ਖਿੜਕੀ
ਇੱਕ ਖਿੜਕੀ ਜਾਂ ਬਾਰੀ (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ: Window), ਕੋਈ ਕੰਧ, ਦਰਵਾਜੇ, ਛੱਤ ਜਾਂ ਵਾਹਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਮੋਰੀ ਜਾਂ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ, ਆਵਾਜ਼ ਅਤੇ ਹਵਾ ਨੂੰ ਪਾਸ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਆਧੁਨਿਕ ਖਿੜਕੀਆਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਗਲੇਜ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਜਾਂ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਸਮਗਰੀ ਨਾਲ ਢੱਕਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਖੁੱਲ੍ਹਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫਰੇਮ ਤੇ ਸੈਟ ਹੈ; ਸੈਸ ਅਤੇ ਫ੍ਰੇਮ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿੰਡੋ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[1] ਅਚਾਨਕ ਮੌਸਮ ਤੋਂ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਕਈ ਚਮਕਦਾਰ ਵਿੰਡੋਜ਼ ਖੋਲ੍ਹੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਹਵਾਦਾਰੀ ਖੁੱਲੀ ਜਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਵਿੰਡੋਜ਼ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਨੂੰ ਲਾਕ ਕਰਨ ਜਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਮਾਤਰਾਵਾਂ ਰਾਹੀਂ ਖੁਲ੍ਹਣ ਲਈ ਇੱਕ ਲੈਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਰੋਮਨ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਵਿੰਡੋਜ਼ ਲਈ ਗਲਾਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਇੱਕ ਤਕਨੀਕ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਐਲੇਗਜ਼ੈਂਡਰ੍ਰਿਯਾ ਵਿੱਚ, ਰੋਮਨ ਮਿਸਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਸੀ। 100 ਈ.
ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਚੀਨ, ਕੋਰੀਆ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਪੇਪਰ ਵਿੰਡੋਜ਼ ਨੂੰ ਆਰਥਿਕਤਾ ਅਤੇ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਆਮ ਸਧਾਰਨ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਖਿੜਕੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ 17 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਗਲਾਸ ਆਮ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ 14 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਫਲੈਟਾਂ ਵਾਲੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਛਾਂ ਦੀ ਬਣੀ ਹੋਈ ਖਿੜਕੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। 19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਮੈਰੀਕਨ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ, ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਸਮੂਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਗ੍ਰਿੱਲ ਕੀਤੇ ਪੇਪਰ ਦੀਆਂ ਵਿੰਡੋਜ਼ ਨੂੰ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਆਧੁਨਿਕ ਸਟਾਈਲ ਦੀ ਫਲੋਰ-ਟੂ-ਸੀਲਿੰਗ ਵਿੰਡੋਜ਼ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਕੇਵਲ ਉਦਯੋਗਿਕ ਪਲੇਟ ਦੇ ਬਣਾਉਣ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੰਪੂਰਨ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਹੀ ਸੰਭਵ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।
ਇਤਿਹਾਸ
ਸੋਧੋ13 ਵੀਂ ਸਦੀ ਬੀ.ਸੀ. ਵਿਚ, ਛੁੱਟੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਰੁਕਾਵਟ ਦੇ ਛੱਪੜੇ ਸਨ। ਬਾਅਦ ਵਿਚ, ਖਿੜਕੀਆਂ ਨੂੰ ਜਾਨਵਰ ਲੁਕਾਉਣ, ਕੱਪੜੇ, ਜਾਂ ਲੱਕੜ ਨਾਲ ਢੱਕਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਬੰਦ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਬੰਦ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਣ ਵਾਲੇ ਸ਼ਟਰਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣਾ ਪਿਆ। ਸਮਾਂ ਬੀਤਣ ਨਾਲ, ਖਿੜਕੀਆਂ ਬਣਵਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਦੋਵੇਂ ਤੱਤਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਟੁਕੜੇ ਵਰਤ ਕੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕੀਤੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੇ ਸਿੰਗਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਵਾਲੇ ਟੁਕੜੇ, ਸੰਗਮਰਮਰ ਦੇ ਪਤਲੇ ਟੁਕੜੇ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ ਫੇਂਗਾਈਟ, ਜਾਂ ਕੱਚ ਦੇ ਟੁਕੜੇ, ਸੈੱਟ ਲੱਕੜ, ਲੋਹੇ ਜਾਂ ਲੀਡ ਦੇ ਫਰੇਮਵਰਕ ਵਿੱਚ ਦੂਰ ਪੂਰਬ ਵਿਚ, ਕਾਗਜ਼ ਨੂੰ ਖਿੜਕੀਆਂ ਭਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਰੋਮੀ ਲੋਕ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿੰਡੋਜ਼ ਲਈ ਗਲਾਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਨ, ਇੱਕ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਸੰਭਾਵਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਰੋਮੀ ਮਿਸਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।[2] ਅਰਥਾਤ, ਸਿਕੰਦਰੀਆ ਵਿੱਚ 100 ਈ.ਡੀ. ਕੱਚ ਦੀਆਂ ਗਲਾਸ ਦੀਆਂ ਖਿੜਕੀਆਂ, ਮਾੜੀਆਂ ਔਪਟਿਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਪੇਸ਼ ਹੋਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਪਰ ਇਹ ਛੋਟੀਆਂ ਮੋਟੀਆਂ ਉਤਪਾਦਾਂ ਸਨ, ਜੋ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਗਲਾਸ ਜਾਰਾਂ (ਸਿਲੰਡਰ ਆਕਾਰ) ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਸਨ, ਜੋ ਕਿ ਸਰਕੂਲਰ ਸਟਰਾਈਸ਼ਨ ਪੈਟਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ੀਟ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦੀਆਂ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਇਸਦੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ, ਇੱਕ ਗਲਾਸ ਖਿੜਕੀ ਸਾਫ ਸਾਫ ਤੌਰ ਤੇ ਦੇਖਣ ਲਈ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਇੱਕ ਹਜ਼ਾਰ ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੁਰਾਣੀ ਹੋਵੇਗੀ।[when?][when?]
ਸਦੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਗਲਾਸ ਦੇ ਗੈਸ ਸਿਲੰਡਰ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸਿਓਂ ਦੀ ਲੰਘਣ ਲਈ ਤਕਨੀਕਾਂ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਕੱਚ ਦੇ ਸਮਾਨ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਘਟੀਆ ਆਇਤਾਕਾਰ ਖਿੜਕੀਆਂ ਪੈਦਾ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਨੇ ਲੰਮੇ ਚੌੜਾਈ ਵਾਲੇ ਝਰੋਖਿਆਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਕਿ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਮੁਲੀਅਨ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਮੁਲੀਅਨ ਕੱਚ ਦੀਆਂ ਖਿੜਕੀਆਂ ਯੂਰਪੀਅਨ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਚੋਣ ਦੀ ਵਿੰਡੋ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੇਪਰ ਵਿੰਡੋਜ਼ ਕਿਫ਼ਾਇਤੀ ਸਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਚੀਨ, ਕੋਰੀਆ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਆਮ ਸਧਾਰਨ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਖਿੜਕੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ 17 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਗਲਾਸ ਆਮ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ 14 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਫਲੈਟਾਂ ਵਾਲੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਸਿੰਗਾ ਦੀ ਬਣੀ ਹੋਈ ਖਿੜਕੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।[3]
ਆਧੁਨਿਕ ਸਟਾਈਲ ਦੇ ਫਰਸ਼ ਤੋਂ ਛੱਤ ਵਾਲੀਆਂ ਵਿੰਡੋਜ਼ ਉਦਯੋਗ ਦੇ ਪਲੇਟ ਗਲਾਸ ਬਣਾਉਣ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਮੁਕੰਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਸੰਭਵ ਹੋ ਗਈ।
ਆਧੁਨਿਕ ਵਿੰਡੋਜ਼ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗਲਾਸ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਪਲਾਸਟਿਕ ਹਨ।
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ "Window". The Free Dictionary By Farlex. Retrieved May 19, 2012.
- ↑ "Window". Britannica. Retrieved May 19, 2012.
- ↑ Langley, Andrew (2011). Medieval Life. Eyewitness. Dorling Kindersley. p. 16. ISBN 1-4053-4545-4.