ਜੰਗੀ ਬੇੜਾ (ਜੰਗੀ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼)

ਜੰਗੀ ਬੇੜਾ ਇੱਕ ਜਲ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ ਹੈ, ਜੋ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨੈਨਲ ਯੁੱਧ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਰਾਜ ਦੇ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਫੌਜਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਪਾਰਕ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਤੇਜ਼ ਅਤੇ ਜਿਆਦਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮਾਲ ਦੀ ਮਾਲਕੀ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਵਪਾਰੀ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ ਤੋਂ ਉਲਟ, ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਹਥਿਆਰ, ਗੋਲਾ ਬਾਰੂਦ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਲਈ ਸਪਲਾਈ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਨੇਵੀ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਵਿਅਕਤੀਆਂ, ਸਹਿਕਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਨਿਗਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਵਿਲੈਂ ਵੈਨ ਡੇ ਵੈਲਡੇ ਨੇ ਯੂਨਾਜਰ ਦੁਆਰਾ ਕੈਨਨ ਸ਼ਾਟ (1670), ਜੋ ਕਿ ਦੇਰ ਦਾ 17 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦਾ ਇੱਕ ਸਤਰ ਹੈ।

ਲੜਾਈ ਦੌਰਾਨ, ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਵਪਾਰੀ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਫਰਕ ਅਕਸਰ ਝਟਕਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜੰਗ ਵਿੱਚ, ਵਪਾਰੀ ਜਹਾਜ ਅਕਸਰ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਹਾਇਕ ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਪਹਿਲੀ ਵਿਸ਼ਵ ਜੰਗ ਦੇ ਕਿਊ-ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਵਪਾਰੀਆਂ। 17 ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ ਵਪਾਰਕ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਦਬਾਉਣ ਲਈ ਆਮ ਗੱਲ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਫਲੀਟ ਵਿੱਚ ਵਪਾਰਕ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਬਣੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ 19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਪਾਇਰੇਸੀ ਦੀ ਧਮਕੀ ਨਹੀਂ ਚੜ੍ਹੀ, ਵੱਡੇ ਵਪਾਰੀ ਜਹਾਜਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗਲੋਲੀਨਜ਼ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਇਹ ਆਮ ਅਭਿਆਸ ਸੀ। ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅਕਸਰ ਸੈਨਿਕ ਕੈਰੀਅਰਾਂ ਜਾਂ ਸਪਲਾਈ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ 18 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਫ੍ਰੈਂਚ ਨੇਵੀ ਦੁਆਰਾ ਜਾਂ ਦੂਜੀ ਵਿਸ਼ਵ ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ ਜਪਾਨੀ ਨੇਵੀ।

ਜੰਗੀ ਬੇੜੇ ਦਾ ਵਿਕਾਸ

ਪਹਿਲਾ ਜੰਗੀ ਬੇੜਾ

ਅੱਸ਼ੂਰ ਦੀ ਜੰਗੀ ਬੇੜੇ, ਪੁਆਇੰਟ ਕਮਾਨ ਦੇ ਨਾਲ 700 ਈ

ਮੇਸੋਪੋਟਾਮਿਆ, ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਪਰਸੀਆ, ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਗ੍ਰੀਸ ਅਤੇ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ ਹਮੇਸ਼ਾ ਗੈਲਰੀਆਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਿਰਮਸ, ਟ੍ਰਰੀਮੇਸ ਅਤੇ ਕਵਿਨਕਰੇਮਜ਼) ਸਨ: ਲੰਬੇ, ਤੰਗ ਯੰਤਰ, ਜੋ ਕਿ ਤਾਰਾਂ ਦੇ ਕਿਨਾਰਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਏ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਰੱਮ ਅਤੇ ਸਿਗਨੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਿੰਕਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਮਾਨ ਪਹਿਨਣ ਅਤੇ ਬੋਰਡਿੰਗ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਫਾਲੋਅ ਕਰੋ। ਚੌਥੀ ਸਦੀ ਬੀ.ਸੀ. ਵਿੱਚ ਕੈਪਟਪਲਾਂਟ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਇਸ ਤਕਨੀਕ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸੁਧਾਰੇ ਨੇ ਹੇਲਨੀਸਿਸਟਿਕ ਯੁੱਗ ਵਲੋਂ ਤੋਪਖਾਨੇ ਤੋਂ ਤਿਆਰ ਜੰਗੀ ਬੇੜੇ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਫਲੀਟਾਂ ਨੂੰ ਸਮਰੱਥ ਬਣਾਇਆ। ਅਖੀਰੀ ਪੁਰਾਤਨਤਾ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਰਮਿੰਗ ਨੂੰ ਵਰਤੋਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮੱਧ ਯੁੱਗ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਵਰਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਜਹਾਜਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਗੈਲੀ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਕਿ ਸੋਲ੍ਹਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਬੋਰਡਿੰਗ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਸੇਲ ਦੀ ਉਮਰ

ਪਹਿਲੀ ਅਤੇ ਤੀਜੀ ਦਰ ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਡਾਇਗ੍ਰਾਮ, ਇੰਗਲੈਂਡ, 1728

14 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਨੇਵਲ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦਾ ਮੁੜ ਵਿਕਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਤਾਂਤੋਂ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਆਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਬੰਦੂਕਾਂ ਉਸੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਮੁੜਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾਵਾਨ ਮੁੜ ਲੋਡ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਤੋਪਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ ਦਾ ਆਕਾਰ ਅਸੰਭਵ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ ਮੁੱਖ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੇਬ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਸੋਲ੍ਹਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਉਭਰਿਆ।

17 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਮੱਧ ਤੱਕ, ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਨੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਭਾਰੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਤੋਪਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਸਾਂ ਅਤੇ ਚਾਲਾਂ ਉੱਪਰ ਲੈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਯੁੱਧ ਦਾ ਯੁੱਗ ਹੁਣ ਲਾਈਨ ਦੇ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਉੱਭਰਿਆ ਹੈ। ਅਠਾਰ੍ਹਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਜੰਗੀ ਗੱਭਰੂ ਅਤੇ ਲੜਾਈ ਦੀ ਲੜਾਈ - ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲੜਾਈ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹੇ - ਕਾਫ਼ਲੇ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ, ਦੁਸ਼ਮਨ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਲਈ ਸਕਾਊਟ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾਕਾਬੰਦੀ।.

1850 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ, ਲਾਈਨ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਹਾਜ ਦੀ ਥਾਂ ਤੇ ਭਾਫ਼ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਇਆ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਬਟਾਲੀਸ਼ਿਪਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਲੈ ਲਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਜਦਕਿ ਸਮੁੰਦਰੀ ਫਲਾਈਟਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਭਾਫ ਨਾਲ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਕਰੂਜ਼ਰਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਸੀ। ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਹਥਿਆਰਾਂ ਨੂੰ ਰੋਟੇਟਿੰਗ ਬਾਰਬੈਟ ਅਤੇ ਟੇਰਟਸ ਦੀ ਖੋਜ ਨਾਲ ਵੀ ਬਦਲਿਆ ਗਿਆ, ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਬੰਦੂਕਾਂ ਨੂੰ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜਤ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਵੱਡੇ ਤੋਪਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ।

19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ ਫਾਈਨਲ ਇਨੋਵੇਸ਼ਨ ਟੋਆਰਪਾਡੋ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਟਾਰਪੀਡੋ ਕਿਸ਼ਤੀ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਸੀ। ਛੋਟੀਆਂ, ਫਾਸਟ ਟਾਰਪੀਡੋ ਦੀਆਂ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਜੰਗੀ ਬੇੜੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਦੀਆਂ ਬਦਲ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।