ਗੋਸ਼ਾ ਔਰਤ
ਭਾਰਤੀ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਇੱਕ ਗੋਸ਼ਾ, ਜਾਂ ਇੱਕ ਗੋਸਾਗੋਸ਼ਾ ਔਰਤ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕੁਝ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਮਰਦਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਲੁਕਾਉਣ ਦੇ ਇਸਲਾਮੀ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। [1] ਇਸ ਨੂੰ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ ਭਾਸ਼ਾ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ, ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਮੰਨਦਾ ਹੈ, [2] ਇਹ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵਰਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਪਰਦਾਹ ਵਿੱਚ ਰੱਖੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਸਮਾਨਾਰਥੀ ਹੈ।
ਮੈਡੀਕਲ ਲੋੜਾਂ ਸੋਧੋ
[3] ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਕਿ 1884 ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਮਹਿਲਾ ਡਾਕਟਰ ਨਹੀਂ ਆਈਆਂ, ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਰਾਜ ਦੀਆਂ ਗੋਸ਼ਾ ਔਰਤਾਂ ਅਯੋਗ ਸਿਹਤ ਪ੍ਰੈਕਟੀਸ਼ਨਰਾਂ ਦੇ ਰਹਿਮ 'ਤੇ ਸਨ। [4]ਚੇਨਈ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਕਸ੍ਤੂਰਬਾ ਗਾਂਧੀ ਹਸਪਤਾਲ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਜਾਤੀ, ਅਤੇ ਗੋਸ਼ਾ ਹਸਪਤਾਲ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। [5] ਹੋਲੇਨ ਪੁਰਦਾਹ ਨੂੰ, ਇੱਕ ਓਰੀਐਂਟਲਿਸਟ "ਟ੍ਰੌਪ" ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੇਖਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਅਧਿਕਾਰ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਦੂਜੇ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧਾਭਾਸ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਲਾਲ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਭਾਸ਼ਣ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਵਹਿਸ਼ੀਪੁਣੇ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਵਜੋਂ ਪਰਦਾਹ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕੀਤੀ, ਫਿਰ ਵੀ ਇਸ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਅਨੁਕੂਲ ਬਣਾਇਆ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗੋਸ਼ਾ ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਉਦਘਾਟਨ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਸਰਕਾਰੀ ਅਜਾਇਬ ਘਰ, ਚੇਨਈ ਸੋਧੋ
ਸਰਕਾਰੀ ਅਜਾਇਬ ਘਰ, ਚੇਨਈ ,ਨੇ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਗੋਸ਼ਾ ਔਰਤਾਂ ਲਈ, ਇੱਕ ਸਮਾਂ ਸਲੋਟ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਸੀ। [6] ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪੁਰਸ਼ ਮਹਿਮਾਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਹਵਾਲੇ ਸੋਧੋ
- ↑ Denning, Margaret Beahm (1902). Mosaics from India: talks about India, its peoples, religions and customs. New York: Fleming H. Revell Company. Retrieved 17 February 2012.
This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
- ↑ Kapoor, Subodh (2002). The Indian Encyclopaedia: Gautami Ganga -Himmat Bahadur. Cosmo Publications. pp. 2674–. ISBN 978-81-7755-266-9. Retrieved 9 February 2012.
- ↑ Gribble JD E. history of the decan. Mittal Publications. pp. 257–. GGKEY:KPSWZE0BG05. Retrieved 9 February 2012.
- ↑ Puranik, G. K. (1954). Rural India. R. G. Gupta. Retrieved 9 February 2012.
- ↑ Hollen, Cecilia Coale Van (2003). Birth on the Threshold: Childbirth and Modernity in South India. Zubaan. pp. 44–. ISBN 978-81-86706-72-5. Retrieved 17 February 2012.
- ↑ South Indian Railway Co., Ltd (1 August 2004). Illustrated guide to the South Indian Railway (Incorporated in England): including the Tanjore District Board, Pondicherry, Peralam-Karaikkal, Travancore State, Cochin State, Coimbatore District Board, Tinnevelly-Tiruchendur, and the Nilgiri Railways. Asian Educational Services. pp. 21–. ISBN 978-81-206-1889-3. Retrieved 17 February 2012.
