ਨੀਰਜਾ ਭਨੋਟ
ਨੀਰਜਾ ਭਨੋਟ (7 ਸਤੰਬਰ 1963 – 5 ਸਤੰਬਰ 1986[1]) ਪੈਨ ਐਮ ਉੜਾਨ 73 ਵਿੱਚ ਏਅਰ-ਹੋਸਟੈੱਸ ਅਤੇ ਸੇਵਾ-ਕਰਮੀ ਸੀ। ਉਹ 5 ਸਿਤੰਬਰ 1986 ਨੂੰ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ ਪੈਨ ਐਮ ਉੜਾਨ 73 ਵਿੱਚ 359 ਯਾਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਆਤੰਕਵਾਦੀਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉਂਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਕਤਲ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਮਰਨ-ਉਪਰਾਂਤ ਭਾਰਤੀ ਸੈਨਾ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਇਨਾਮ ਅਸ਼ੋਕ ਚੱਕਰ ਮਿਲਿਆ। ਉਹ ਇਹ ਇਨਾਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਦੀ ਇਨਾਮ ਪ੍ਰਾਪਤ-ਕਰਤਾ ਹੈ।[2]
ਨੀਰਜਾ ਭਨੋਟ | |
|---|---|
.jpg) | |
| ਜਨਮ | 7 ਸਤੰਬਰ 1963 |
| ਮੌਤ | 5 ਸਤੰਬਰ 1986 (ਉਮਰ 22) |
| ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ | ਭਾਰਤ |
| ਹੋਰ ਨਾਮ | ਲਾਡੋ |
| ਪੇਸ਼ਾ | ਏਅਰ ਹੋਸਟੈੱਸ |
| ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ | ਬਹਾਦਰੀ |
| ਪੁਰਸਕਾਰ | ਅਸ਼ੋਕ ਚੱਕਰ ਸਨਮਾਨ ਤਮਗਾ-ਏ-ਇਨਸਾਨੀਅਤ |
ਮੁੱਢਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ
ਸੋਧੋਭਨੋਟ ਦਾ ਜਨਮ ਭਾਰਤ ਦੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਦਾ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਬੰਬੇ (ਅਜੋਕੇ ਮੁੰਬਈ) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੰਜਾਬੀ ਹਿੰਦੂ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਬੰਬੇ-ਅਧਾਰਤ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹਰੀਸ਼ ਭਨੋਟ ਅਤੇ ਰਾਮ ਭਨੋਟ ਦੀ ਧੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਦੋ ਭਰਾ ਅਖਿਲ ਅਤੇ ਅਨੀਸ਼ ਭਨੋਟ ਸਨ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮੁੱਢਲੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਸੈਕਰਡ ਹਾਰਟ ਸੀਨੀਅਰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਜਦੋਂ ਪਰਿਵਾਰ ਬੰਬੇ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਬੰਬੇ ਸਕਾਟਿਸ਼ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸੇਂਟ ਜ਼ੇਵੀਅਰਜ਼ ਕਾਲਜ, ਬੰਬੇ ਤੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਹੋਈ। ਇਹ ਬੰਬੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇੱਕ ਮਾਡਲਿੰਗ ਅਸਾਈਨਮੈਂਟ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸਦੇ ਮਾਡਲਿੰਗ ਕਰੀਅਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਅਭਿਨੇਤਾ ਰਾਜੇਸ਼ ਖੰਨਾ ਦੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੀਆਂ ਸਤਰਾਂ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੀ ਸੀ।
ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਇਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨਾਲ ਚਲੀ ਗਈ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਵਿਗੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦੋ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਆਪਣੇ ਘਰ ਪਰਤ ਗਈ। ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਹਰੀਸ਼ ਭਨੋਟ 30 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਲਈ ਦਿ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਟਾਈਮਜ਼ ਵਿੱਚ ਪੱਤਰਕਾਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਸਾਲ 2008 ਵਿੱਚ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿਖੇ 86 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦਾ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦਾ 5 ਦਸੰਬਰ 2015 ਨੂੰ 86 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]
ਕਰੀਅਰ
ਸੋਧੋਭਨੋਟ ਨੇ ਪੈਨ ਅਮ ਨਾਲ ਫਲਾਈਟ ਅਟੈਂਡੈਂਟ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਦਿੱਤੀ, ਜਦੋਂ 1985 ਵਿੱਚ ਇਸ ਨੇ ਫ੍ਰੈਂਕਫਰਟ ਤੋਂ ਇੰਡੀਆ ਰੂਟਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਕੈਬਿਨ ਚਾਲਕ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਚੋਣ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਫਲਾਈਟ ਅਟੈਂਡੈਂਟ ਵਜੋਂ ਸਿਖਲਾਈ ਲਈ ਮਿਆਮੀ, ਫਲੋਰੀਡਾ ਗਈ, ਪਰੰਤੂ ਉਹ ਇੱਕ ਚਾਲਕ ਵਜੋਂ ਵਾਪਸ ਪਰਤੀ।[3][4] ਉਸ ਨੇ ਪੈਨ ਅਮ ਵਿਖੇ ਕੰਮ ਦੌਰਾਨ ਇਕੋ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਮਾਡਲਿੰਗ ਕਰੀਅਰ ਦਾ ਸਫਲ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵੀ ਕੀਤਾ।
ਹਾਈਜੈਕਿੰਗ
ਸੋਧੋਭਨੋਟ ਕਰਾਚੀ ਅਤੇ ਫਰੈਂਕਫਰਟ ਰਾਹੀਂ ਮੁੰਬਈ ਤੋਂ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਸਟੇਟ ਜਾ ਰਹੀ ਪੈਨ ਅਮ ਫਲਾਈਟ 73 ਦੀ ਸੀਨੀਅਰ ਫਲਾਈਟ ਪਰਸਨ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਰ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੇ 5 ਸਤੰਬਰ 1986 ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਕਰਾਚੀ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ 'ਤੇ ਅਗਵਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ 380 ਯਾਤਰੀ ਅਤੇ ਚਾਲਕ ਦਲ ਦੇ 13 ਮੈਂਬਰ ਸਵਾਰ ਸਨ। ਅੱਤਵਾਦੀ ਸਾਈਪ੍ਰਸ ਵਿਚ ਫਲਸਤੀਨੀ ਕੈਦੀਆਂ ਨੂੰ ਰਿਹਾਅ ਕਰਨ ਦੇ ਟੀਚੇ ਨਾਲ ਸਾਈਪ੍ਰਸ ਲਈ ਉਡਾਣ ਭਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਭਨੋਟ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਅਗਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਹਾਜ਼ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹੇ ਤਾਂ ਉਹ ਕਾਕਪਿੱਟ ਚਾਲਕ ਦਲ ਨੂੰ ਸੁਚੇਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਈ, ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਜਹਾਜ਼ ਅਪ੍ਰਨ ਉੱਤੇ ਸੀ, ਪਾਇਲਟ, ਸਹਿ-ਪਾਇਲਟ ਅਤੇ ਫਲਾਈਟ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਦੇ ਤਿੰਨ ਮੈਂਬਰੀ ਕਾਕਪਿਟ ਚਾਲਕ ਇੱਕ ਓਵਰਹੈੱਡ ਹੈਚ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਕਾਕਪਿਟ ਵਿੱਚ ਜਹਾਜ਼ ਤੋਂ ਭੱਜ ਗਏ। ਸਭ ਤੋਂ ਸੀਨੀਅਰ ਕੈਬਿਨ ਚਾਲਕ ਦਲ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਭਨੋਟ ਨੇ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਚਾਰਜ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ।[4][5][6]
ਅਗਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਬੂ ਨਿਡਲ ਸੰਗਠਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸਨ, ਫਿਲਸਤੀਨੀ ਅੱਤਵਾਦੀ ਸੰਗਠਨ ਲੀਬੀਆ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ; ਉਹ ਅਮਰੀਕੀ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਜਾਇਦਾਦ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਗਵਾ ਕਰਨ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ-ਅਮਰੀਕੀ ਨਾਗਰਿਕ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕੀਤੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਖਿੱਚਿਆ, ਤੇ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਜਹਾਜ਼ ਤੋਂ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਅੱਤਵਾਦੀਆਂ ਨੇ ਫਿਰ ਭਨੋਟ ਨੂੰ ਹਦਾਇਤ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਯਾਤਰੀਆਂ ਦੇ ਪਾਸਪੋਰਟ ਇਕੱਠੇ ਕਰੇ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਸਵਾਰ ਹੋਰਨਾਂ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰ ਸਕਣ। ਉਸ ਨੇ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਹੋਰ ਸੇਵਾਦਾਰਾਂ ਨੇ ਬਾਕੀ 43 ਅਮਰੀਕੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪਾਸਪੋਰਟ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਛੁਪਾ ਲਏ, ਕੁਝ ਸੀਟ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਕੂੜੇਦਾਨ ਹੇਠਾਂ ਸੁੱਟੇ ਤਾਂ ਕਿ ਅਗਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਮਰੀਕੀ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਅਮਰੀਕੀ ਯਾਤਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਨਾ ਕਰ ਸਕਣ।[5][7]
17 ਘੰਟਿਆਂ ਬਾਅਦ ਅਗਵਾਕਾਰਾਂ ਨੇ ਗੋਲੀਆਂ ਚਲਾਈਆਂ ਅਤੇ ਵਿਸਫੋਟਕ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੇ। ਭਨੋਟ ਨੇ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਇੱਕ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ, ਅਤੇ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਜਹਾਜ਼ ਤੋਂ ਛਾਲ ਮਾਰਨ ਅਤੇ ਭੱਜਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਦੂਜੇ ਯਾਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਭੱਜਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇੱਕ ਬਚੇ ਹੋਏ ਯਾਤਰੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, "ਉਹ ਯਾਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਹ ਉਦੋਂ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਅੱਤਵਾਦੀ ਕਮਾਂਡੋ ਹਮਲੇ ਦੇ ਡਰੋਂ ਨਿਰੰਤਰ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨੀਰਜਾ ਨੂੰ ਅਤਿ-ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਤਿੰਨ ਅਣਪਛਾਤੇ ਬੱਚਿਆਂ, ਹੋਰਾਂ ਸਮੇਤ, ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਿਆਂ ਦੇਖਿਆ।"[8] ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਟੋਇਟਾਈਲ ਨਾਲ ਫੜ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ।" ਕੁੱਲ 44 ਅਮਰੀਕੀ ਯਾਤਰੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਦੋ ਅਗਵਾ ਕਰਨ ਦੌਰਾਨ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ। ਬੋਰਡ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰ ਇਕ ਬੱਚਾ, ਜਿਸ ਦੀ ਉਮਰ ਸੱਤ ਸਾਲ ਹੈ, ਹੁਣ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਏਅਰਲਾਈਂਸ ਲਈ ਕਪਤਾਨ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਭਨੋਟ ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਰਹੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਰ ਦਿਨ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਣਾ ਹੈ।[9] ਉਹ "ਹਾਈਜੈਕਿੰਗ ਦੀ ਨਾਇਕਾ" ਵਜੋਂ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸ਼ੋਕ ਚੱਕਰ ਅਵਾਰਡ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਪ੍ਰਾਪਤਕਰਤਾ ਬਣ ਗਈ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਮੇਂ ਬਹਾਦਰੀ ਲਈ ਭਾਰਤ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਕਾਰੀ ਬਹਾਦਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਿਲਿਆ।[4][5][6]
ਕਈ ਬੰਧਕਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਭਨੋਟ ਨੇ ਜਹਾਜ਼ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੋਂ ਉਤਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਸੀ।[5][10]
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ "Brave in life, brave in death by Illa Vij". The Tribune. 13 November 1999.
- ↑ "Nominations invited for Neerja Bhanot Awards". The Indian Express. 5 September 2006.
- ↑ ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedTheTribune - ↑ 4.0 4.1 4.2 The Story of Neerja Bhanot – India’s Flight Attendant – CN Traveller. Cntraveller.in (18 January 2016). Retrieved on 2018-11-14.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 Kapoor, Vandita (19 December 2015). "Neerja Bhanot – The Indian Flight Attendant Who Saved 360 Lives". The Better India.
- ↑ 6.0 6.1 Why Everyone Should Know ‘Hijack Heroine’ Neerja Bhanot’s Story Archived 2016-08-10 at the Wayback Machine.. The Quint
- ↑ "MY STORY: I Survived the Pan Am Hijack During Which Neerja Bhanot Lost Her Life". The Better India. 22 February 2016. Retrieved 3 December 2016.
- ↑ "'I saw Neerja being shot in the head' – Times of India". Retrieved 14 January 2017.
- ↑ "Who is Neerja Bhanot & How Pan Am-73 flight was hijacked in Sept 1986?". www.oneindia.com. Retrieved 11 December 2016.
- ↑ "Special Courage Awards: Pan Am Flight 73 flight attendants and the Pan Am Director for Pakistan". United States Department of Justice. Archived from the original on 13 March 2008.