ਪਾਰਸ
ਪਾਰਸ ਪੱਥਰ, ਫ਼ਿਲਾਸਫ਼ਰ ਪੱਥਰ ਜਾਂ ਜਾਦੂਈ ਪੱਥਰ ਇੱਕ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਪੱਥਰ ਦੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਹਰ ਧਾਤ ਸੋਨਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ[1] ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਸਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਪ੍ਰਸੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਪੱਥਰ ਦਾ ਚਰਚਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਦਿਸਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਤੀ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਇਹ ਕਿੱਥੇ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਵਰਗੇ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਲੱਭਣ ਦੇ ਕਈ ਯਤਨ ਕੀਤੇ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ।
ਪਾਰਸ ਪੱਥਰ ਅੱਜ ਵੀ ਇੱਕ ਪਹੇਲੀ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਇਸ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਟੀਕ ਪ੍ਰਮਾਣ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਪੱਥਰ ਦਾ ਕੇਵਲ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਕਿੱਸੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਚਰਚਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਕੋਈ ਪੱਥਰ ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਨੂੰ ਇਸ ਦੀ ਮਿਆਦ ਦੇ ਮੂਲ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਹਵਾਲੇ
ਸੋਧੋ- ↑ ਡਾ. ਸੋਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਵਣਜਾਰਾ ਬੇਦੀ (2009). ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕਧਾਰਾ ਵਿਸ਼ਵ ਕੋਸ਼. ਨੈਸ਼ਨਲ ਬੁੱਕ ਸ਼ਾਪ, ਚਾਂਦਨੀ ਚੌਂਕ, ਦਿੱਲੀ. p. 1692. ISBN 81-7116-164-2.