ਦ ਵਾਟਰ ਆਫ ਲਾਈਫ (ਜਰਮਨ ਪਰੀ ਕਹਾਣੀ)
"ਜੀਵਨ ਦਾ ਪਾਣੀ" (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਨਾਮ: The Water of Life; German: Das Wasser des Lebens) ਗਰਿਮ ਭਰਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇਕੱਤਰ ਕੀਤੀ ਇੱਕ ਜਰਮਨ ਪਰੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ: ਕਹਾਣੀ ਨੰਬਰ 97।[1]
ਇਹ ਆਰਨੇ-ਥੌਮਸਨ ਦੀ ਕਿਸਮ 551 ਹੈ।[2]
ਜੌਹਨ ਫ੍ਰਾਂਸਿਸ ਕੈਂਪਬੈਲ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਸਕਾਟਿਸ਼ ਪਰੀ ਕਹਾਣੀ, "ਦ ਬ੍ਰਾਊਨ ਬੀਅਰ ਆਫ਼ ਦ ਗ੍ਰੀਨ ਗਲੇਨ" ਦੇ ਸਮਾਨਾਂਤਰ ਵਜੋਂ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ।[3]
ਸੰਖੇਪ ਸੋਧੋ
ਇੱਕ ਰਾਜਾ ਮਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੀਵਨ ਦਾ ਪਾਣੀ ਉਸਨੂੰ ਬਚਾ ਲਵੇਗਾ। ਸਾਰੇ ਜਾਣੇ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਵਿੱਚ ਬਾਹਰ ਗਏ। ਦੋ ਵੱਡੇ ਵਾਰਸ ਬਣਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਵਿੱਚ ਨਿਕਲਦੇ ਹੋਏ, ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੌਣੇ ਨਾਲ ਬੇਰਹਿਮ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਖੱਡਾਂ ਵਿੱਚ ਫਸ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਪੁੱਤਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਬੌਨੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਉਹ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ। ਬੌਨੇ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲਈ ਇੱਕ ਲੋਹੇ ਦੀ ਛੜੀ ਅਤੇ ਅੰਦਰ ਸ਼ੇਰਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣ ਲਈ ਦੋ ਰੋਟੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਘੜੀ ਦੇ 12 ਵੱਜਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਾਣੀ ਲੈਣਾ ਪਿਆ ਜਦੋਂ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੁਬਾਰਾ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਣਗੇ।
ਉਸਨੇ ਡੰਡੇ ਨਾਲ ਗੇਟ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਸ਼ੇਰਾਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖੁਆਈ। ਫਿਰ ਉਹ ਇੱਕ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਜਿੱਥੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਸੁੱਤੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮੁੰਦਰੀਆਂ ਅਤੇ ਕੁਝ ਰੋਟੀਆਂ ਅਤੇ ਮੇਜ਼ ਤੋਂ ਇੱਕ ਤਲਵਾਰ ਲਈ। ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਲੱਭੀ, ਜਿਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਚੁੰਮਿਆ, ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵਾਪਸ ਆਉਣ 'ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸ੍ਪ੍ਰਿੰਗ ਕਿੱਥੇ ਸੀ। ਉਹ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਪਰ ਇੱਕ ਬਿਸਤਰਾ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਸੌਣ ਲਈ ਲੇਟ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਜਾਗਿਆ ਤਾਂ ਪੌਣੇ ਬਾਰਾਂ ਵੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਉਹ ਉੱਠਿਆ, ਪਾਣੀ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਬੰਦ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਗੇਟ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਬੂਟ ਦੀ ਅੱਡੀ ਲਾਹ ਕੇ ਫਰਾਰ ਹੋ ਗਿਆ।
ਉਹ ਬੌਨੇ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਜਿਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸਦੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਕੀ ਵਾਪਰਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰਨ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਬੁਰੇ ਸਨ। ਉਹ ਯੁੱਧ ਅਤੇ ਕਾਲ ਨਾਲ ਗ੍ਰਸਤ ਇੱਕ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਆਏ, ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨੂੰ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖੁਆਈ। ਫਿਰ ਉਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਦੋ ਹੋਰ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਆਏ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਕੀਤਾ। ਫਿਰ ਉਹ ਸਮੁੰਦਰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਘਰ ਆਉਣ ਲਈ ਜਹਾਜ਼ ਵਿਚ ਚੜ੍ਹ ਗਏ। ਵੱਡੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਪਾਣੀ ਚੁਰਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਬੋਤਲ ਭਰ ਦਿੱਤੀ।
ਰਾਜਾ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਵੱਡੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ 'ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜ਼ਹਿਰ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਅਤੇ ਖੁਦ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪਿਲਾਇਆ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਗੁਪਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ (ਸਜ਼ਾ ਵਜੋਂ) ਮਾਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਨੂੰ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਭੇਜਿਆ, ਪਰ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਲਿਆਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸੀ ਅਤੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇਸ ਕੰਮ ਦਾ ਇਕਬਾਲ ਕਰ ਲਿਆ। ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਅਤੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਨੇ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲ ਲਏ ਅਤੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਭੱਜ ਗਿਆ।
ਖਜ਼ਾਨਾ ਆ ਗਿਆ, ਜੋ ਤਿੰਨ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਨੇ ਬਚਾਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਰਾਜਾ ਆਪਣੇ ਅਪਰਾਧ ਬਾਰੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣ 'ਤੇ ਪਛਤਾਵਾ ਹੋਇਆ। ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਨੇ ਕਬੂਲ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਾਰਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਰਾਜੇ ਨੇ ਇੱਕ ਘੋਸ਼ਣਾ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਸੁਤੰਤਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਕਿਲ੍ਹੇ ਵਿਚ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨੇ ਇਸ ਲਈ ਇਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਸੜਕ ਬਣਾਈ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਉਸ ਦੇ ਸੱਚੇ ਲਾੜੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਲਿਆਵੇਗੀ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗੀ ਜੋ ਇਸ 'ਤੇ ਸਿੱਧੀ ਸਵਾਰੀ ਨਾ ਕਰੇ। ਦੋ ਵੱਡੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ (ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੋਣ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ) ਨੇ ਇਹ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਗੰਦਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ਰਮ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋਵੇਗੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਵਾਰ ਹੋ ਗਏ, ਅਤੇ ਨੌਕਰਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਨੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਬਾਰੇ ਇੰਨਾ ਲਗਾਤਾਰ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਇਸ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਇਸ 'ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਗਿਆ, ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ। ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਕੋਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸੱਚੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਈ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀ, ਪਰ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੇ।
ਹਵਾਲੇ ਸੋਧੋ
- ↑ Jacob and Wilheim Grimm, Household Tales, "The Water of Life" Archived 2019-05-04 at the Wayback Machine.
- ↑ D.L. Ashliman, "The Grimm Brothers' Children's and Household Tales (Grimms' Fairy Tales)"
- ↑ John Francis Campbell, Popular Tales of the West Highlands, "The Brown Bear of the Green Glen"