ਨਾਗਰਿਕਤਾ
ਨਾਗਰਿਕਤਾ , ਕਸਟਮ ਜਾਂ ਕਨੂੰਨ ਦੇ ਤਹਿਤ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਇੱਕ ਰੁਤਬਾ ਹੈ ਜਿਸ ਮੁਤਾਬਿਕ ਜਿਸ ਰਾਜ ਜਾਂ ਰਾਸ਼ਟਰ ਨਾਲ ਉਹ ਸਬੰਧਿਤ ਹੈ, ਉਹ ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਕਾਨੂੰਨੀ ਮੈਂਬਰ ਹੈ।
ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਕੋਲ ਕਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਕੋਲ ਕਿਸੇ ਰਾਜ ਦੀ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਸਟੇਟਲੈਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ ਜਾਂ ਕੌਮੀਅਤ ਅਕਸਰ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਦੇ ਸਮਾਨਾਰਥੀ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ - ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਨੂੰਨ ਵਿੱਚ- ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ (ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਨਸਲੀ ਸਮੂਹ) ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਮੈਂਬਰਤਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਕੁਝ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ: ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ, ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਕਿੰਗਡਮ, ਕੌਮੀਅਤ ਅਤੇ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਮਤਲਬ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ (ਵਧੇਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲਈ, ਕੌਮੀਅਤ ਬਨਾਮ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਦੇਖੋ)।
ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਾਰਕ
ਸੋਧੋਹਰੇਕ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਆਪਣੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ, ਨਿਯਮਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਦੰਡ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਲਈ ਕੌਣ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਕਈ ਆਧਾਰਾਂ 'ਤੇ ਪਛਾਣ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਨਮ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ' ਤੇ ਆਧਾਰਤ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਸਵੈ-ਚਾਲਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਦੂਜੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਰਜ਼ੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।
- ਜਨਮ ਦੁਆਰਾ ਸਿਟੀਜ਼ਨਸ਼ਿਪ: ਜੇ ਇੱਕ ਜਾਂ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਕਿਸੇ ਰਾਜ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਉਸ ਰਾਜ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕ ਬਣਨ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਸਿਰਫ ਪੈਟਰਨਲ ਲਾਈਨ ਰਾਹੀਂ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਲੇਕਿਨ 20 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੋਂ ਲਿੰਗੀ ਸਮਾਨਤਾ ਆਮ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਨੂੰ ਵੰਸ਼ ਅਤੇ ਨਸਲੀ ਅਧਾਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਆਮ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਰਾਜ ਦੇ ਸੰਕਲਪ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੈ। ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਪੈਦਾ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ, ਇੱਕ ਜਾਂ ਦੋਵੇਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕ ਹਨ, ਵੀ ਇੱਕ ਨਾਗਰਿਕ ਹੈ। ਰਾਜਾਂ ਨੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੂਬੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਨਮੇ ਇਕ ਖਾਸ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦੇ ਅਧਾਰ' ਤੇ ਸਿਟੀਜ਼ਨਸ਼ਿਪ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਨੂੰ ਸੀਮਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਸਿਵਲ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਇਹ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਦਾ ਇਹ ਆਮ ਤਰੀਕਾ ਹੈ।
- ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ: ਕੁਝ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਰਾਜ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਜਨਮ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿਚ ਇਸ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਦਾ ਇਹ ਰੂਪ ਉਤਪੰਨ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਰਾਜ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਲੋਕ ਬਾਦਸ਼ਾਹ (ਇਕ ਸੰਕਲਪ ਪੂਰਵ-ਡੇਟਿੰਗ ਸਿਟੀਜ਼ਨਸ਼ਿਪ) ਦੀ ਪਰਜਾ ਸਨ ਅਤੇ ਆਮ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਆਮ ਗੱਲ ਹੈ।
- ਵਿਆਹ ਦੁਆਰਾ ਸਿਟੀਜ਼ਨਸ਼ਿਪ (ਜੂਸ ਮਟਰੀਮੋਨੀ) ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਨਾਗਰਿਕ ਨੂੰ ਫਾਸਟ ਟਰੈਕ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿਚ ਅਜਿਹੇ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿਆਹਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਦੀ ਵਿਵਸਥਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਨਾਗਰਿਕ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਗੈਰ-ਨਾਗਰਿਕ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਣ ਲਈ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।[1]
- ਨੈਚੁਰਲਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ: ਰਾਜ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੇਸ਼' ਚ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਸ਼ਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਮਿਲੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਕ ਖਾਸ ਸਮੇਂ ਲਈ ਉੱਥੇ ਵੀ ਰਿਹਾ। ਕੁਝ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿਚ ਨੈਚੁਰਲਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਸ਼ਰਤਾਂ ਅਧੀਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਇਕ ਟੈਸਟ ਪਾਸ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਮੇਜ਼ਬਾਨ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਜੀਵਨ ਜਾਂ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਹੀ ਗਿਆਨ, ਚੰਗੇ ਚਾਲ-ਚਲਣ (ਕੋਈ ਗੰਭੀਰ ਅਪਰਾਧਕ ਰਿਕਾਰਡ) ਅਤੇ ਨੈਤਿਕ ਚਰਿੱਤਰ (ਜਿਵੇਂ ਸ਼ਰਾਬੀਪੁਣੇ, ਜਾਂ ਜੂਏਬਾਜ਼ੀ) ਦਾ ਉਚਿਤ ਗਿਆਨ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਰਾਜ ਜਾਂ ਇਸਦੇ ਸ਼ਾਸਕ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਤਿਆਗਣ।
- ਨਾ-ਸ਼ਾਮਲ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ: ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ ਇੱਥੇ ਚਮੜੀ ਦੇ ਰੰਗ, ਨਸਲ, ਲਿੰਗ, ਅਤੇ ਆਜ਼ਾਦ ਸਥਿਤੀ (ਗ਼ੁਲਾਮ ਨਹੀਂ) ਵਰਗੇ ਆਧਾਰਾਂ 'ਤੇ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਦੀ ਹੱਕਦਾਰ ਹੋਣ' ਤੇ ਅਲਗ ਥਲਗ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਬੇਦਖਲੀ ਹੁਣ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਆਧੁਨਿਕ ਉਦਾਹਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਅਰਬ ਦੇਸ਼ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਜੋ ਗ਼ੈਰ-ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕਤਰ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਅਥਲੀਟਾਂ ਨੂੰ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰੰਤੂ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇਸਲਾਮੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਸਟੇਟਸ ਪ੍ਰਜਨਨ ਤਕਨੀਕਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਜਨਮ ਲੈਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ 27 ਫਰਵਰੀ, 1983 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]