ਜੀਓਚੀਨੋ ਰੋਸਿਨੀ
ਜੀਓਚੀਨੋ ਐਂਟੋਨੀਓ ਰੋਸਿਨੀ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Gioachino Antonio Rossini; 29 ਫਰਵਰੀ 1792 - 13 ਨਵੰਬਰ 1868) ਇੱਕ ਇਟਾਲੀਅਨ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਆਪਣੇ 39 ਓਪੇਰਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗਾਣੇ, ਕੁਝ ਚੈਂਬਰ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਪਿਆਨੋ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਅਤੇ ਕੁਝ ਪਵਿੱਤਰ ਸੰਗੀਤ ਵੀ ਲਿਖਿਆ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਦੇ ਸਿਖਰ ਤੇ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਹ ਤੀਹ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਵੱਡੇ ਪੈਮਾਨੇ ਦੀ ਰਚਨਾ ਤੋਂ ਸੰਨਿਆਸ ਲੈਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਸਨੇ ਹਾਸਰਸ ਅਤੇ ਗੰਭੀਰ ਓਪੇਰਾ ਦੋਵਾਂ ਲਈ ਨਵੇਂ ਮਾਪਦੰਡ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤੇ।
ਪੇਸਰੋ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਜੋ ਦੋਵੇਂ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਸਨ (ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਇਕ ਟਰੰਪਟਰ ਸਨ, ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਇਕ ਗਾਇਕਾ ਸਨ), ਰੋਸਨੀ ਨੇ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਰਚਨਾ ਕਰਨੀ ਅਰੰਭ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬੋਲੋਗਨਾ ਦੇ ਸੰਗੀਤ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਓਪੇਰਾ ਵੈਨਿਸ ਵਿੱਚ 1810 ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ 18 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਸੀ। 1815 ਵਿਚ ਉਹ ਓਪੇਰਾ ਲਿਖਣ ਅਤੇ ਨੇਪਲਜ਼ ਵਿਚ ਥਿਏਟਰਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਵਿਚ ਜੁਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। 1810–1823 ਦੇ ਅਰਸੇ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਇਤਾਲਵੀ ਸਟੇਜ ਲਈ 34 ਓਪੇਰਾ ਲਿਖੇ ਜੋ ਵੇਨਿਸ, ਮਿਲਾਨ, ਫੇਰਾਰਾ, ਨੈਪਲਸ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਿਧਰੇ ਕੀਤੇ ਗਏ; ਇਸ ਉਤਪਾਦਕਤਾ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਓਵਰਟੈਕਜ) ਅਤੇ ਸਵੈ-ਉਧਾਰ ਲੈਣ ਦੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਮਾਤਰਾ ਲਈ ਲਗਭਗ ਫਾਰਮੂਲਿਕ ਪਹੁੰਚ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਮਿਆਦ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕੰਮਾਂ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਲਜੀਰੀ ਵਿੱਚ ਕਾਮਿਕ ਓਪੇਰਾਸ ਲੇਟਿਅਲਾਨਾ, ਇਲ ਬਾਰਬੀਅਰ ਦਿ ਸਿਵਿਗਾਲੀਆ (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਦ ਬਾਰਬਰ ਆਫ ਸੇਵਿਲ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਅਤੇ ਲਾ ਸੀਨੇਰਤੋਲਾ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਜਿਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਓਪੇਰਾ ਬਫ਼ਾ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਾਈ ਜਿਸਨੂੰ ਉਸਨੇ ਮਾਲਕਾਂ ਤੋਂ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਓਪੇਰਾ ਸੀਰੀਆ ਵਰਕਸ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਓਟੇਲੋ, ਟੈਂਕਰਡੀ ਅਤੇ ਸੇਮੀਰਾਮਾਈਡ ਦੀ ਵੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਸੁਰੀਲੇ, ਹਾਰਮੋਨਿਕ ਅਤੇ ਯੰਤਰ ਦੇ ਰੰਗ ਅਤੇ ਨਾਟਕੀ ਰੂਪ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਵੀਨਤਾ ਲਈ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ। 1824 ਵਿਚ ਉਸਨੂੰ ਪੈਰਿਸ ਵਿਚ ਓਪੇਰਾ ਦੁਆਰਾ ਇਕਰਾਰਨਾਮਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਚਾਰਲਜ਼ ਐਕਸ ਦੇ ਰਾਜ- ਸ਼ਾਸਤਰ ਨੂੰ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਇਕ ਓਪੇਰਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ, ਇਲ ਵਯੈਗੀਜੀਓ ਏ ਰੀਮਜ਼ ਵਿਚ ਸੋਧ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਆਪਣੇ ਦੋ ਇਟਾਲੀਅਨ ਦੀਆਂ ਸੋਧਾਂ ਓਪੇਰਾਸ, ਲੇ ਸਿਏਜ ਡੀ ਕੋਰਿੰਥੇ ਅਤੇ ਮੋਇਸ, ਅਤੇ 1829 ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਆਖਰੀ ਓਪੇਰਾ, ਗਿਲਿਓਮ ਟੇਲ।
ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਆਖ਼ਰੀ 40 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਰੋਸਨੀ ਦੀ ਓਪੇਰਾ ਤੋਂ ਵਾਪਸੀ ਵਾਪਸ ਲੈਣ ਦੀ ਕਦੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਆਖਿਆ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ; ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਕਾਰਕ ਸ਼ਾਇਦ ਵਿਗੜੀ ਸਿਹਤ, ਉਸ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਲਿਆਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਗੀਆਕੋਮੋ ਮੇਅਰਬੀਅਰ ਵਰਗੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਵਿਸ਼ਾਲ ਓਪੇਰਾ ਦਾ ਉਭਾਰ। 1830 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ 1855 ਤੱਕ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਪੈਰਿਸ ਛੱਡ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬੋਲੋਗਨਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸੀ, ਰੋਸਨੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲਿਖਿਆ। 1855 ਵਿਚ ਪੈਰਿਸ ਵਾਪਸ ਪਰਤਣ ਤੇ ਉਹ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੰਗੀਤਕ ਸੈਲੂਨ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ ਤੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਅਤੇ ਪੈਰਿਸ ਦੇ ਕਲਾਤਮਕ ਅਤੇ ਫੈਸ਼ਨਯੋਗ ਚੱਕਰ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਪਚੇਸ ਡੀ ਵਿਲੀਲੇਸ ਦੇ ਮਨੋਰੰਜਕ ਟੁਕੜੇ ਲਿਖੇ। ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਫ੍ਰਾਂਜ਼ ਲਿਸਟ, ਐਂਟਨ ਰੁਬਿਨਸਟਾਈਨ, ਜੂਸੈੱਪ ਵਰਦੀ, ਮੇਅਰਬੀਅਰ ਅਤੇ ਜੋਸੇਫ ਜੋਆਚਿਮ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਰੋਸਿਨੀ ਦੀ ਆਖਰੀ ਮੁੱਖ ਰਚਨਾ ਉਸ ਦੀ ਪੇਟਾਈਟ ਮੈਸੇ ਸੋਲਨੇਲ (1863) ਸੀ। 1868 ਵਿਚ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਪੈਰਿਸ ਵਿਚ ਹੋਈ।