ਾ ਉੱਤੇ ਸ਼ਾਸਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ , ਉਸਦੀ ਸਥਿਤੀਪ੍ਰਵ੍ਰੱਤੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਲੋਕਸ਼ਿਕਸ਼ਣ ਕਰਦਾ ਹੈ ।