ਬਾਬਾ ਸੁੰਦਰ
ਬਾਬਾ ਸੁੰਦਰ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Baba Sunder), ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੁੰਦਰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਚਾਰ ਗੁਰਸਿੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹੈ।
ਬਾਬਾ ਸੁੰਦਰ | |
|---|---|
| ਨਿੱਜੀ | |
| ਧਰਮ | ਸਿੱਖ ਧਰਮ |
| ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ |
|
| ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ | ਰਚਨਾ ਰਾਮਕਲੀ ਸਾਦੁ |
ਜੀਵਨੀ
ਸੋਧੋਉਹ ਤੀਜੇ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ, ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਦੇ ਪੜਪੋਤੇ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਆਨੰਦ ਦਾਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਦੇ ਛੋਟੇ ਪੁੱਤਰ, ਬਾਬਾ ਮੋਹਰੀ ਦਾ ਪੋਤਾ ਹੈ। ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਬਚਪਨ ਸੁਖਦ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਆਪਣੇ ਪੜਦਾਦਾ, ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਨਾਲ ਡੂੰਘਾ ਪਿਆਰ ਸੀ।
ਕੰਮ
ਸੋਧੋਉਹ ਆਪਣੀ ਰਚਨਾ, ਰਾਮਕਲੀ ਸਾਦੁ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਰਚੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਅੰਗ (ਪੰਨੇ) 923-924 'ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। ਰਚਨਾ ਵਿੱਚ ਛੇ ਪਉੜੀਆਂ, ਜਾਂ <i id="mwJA">ਪਦੇ ਹਨ</i> । ਸਾਧ ਦਾ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਅਰਥ ਹੈ "ਕਾਲ" (ਸਦਾ)। ਬਾਣੀ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਸਰਵ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨਾਲ ਇੱਕ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਨੂੰ ਅਗਲਾ ਗੁਰੂ ਨਿਯੁਕਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਲਈ ਰੋਣ ਨਾ। ਇਹ ਰਚਨਾ ਸਰੀਰਕ ਮੌਤ ਪ੍ਰਤੀ ਸਿੱਖ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਦੀ ਵੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਮਾਰਗ 'ਤੇ ਕੀਰਤਨ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਤੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਆਤਮਾ ਦੁਆਰਾ ਧਾਰਨ ਕੀਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਭੌਤਿਕ ਸਰੀਰਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਬਚੇ ਹੋਏ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਗਵਾਹੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਦੇ ਜੋਤੀ-ਜੋਤਿ ਸਮਾਉਣ ਸਮੇਂ, ਉਸਨੇ ਭਾਈ ਜੇਠਾ (ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਰਾਮ ਦਾਸ) ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਵਜੋਂ ਮਸਹ ਕੀਤਾ, ਉਸਦੇ ਮੱਥੇ ਉੱਤੇ ਚੰਦਨ ਦਾ ਲੇਪ ਲਗਾਇਆ ( ਗੁਰਗੱਦੀ 'ਤੇ ਗੁਜ਼ਰਨ ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਵਜੋਂ, ਅਤੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਸਦੇ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਉਸਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਨ।