ਇਵਾਨ ਇਲੀਅਚ ਦੀ ਮੌਤ
ਇਵਾਨ ਇਲੀਅਚ ਦੀ ਮੌਤ (ਰੂਸੀ: Смерть Ивана Ильича, ਸਮੇਰਤ' ਇਵਾਨਾ ਇਲੀਚਾ), ਲਿਉ ਤਾਲਸਤਾਏ ਦਾ ਲਿਖਿਆ ਅਤੇ 1886 ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਛਪਿਆ ਛੋਟਾ ਨਾਵਲ ਹੈ। ਇਹ ਉਸ ਦੀ 1870ਵਿਆਂ ਦੀ ਉਹਦੀ ਧਰਮ ਬਦਲੀ ਤੋਂ ਜਲਦੀ ਮਗਰੋਂ ਲਿਖੇ ਗਲਪ ਦੇ ਸ਼ਾਹਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ।[1]
 1895 ਵਾਲੇ ਰੂਸੀ ਅਡੀਸ਼ਨ ਦਾ ਟਾਈਟਲ ਪੰਨਾ | |
| ਲੇਖਕ | ਲਿਓ ਤਾਲਸਤਾਏ |
|---|---|
| ਮੂਲ ਸਿਰਲੇਖ | Смерть Ивана Ильича |
| ਚਿੱਤਰਕਾਰ | ਓਟੋ ਐਂਟੋਨਿਨੀ |
| ਦੇਸ਼ | ਰੂਸ |
| ਭਾਸ਼ਾ | ਰੂਸੀ |
| ਵਿਧਾ | ਗਲਪ, ਦਰਸ਼ਨ |
ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਦੀ ਮਿਤੀ | 1886 |
| ਸਫ਼ੇ | 114 (ਪੇਪਰਬੈਕ) |
| ਆਈ.ਐਸ.ਬੀ.ਐਨ. | 978-0-307-26881-5 |
ਕਹਾਣੀ
ਸੋਧੋਇਹ ਨਾਵਲ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਰੂਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਉੱਚ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਜੱਜ ਦੀ, 45 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਮੌਤ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਨਾਵਲ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਅਧਿਕਾਰੀ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ, ਇਵਾਨ ਇਲੀਅਚ ਗੋਲੋਵਿਨ ਦੀ ਮੌਤ ਦੀ ਖਬਰ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।
ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਰਵਾਰ ਦੀ ਬਿਹਤਰ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਰਦੇ ਲਟਕਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਇਵਾਨ ਇਲੀਅਚ ਦੀ ਬੱਖੀ ਵਿੱਚ ਜਖਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਭਿਆਨਕ ਸੰਬੰਧ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਅੱਛਾ ਸੁਹਣਾ ਲੱਗਦਾ ਜੀਵਨ ਜੀਓ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਸਵਾਦ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਅਤੇ ਬੱਖੀ ਵਿੱਚ ਨਿਰੰਤਰ ਦਰਦ ਰਹਿਣ ਲੱਗਾ। ਕਈ ਮਹਿੰਗੇ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨਾਲ ਸਲਾਹ-ਮਸ਼ਵਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਲੇਕਿਨ ਉਹ ਅੰਤੜੀ ਰੋਗ ਅਤੇ ਤਰਦੇ ਗੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਅਸਪਸ਼ਟ ਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਅੱਗੇ, ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸਮਝਾ ਸਕਦੇ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਹ ਛੇਤੀ ਹੀ ਸਪਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਵਾਨ ਇਲੀਅਚ ਮਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਤਸ਼ਖ਼ੀਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਣ ਤੇ, ਇਵਾਨ ਆਪਣੀ ਬਿਪਤਾ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਹਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਸ ਦਾ ਦਰਦ ਇੰਨਾ ਤੀਬਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕੰਮ ਬੰਦ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਦੇ ਦਿਨ ਬਿਸਤਰੇ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਉਣੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਮੌਤ ਦੇ ਖੌਫ਼ ਨਾਲ ਜੂਝਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਉਸ ਦੀ ਪਕੜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ।
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ Jahn 1999, p. 3.